روش های درمان آنفولانزا

 روش های درمان آنفولانزا شامل درمان های خودمراقبتی، مصرف داروهای بدون نیاز به نسخه (OTC) و داروهای ضد ویروسی تجویز شده توسط پزشک است.

 

داروها و روش های درمان آنفولانزا

به طول کلی درمان آنفولانزا به معنای تسکین علائم اصلی تا زمان پاک شدن عفونت از بدن است.

با توجه به این مساله که آنفولانزا توسط ویروس ها (و نه باکتری ها) ایجاد می شود، آنتی بیوتیک ها برای درمان آن موثر نیستند.

البته ممکن است پزشکان برای درمان عفونت های باکتریایی ثانویه، آنتی بیوتیک تجویز کنند.

پزشک احتمالا جهت درمان علائم فرد، ترکیبی از روش های خودمراقبتی و مصرف دارو را توصیه می کند.

 

اطلاعات این مقاله برگرفته از به روزترین مقالات سایت های معتبر دنیاست.

کلیه مطالب این مقاله جهت ارائه اطلاعات بوده و نباید به عنوان توصیه پزشکی در نظر گرفته شوند.

 

درمان های خودمراقبتی برای آنفولانزا

افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به آنفولانزا هستند، باید فورا به پزشک مراجعه کنند.

گروه های پرخطر عبارتند از:

افراد بالای 65 سال

زنان باردار و یا تا دو هفته پس از زایمان

افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف

در بیشتر موارد آنفولانزا باید روند خود را به پایان رساند. بهترین روش های درمان آنفولانزا، استراحت زیاد و مصرف مایعات فراوان است.

ممکن است در این دوران فرد دچار بی اشتهایی شود؛ اما مهم است که او دارای وعده های غذایی منظم برای تامین توانایی خود یاشد.

در صورت امکان، در هنگام بیماری از رفتن به مدرسه و محل کار خودداری کرده و در خانه بمانید و تا برطرف شدن علائم به این روند را ادامه دهید.

برای پایین آوردن تب می توان از یک پارچه مرطوب و خنک بر روی پیشانی استفاده کرد و یا یک دوش با آب خنک گرفت.

همچنین می توانید از مسکن های بدون نیاز به نسخه (OTC) و داروهای کاهش دهنده های تب مثل استامینوفن (Tylenil) و ایبوپروفن (Advil) استفاده نمایید..

سایر گزینه های خودمراقبتی عبارتند از:

مصرف یک کاسه سوپ داغ برای از بین بردن گرفتگی بینی

غرغره کردن آب نمک برای تسکین گلودرد

خودداری از مصرف الکل

ترک سیگار

 

داروهای بدون نیاز به نسخه

یکی دیگر از روش های درمان آنفولانزا، استفاده از داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک است که در داروخانه ها موجودند.

داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک (OTC)، طول دوره آنفولانزا را کوتاه نمی کنند، اما به کاهش علائم آن کمک می کنند.

 

مسکن ها

مسکن های OTC می توانند با کاهش سردرد، کمردرد و دردهای عضلانی که اغلب جزء علائم آنفولانزا هستند، به بیمار کمک کنند.

علاوه بر این، داروهای کاهش دهنده تب مانند استامینوفن و ایبوپروفن و سایر داروهای مسکن موثر دیگری مانند ناپروکسن (Aleve) و آسپرین نیز کمک کننده هستند.

با این حال مصرف آسپرین برای علائم شبه آنفولانزا در کودکان و نوجوانان ممنوع است.

مصرف آن ممکن است با ایجاد سندروم ری (Reye’s syndrome) در آنها سبب آسیب مغزی و کبدی گردد.

این بیماری نادر، اما جدی و گاهی کشنده است.

 

داروهای ضد سرفه

این داروها باعث کاهش واکنش سرفه می شوند. این داروها برای کنترل سرفه های خشک بدون مخاط، مفید هستند.

نمونه ای از این داروها، دكسترومتورفان (روبیتوسین) است.

 

داروهای دکونژستانت (ضد احتقان):

از این دارو می توان برای بهبود آبریزش و گرفتگی بینی ناشی از آنفولانزا کمک گرفت. برخی از دکونژستانت ها قابل خرید بدون نسخه  شامل سودوافدرین (در سودافد) و فنیل افرین می باشند.

این داروها معمولا به علت افزایش فشار خون برای افراد مبتلا به فشار خون مناسب نیستند.

خارش و آبریزش چشم از علائم شایع آنفولانزا نیستند؛ اما در صورت بروز این علائم می توان از آنتی هیستامین ها کمک گرفت.

آنتی هیستامین های نسل اول دارای اثرات آرامبخشی بوده که در به خواب رفتن شما نیز موثرند.

برخی مثال ها عبارتند از:

بروم فنیرامین (Brompheniramine)- نام تجاری Dimetapp

دیمن هیدرینات (Dimenhydrinate)- نام تجاری Dramamine

دیفن هیدرامین (Diphenhydramine)- نام تجاری Benadryl

دوکسیلامین (Doxylamine)- نام تجاری NyQuil

 

برای جلوگیری از خواب آلودگی می توان از آنتی هیستامین های نسل دوم استفاده کرد.

بعنوان مثال:

ستیریزین (Cetirizine)- نام تجاری Zyrtec

فکسوفنادین (Fexofenadine)- نام تجاری Allegra

لوراتادین (Loratadine)- نام تجاری Claritin, Alavert

 

همچنین بخوانید:

انواع آنتی هیستامین

 

داروهای ترکیبی

بسیاری از داروهای OTC برای بهبود و درمان آنفولانزا و سرماخوردگی، ترکیبی از دو یا چند دارو هستند. این امر به درمان همزمان علائم مختلف کمک می کند.

بازدید از قفسه داروهای مربوط به آنفولانزا و سرماخوردگی یک داروخانه تنوع محصولات را به شما نشان می دهد.

 

 

داروهای تجویزی: داروهای ضد ویروسی

داروهای ضد ویروسی (Antiviral Drugs) نیازمند به تجویز پزشک، می توانند به کاهش علائم آنفولانزا کمک کرده و از بروز عوارض ناشی از آن جلوگیری کنند.

این داروها از رشد و تکثیر ویروس ها جلوگیری می کنند.

داروهای ضد ویروسی با کاهش تولید مثل و آزادسازی ویروس ها، سرعت انتشار عفونت در سلول های بدن را کاهش می دهد.

این امر به سیستم ایمنی بدن کمک کرده تا به طرز موثرتری به مبارزه با ویروس ها بپردازد.

این روش باعث بهبود سریعتر شده و ممکن است زمان مسری بودن آن را کاهش دهد.

داروهای ضد ویروسی رایج تجویزی توسط پزشک شامل بازدارنده های نورآمینیداز (Neuraminidase Inhibitors: NAIs) هستند:

زانامیویر (Zanamivir)- نام تجاری Relenza

اوسلتامیویر (Oseltamivir)- نام تجاری تامیفلو (Tamiflu)

پرامیویر (Peramivir)- نام تجاری Rapivab

 

همچنین بخوانید:

داروی تامیفلو در درمان آنفولانزا

 

همچنین سازمان غذا و دارو (FDA) در اکتبر 2018 داروی جدیدی به نام Baloxavir marboxil با نام تجاری Xofluza را برای درمان آنفولانزا تایید کرد.

این دارو می تواند بیماران مبتلا به آنفولانزا را که 12 سال به بالا دارند را در کمتر از 48 ساعت درمان کند.

این دارو عملکرد متفاوتی نسبت به مهارکننده های نورآمینیداز دارد.

برای اثر بخشی حداکثری این داروی ضد ویروسی، باید آن را ظرف 48 ساعت پس از شروع علائم اولیه مصرف کرد.

اگر این داروهای ضد ویروسی بلافاصله مصرف شوند، می توانند به کوتاه شدن مدت آنفولانزا کمک کنند.

از داروهای ضد ویروس برای پیشگیری از ابتلا به آنفولانزا نیز استفاده می شود.

طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، بازدارنده های نورآمینیداز در جلوگیری از آنفولانزا بین 70% تا 90% موفق عمل می کنند.

در زمان شیوع آنفولانزا، پزشکان اغلب تزریق واکسن آنفولانزا را برای افرادی که شانس بیشتری برای ابتلا به ویروس دارند، تجویز می کنند.

این ترکیب به تقویت نیروی دفاعی بدن برای مقابله با عفونت کمک می کند.

در افرادی که امکان تزریق واکسن را ندارند، تجویز داروهای ضد ویروسی به نیروی دفاعی بدن کمک می کنند.

این افراد شامل نوزادان زیر 6 ماه و افرادیست که به واکسن حساسیت دارند.

با این حال، طبق توصیه CDC، این داروها نباید جایگزین واکسیناسیون سالیانه آنفولانزا شوند.

همچنین CDC هشدار می دهد که استفاده بیش از حد این داروها می تواند خطر مقاوم شدن سویه های ویروس در برابر درمان ضد ویروسی را افزایش دهد.

همچنین استفاده بیش از می تواند باعث محدود شدن دسترسی افرادی که در معرض خطر بیشتری هستند به این داروها گردد.

داروهای متداول ضد ویروسی نیازمند به تجویز پزشک عبارتند از:

زانامیویر (Zanamivir)- نام تجاری Relenza

اوسلتامیویر (Oseltamivir)- تامیفلو

 

سازمان غذا و دارو (FDA) داروی زانامیویر را برای مصرف افراد بالای 7 سال تایید کرده است. همچنین مصرف آن برای پیشگیری از آنفولانزا برای افراد بالای 5 سال نیز تایید شده است. این دارو به صورت پودر و بصورت استنشاقی تجویز می شود.

در صورت داشتن هر نوع بیماری مزمن تنفسی مانند آسم و بیماری مزمن ریوی، نباید از زانامیویر استفاده کرد.

مصرف این دارو می تواند سبب انقباض مجاری تنفسی شده و نفس کشیدن را دشوار کند.

مصرف اوسلتامیویر برای درمان آنفولانزا در هر سن و برای پیشگیری از آن در افراد بالای 3 ماه، مورد تایید FDA قرار گرفته است.

اوسلتامیویر به صورت کپسول های خوراکی مصرف می شود.

 FDA هشدار می دهد که مصرف اوسلتامیویر (تامیفلو) در افراد، به ویژه کودکان و نوجوانان، می تواند باعث عوارضی خاص مانند خطر گیجی و یا آسیب رساندن به خود گردد.

هر دو داروی معرفی شده می توانند عوارض جانبی ناخواسته ای ایجاد کنند.

از جمله:

سبکی سر

حالت تهوع

استفراغ

همیشه در مورد عوارض جانبی داروها باید با پزشک صحبت کنید.

 

واکسن آنفولانزا

اگرچه تزریق واکسن، به عنوان یکی از روش های درمان آنفولانزا نیست، اما تزریق سالیانه آن به جلوگیری از ایجاد آنفولانزا کمک می کند.

 CDC، تزریق سالیانه واکسن برای افراد بالای 6 ماهه را توصیه می کند.

بهترین زمان تزریق واکسن آنفولانزا اکتبر یا نوامبر (اواسط مهر تا اواسط آذر) است. این امر به بدن اجازه می دهد تا در اوج شیوع آنفولانزا، آنتی بادی های مربوط به آن را تولید کند.

معمولا اوج شیوع آنفولانزا، بین ماه های نوامبر و مارچ (اواسط آبان و اواسط اسفند) است.

تزریق واکسن آنفولانزا برای همه مناسب نیست. قبل از اقدام به تزریق واکسن برای خود و اعضای خانواده باید با پزشک مشورت کنید.

 

سوال و جواب: در مورد کودکان

– کدام روش های درمان آنفولانزا برای کودکان مناسب هستند؟ (بیمار ناشناس)

– طبق نظر مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها CDC، واکسیناسیون سالیانه بهترین روش برای محافظت از کودکان در مقابل آنفولانزا است.

واکسیناسیون زنان باردار، حتی تا چند ماه پس از تولد، از کودک محافظت می کند.

با این حال، در صورت بروز عفونت می توان از داروهای درمانی ضد ویروس برای کاهش علائم کمک گرفت

البته مصرف این داروها نیاز به تجویز پزشک دارد.

علاوه بر این، رعایت بهداشت، دوری از افراد بیمار، مصرف مایعات فراوان و استراحت کافی می توانند به بدن در از بین بردن ویروس ها کمک کنند.

برای درمان تب یا درد ناشی از آنفولانزا می توان از استامینوفن (برای سنین بالای 3 ماهگی) و ایبوپروفن (برای سنین بالای 6 ماهگی) استفاده کرد.

دکتر Alana Biggers

* این پاسخ بیان کننده نظر پزشک نامبرده است. تمام مطالب این مقاله جهت ارائه اطلاعات بوده و نباید به عنوان توصیه پزشکی در نظر گرفته شوند.