سندرم پرش عضلانی خوش خیم

سندرم پرش عضلانی خوش خیم باعث ایجاد علائمی مانند لرزش مداوم، گزگز یا بی حسی در عضلات می شود؛ علت و راه درمان فاسیکولاسیون را بخوانید.

 

سندرم پرش عضلانی / فاسیکولاسیون خوش خیم  (Benign fasciculation syndrome) به لرزش مداوم، گزگز یا بی حسی در یک یا چند عضله اشاره دارد.

سندروم پرش عضلانی خوش خیم (BFS) وضعیتی نادر بوده و ممکن است با اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS = به عنوان بیماری لو گریگ نیز شناخته می شود) اشتباه گرفته شود. در نتیجه به علت سردرگمی احتمالی، بهتر است که برای تشخیص به پزشک مراجعه کرد.

لرزش های عضلانی معمولا نگران کننده نیستند. با این حال، بسیاری از افراد برای بررسی و جلوگیری از عوارض جدی به پزشک مراجعه می کنند.

درمان های فاسیکولاسیون با هدف مدیریت علائم و کاهش سطح استرس برای برای حفظ استاندارد بالای زندگی انجام می شوند.

در ادامه مقاله مطالبی در خصوص BFS ارائه می شود.

 

همچنین بخوانید:

پرش عضلانی (میوکلونوس) (کلیک)

 

سندرم پرش عضلانی خوش خیم (BFS)

فاسیکولاسیون خوش خیم غالبا تحت عنوان لرزش عضلانی شناخته می شود. لرزش های عضلانی امری طبیعی بوده و اکثر افراد در هر دوره ای از زندگی ممکن است آن را تجربه کنند. لرزش پلک یا پا نمونه هایی از این وضعیت هستند.

عموما این لرزش ها به دلیل قوی بودن توسط فرد احساس می شوند. اما این وضعیت باعث تکان ناگهانی یا ایجاد لرزش کامل در عضله نمی شود.

ماهیچه ها واحدهای حرکتی شامل گروهی از رشته های عضلانی و عصبی دارند. همکاری این گروه باعث منقبض شدن ماهیچه می شود. در هنگام حرکت این رشته ها به صورت آنی عمل می کنند.

زمانیکه یک یا چند عدد از این واحدهای حرکتی به صورت خود به خود عمل کنند، فاسیکولاسیون عضلانی رخ می دهد. این فعالیت خارج از کنترل مغز و غیر منتظره است.

افراد دارای سندرم پرش عضلانی خوش خیم لرزش، گزگز یا بی حسی مداوم در یک یا چند ماهیچه را تجربه می کنند.

BFS باعث لرزش مزمن عضلانی برای طولانی مدت یا عود آن به طور منظم می شود. لرزش ها می توانند به صورت تصادفی در هر یک از عضلات ایجاد شده و با گذشت زمان بهتر یا بدتر شوند.

 

همچنین بخوانید:

لرزش بدن : علل و درمان (کلیک)

 

علائم سندرم پرش عضلانی خوش خیم

با اینکه احتمال ایجاد فاسیکولاسیون عضلانی در هر نقطه ای از بدن وجود دارد اما اغلب این وضعیت ساق پا و ران را تحت تاثیر قرار می دهند. فاسیکولاسیون ها در برخی موارد سریع ظاهر شده و از بین رفته و در برخی موارد تا مدت ها در عضله باقی می مانند.

لرزش های ناشی از فاسیکولاسیون عضلانی در حالت استراحت بیشتر قابل احساس هستند. در صورت طولانی شدن ممکن است در عضله درگیر شده احساس درد ایجاد شود.

در برخی موارد عضله درگیر شده دچار احساس ضعف شده و به ورزش پاسخ خوبی نشان نمی دهد.

طبق مقاله ای در مجله Neurology، بیش از 70% از افراد سالم فاسیکولاسیون های خوش خیم را تجربه می کنند. همچنین این لرزش ها به ندرت باعث ایجاد یک اختلال عصبی عضلانی جدی می شوند.

فاسیکولاسیون ممکن است با علائمی مانند بی حسی و گرفتگی در عضلات نیز همراه باشند.

در برخی افراد علائم BFS باعث ایجاد استرس و اضطراب در آنها می شود. هنوز بررسی نشده که آیا استرس و اضطراب ناشی از این لرزش ها خود باعث بدتر شدن وضعیت می شوند یا خیر. البته بسیاری از افراد مبتلا به این وضعیت به تاثیر این امر اعتقاد دارند.

در صورت تاثیر استرس در علائم BFS، این وضعیت می تواند باعث ایجاد چرخه ای از علائم BFS و اضطراب شود.

بر اساس اعلام محققان مطالعات بیشتری برای تشخیص تاثیر درمان اضطراب در علائم فیزیکی BFS، موردنیاز است.

علائم دیگر و متفاوت این وضعیت عبارتند از:

• انقباضات ناگهانی سریع و تکان دهنده یا اسپاسم عضلانی غیر ارادی
• ناتوانی در ورزش کردن
• خستگی عمومی
• علائم اضطراب، مانند وجود یک توده در گلو، سردرد یا تنگی نفس
• خارش یا لرزش در عضلات
• سفتی و سختی عضلات

 

همچنین بخوانید:

خشکی و سفتی عضلات (کلیک)

 

علت سندرم پرش عضلانی خوش خیم

بروز این سندرم بسیار نادر است. هنوز علت دقیقی برای این وضعیت مشخص نشده است. بر اساس یک نظریه این سندرم پرش عضلانی خوش خیم واکنشی ایجاد شده در برابر یک عفونت ویروسی است.

فاسیکولاسیون های عضلانی به دلایل مختلفی مانند استفاده از برخی مواد یا داروها، به ویژه داروهای آلرژی، ایجاد می شوند.

داروهای موثر در ایجاد فاسیکولاسیون خوش خیم شامل موارد زیر هستند:

• نورتریپتیلین (Pamelor)
• بتا آگونیست ها
• سودوافدرین (Sudafed)
• کلرفنیرامین (کلرفن SR)
• دیفن هیدرامین (بنادریل)
• متیل فنیدات (ریتالین)
• دیمن هیدرینات (درامامین)

لرزش های ایجاد شده در اثر فاسیکولاسیون معمولاً پس از قطع مصرف دارو رفع شده و باعث ایجاد BFS نمی‌ شوند.

این لرزش ها همچنین ممکن است ناشی از ضربه و آسیب یا بعنوان یکی از علائم اضطراب یا افسردگی بروز پیدا کنند.

فاسیکولاسیون های عضلانی گاهی با دیگر علائم مرتبط با استرس مانند سندرم روده تحریک پذیر، سوزش سر دل و سردرد در ارتباط هستند.

کمبود برخی مواد معدنی مانند منیزیم یا کلسیم نیز در ایجاد این لرزش های عضلانی موثر هستند.

سایر عواملی که با فاسیکولاسیون خوش خیم در ارتباط هستند:

• نوشیدن الکل
• مصرف کافئین
• سیگار کشیدن
• ورزش سنگین
• خستگی

 

همچنین بخوانید:

اثرات مصرف الکل بر بدن (کلیک)

 

تشخیص

برای تشخیص این وضعیت باید موارد مختلفی را در نظر گرفت. رفلکس های تاندون و سابقه پزشکی، سابقه شخصی و سطح استرس فرد بررسی می شوند. تست های قدرت و مقاومت نیز معمولا به تشخیص کمک می کنند.

بسیاری از تشخیص ها با هدف رد سایر اختلالات جدی تر، مانند ام اس (MS) یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک انجام می شوند.

در صورت تشخیص پزشک مبنی بر وجود شرایط جدی تر، آزمایش‌ های عصبی، آزمایش خون و الکترومیوگرافی برای رد آسیب عصبی توصیه می شود.

سندروم عضلانی خوش خیم ارتباطی با آسیب عصبی ندارد، بنابراین وجود هر گونه آسیب عصبی نشانه دهنده وجود یک اختلال متفاوت است.

 

مقایسه BFS با ALS

دو بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک و  سندرم پرش عضلانی خوش خیم دارای علائم مشابهی هستند. با این حال این دو بیماری با یکدیگر تفاوت هایی دارند.

یکی از علائم اساسی ALS، تحلیل عضلانی است. با گذشت زمان عضلات آسیب دیده آتروفی (لاغر) یا کوچک تر می شوند. در نتیجه افراد دارای بیماری ALS به مرور احساس ضعف و ناتوانی را تجربه می کنند. با این حال معمولا در BFS تحلیل عضلانی رخ نمی دهد.

هر دوی این شرایط باعث ایجاد فاسیکولاسیون عضلانی شده اما در BFS میزان لرزش های عضلات بسیار بیشتر است. این لرزش ها می توانند روی عضله در حالت استراحت نیز  تاثیر بگذارند. در این حالت پس از شروع به استفاده از عضله لرزش ها متوقف می شوند.

در ALS، لرزش از یک نقطه آغاز شده و در مناطق نزدیک به آن شروع به گسترش می کنند.

بسیاری از افراد مبتلا به BFS نگران این مساله هستند که بیماری آنها به ALS تبدیل شود. با این حال، این دو بیماری کاملا متفاوت بوده و بعید بنظر می رسد که ارتباط معنی‌ داری بین آنها وجود داشته باشد.

در صورتی که نمی توانید تشخیص دهید که علائم شما ناشی از کدام وضعیت است باید برای تشخیص به پزشک مراجعه کنید.

 

درمان سندرم پرش عضلانی خوش خیم

برخی پزشکان برای این وضعیت داروهای موثر برای لرزش یا گرفتگی عضلات را توصیه می کنند.

داروهای ضد التهابی یا شل کننده های عضلانی نیز برای درد، خستگی و التهاب ناشی از این وضعیت موثر هستند. در صورت وجود نشانه هایی در خصوص کمبود مواد مغذی در آزمایش خون باید مکمل‌ های موثر را مصرف کرد.

به دلیل ارتباط قوی BFS با استرس و اضطراب، کنترل و کاهش این بیماری های مربوط به سلامت روان می توانند به بهبود BFS کمک کنند.

درصورت تمایل به کنترل اضطراب روش های زیر پیشنهاد می شوند:

• مدیتیشن، تمرین یوگا یا گوش دادن به موسیقی آرام بخش
• گذراندن وقت با حیوان خانگی، بر اساس مطالعات این امر در کاهش استرس، ترس و اضطراب موثر است.
• پیروی از رژیم غذایی متعادل و سرشار از مواد غذایی کامل و مواد مغذی
• مصرف پروبیوتیک های موجود در غذاهایی مانند کلم ترش، کیمچی، ماست، میسو و کفیر

با تغییر سبک زندگی به راحتی می توان علائم ناشی از فاسیکولاسیون را مدیریت کرد.

در صورت ادامه دار شدن علائم، بدتر شدن آنها یا کاهش کیفیت زندگی حتما برای پیگیری وضعیت خود به پزشک مراجعه کنید.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل های پایه داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.

 

چشم انداز

از آنجایی که هیچ علت شناخته شده یا درمان دائمی برای سندرم پرش عضلانی خوش خیم وجود ندارد، علائم آن می توانند باعث ایجاد تداخل در زندگی روزمره شوند. البته با ایجاد برخی تغییرات در سبک زندگی می توان به بهبود این وضعیت کمک کرد.

در صورت وجود لرزش های مداوم عضلانی و مشخص نشدن علت آنها باید با پزشک مشورت کرد. پزشک در این وضعیت با در نظر گرفتن سایر علل احتمالی به رد بیماری های زمینه ای می پردازد.

با همکاری مستقیم با پزشک برای تشخیص BFS و ایجاد یک برنامه درمانی، می توان به خوبی علائم ناشی از این وضعیت را کنترل کرد.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.