تاریخچه استفاده از لوازم آرایش

بنظر شما آیا آرایش کردن امری ضروری در زندگی روزمره شماست؟  

باید در جواب این سوال رایج بگوییم:
هیچ چیز بدی در آراستگی و زیبا به نظر رسیدن وجود ندارد و خودآرایی اگر از حد خارج نشود، امری طبیعی است چراکه خداوند خالق زیبایی هاست و به طبع طبیعت انسان دیدن زیبایی و تمایل به زیبا بودن است.
مردم طی قرنها، برای زیباتر شدن بهترین راه ها را امتحان کرده اند و به این دلیل لوازم آرایش، تاریخ بسیار کهنی دارد که با اندکی مطالعه تاریخ لوازم آرایش، خواهید دید که انسان امروز تا چه حد به مردمی که 10.000 سال قبل از میلاد زندگی میکردند، شبیه است.
مردان و زنان سومریان باستان احتمالاً اولین کسانی بوده‌اند که در ۵۰۰۰ سال قبل از رژ لب استفاده می‌کرده‌اند. آن‌ها سنگ‌های قیمتی را خرد می‌کردند و از آن‌ها برای آراستن چشم و لب هایشان استفاده می‌کرده‌اند.
۳۰۰۰ سال قبل تا ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد زنان در تمدن دره سند برای آرایش لب‌ها از رژ لب قرمز استفاده می‌کرده‌اند!
مصریان باستان رنگ قرمز را از جلبک‌های دریایی استخراج کردند که نتیجه استفاده از این رنگ‌ها بیماری های جدی بود.
با این تفاسیر شاید درک کرده باشید که این عشق به آرایش ریشه در نسل مادران ما دارد!
شاید باورش برایتان کمی سخت باشد که مصریان در قرنهای 15 تا 10 قبل از میلاد، محصولاتی برای رفع ترکهای پوست ناشی از کشیدگی، چروک پوست، جای زخم و ریزش مو داشته اند !!!
لوازم آرایشی مورد استفاده در مصر باستان، لوازم آرایش چشم، کرم صورت، روغن بدن و طیف وسیعی از انواع عطریات بوده است.
زنان زیبا در طول تاریخ زمامدار قدرت و محبوبیت بودند
آنها از اکسیدهای رنگین مس، به خصوص رنگ سبز آن، برای رنگ آمیزی زیر چشم و از کانیهای تیره سرب مانند خاکستری تیره و سیاه،برای پلک بالا و مژه ها استفاده میکردند و بنا بر اعتقاداتشان، رنگهای تیره نه تنها به زیبایی کمک میکرد بلکه چشم زخم یا شوری چشم دیگران را هم برطرف میکرد.
آنها از سرمه هم به فراوانی استفاده میکردند سپس مقداری گل سرخرنگ را به پلکها و لبهای خود میمالیدند. آنها ناخنها را هم فراموش نمیکردند و از حنا برای رنگ آمیزی آنها استفاده میکردند.
در گذشته بسیار دور، لوازم آرایش برای تشدید زیباییهای زنان به کار میرفت اما مردان نیز به طرق مختلف از این لوازم استفاده میکردند.
در مصر باستان، تمام مردم روزانه حمام میگرفتند. اگر از مردم عادی بودند از آب رودخانه و اگر از بزرگان بودند از حوض یا تشتی مخصوص استفاده میکردند.
آنها در حمام از موادی مانند روغن گیاهی یا حیوانی که با پودر آهک و عطر مخلوط شده بود استفاده میکردند که بی شباهت به صابون نبوده است.
با گذشت زمان، با پیش آمدهایی چون جنگها، مهاجرتها و درنهایت ترکیب فرهنگها، ارزش و معنای آرایش نیز تغییر کرد. هنگامی که فرهنگ یونانیان به مصر وارد شد، با وجود اینکه اهمیت زیبایی شناسانه آرایش باقی ماند، اما از رابطه آن با روحانیت کاسته شد. در واقع یونانیان از لوازم آرایشی مصریان، برای زیباتر کردن خود استفاده میکردند نه بحث معنوی.
در زمان رومی ها با توجه به نوع زندگی، باز هم از ارزش معنوی آرایش کاسته شد. روش رومی ها کمی خاص بود برای مثال، ناخنهای خود را با ترکیبی از چربی و خون گوسفند رنگ آمیزی میکردند.
و اما محبوبیت چهره سفید، در قرون متمادی!
هنوز هم در دید نسل مادر بزرگ های ما سفیدی پوست بسیار اهمیت دارد!
تعجب نکنید،
سال ها قبل ملاک زیبایی سفیدی پوست بود، آنهم سفیدی نظیر برف!
در طی قرنهای متمادی، چهره رنگ پریده یا سپید، چهره جذاب به شمار میرفت زیرا مشخص کننده جایگاه اجتماعی فرد بود. این قضیه با توجه به داستان نژادپرستی آغاز شد و تصور عام مردم این بود پوست تیره و آفتاب سوخته مختص کارگران و قشر پایین جامعه بوده و این افراد نباید با طبقات بالای اجتماع که پوستی سفید و پاکیزه دارند، معاشر باشند، درنتیجه، برای داشتن ظاهری سفید، زنان و مردان از پودری استفاده میکردند که ترکیبی شامل اکسید سرب و چند ماده شمیایی دیگر بودکه به مسمومیت از سرب منجر میشد!
به همین علت ماده ی دیگرجایگزین شد و بالاخره پودری که از اکسید روی تهیه میشد، مورد استفاده قرار گرفت که هنوز هم از آن استفاده میشود.
با رونق گرفتن صنعت سینما و هالیوود ، پوست برنزه، جایگزین پوست سفید شد و انواع محصولاتی که پوست را برنز میکردند وارد بازار شد.
حدود سالهای 1900، در دوران سلطنت ادوارد هفتم در انگلستان، بانوان میان سال و سالخورده مهمانیهای بسیاری ترتیب میدادند و به عنوان میزبان، باید به بهترین شکل ممکن جوان در مجلس ظاهر میشدند.
این زنان اجتماعی به هر وسیله ای که علایم گذر زمان را از چهره شان کم میکرد نیاز داشتندکه تنها راه ممکن برای حفظ جوانیشان، استفاده از لوازم آرایش و به خصوص کرمهای صورت و محصولات ضد چروک بود.
راه دیگر، رفتن به سالنهای زیبایی بود که مشهورترین آنها خانه سیکلاکس در لندن بود.
ازین دوره سالن ها آرایش بسیار پر رنق و حائز اهمیت شدند.
بانو هنینگ (Henning)، صاحب این سالن، لوازمی چون کرم و روژ لب را به مشتریان خود میفروخت که یکی از محصولات او، کاغذهای پودرآلود رنگین بود که به صورت کتابچه هایی در اندازه کوچک تولید میشد.
این برگه ها برای رفع برق افتادگی صورت استفاده میشد و در مواقع مقتضی بر روی بینی و گونه ها مالیده میشد تا با مات کردن پوست، برق نامطلوب آنرا بگیرد.
این کتابچه ها همچنان مورد استفاده قرار میگیرند و کمپانی آون (Avon) هنوز هم آنرا تولید میکند.
در همین زمان هلنا روبنشتاین (Helena Rubenstein) که صاحب سالن زیبایی دیگری بود، کرم ضد آفتاب را تولید کرد و بعدها با افزودن اقلام دیگر، به یک کمپانی معروف تولید لوازم آرایش مبدل شد.
اوج گیری صنعت لوازم آرایشی در قرن 20 با رونق گرفتن سالنهای زیبایی در ابتدای قرن بیستم، به وجود آمد و این رونق هرگز افول نکرد.

چرا آرایش میکنیم ؟

در جامعه ما، صورت در میان زنان و مو در میان مردان بیش از همه مورد توجه و دیده ‌شدن قرار دارد. افراد در ارتباط با یکدیگر و در نگاه اول بدون شناخت شخصیت فردِ مقابل و تنها از طریق ظاهر با او وارد ارتباط می‌گردد، بنابراین این چهره و ظاهر هستند که در ابتدای امر قضاوت می‌شوند.

زیبا بودن یک ویژگی ذاتی و بلامانع است، اما گاهی بصورت افراطی به آن توجه میشود!

این پدیـده که شاهد آن در جامعه امروزی هستیم چند دلیل عمده دارد:

نداشتن اعتماد به نفس
در افرادی که اعتماد به نفس پایین دارند آرایش بسیار اهمیت پیدا میکند چرا که اعتماد به نفس پایین، بی‌اعتمادی به ظاهر را نیز در افراد شکل می‌دهد.
باوری که مثل بیماری مسـری در جامعه در حال گسترش است
باور لزوم آرایش کردن برای حضور ر اجتماع، می‌تواند از فردی به فرد دیگر منتقل گردد و آرایش در جامعه ما یک امر مسری است.
چرا نمی‌شود با لوازم آرایشی مقابله کرد؟
دکتر ملک‌محمدی در درباره همه‌گیر بودن استفاده از لوازم آرایش میگویند: با توجه به اینکه من سال‌ها با نسل جوان کار کرده و نسبت به آن‌ها آشنایی دارم، باید بگویم که در شرایط فعلی، اگر یک نوجوان ایرانی تمایلی به استفاده از لوازم آرایشی نداشته باشد، از سوی هم‌سالان خود “عقب‌افتاده” تلقی می‌شود و تحت فشاری قرار می‌گیرد که مقاوت با آن کار ساده‌ای نیست.

چرا اعتماد به نفس نداریم؟
یکی از دلایل کاهش اعتماد به نفس ایرانی‌ها، دلیل تاریخی آن است.
اعتماد به نفس را یک وضعیت روان‌شناختی است که در اثر اتفاقات محیطی تعریف می‌شود. فردی که زندگی‌اش با پیروزی‌ها و اتفاقات خوب همراه باشد، نگرشی مثبت پیدا می‌کند و در نتیجه به خود نیز نگرشی مثبت خواهد داشت. حال فرد و یا اجتماعی را تصور کنید که شکست‌های زیادی را تجربه کرده باشد، چنین فردی حس منفی نسبت به خود پیدا خواهد کرد.

چرا زنان ایرانی افراطی آرایش می‌کنند؟

بهترین راه‌حل شناسایی عوامل زمینه‌ساز استفاده از لوازم آرایشی است؛ عواملی همچون استرس، فشار روحی روانی و …
ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که وقتی همه‌چیز، از مسائل سیاسی تا اقتصادی و غیره معیوب و دچار مشکل است، رفتار جوانان جامعه رفتاری مقبول باشد.
اگر ما پيشرفت و تغييرات در مد و زيبايي را از زمان اجدادمان تا حالا دنبال کنيم، شايد به تمام آن تغييرات پي ببريم.

و اما به تاریخچه آرایش در مشرق زمین میپردازیم:
آسياييها، به خصوص چينيها، تاريخچه بسيار دوري در مورد سلامتي دارند و آراستگي را يک هنر به حساب مي آورند، مخصوصا بين افرادي که امکان استفاده از لوازم آرايش مختلف و لباسهاي متنوع را داشتند. در ژاپن آرايش گيشاها خيره کننده بود و هنوز هم يک هنر باارزش محسوب میشود.
ايرانيان نيز همانگونه که تاريخ و شواهد نشان ميدهد، پيرو مد، آراستگي مو، صورت و لباس بودند اما افراطی در این آراستگی در پیشینیان ما دیده نمیشود.
آفريقايي ها تحول بزرگي در آرايش مو و طراحي لباسهاي مخصوص به وجود آوردند. بسیاری از مدل های موی آنها نظیر بافت، هنوز هم رایج است.
در قرون وسطي بيشتر مواد رنگي روي گونه ها و لبها زده ميشد. چشمها فقط با سرمه آرايش ميشدند و جالب است بدانید مواد آرايشي و داروها از هم جدا نبودند ولي در اواخر قرن شانزدهم تقريبا از هم تفکيک شدند. اين دوره بين کلاسيک و رنسانس بود، زماني که مذهب نقش مهمي در زندگي و عقايد و رفتار اجتماعي مردم داشت. حمام روزانه متداول نبود ولي عطر و موادخوشبوکننده زيادي مصرف ميشد.
در عصر رنسانس نقاشيهاي کلاسيک و نوشته ها نشان ميدهند که چقدر آراستگي ظاهر بين مردم متداول بوده است.
و اما به يکي از غيرعاديترين مدها در طول این تاریخ رسیدیم،
 تراشيدن ابروها و خط مو در پيشاني !
آنها معتقد بودند که ابروي تراشيده چهره بسيار باهوش و متفکري به زن ميدهد.
ماسک های صورت به میدان آمدند :
در زمان اليزابت اول (1558 تا 1603 ميلادي) ماسکهاي صورت متداول شدند. در اين دوره ماسکهايي از ترکيب پودر پوست تخم مرغ، زاج سفيد، بوراکس، بادام، تخم خشخاش، شير، شراب، کره، ميوه و سبزيجات ساخته ميشد. گونه و لبها آرايش ميشدند ولي آرايش چشمها بسيار کم رنگ بود.
ماري آنتوانت (1755 تا 1793 ميلادي) ملکه فرانسه و اکثر خانمهاي مرفه فرانسوي حمام توت فرنگي و شير ميگرفتند. لبها و گونه ها شديدا با رنگهاي صورتي و نارنجي آرايش ميشدند. به ابروها فرم داده مشد ولي از سايه چشم زياد استفاده نميشد و پودرهاي خوشبو براي صورت استفاده ميکردند. اين دوره به دوره افراط و زياده روي در آرايش معروف است.
در زمان ويکتوريا، ملکه انگليس، آرايش صورت جذابيت خود را از دست داد. خانمها بسيار ساده و بدون رنگ بودند و معروف است که زنان گونه هاي خود را نيشگون گرفته و لباهايشان را با گاز گرفتن سرخ ميکردند. ماسکهايي از ترکيب عسل، تخم مرغ، شير، ميوه و سبزيجات و روغن هاي مختلف ساخته ميشد. اين دوره يکي از سختترين و محدودکننده ترين دوران تاريخ آرايش به حساب مي آيد.
در سالهاي 1920 انقلابي در کارخانه هاي لوازم آرايش به وجود آمد ،سایه های  رنگارنگ براي چشم ها، رژگونه و رژ لبهاي متنوعي تولید شد. کرمها و لوسيونهاي گوناگون براي پوست و شامپوهاي نرم کننده و تقويتي مو به بازار آمد.
در سالهاي 1950 و 1960 مواد پاک کننده پوست، کرمها لوسيون ها و نرم کننده ها و لوازم آرايش متنوعي وارد بازار شدند. ابروهاي پهن مد شد، خط چشم نيز پهن مشخص بود، گونه ها و لبها رنگ ملايم داشتند.
از سالهاي 1970 به بعد کارخانه ها رنگهاي متفاوتي براي آرايش روز و  شب به بازار عرضه کردند، و تا امروز این روند سیر صعودی دارد.

محصولات پیشنهادی توسط مشاورین اویرو را در قسمت پایین صفحه ملاحظه فرمایید. جهت انتخاب محصول مناسب با توجه به نوع پوست خود و نیاز های آن، با مشاورین پوست اویرو در ارتباط باشید.

مشاوره رایگان اویرو بصورت تلفنی و آنلاین از سایت اویرو(سایت، تلگرام و تماس با شرکت) امکان پذیر می باشد.

اویرو، هر آنچه مربوط به زیبایی شماست.