اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک وضعیت پیچیده عصبی تکاملی است؛ علائم – علت – نحوه تشخیص و درمان آن را بخوانید.

اوتیسم (Autism) یک اختلال عصبی تکاملی (Neurodevelopmental) است که بر تعامل اجتماعی، رفتار و ارتباطات تاثیر می گذارد.

افراد مبتلا به اوتیسم در توانایی ها و نیاز به حمایت بسیار متفاوت هستند. به همین دلیل افراد اغلب اوتیسم را اختلال طیف اوتیسم (ASD) می دانند.

خصوصیات و علائم اوتیسم اغلب در سال های اولیه ظاهر می شود.

اوتیسم یک بیماری نیست اما مداخله زودهنگام می تواند کودکان را برای مدیریت بعضی از چالش های خاص که ممکن است با آنها روبرو شوند، آماده کند.

طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، از هر 54 نفر 1 کودک در آمریکا، در طیف اوتیسم قرار دارد.

این مقاله به بررسی اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم پرداخته و علائم، علت و روش های تشخیص و درمان آن را بررسی می کند.

همچنین بخوانید:

هر آنچه باید درباره اختلالات ژنتیک بدانید (کلیک)

اوتیسم / اختلال طیف اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم (ASD) اصطلاحی فراگیر شامل طیف وسیعی از خصوصیات عصبی تکاملی است.

اوتیسم یک بیماری نیست اما می تواند تاثیر قابل توجهی در زندگی افراد داشته باشد.

اثرات آن می تواند بسیار متفاوت باشد. بعضی از افراد به حمایت مادام العمر نیاز داشته و بعضی دیگر می توانند به طور مستقل زندگی و کار کنند.

در بعضی از موارد خصوصیات و علائم اوتیسم می تواند در نوزادان وجود داشته باشد. این علائم اوتیسم در دیگران با مسن تر شدن آشکارتر می شود.

در این وضعیت والدین یا مراقبین متوجه خصوصیات زیر در کودکان می شوند:

زمزمه نکردن در 12 ماهگی یا تولید نکردن کلمه در 16 ماهگی
وقتی افراد با آنها صحبت می کنند واکنشی نداشته اما در مقابل صداهای دیگر واکنش نشان می دهند.
تماس چشمی برقرار نمی کنند.
بیش از حد اسباب بازی ها و اشیا را مرتب می کنند.
تمایلی به نوازش شدن ندارند.
با دیگران بازی نمی کنند یا بازی های باورمندانه یا تخیلی انجام نمی دهند.

کودکان بزرگتر ممکن است مشخصات زیر را داشته باشند:

در شروع مکالمه مشکل داشته باشند.
در دوست یابی و تعامل با دیگران مشکل داشته باشند.
از زبان تکراری یا غیرمعمول استفاده می کنند.
از تغییر در روتین یا روال زندگی احساس ناراحتی دارند.
در مورد موضوعات یا اشیا خاص بسیار مشتاق هستند.

علائم و خصوصیات اوتیسم

ASD می تواند بر روش درک انسان از جهان تاثیر بگذارد.

ممکن است افراد نسبت به بعضی از محرک ها مانند نور، صدا و چشایی حساسیت بیش از حدی داشته باشند که منجر به تحریک بیش از حد یا حس های بیشتری شود.

به این حالت اضافه بار (اورلود) حسی گفته می شود.

این امر می تواند تجربه های روزمره مانند رفتن به یک مرکز خرید را گیج کننده و طاقت فرسا کند.

ممکن است افراد دیگر متوجه شوند که فرد مبتلا به اوتیسم خصوصیات و علائم زیر را دارد:

الگوهای گفتاری و لحن غیرمعمول
رشد دیرهنگام مهارت های گفتاری
مشکل در حفظ یا پاسخ دادن به مکالمه
تماس چشمی محدود
پاسخ محدود به تعامل اجتماعی
گفتار و الگوهای رفتاری تکراری
مشکل در درک احساسات دیگران و بیان احساس خود

همچنین ممکن است این افراد رفتارهای تکراری زیر را از خود نشان دهند:

تمرکز بیش از حد روی یک موضوع خاص مانند اتومبیل یا جدول زمانی قطار
مشغول شدن با اشیا خاص مانند اسباب بازی یا وسایل خانه
حرکات تکراری یا چیدمان اسباب بازی ها و اشیا به روشی منظم
نیاز به گذراندن روال قابل پیش بینی روزانه

برای یک فرد اوتیسم، وقفه در زندگی روزمره، یک اتفاق غیرمنتظره یا قرارگیری در معرض محیط هایی با صدای بلند و تحریک بیش از حد می تواند طاقت فرسا باشد.

چنین شرایطی می تواند منجر به فوران عصبانیت، ناامیدی، ناراحتی، غم یا خاموشی شود که دیگران از آن به عنوان رفتار بد سوء تعبیر می کنند.

تقریبا از هر 10 فرد اوتیسم، 1 نفر علائم سندروم ساوان (Savant syndrome) را نشان می دهند که در آن افراد توانایی های خارق العاده ای در یک زمینه خاص دارند.

مهارت آنها می تواند نواختن یک ساز موسیقی، محاسبات پیچیده با سرعت زیاد یا به خاطر سپردن دانشی عظیم باشد.

ممکن است افراد اوتیسم در معرض خطر بیشتری برای سایر بیماری ها، مانند موارد زیر باشند:

افسردگی
اضطراب
وسواس فکر عملی
مشکلات دستگاه گوارش
اختلالات خواب
چاقی
فشار خون بالا
دیابت
تشنج

ارزیابی و تشخیص

خصوصیات اوتیسم اغلب در اوایل کودکی ظاهر می شوند و تشخیص قابل اعتماد آن معمولا در سن 2 سالگی امکان پذیر است.

با این حال بسیاری از افراد تا سنین بالاتر اوتیسم تشخیص داده نمی شوند. گاهی اوقات تشخیص زودهنگام به کودک کمک می کند تا در طول سال های رشد خود از حمایت هایی برخوردار شود که در طول زندگی به نفع او خواهند بود.

خصوصیات اوتیسم بسیار متفاوت هستند اما اگر والدین یا مراقبین کودک در مورد واکنش یا رفتار کودک نگران هستند، باید به دنبال کمک و دریافت مشاوره باشند.

هیچ آزمایشی برای اوتیسم وجود ندارد اما پزشکان و روانشناسان از ارزیابی رفتاری، پرسشنامه، مشاهدات و معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی – ویرایش پنجم (DSM-5) برای تعیین وجود ASD استفاده می کنند.

همچنین آنها باید سایر علل احتمالی بعضی از رفتارها و علائم دیده شده در ASD مانند کاهش شنوایی را رد کنند.

حمایت

ASD یک وضعیت مادام العمر است اما مداخلات مختلف می توانند به افراد در مدیریت چالش هایی که ممکن است با آنها روبرو شوند، کمک کنند.

دارو و درمان ها به موارد زیر کمک می کنند:

رشد گفتار
تعامل اجتماعی
صرع
افسردگی
اختلال وسواس فکری عملی (OCD)
اختلالات خواب
چالش های رفتاری

یک تیم چند رشته ای تشکیل شده از متخصصان ASD، گفتار درمانی، معلم ها و روانشناسان می توانند برای تامین پشتیبانی با فرد و والدین یا مراقبانشان همکاری کنند.

همچنین بخوانید:

گغتار درمانی چیست؟ (کلیک)

استراتژی ها و مهارت ها

ممکن است افراد اوتیسم به گونه ای رفتار کنند که از نظر دیگران غیرمعمول به نظر برسد. در واقع این رفتارها (برای نمونه، انجام یک حرکت تکراری) به احتمال زیاد راهکارهایی برای کمک به آنها در هنگام احساس خستگی زیاد است.

این رفتارها ممکن است برای کمک به موارد زیر باشد:

محافظت از خود در برابر محیطی که احساس طاقت فرسا بودن برای آنها ایجاد می کند.
مدیریت احساسات
برقراری حس نظم

ممکن است افراد عصبی (Neurotypical) این واکنش ها را درک نکنند که منجر به احساس انزوا و پریشانی در آنها شود.

والدین، مراقبین و دیگران می توانند با یادگیری درباره ASD و حمایت، کیفیت زندگی کودک خود را به حداکثر برسانند.

برای نمونه آنها می توانند از روش های زیر استفاده کنند:

یادگیری روش های تاثیرگذاری ASD بر کودک
پذیرش تفاوت فرد اوتیسم با فرد عصبی و درک اینکه آنها هنوز هم فردی کامل با نقاط قوت و ضعف خود هستند.
ثبات در قوانین و روتین ها
رفتار با کودک بر اساس نقاط قوت و علاقمندی های او
تحقیق و ایجاد شبکه پشتیبان

در صورت امکان از روال های زیر استفاده کنید:

برنامه ریزی و آماده سازی برای تغییرات از قبل
در صورت امکان اجتناب از تحریک کننده بودن بیش از حد محیط یا آشنایی تدریجی کودک با آن
تشویق رفتار همیاری با تعیین محدودیت و ارائه گزینه ها
گوش دادن به افراد اوتیسم که درباره تجربیات خود صحبت می کنند یا می نویسند.

همچنین می توان طی کار کردن با کودک موارد زیر را متوجه شد:

محرک هایی که باعث واکنش می شوند.
نوع واکنش ها و زمان بروز آنها
چیزهایی که از آن لذت می برند یا از آن متنفرند.
نحوه بهترین نوع ارتباط برقرار کردن آنها
نحوه ترجیح آنها برای یادگیری
نقاط قوت و ضعف آنها

علت اوتیسم

محققان هنوز در تلاشند تا علت بروز اوتیسم را بشناسند.

عواملی که ممکن است از علت های اوتیسم باشند، عبارتند از:

ویژگی های ژنتیکی
عوامل محیطی
اختلال اولیه رشد مغز
زایمان زودرس
مرد بودن – ASD چهار برابر بیشتر مردان را تحت تاثیر قرار می دهد.
داشتن یک دوقلو اوتیسم

محققان هیچ مدرکی مربوط به تاثیر واکسیناسیون یا والدین در بروز این بیماری پیدا نکرده اند.

چشم انداز

طیف اوتیسم چندین اختلال با طیف گسترده ای از ویژگی ها را پوشش می دهد.

هر فرد اوتیسم منحصر به فرد است و هیچ تعریف واحدی نمی تواند او را توصیف کرده یا وضعیت زندگی او را پیش بینی کند.

بعضی از افراد در طول زندگی خود نیاز به پشتیبانی بالایی خواهند داشت.

اما بعضی دیگر به طور مستقل زندگی و تحصیل کرده و جایگاه های بالایی کسب می کنند.

ASD یک وضعیت مادام العمر است اما حمایت و درمان می تواند به افراد اوتیسم کمک کند تا چالش های مختلفی را که ممکن است با آنها روبرو شوند، مدیریت کنند.

والدین یا مراقبین که احتمال می دهند کودک آنها علائم اوتیسم را دارد، باید در اولین فرصت مشاوره تخصصی دریافت کنند.

مداخله زودهنگام می تواند به حداکثر رساندن شانس رسیدن فرد اوتیسم به پتانسیل کامل خود کمک کند.

کووید 19 می تواند چالش های اضافی برای افراد مبتلا به ASD ایجاد کند.

خلاصه

اوتیسم یک وضعیت پیچیده عصبی تکاملی است که می تواند بر نحوه واکنش فرد و ارتباط با جهان اطراف تاثیر بگذارد. هنوز علت دقیق اوتیسم مشخص نشده است.

تاثیر اوتیسم در افراد مختلف، بسیار متفاوت است.

بعضی از افراد اوتیسم به طور مستقل زندگی می کنند اما دیگران نیاز به مراقبت و پشتیبانی مادام العمر دارند.

روش های درمانی فعلی شامل کار درمانی و گفتار درمانی هستند. همچنین انواع مختلفی از روش های پشتیبانی نیز وجود دارند.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.