دیگوکسین (Digoxin): نحوه مصرف و عوارض جانبی

دیگوکسین دارویی است که برای درمان ضربان قلب نامنظم (آریتمی) و نارسایی قلبی استفاده می شود؛ نحوه مصرف و عوارض جانبی دیگوکسین را بخوانید.

 

سرفصل های مورد نظر خود را سریعتر بیابید:

1- دیگوکسین چیست↓

2- حقایق کلیدی↓

3- چه افرادی می توانند / نمی توانند دیگوکسین مصرف کنند؟↓

4- نحوه و زمان مصرف دیگوکسین ↓

5- عوارض جانبی دیگوکسین↓

6- نحوه کنار آمدن با عوارض جانبی دیگوکسین ↓

7- مصرف در دوران بارداری و شیردهی↓

8- احتیاط در مصرف این دارو با داروهای دیگر↓

تهیه ی تمام داروها صرفا با مراجعه حضوری به داروخانه ها امکان پذیر می باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید با شماره 1490 تماس بگیرید.

 

1- درباره دیگوکسین

دیگوکسین (Digoxin) نوعی دارو از رده درمانی گلیکوزید قلبی است.

از این دارو برای کنترل و درمان برخی از مشکلات قلبی مانند ضربان قلب نامنظم (آریتمی) از جمله فیبریلاسیون دهلیزی استفاده می شود.

همچنین مصرف آن به همراه سایر داروها می تواند به کنترل و درمان علائم نارسایی قلبی کمک کند.

تهیه دیگوکسین فقط با نسخه پزشک ممکن است.

دیگوکسین به صورت قرص و مایع (که گاهی به آن الگزیر یا Elixir نیز گفته می شود) عرضه می شود.

همچنین این دارو نمونه تزریقی نیز دارد اما معمولا از آن در بیمارستان استفاده می شود.

 

2- حقایق کلیدی

دیگوکسین ضربان قلب را کند کرده و خونرسانی به بدن را برای قلب آسان تر می کند.

مصرف دیگوکسین برای یکبار در روز متداول بوده و بهتر است که آن را در ساعت مشخصی از روز مصرف کنید.

عوارض جانبی شایع آن شامل احساس گیجی، سرگیجه، احساس بیماری، از دست دادن اشتها، اسهال، تغییر در بینایی و یا بثورات پوستی است.

در صورتی که داروها به اندازه کافی برای کنترل و درمان علائم نارسایی قلبی و آریتمی موثر نباشند، مصرف دیگوکسین به همراه داروهای قلبی دیگر توصیه می شود.

دیگوکسین با نام تجاری Lanoxin نیز عرضه می شود.

 

3- چه افرادی می توانند / نمی توانند دیگوکسین مصرف کنند؟

بزرگسالان می توانند دیگوکسین مصرف کنند.

گاهی اوقات در صورت توصیه متخصص قلب می توان آن را برای کودکان نیز تجویز کرد.

مصرف دیگوکسین برای همه افراد مناسب نیست.

در صورت وجود مشکلات زیر با پزشک یا داروساز صحبت کنید:

• سابقه حساسیت دارویی نسبت به دیگوکسین یا داروهای دیگر
• مشکلات جدی قلبی مانند کاردیومیوپاتی، سندروم ولف پارکینسون وایت، بلوک قلبی، پریکاردیت، میوکاردیت، هرگونه مشکل آریتمی یا سابقه اخیر حمله قلبی
• پرکاری تیروئید یا تیروئید کم کار – تغییر بر نحوه عملکرد تیروئید بر عملکرد دیگوکسین تاثیر می گذارد.
• مشکلات معده یا روده مانند بیماری کرون یا سابقه جراحی معده یا روده – این موارد بر میزان ورود دیگوکسین به بدن تاثیر داشته و می تواند دوز مورد نیاز بیمار را تغییر دهد.
• بیماری ریوی یا آسم شدید
• یک مشکل نادر و ارثی عدم تحمل گالاکتوز (از جمله کمبود لپ لاکتاز (Lapp lactase deficiency) یا سوء جذب گلوکز-گالاکتوز (Glucose-galactose malabsorption)
• بیماری بری بری (به عنوان کمبود تیامین نیز شناخته می شود.)
• سطح پتاسیم یا منیزیم پایین در خون یا سطح کلسیم خون بالا

 

4- نحوه و زمان مصرف دیگوکسین

می توان این داروی ضد آریتمی را به همراه غذا یا بدون آن میل کرد اما بهتر است آن را هر روز در ساعت مشخصی مصرف کرد.

بیشتر افراد دیگوکسین را صبح و بعد از صبحانه مصرف می کنند.

این دارو معمولا روزی یکبار مصرف می شود.

قرص ها را به صورت کامل و با آب میل کنید.

اگر از شکل مایع این داروی ضد آریتمی و نارسایی قلبی استفاده می کنید، دوز مورد نیاز خود را با سرنگ (پیپت) اندازه گیری کرده و هرگز دارو را رقیق نکنید.

 

میزان مصرف

ممکن است در اولین بار مصرف دیگوکسین نیاز باشد تا چندین قرص (یا مقدار مایع) را به صورت یک دوز مصرف کنید.

این امر دوز اولیه نامیده می شود.

پزشک پس از مصرف دوز اولیه آزمایش خون انجام داده و بررسی می کند که دارو چگونه در بدن عمل کرده است.

سپس دوز مناسب روزانه دارو را توصیه می کند.

گاهی اوقات این مقدار روزانه به دوزهایی برای مصرف در طول روز تقسیم می شود.

بعد از دوز اولیه، دوز معمول روزانه دیگوکسین برای بزرگسالان و کودکان بالای 10 سال، 125 تا 250 میلی گرم است.

معمولا دوز مصرفی برای افراد بالای 65 سال و افراد مبتلا به بیماری کلیوی کمتر خواهد بود، زیرا می تواند احتمال بروز عوارض جانبی را افزایش دهد.

برای خردسالان و کودکان زیر 10 سال، پزشک از وزن و سن کودک برای تعیین دوز مناسب استفاده خواهد کرد.

 

در صورت فراموشی مصرف دارو چه اتفاقی می افتد؟

در صورتی که مصرف یک دوز دیگوکسین را فراموش کردید، از مصرف آن صرف نظر کرده و دوز بعدی را در زمان معمول مصرف کنید.

برای جبران دوز فراموش شده این داروی ضد آریتمی، دوز اضافی مصرف نکنید.

اگر اغلب مصرف این داروی ضد آرتیمی را فراموش می کنید، از زنگ هشدار دهنده برای یادآوری استفاده کنید.

همچنین می توانید از داروساز در مورد روش های دیگر یادآوری زمان مصرف داروها راهنمایی بخواهید.

همچنین به پزشک خود اطلاع دهید چرا که این امر می تواند بر روی قلب تاثیر بگذارد.

 

در صورت مصرف زیاد دیگوکسین چه اتفاقی می افتد؟

مقدار مصرف دیگوکسین که منجر به اور دوز می شود در افراد مختلف، متفاوت است.

کودکان و افراد مسن بیشتر تحت تاثیر اثرات مصرف بیش از حد دیگوکسین قرار خواهند گرفت.

در صورتی که بیش از حد دیگوکسین مصرف کرده اید، ممکن است نیاز به آزمایش خون داشته باشید تا پزشک میزان دارو در خون را بررسی کرده و از عملکرد مناسب کلیه ها اطمینان حاصل کند.

همچنین پزشک برای بررسی تاثیر آن بر ضربان قلب، نوار قلب (ECG) درخواست می کند.

در صورت مصرف بیش از حد دیگوکسین، فورا با پزشک تماس بگیرید.

 

در صورت بروز شرایط زیر، برای دریافت مشاوره با اورژانس تماس بگیرید:

• دیگوکسین بیش از حد مصرف کرده اید و حالتان بد است.
• دیگوکسین بیش از حد مصرف کرده اید و بیش از 65 سال سن دارید یا به مشکلات کلیوی مبتلا هستید (حتی اگر حس خوبی داشته باشید)
• یک کودک خردسال بیش از حد دیگوکسین مصرف کرده باشد (حتی اگر حس خوبی داشته باشد)

در صورت نیاز به مراجعه به اورژانس، بسته دارو یا بروشور آن به همراه میزان باقی مانده از دارو را همراه خود داشته باشید.

 

 

5- عوارض جانبی دیگوکسین

مانند تمام داروها، دیگوکسین نیز می تواند عوارض جانبی ایجاد کند.

برخی افراد نسبت به دیگران حساسیت بیشتری به مصرف این داروی ضد آریتمی و نارسایی قلبی دارند.

این افراد شامل کودکان، افراد مسن، افراد مبتلا به بیماری کلیوی یا کم کاری تیروئید هستند.

 

عوارض جانبی شایع دیگوکسین

این عوارض شایع در بیش از 1 نفر از هر 100 نفر رخ می دهند.

در صورت آزاردهنده بودن عوارض زیر یا طول کشیدن آنها برای بیش از چند روز با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید:

• احساس سردرگمی، گیجی یا حالت کلی ناخوشایند
• احساس بیماری (حالت تهوع یا استفراغ) و از دست دادن اشتها
• اسهال
• تغییرات بینایی (از جمله تاری دید و عدم توانایی دیدن نور شدید)
• بثورات پوستی

 

مهم

در صورتی که بیش از 2 مورد از عوارض جانبی شایع را دارید، پزشک خود را مطلع کنید. ممکن است میزان زیادی از دیگوکسین در خون شما وجود داشته باشد.

 

عوارض جانبی جدی دیگوکسین

این عوارض به ندرت اتفاق می افتند اما برخی افراد بعد از مصرف دیگوکسین دچار عوارض جانبی جدی خواهند شد.

در این صورت فورا پزشک خود را مطلع کنید:

• داشتن بیش از 2 مورد از عوارض جانبی شایع – ممکن است میزان زیادی از دیگوکسین در خون شما وجود داشته باشد.
• ضربان قلب سریع (تپش قلب)، تنگی نفس، احساس سرگیجه یا سبکی سر و تعریق

 

همچنین بخوانید:

انواع تاکی کاردی: علائم و درمان

 

واکنش آلرژیک جدی دیگوکسین

ممکن است مصرف دیگوکسین باعث ایجاد یک واکنش آلرژیک جدی (آنافیلاکسی) شود.

 

در صورت بروز شرایط زیر با اورژانس تماس گرفته و یا به بخش اورژانس بیمارستان مراجعه کنید:

• ایجاد بثورات پوستی که ممکن است خارش nhv، قرمز رنگ، متورم، شبیه تاول یا باعث لایه لایه ای شدن پوست شود.
• خس خس کردن سینه
• ایجاد تنگی در قفسه سینه یا گلو
• ایجاد مشکل در تنفس یا صحبت کردن
• ایجاد تورم در دهان، صورت، لب ها، زبان یا گلو

 

در صورت بروز موارد فوق ممکن است یک واکنش آلرژیک جدی تجربه کرده و نیاز به درمان فوری در بیمارستان داشته باشد.

موارد اشاره شده همه عوارض جانبی مصرف دیگوکسین نیستند.

برای دسترسی به فهرست کامل عوارض جانبی این دارو، به بروشور داخل بسته آن مراجعه کنید.

 

6- نحوه کنار آمدن با عوارض جانبی دیگوکسین

درخصوص موارد زیر چه اقداماتی باید انجام داد:

 

• احساس سردرگمی، گیجی یا حالت کلی ناخوشایند: در صورتی که مصرف دیگوکسین باعث سرگیجه شد، برای جلوگیری از غش کردن دراز بکشید، سپس بنشینید تا حالتان بهتر شود. تا زمان بهبود از رانندگی، دوچرخه سواری و استفاده از ابزار و ماشین آلات خودداری کنید.

 

• احساس بیماری (حالت تهوع یا استفراغ) و از دست دادن اشتها: به مصرف وعده های غذایی ساده پایبند باشید و غذاهای تند و پر ادویه مصرف نکنید. برای جلوگیری از کم آبی بدن مایعات فراوان مانند آب یا نوشیدنی اسکواش بنوشید. در صورت بیماری جرعه های کوچک و مکرر آب بنوشید. در صورت ابتلا به نارسایی قلبی میزان الکل مصرفی خود را محدود کنید.

 

• اسهال: برای جلوگیری از کم آبی بدن، مایعات فراوان مانند آب یا نوشیدنی اسکواش بنوشید. علائم کم آبی بدن شامل دفع ادرار کمتر حد معمول و داشتن ادرار با بوی بد قوی و تیره است. بدون مشورت با پزشک یا داروساز هیچ دارویی برای درمان اسهال مصرف نکنید. در صورت ابتلا به نارسایی قلبی میزان مصرف الک خود را محدود کنید.

 

• تغییرات بینایی: تا زمان برطرف نشدن علائم از رانندگی، دوچرخه سواری یا کار با ابزار و ماشین آلات خودداری کنید.

 

• بثورات پوستی: در خصوص مصرف محصولی برای کمک به این وضعیت از داروساز یا پزشک سوال کنید.

 

7- بارداری و شیردهی

 

دیگوکسین و بارداری

به نظر نمی رسد که مصرف این داروی ضد آریتمی و نارسایی قلبی در دوران بارداری مضر باشد اما نمی توان در خصوص آن قطعیت داشت.

درمان بیماری های قلبی مانند نارسایی قلبی در هنگام بارداری بسیار مهم بوده و به سلامت کودک کمک می کند.

در صورت نیاز به مصرف دیگوکسین در دوران بارداری، مصرف کمترین دوز از طرف پزشک توصیه می شود.

ممکن است وجود مقادیر زیاد دیگوکسین در خون روی کودک تاثیرگذار باشد.

پزشک با انجام آزمایش خون، میزان دیگوکسین در خون را بررسی می کند.

در صورت وجود مقادیر زیاد دیگوکسین در خون، پزشک می تواند دوز مصرفی روزانه را کاهش دهد.

در صورت تلاش برای بارداری یا باردار بودن در خصوص فواید و مضرات احتمالی مصرف دیگوکسین با پزشک خود صحبت کنید.

این امر به علت نیاز به مصرف دارو، زمان بارداری و سایر روش های درمانی بستگی خواهد داشت.

 

دیگوکسین و شیردهی

در صورتی که پزشک سلامتی کودک را تایید کند، مصرف دیگوکسین در دوران شیردهی مشکلی ندارد.

این داروی مناسب برای آریتمی و نارسایی قلبی به میزان کم به شیر مادر منتقل می شود.

بعید به نظر می رسد که این میزان منجر به عوارض جانبی برای کودک شود.

در صورتی که مشاهده کردید کودکتان به اندازه معمول شیر نمی خورد، به صورت غیر معمولی خواب آلود است یا نگرانی دیگری در خصوص وی دارید، با پزشک خود مشورت کنید.

 

در صورت وجود شرایط زیر پزشک خود را مطلع کنید:

• تلاش برای بارداری
• بارداری
• شیردهی

 

8- احتیاط در مصرف داروهای دیگر

مصرف برخی از داروها در عملکرد دیگوکسین برای درمان آریتمی و نارسایی قلبی تداخل ایجاد می کند یا خطر بروز عوارض جانبی آن را افزایش می دهد.

در صورت مصرف موارد زیر، پزشک خود را مطلع کنید:

• داروهایی برای درمان ضربان قلب نامنظم (آریتمی)، بیماری های قلبی یا فشار خون بالا مانند آمیودارون (Amiodarone)، وراپامیل (Verapamil) یا دیلتیازم (Diltiazem)
• داروهایی که باعث می شوند بیشتر ادرار کنید (ادرار آور) مانند فوروزماید (Furosemide)
• داروهایی برای درمان عفونت های باکتریایی یا قارچی مانند تتراسایکلین (Tetracycline)، کلاریترومایسین (Clarithromycin)، اریترومایسین (Erythromycin)، ریفامپیسین (Rifampicin)، تری متوپریم (Trimethoprim) یا ایتراکونازول (Itraconazole)
• داروهای آرتریت مانند ایبوپروفن (Ibuprofen)، دیکلوفناک (Diclofenac)، ایندومتاسین (Indomethacin)، هیدروکسی کلروکین (Hydroxychloroquine) و کلروکین (Chloroquine)
• داروهایی برای درمان HIV مانند آتازاناویر (Atazanavir)، داروناویر (Darunavir)، ریتوناویر (Ritonavir) و ساکویناویر (Saquinavir)

 

برخیی از داروهای قابل خرید از داروخانه یا فروشگاه بر نحوه عملکرد دیگوکسین تأثیر می گذارند.

قبل از استفاده از آنتی اسیدهای کائولن (برای ناراحتی های معده) یا ملین ها (برای یبوست) با داروساز مشورت کنید.

از داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن به طور مرتب و بدون اطلاع پزشک خود استفاده نکنید.

 

ترکیب دیگوکسین با داروهای گیاهی و مکمل ها

اطلاعات بسیار کمی در خصوص مصرف داروهای گیاهی و مکمل ها به همراه دیگوکسین وجود دارد.

مصرف داروی گیاهی عصاره گل راعی (St John’s wort) در عملکرد داروی دیگوکسین تداخل ایجاد می کند.

در صورت استفاده از این دارو یا تمایل به استفاده از آن، داروساز یا پزشک خود را مطلع کنید.

 

مهم

به منظور مصرف ایمن، در صورت استفاده از داروی دیگری از جمله داروهای گیاهی، ویتامین ها یا مکمل ها، داروساز یا پزشک خود را مطلع کنید.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.