کاربرد بالینی روغن لورنزو

روغن لورنزو در سال 1989 به عنوان دارویی برای درمان ALD معرفی شد؛ در این مقاله کاربرد بالینی – خواص و مضرات آن مورد بررسی قرار می گیرد.

 

در سال 1992 فیلمی به اسم روغن لورنزو بر اساس زندگی و سرگذشت پسر بچه ای به نام لورنزو اودونه تولید و ارائه شد.

پزشکان پس از شروع تشنج، کاهش شنوایی، عدم تعادل و سایر علائم عصبی در این پسر بچه وجود بیماری آدرنولوکودیستروفی (ALD) را تشخیص دادند.

پزشکان در آن سال اعلام کردند که لورنزو در صورتی که معالجه نشود فقط به مدت 2 سال زنده خواهد ماند. سپس والدین او با تلاش های بسیار روغن لورنزو را به عنوان درمانی که با اسیدهای چرب تهیه شده از روغن زیتون و کلزا ساخته شده بود، ارائه دادند. آنها اسم این روغن را به افتخار لورنزو اودونه، روغن لورنزو نام نهادند.

در واقع روغن لورنزو در سال 1989 و برای درمان بیماری ALD برای لورنزو اودونه ایجاد شد.

این سوال پیش می آید روغن لورنزو واقعا یک درمان معجزه آسا برای ALD است، که در فیلم نشان داده شد یا یک درمان بدون پشتوانه علمی است.

در این مقاله روغن لورنزو و مطالب مرتبط با آن مانند نحوه عملکرد، کاربرد بالینی و مضرات آن بررسی می شود.

 

همچنین بخوانید:

تشنج چیست؟ (کلیک)

 

روغن لورنزو چیست؟

روغن لورنزو مایعی است که با مخلوط 4:1 گلیسریل تریولات (Glyceryl Trioleate) و گلیسریل تری‌ روکات (Glyceryl Trierucate) بدست می آید.

گلیسریل تریولات که تحت عنوان تریولین نیز شناخته می شود، مشتق شده از اسید اولئیک است. اسید اولئیک نوعی اسید چرب تک غیر اشباع است که به طور طبیعی در روغن زیتون، گوشت، پنیر، آجیل، شیر و آووکادو وجود دارد.

گلیسریل تری روکات نیز از اسید اروسیک بدست می آید. اسید اروسیکنوع دیگری از اسیدهای چرب تک غیر اشباع است. این اسید نیز در روغن های کلزا، دانه خردل و ماهی های چرب مانند ماهی خال مخالی و سالمون یافت می شود.

بیان شده که این روغن باعث مسدود شدن آنزیم دخیل در تولید اسیدهای چرب با زنجیره بسیار بلند اشباع (VLCFAs)، مانند اسید هگزاکوزانوئیک، می شود. این امر باعث نرمال شدن سطوح بالای VLCFA می شود.

VLCFA ها تاثیر مهمی در سلامت لایه محافظتی پوست، بینایی و عملکرد عصبی دارند. اما باید بدانید که تجمع VLCFA در بافت‌ های بدن، با مشکلات سلامتی شدید و احتمالا مرگ همراه است.

 

برای درمان کدام بیماری ها مناسب است؟

روغن لورنزو در سال 1989 به عنوان یک دارو برای درمان ALD ارائه شد.

ALD یک اختلال عصبی پیشرونده است که کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد.

جهش ژنتیکی باعث ایجاد این بیماری می شود. در واقع این جهش مانع از متابولیسم طبیعی VLCFA ها شده و تجمع آنها در پوست، چشم و مغز را در پی دارد.

التهاب و آسیب اکسیداتیو از جمله علائم این وضعیت هستند.

آدرنومیلونوروپاتی (AMN) وضعیی مشابه با ALD که بزرگسالان را درگیر می کند.

در سال 1989، 12 کودک تازه تشخیص داده شده مبتلا به ALD با رژیم غذایی غنی شده با اسیدهای اروسیک و اولئیک درمان شدند.

این درمان باعث کاهش غلظت هگزاکوزانوئیک اسید به سطوح نرمال شده بود. این درمان حتی پیشرفت بیماری را در دو نفر از شرکت کنندگان به مدت نزدیک به 2 سال متوقف کرد.

بر اساس  تحقیقات قدیمی‌ تر نیز روغن لورنزو به کاهش VLCFA در خون و بافت‌ ها و درنتیجه کند شدن پیشرفت ALD کمک می کند. البته این مساله فقط برای افرادی که علائم ALD یا علائم التهاب مغزی ندارند، صادق است.

تحقیقات جدیدی برای بررسی کاربرد بالینی و اثربخشی روغن لورنزو برای درمان ALD انجام نشده است. به همین جهت به انجام تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.

محققان گمان می کنند که اسید اروسیک به دلیل خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی برای درمان سایر بیماری های عصبی مانند بیماری هانتینگتون، بیماری آلزایمر و مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) نیز موثر است.

اما لازم به ذکر است که تاکنون هیچ مطالعه ای برای بررسی اثرات اسید اروسیک یا این روغن لورنزو برای این شرایط انجام نشده است.

 

همچنین بخوانید:

انواع آنتی اکسیدان (کلیک)

 

کاربرد بالینی روغن لورنزو

بر اساس مطالعات اولیه، روغن لورنزو برای کاهش شدت علائم در افراد مبتلا به ALD کاربرد داشته و باعث افزایش کیفیت زندگی آنها می شود.

در واقع این روغن بیماری اودونه را به طور قابل توجهی در فیلم بهبود بخشید. بعلاوه روغن لورنزو در جلوگیری از مشکلات عصبی در سایر کودکان مبتلا به ALD که در مراحل اولیه بیماری خود بودند، موثر بود.

اما طبق شواهد، توانایی این روغن برای بهبود وضعیت لورنزو بروز علائم عصبی، احتمالا طولانی بود.

در واقع بر اساس تحقیقات در صورتی که علائم عصبی ایجاد شوند، روغن لورنزو قادر به بهبود یا کاهش پیشرفت بیماری در افراد مبتلا به ALD پیشرفته نخواهد بود.

این روغن به جز اثربخشی برای درمان ALD، خاصیت دیگری ندارد.

 

دوز مصرفی

روغن لورنزو به عنوان یک داروی تجویزی توسط سازمان غذا و دارو تائید نشده است. اما در برخی موارد این روغن به عنوان یک درمان تجربی، به تنهایی یا در ترکیب با سایر درمان‌ های ALD توصیه می شود.

در مطالعات مصرف این روغن در دوزهای روزانه 0.9 تا 1.4 میلی لیتر به ازای هر 2 تا 3 میلی لیتر در هر کیلوگرم وزن بدن و برای مدت زمان 3 تا 10 سال تجویز شده است. این دوز موجب تامین  تقریبا 20% از کل کالری روزانه افراد می شود.

بنابراین در صورت تمایل به استفاده از این روغن برای درمان ALD باید مصرف سایر چربی ها در رژیم را کنترل کرد.

اگر از این روغن برای درمان ALD استفاده می کنید، باید مصرف سایر چربی های رژیمی را محدود کنید. دریافت بیش از 35% کالری روزانه از چربی (از جمله کالری روغن لورنزو) منجر به کم شدن اثرات کاهش VLCFA این روغن می شود.

به صورت کلی بهتر است برای دریافت دوز مصرفی روزانه با پزشک و برای نظارت بر میزان مصرف چربی با یک متخصص تغذیه صحبت کرد.

 

مضرات

به دلیل نقش روغن‌ های اسید اروسیک در ایجاد بیماری قلبی در جوندگان، نگرانی هایی در خصوص ایمنی این روغن وجود داشت.

اما بعدا و بر اساس مطالعات روی پستانداران و در نهایت انسان مشخص شد که این روغن هیچ گونه اثرات مضر قلبی ندارد.

اما مشخص شد که این روغن باعث کاهش متوسط تعداد پلاکت ها در برخی از افراد تحت درمان شده است. این مساله خود می تواند منجر به خونریزی داخلی یا ضعف سیستم ایمنی شود بنابراین باید در طول درمان در خصوص این اثرات آگاه بود.

اما به صورت کلی و بر اساس مطالعات، روغن لورنزو ایمن و قابل تحمل است.

 

همچنین بخوانید:

انواع خونریزی و درمان آن (کلیک)

 

خلاصه

روغن لورنزو مایعی بدست آمده از ترکیب 4 قسمت گلیسریل تریولات و 1 قسمت گلیسریل تری‌ روکات است.

این روغن به افتخار پسر بچه ای به نام لورنزو اودونه (دارای بیماری ALD) که والدینش برای درمان او این مخلوط از اسیدهای چرب خاص را کشف کردند، روغن لورنزو نام گرفت.

طبق شواهد روغن لورنزو به عنوان یک دارو موجب کاهش پیشرفت ALD و شروع علائم می شود. البته این مساله در صورتی صادق است که علائم ALD ایجاد نشده و مغز دچار التهاب نشده باشد.

در صورت تمایل به استفاده از این روغن برای درمان بیماری ALD، ابتدا با یک متخصص در خصوص مناسب بودن آن صحبت کنید.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.