اگزمای دیسکوئید : علائم، علت و درمان

اگزمای دیسکوئید یک بیماری پوستی مزمن است که باعث بروز علائمی مانند خارش و تورم می شود؛ علائم – علت و درمان درماتیت نومولار را بخوانید.

 

سرفصل های مورد نظر خود را سریعتر بیابید:

1- بررسی اجمالی↓

2- درمان اگزمای دیسکوئید↓

 

 

1- بررسی اجمالی

اگزمای دیسکوئید(Discoid Eczema) که به آن درماتیت نومولار یا دیسکوئید نیز گفته می شود یک بیماری پوستی بلندمدت (مزمن) است که باعث ایجاد علائمی مانند خارش، تورم و ترک پوست در پچ های دایره ای و بیضی شکل می شود.

درماتیت نومولار بدون درمان برای هفته ها، ماه ها یا سال ها ادامه خواهد یافت. همچنین می تواند مجددا بازگردد و اغلب همان ناحیه ای را که قبلا تحت تاثیر قرار داده بود، مجددا تحت تاثیر قرار دهد.

 

همچنین بخوانید:

درماتیت آتوپیک / اگزما آتوپیک (کلیک)

 

علائم اگزمای دیسکوئید

اگزمای دیسکوئید باعث ایجاد علائمی مانند پچ های متمایز دایره ای یا بیضی شکل می شود. این امر می تواند بر روی هر قسمت از بدن تاثیر بگذارد اما معمولا روی صورت یا پوست سر تاثیر نمی گذارد.

معمولا اولین علامت درماتیت نومولار ایجاد گروهی از لکه های کوچک یا برجستگی های روی پوست است.

سپس این موارد به سرعت به هم متصل شده و پچ های بزرگتری ایجاد می کنند که اندازه آنها از چند میلی متر تا چند سانتی متر خواهد بود.

این پچ ها بر روی پوست های روشن، صورتی یا قرمز خواهند بود. همچنین بر روی پوست های تیره تر به رنگ قهوه ای یا کمرنگ تر از رنگ پوست خواهند بود.

در ابتدا این پچ ها اغلب متورم، تاول زده (پوشیده شده از لکه های پر از مایعات) و با ترشح مایعات هستند. همچنین تمایل به خارش شدید به ویژه در هنگام شب دارند.

با گذشت زمان این پچ ها خشک، پوسته ای و ترک خورده می شوند. گاهی اوقات مرکز پچ ها شفاف شده و یک حلقه پوست تغییر رنگ داده ایجاد می کند که ممکن است با قارچ پوستی اشتباه گرفته شود.

ممکن است فقط یک پچ درماتیت نومولار داشته باشید اما بیشتر افراد دچار چندین پچ می شوند. اغلب پوست بین آنها خشک می شود.

 

پچ های درماتیت نومولار می توانند عفونی شوند. علائم عفونت اگزمای دیسکوئید شامل موارد زیر است:

• ترشح مایعات فراوان از پچ ها
• ایجاد پوسته های زرد بر روی پچ ها
• گرما، تورم، درد و حساسیت به لمس پوست اطراف پچ ها
• حالت تهوع
• احساس تب و لرز
• احساس ناخوشی

 

زمان مشاوره با پزشک

در صورتی که فکر می کنید دچار درماتیت نومولار شده اید به داروساز یا پزشک مراجعه کنید. آنها یک درمان مناسب برای درماتیت نومولار را به شما توصیه می کنند.

همچنین اگر فکر می کنید که ممکن است پوست شما آلوده شده باشد باید به دنبال مشاوره پزشکی باشید. ممکن است لازم باشد تا از کرم آنتی بیوتیک استفاده کنید یا در موارد شدیدتر آنتی بیوتیک ها را به صورت قرص یا کپسول مصرف کنید.

پرشک عمومی فقط با بررسی نواحی آسیب دیده این مشکل را تشخیص می دهد. ممکن است در بعضی از موارد سوالاتی مطرح کرده یا آزمایشاتی را برای رد کردن سایر بیماری ها انجام دهند.

در صورت عدم اطمینان پزشک یا نیاز به آزمایش پچ ها، پزشک شما را به یک متخصص پوست معرفی می کند.

 

علت ایجاد اگزمای دیسکوئید

علت ایجاد اگزمای دیسکوئید ناشناخته است اما ممکن است در اثر خشکی پوست رخ دهد.

زمانی که پوست بسیار خشک باشد نمی تواند مانعی موثر در برابر موادی که با آنها تماس دارید باشد. این امر به یک ماده بی خطر مانند صابون اجازه می دهد تا پوست را تحریک کند.

مهم است که به دقت تمام مواد شیمیایی موجود در مواد آرایشی و بهداشتی که با پوست تماس دارند را بررسی کنید. درماتیت تماسی نوعی اگزما است که در اثر تماس با یک ماده تحریک کننده خاص ایجاد می شود و ممکن است یکی از علت های ایجاد اگزمای دیسکوئید باشد.

همچنین بعضی از افراد مبتلا به اگزمای دیسکوئید دارای سابقه ابتلا به اگزمای آتوپیک هستند که اغلب در افراد مستعد آسم و حساسیت فصلی رخ می دهد. با این حال به نظر نمی رسد که اگزمای دیسکوئید بر خلاف اگزمای آتوپیک علت ارثی داشته باشد.

 

همچنین بخوانید:

انواع درماتیت تماسی: از علائم تا درمان (کلیک)

 

سایر علت ها و محرک های احتمالی اگزمای دسکوئید

گاهی اوقات شیوع اگزمای دیسکوئید به علت آسیب پوستی جزئی مانند گزش حشرات یا سوختگی ایجاد می شود.

 

همچنین بعضی از داروها می توانند از علت های احتمالی اگزمای دیسکوئید باشند. داروهای زیر می توانند علت ایجاد پچ های اگزمای دیسکوئید در افرادی باشد که از آنها استفاده می کنند:

• اینترفرون (Interferon) و ریباویرین (Ribavirin): زمانی که برای درمان هپاتیت C با هم استفاده می شود.
• مسدود کننده های فاکتور نکروزدهنده تومور آلفا (TNF-alpha): که برای درمان بعضی از انواع آرتریت استفاده می شود.
• استاتین ها (کاهش دهنده های کلسترول): که می توانند باعث خشکی پوست و بثورات پوستی شوند.

محیط های خشک و با آب و هوای سرد شرایط اگزمای دیسکوئید را بدتر می کنند و محیط های آفتابی و مرطوب علائم را بهتر خواهند کرد.

 

درمان اگزمای دیسکوئید

معمولا اگزمای دیسکوئید یک مشکل بلندمدت است اما داروهایی برای کمک به تسکین علائم و کنترل وضعیت موجود هستند.

درمان ها عبارتند از:

• نرم کننده ها: مرطوب کننده هایی که برای جلوگیری از خشکی به پوست زده می شوند.
• کورتیکواستروئیدهای موضعی: پمادها و کرم های حاوی استروئید که به پوست زده می شوند و می توانند علائم شدید را تسکین دهند.
• آنتی هیستامین: داروهایی که خارش را کاهش می دهند.

همچنین مواردی برای کمک به خود وجود دارد که شامل جلوگیری از تماس با مواد شیمیایی تحریک کننده در صابون ها، شوینده ها، حباب سازهای حمام (کوکتل ها) و ژل های حمام است.

در صورتی که اگزما عفونی یا بسیار شدید باشد می توان داروی اضافی تجویز کرد.

گاهی اوقات پس از نواحی که تحت تاثیر اگزمای دیسکوئید قرار گرفته اند حتی پس از برطرف شدن علائم باعث تغییر رنگ در آن ناحیه می شوند.

 

سایر انواع اگزما

اگزما نام گروهی از بیماری های پوستی است که باعث خشکی و تحریک پوست می شود. انواع دیگر اگزما عبارتند از:

• اگزمای آتوپیک (یا درماتیت آتوپیک): شایع ترین نوع اگزما که اغلب ارثی است و با بیماری های دیگری مانند آسم و حساسیت فصلی مرتبط است.
• درماتیت تماسی: نوعی اگزما که در صورت تماس پوست با ماده خاصی رخ می دهد.
• اگزمای ناشی از واریس: نوعی اگزما که معمولا در قسمت تحتانی پاها و به دلیل مشکلات در جریان خون از طریق رگ های پا ایجاد می شود.

 

همچنین بخوانید:

اگزمای ناشی از واریس: علائم، علت و درمان (کلیک)

 

2- درمان اگزمای دیسکوئید

هیچ درمان ساده ای برای درماتیت نومولار وجود ندارد اما داروها می توانند به کاهش علائم کمک کنند.

 

درمان های درماتیت نومولار عبارتند از:

• نرم کننده ها: برای استفاده مداوم
• جایگزین های صابون: برای جایگزینی صابون های تحریک کننده و محصولات شوینده
• کورتیکواستروئیدهای موضعی: برای عود کردن بیماری
• قرص های استروئیدی: برای عود کردن شدید بیماری
• آنتی بیوتیک: برای اگزمای عفونی
• آنتی هیستامین: برای خارش شدید

 

آماده سازی های مختلفی برای هر نوع دارو وجود دارد که با مشورت با یک داروساز یا پزشک می توانید بهترین دارو برای خود را پیدا کنید.

طیف وسیعی از محصولات نرم کننده، جایگزین صابون و بعضی از کورتیکواستروئیدهای موضعی را می توان از داروخانه ها و بدون نیاز به نسخه پزشک خریداری کرد. خرید بعضی از آنها به این روش مناسب تر از نسخه های تجویزی است.

در مورد محصولات مختلف و نحوه استفاده از آنها از داروساز راهنمایی بخواهید. اگر پس از استفاده از یک محصول بدون نسخه اگزما بهبود نیافت، به پزشک عمومی مراجعه کنید.

 

نکات خودیاری

مواردی وجود دارند که می توانید خودتان انجام دهید تا به کنترل علائم اگزمای دیسکوئید کنید. این موارد عبارتند از:

• اجتناب از صابون ها و شوینده ها از جمله صابون های مایع، ژل های حمام و دستمال مرطوب – حتی در صورتی که این موارد پوست شما را تحریک نکنند. به جای آنها از یک جایگزین صابون نرم کننده استفاده کنید.
• محافظت از پوست در برابر بریدگی های جزئی (برای نمونه با استفاده از دستکش) زیرا ممکن است برش ها باعث ایجاد اگزمای ناخواسته شوند.
• حمام یا دوش آبگرم روزانه – استفاده از نرم کننده ها در هنگام شستشو می تواند علائم را کاهش داده و باید پس از آن از درمان های پوستی استفاده کنید.
• عدم خراشیدن (خاراندن) پچ های اگزما – تمیز نگه داشتن دست و کوتاه بودن ناخن ها به کاهش خطر آسیب پوستی یا عفونت ناشی از خراش ناخواسته کمک می کند.
• اطمینان حاصل کنید که روش های درمانی توصیه شده را طبق دستور پزشک عمومی یا داروساز انجام می دهید.

 

در صورتی که فکر می کنید پوست شما عفونی شده است به پزشک عمومی مراجعه کنید. برای نمونه، در صورتی که ترشح یا حساسیت بیش از حد به لمس در پچ های اگزما وجود داشته باشد.

عفونت می تواند به سرعت گسترش یابد و استفاده از کرم های کورتیکواستروئید موضعی می توانند عفونت را پوشانده یا آن را گسترش دهد.

 

نرم کننده ها

نرم کننده های درمان های مرطوب کننده ای هستند که به طور مستقیم بر روی پوست استفاده می شوند تا از دست دادن آب را کاهش داده و آن را با یک لایه محافظ بپوشانند. آنها اغلب برای کمک به مدیریت بیماری های پوستی خشک یا پوسته کننده مانند اگزما استفاده می شوند.

 

جهت مشاهده و خرید محصولات مرطوب کننده داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.

 

انتخاب نرم کننده ها

چندین نرم کننده مختلف در دسترس هستند. شاید نیاز باشد تا چندین نرم کننده مختلف را امتحان کرده تا مورد مناسب خود را پیدا کنید. همچنین ممکن است ترکیبی از مرطوب کننده های زیر برای شما توصیه شود:

• پماد برای پوست های بسیار خشک
• کرم یا لوسیون برای خشکی پوست
• نرم کننده ای که به جای صابون استفاده شود.

تفاوت لوسیون، کرم و پماد در مقدار چربی موجود در آنها است. پمادها حاوی بیشترین چربی هستند بنابراین می توانند چرب باشند اما در حفظ رطوبت نیز بیشترین تاثیر را دارند. لوسیون ها حاوی کمترین چربی هستند و چرب نیستند اما تاثیر کمتری خواهند داشت. کرم ها در میان این دو قرار دارند.

کرم ها و لوسیون ها بیشتر مناسب نواحی متورم (ملتهب) پوست هستند. پمادها بیشتر مناسب نواحی خشک که ملتهب نباشند، هستند.

در صورتی که مدتی است که از نرم کننده خاصی استفاده می کنید، ممکن است اثر آن کمتر شده یا باعث تحریک پوست شود. در این صورت پزشک عمومی می تواند محصول متفاوتی را تجویز کند.

 

نحوه استفاده از نرم کننده ها

همیشه (حتی در صورتی که علائمی ندارید) از نرم کننده خود استفاده کنید زیرا می تواند به جلوگیری از بازگشت اگزمای دسیکوئید کمک کند. به نظر می رسد که نگهداری جداگانه محصولات نرم کننده در محل کار یا مدرسه مفید باشد.

 

برای استفاده از نرم کننده ها مراحل زیر را دنبال کنید:

• استفاده از مقدار زیاد
• آن را نمالید – در عوض به سمت رویش مو آن را روی پوست صاف کنید.
• برای پوست های بسیار خشک هر 2 تا 3 ساعت یا در صورت لزوم بیشتر از آنها استفاده کنید.
• پس از حمام یا دوش گرفتن پوست را به آرامی خشک کنید، سپس در حالی که پوست هنوز مرطوب است بلافاصله از نرم کننده ها استفاده کنید.

 

اگر در محل کار در معرض مواد تحریک کننده هستید باید مطمئن شوید که به طور مرتب در طول کار یا پس از آن از نرم کننده ها استفاده می کنید.

نرم کننده ها را با افراد دیگر به اشتراک نگذارید.

 

اثرات جانبی

گاهی اوقات بعضی از نرم کننده ها پوست را تحریک می کنند. در صورت ابتلا به اگزما، پوست شما حساس خواهد شد و می تواند به بعضی از مواد موجود در نرم کننده های بدون نسخه واکنش نشان دهد.

در صورت واکنش پوست نسبت به نرم کننده ها، استفاده از آنها را متوقف کرده و با پزشک عمومی یا داروساز صحبت کنید. او می تواند یک محصول جایگزین را تجویز کند.

نرم کننده هایی که به آب حمام اضافه می شوند می توانند حمام را بسیار لغزنده کنند، بنابراین در هنگام ورود و خروج از حمام مراقب باشید.

 

کورتیکواستروئیدهای موضعی

برای درمان پچ های اگزمای دیسکوئید، پزشک عمومی استفاده از یک کورتیکواستروئید موضعی را تجویز می کند که باید برای کاهش التهاب از آن مستقیما بر روی پوست استفاده کرد.

 

همچنین بخوانید:

کورتیکواستروئیدهای موضعی (کلیک)

 

انتخاب کورتیکواستروئیدهای موضعی

کورتیکواستروئیدهای موضعی با قدرت های مختلفی وجود دارند که وابسته به شدت اگزما قابل تجویز هستند. اگزمای دیسکوئید نسبت به سایر انواع اگزما معمولا به نوع قوی تر کورتیکواستروئید نیاز دارد.

ممکن است برای شما کرمی تجویز شود که در نواحی قابل رویت مانند صورت و دست ها استفاده شود و پمادی که برای شب ها یا مواد عود کردن شدید بیماری استفاده شود.

 

نحوه استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی

هنگام استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی از این محصولات فقط در نواحی آسیب دیده استفاده کنید. جز در مواردی که پزشک توصیه کرده باشد، از موارد اشاره شده در جزوه اطلاعات دارو پیروی کنید.

بیش از دو مرتبه در روز از کورتیکواستروئیدها استفاده نکنید. بیشتر افراد فقط باید یک مرتبه در روز از آنها استفاده کنند.

 

هنگام استفاده از کورتیکواستروئیدها موارد زیر را رعایت کنید:

1. قبل از استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی از نرم کننده استفاده کنید و حدود 30 دقیقه صبر کنید. (تا زمانی که پوست به نرم کننده آغشته شود.)
2. به اندازه کافی از کورتیکواستروئیدهای موضعی برای پوشاندن ناحیه آسیب دیده استفاده کنید اما سعی کنید از کمترین مقدار ممکن برای کنترل علائم استفاده شود.
3. از این موارد تا زمان برطرف شدن التهاب استفاده کنید مگر اینکه پزشک توصیه دیگری ارائه داده باشد.

 

در صورت استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی و بهبود نیافتن علائم باید با پزشک خود صحبت کنید.

 

اثرات جانبی

استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی می تواند باعث احساس سوزش و گزگز خفیف یا کوتاه مدت شود. در موارد نادر مشکلات زیر ایجاد می شوند:

• نازک شدن پوست
• تغییر رنگ پوست
• بروز لکه ها (آکنه)
• افزایش رشد مو

 

بیشتر این عوارض با قطع درمان بهبود خواهند یافت.

به طور کلی استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی قوی تر یا استفاده زیاد از آنها خطر ابتلا به عوارض جانبی را افزایش می دهد. باید برای کنترل علائم خود از ضعیف ترین و کمترین میزان ممکن استفاده کنید.

 

قرص های استروئیدی

در صورت عود کردن شدید بیماری، پزشک مصرف قرص های استروئیدی را تا یک هفته تجویز می کند.

در صورتی که قرص های استروئیدی به طور مداوم یا برای مدتی طولانی استفاده شوند، منجر به ایجاد عوارض جانبی زیادی از جمله موارد زیر می شوند:

• فشار خون بالا
• پوکی استخوان
• دیابت

 

به همین علت بعید است که پزشک دوره های تکراری مصرف قرص های استروئیدی را برای درمان اگزمای دیسکوئید، بدون مراجعه به متخصص تجویز کند.

 

 

آنتی بیوتیک ها

در صورت عفونی شدن اگزما، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود.

 

آنتی بیوتیک خوراکی

در صورتی که ناحیه وسیعی عفونی شود، ممکن است مصرف یک آنتی بیوتیک خوراکی تجویز شود. این دارو معمولا فلوکلوگزاسیلین (Flucloxacillin) است که به مدت یک هفته مصرف می شود.

در صورت حساسیت به پنی سیلین، گزینه های دیگری مانند کلاریترومایسین (Clarithromycin) توصیه می شوند.

 

آنتی بیوتیک های موضعی

در صورتی که ناحیه عفونی کوچک باشد معمولا از یک آنتی بیوتیک موضعی مانند فوزیدیک اسید استفاده می شود. این داروها به صورت کرم یا پمادی هستند که مستقیما بر روی ناحیه آسیب دیده قرار می گیرند.

بعضی از آنتی بیوتیک های موضعی حاوی کورتیکواستروئیدهای موضعی نیز هستند.

آنتی بیوتیک های موضعی معمولا باید تا 2 هفته (در صورت لزوم) استفاده شوند.

 

آنتی هیستامین ها

آنتی هیستامین نوعی دارو است که اثرات ماده ای به نام هیستامین در خون را متوقف می کند. بدن اغلب در تماس با ماده تحریک کننده، هیستامین آزاد می کند. هیستامین می تواند طیف وسیعی از علائم از جمله عطسه، آبریزش چشم و خارش ایجاد کند.

برای مقابله با علائم خارش به ویژه در صورت اختلال خواب، آنتی هیستامین ها برای عود کردن درماتیت نومولار تجویز می شوند. با این حال این داروها پوست آسیب دیده را درمان نمی کنند.

بسیاری از انواع قدیمی آنتی هیستامین باعث خواب آلودگی می شوند که در صورت تاثیر علائم بر کیفیت خواب می توانند مفید باشند. در غیر این صورت از داروساز یا پزشک عمومی بخواهید یا یک آنتی هیستامین غیر آرامبخش به شما توصیه کند.

 

همچنین بخوانید:

آنتی هیستامین چیست؟ (کلیک)

 

درمان های مکمل

ممکن است بعضی از افراد درمان های مکمل مانند داروهای گیاهی را در درمان اگزما مفید بدانند اما شواهد کمی برای اثبات موثر بودن این روش ها وجود دارد.

اگر به استفاده از روش های درمانی مکمل فکر می کنید، ابتدا با پزشک عمومی صحبت کنید تا مطمئن شوید که استفاده از آنها ایمن و بی خطر است. همچنین باید سایر درمان های تجویز شده توسط پزشک عمومی را ادامه دهید.

 

درمان های بعدی

در صورتی که درمان های تجویز شده برای درماتیت نومولار توسط پزشک عمومی علائم را با موفقیت کنترل نکنند، ممکن است برای ارزیابی و درمان به متخصص پوست ارجاع شوید.

درمان های دیگری که می توانند توسط یک متخصص پوست در دسترس باشند شامل موارد زیر هستند:

• نور درمانی: که طی آن ناحیه آسیب دیده پوست در معرض نور ماورابنفش (UV) قرار می گیرد تا به کاهش التهاب کمک کند.
• بانداژ: که طی آن پانسمان های دارویی روی پوست قرار می گیرند.
• سرکوب کننده های سیستم ایمنی: داروهایی که با سرکوب سیستم ایمنی التهاب را کاهش می دهند.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.