خودشیفتگی جنسی

خودشیفتگی جنسی زمانی است که فرد تصوری غیر واقعی نسبت به تمایلات جنسی خود دارد، علائم و ویژگی های فرد خودشیفته جنسی را بخوانید.

 

فرد خودشیفته جنسی (Sexual Narcissism) کسی است که از نظر جنسی دچار برخی ویژگی های خودشیفتگی همچون احساس برتری و استحقاق داشتن و همچنین حس همدلی کمتر دارد.

فرد مبتلا، حسی واهی از جذابیت جنسی و تفکری اغراق آمیز از مهارت های جنسی خود دارد. او در هنگام معاشقه تنها به رضایت جنسی خود اهمیت می دهد.

این دسته افراد معمولا به ابراز نگرانی یا خواسته های افراد اهمیتی نمی دهند. آنها دیگران را به زور وادار به انجام کاری کرده یا ممکن است برای براوردن نیازهای جسمی و جنسی خود، به دیگران دست درازی کنند. به همین دلیل برخی افراد از این مساله با عنوان حقوق جنسی یاد می کنند.

تفکرات واهی افراد مبتلا به خودشیفتگی جنسی سبب ایجاد مشکلات برای حفظ روابط سالم در فرد مبتلا به خودشیفتگی جنسی خواهد شد.

در این مقاله به بررسی علائم، عوارض و درمان خودشیفتگی جنسی پرداخته و آن را با اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) مقایسه خواهیم کرد.

 

همچنین بخوانید:

آیا من خودشیفته ام؟ (کلیک)

 

تعریف

Sexual Narcissism به الگوی تعامل خود محورانه اشاره دارد. این مساله در برگیرنده ویژگی های خودشیفتگی است که تنها در رفتار و نگرش های جنسی فرد در برقراری روابط جنسی بروز می کند.

میل به سوء استفاده از دیگران، نداشتن حس همدلی، احساس خود برتری و نیاز مفرط به تحسین از جانب دیگران از ویژگی های بارز این دسته افراد است.

بسیاری از منابع تحقیقاتی، الگوهای روشنی از باورهای خود محور، تجاوز جنسی و رفتار های مخربی جنسی را در این دسته افراد نشان داده اند.

 

علائم

محققان یه جهت تاکید بر مولفه ای مهم خودشیفتگی که عموما در حوزه های جنسی فعال هستند، اقدام به ایجاد مقیاس خودشیفتگی جنسی نموده اند.

این علائم و الگوهای رفتاری افراد مبتلا به خودشیفتگی جنسی عبارتند از:

• احساس داشتن مهارتهای جنسی بالا
• استحقاق جنسی
• همدلی جنسی پایین
• استثمار جنسی

علاوه بر موارد فوق، خودشیفتگان جنسی ممکن است علائم زیر را نیز نشان دهند:

• سطح بالای خیانت
• مشغله جنسی زیاد و در جستجوی احساسات جنسی
• طبیعت بی پروا
• عزت نفس جنسی بسیار بالا
• حساسیت به انتقاد درک شده

 

خودشیفتگی جنسی در مقابل اختلال شخصیت خودشیفته

ممکن است دو مقوله NPD و خودشیفتگی جنسی، شبیه به هم به نظر رسند. اما باید اذعان داشت که این دو متفاوت هستند.

اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) یک اختلال شخصیت خوشه ای B است. فرد مبتلا به NPD در رفتار با دیگران و تنظیم احساسات خود مشکل دارد. او بطور ویژه ای احساسان متغیر، شدید و نگرانی بیش از حد در مورد قدرت، کفایت شخصی و اعتبار خود تجربه می کند.

در مقابل، خودشیفتگی جنسی یک اختلال شخصیتی و یک مشکل سلامت روانی نیست. این شرایط به علائم و ویژگی های خودشیفتگی اشاره دارد که تنها در رفتارهای جنسی فرد ظاهر می شوند.

در واقع افراد می توانند ویژگی های خودشیفتگی جنسی را بدون رعایت معیارهای تشخیصی NPD نشان دهند.

علاوه بر این، علائم فرد خودشیفته نه تنها ممکن است در زندگی جنسی او، بلکه در سایر زمینه های زندگی او ظاهر می شود. در واقع می توان گفت که ممکن است هیچ ویژگی خودشیفتگی در روابط جنسی فرد مبتلا به NPD مشاهده نشود. چراکه معیارهای تشخیصی NPD شامل رفتار جنسی فرد نمی شود.

در اضافه باید اذعان داشت که مطالعات، بین خودشیفتگی جنسی و رفتارهای پرخاشگرانه جنسی همچون تجاوز و اجبار، ارتباطات محکمی نشان داده اند. با این وجود، در حال حاضر، هیچ شواهدی نشان نداده که خودشیفتگی به تنهایی می تواند احتمال این رفتارهای جنسی پرخاشگرانه را افزایش دهد.

 

الگوهای روابط مشکل ساز

اگر فکر می کنید همسر یا شریک جنسی شما شما یک خودشیفته جنسی است، لازم است از الگوهای رفتاری وی آگاه باشید.

این موارد عبارتند از:

• هنرمندان جذاب: خودشیفته های جنسی در ابتدای امر جذاب خواهند بود. آنها از تکنیک های دروغین برای دوستی و دستیابی به فرد استفاده کرده و برای سوء استفاده از فرد حیله گری می کنند.
• استحقاق جنسی: یک خودشیفته جنسی بعضا این حس را دارد که دیگران به آنها بدهی جنسی دارند و آنها حق تقاضای رابطه جنسی را دارند.
• استثمار جنسی: آنها ممکن است مایل به دست درازی، سوء استفاده یا مجبور کردن دیگران برای داشتن رابطه جنسی باشند.
• تجاوز جنسی: سطح بالایی از خودشیفتگی جنسی می تواند منبع پیش بینی کننده تجاوز جنسی باشد.
• خیانت: نرخ بالاتری از خیانت در رابطه با افراد خودشیفته جنسی رخ می دهد.
• نیاز به تحسین: این افراد بعضا نیاز بیش از حد به تحسین شدن (بویژه برای توانایی های جنسی خود) دارند.
• عدم همدلی: تفکر ذهنی این افراد معمولا اینگونه است که احساسات یا نیازهای شریکشان به او مربوط نیست.

توجه داشته باشید فرد خودشیفته جنسی ممکن است متوجه نشود که مشکلی دارد. در نتیجه متقاعد کردن او برای دریافت کمک ممکن است رفتار فرد را تشدید کند. او ممکن است شریک خود را سرزنش و مشکل را به گردن او بیاندازد.

اگر همسرتان، رفتارهای توهین آمیز، همراه با عصبانیت و یا خشونت آمیز از خود نشان داد، توصیه می شود که یک برنامه ایمنی برای خود فراهم کنید.می توانید از یک دوست یا اعضای خانواده مورد اعتماد و معتمد کمک گرفته و یا با سازمان های علیه خشونت خانگی تماس بگیرید.

 

همچنین بخوانید:

افسردگی در رابطه عاطفی (کلیک)

 

عوارض و مشکلات بلند مدت

خودشیفتگی جنسی روابط را بسیار دشوار می کند. این مساله هم برای افراد دچار این ویژگی ها و هم طرف مقابل آسیب های روانی به همراه خواهد داشت.

افراد بسیاری این ویژگی ها را نامطلوب دانسته و این امر می تواند برای فرد خودشیفته جنسی، داشتن روابط معنی دار و عاشقانه خارج از زمینه جنسی را دشوار نماید.

یک خودشیفته جنسی ممکن است جذاب، دارای اعتماد به نفس و سرشار از اعتماد به نفس به نظر برسد. این رفتارهای ظاهری معمولاً عزت نفس پایین وی را پنهان می کنند.

اعتماد به نفس پایین و حساسیت زیاد او نسبت به آنچه که آنها به عنوان انتقاد تلقی می کنند، می تواند درخواست کمک برای آنها را بسیار دشوار کند.

علاوه بر موارد ذکر شده، خودشیفتگی جنسی می تواند سبب مشکلات طولانی مدت سلامتی گردد.

یک مطالعه در سال 2012 نشان داد که محور هیپوتالاموس – هیپوفیز – آدرنال (HPA) در افرادی که دارای ویژگی های خودشیفته هستند به صورت مزمن فعال است. محور HPA یک مسیر پیچیده عصبی است که نقش مهمی در پاسخ بدن به استرس ایفا می کند.

فعال شدن مزمن HPA، علاوه بر پیامدهای بهداشتی ضعیف تر، می تواند سطح هورمون های استرس مانند کورتیزول را در بدن افزایش دهد. در نتیجه این امر خطر بیماری های قلبی عروقی را افزایش خواهد یافت.

 

درمان خودشیفتگی جنسی

در حال حاضر، هیچ درمان یا داروی خاصی برای درمان اختلال خودشیفتگی و همچنین خودشیفتگی جنسی وجود ندارد.

با این حال، روان درمانی مفید خواهد بود. در واقع روان درمانی این امکان را برای فرد بوجود می آورد که رفتار خود را درک کرده، احساسات خود را مدیریت و مسئولیت اقدامات خود را بپذیرد. روان درمانی در ایجاد عزت نفس و روابط سالم موثر خواهد بود.

درست است که مطالعات زیادی پیرامون خودشیفتگی جنسی انجام نشده، اما بررسی های مربوط به اختلال خودشیفتگی، نشان داده است که مشاوره و صحبت با یک راوان درمانگر، راهکاری مفید و موثر خواهد بود.

 اگرچه شرایط این دو مساله متفاوت هستند، اما این امر نشان می دهد که روان درمانی می تواند برای افراد مبتلا به خودشیفتگی جنسی نیز موثر واقع گردد.

تعدادی مطالعه اذعان داشته اند که بواسطه افزایش سن برخی علائم و ویژگی های خودشیفتگی کاهش می یابد. این یعنی علائم حالت ثابت نبوده و امکان تغییر ویژگی های فرد وجود دارد. این نشان می دهد که راه های ارتباطی یک فرد خودشیفته جنسی و تعامل با دیگران می تواند بواسطه مداخله درمانی بهبود یابد.

با این حال، شروع درمان برای یک خودشیفته جنسی بسیار دشوار است. زیرا معمولا فرد مبتلا مشکلی در رفتار خود مشاهده نمی کند.

اگر به این مساله مشکوک هستید که همسرتان دارای علائم خودشیفتگی جنسی است، مشاوره با یک روان درمانگر، به شما راهکارهایی برای کمک به رابطه ارائه خواهد داد. در صورت تصمیم به ترک رابطه نیز، درمان های روانی حمایتی لازم موثر خواهد بود.

 

 

خلاصه

خودشیفتگی جنسی به علائم خودشیفته ای اطلاق می شود که تنها زندگی جنسی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. این رفتارها شامل استحقاق جنسی، استثمار جنسی، فقدان همدلی جنسی و احساس قوی برای مهارت جنسی آنها است.

این ام در روابط فرد مشکل ایجاد خواهد کرد. چراکه ارتباط مستحکمی بین خودشیفتگی جنسی با خیانت، تجاوز جنسی و سوء استفاده جنسی وجود دارد.

درخواست کمک برای خودشیفتگان جنسی عموما مشکل است. اما درمان می تواند مهارت های همدلی را افزایش داده و به ایجاد روابط معنی دار کمک کند.