باکتری های خوب و بد، هر دو بطور طبیعی در محیط واژن زندگی می کنند. هر زمان جمعیت این باکتری ها (که مرز بسیاری باریکی دارد) از حالت تعادل خارج شود، فرد، مبتلا به نوعی عفونت می شود که “واژینوز باکتریال” یا “عفونت باکتریایی واژن” نامیده می شود. ( “Bacterial Vaginosis” یا به اختصار BV)

واژینوز باکتریال نوعی التهاب واژینال است و در حقیقت به علت تغییر در فلور طبیعی باکتریایی واژن ایجاد می شود.

عفونت باکتریایی واژن هیچ علامت خاصی ندارد و به خودی خود برای افراد عادی خطرناک نیست و بدون اقدامات درمانی برطرف می شود. اما رسیدگی به این مسئله از آن جهت مهم است که عدم تعادل باکتریایی واژن می تواند منجر به پدید آمدن مشکلات دیگری شود که در طول دوران بارداری و یا زمانی که فرد قصد باردار شدن دارد، بسیار خطرناک و پر عارضه است.

بعلاوه می تواند عفونت های مزمن ایجاد کند که مقاوم به درمان هستند.

این مقاله صرفا جهت افزایش اطلاعات عمومی است. به غیر از مقاله درج شده هیچگونه مشاوره ای در خصوص این مطلب ارائه نمی شود.

اویرو هیچ مسئولیتی در خصوص مصرف خودسرانه داروهای درج شده در این مقاله و بدون تجویز پزشک را ندارد.

علل واژینوز باکتریال (عفونت باکتریایی واژن)

لاکتوباسیلوس نوعی باکتری خوب است که بطور طبیعی در واژن وجود دارد و سبب می شود محیط واژن اندکی اسیدی شود. بنابراین باکتری های بد (از جمله گاردنلا واژینالیس) فرصتی برای رشد نمی یابند.

اگر سطح لاکتوباسیلوس کاهش یابد، سطح باکتری های بد افزایش یافته و در نتیجه فرد مبتلا به عفونت باکتریایی واژن می شود.

هر خانمی ممکن است مبتلا به واژینوز باکتریال شود، اما عوامل زیر شانس ابتلا به این وضعیت را افزایش می دهند:

* داشتن شرکای جنسی متعدد و یا شریک جنسی جدید:

پزشکان هنوز بطور دقیق نمی دانند رابطه ی جنسی و واژینوز باکتریال چه ارتباطی با یکدیگر دارند. اما آنچه مسلم است داشتن شریک جنسی جدید، روابط جنسی متعدد و هم جنس گرایی احتمال ابتلا به BV را افزایش می دهد. واژینوز باکتریال از رابطه جنسی دهانی و مقعدی نیز قابل انتقال است.

* استفاده از IUD، دوش های واژینال و یا وارد شدن ترکیبات شیمیایی به محیط داخلی واژن:

دوش های واژینال تعادل طبیعی باکتری ها را مختل می کنند. صابون های عطری، شامپو های کف دار، خوشبو کننده های واژینال نیز اثری مشابه دارند.

دستگاه IUD (وسیله ای که برای جلوگیری از بارداری داخل رحم قرار می گیرد) نیز با ابتلا به واژینوز باکتریال مرتبط است. (بخصوص اگر فرد قاعدگی نامنظمی داشته باشد.)

اما برای اثبات آنکه IUD علت ایجاد BV است هنوز مطالعات بیشتری لازم است.

* ویژگی های ارثی یا عوامل خارجی:

یکی دیگر از عوامل موثر در ابتلا به عفونت باکتریایی واژن، کمبود طبیعی باکتری لاکتوباسیل است. اگر واژن به اندازه ی کافی باکتری خوب (لاکتوباسیل) تولید نکند، احتمال ایجاد واژینوز باکتریایی افزایش می یابد.

همچنین سیگار کشیدن نیز از دیگر عواملی است که فرد را در معرض ابتلا به این وضعیت قرار می دهد.

به گفته ی برخی منابع، واژینوز باکتریال از طریق استخر یا توالت های عمومی نیز منتقل می شود. اما این ادعا حقیقت ندارد.

علائم و نشانه های واژینوز باکتریال (عفونت باکتریایی واژن)

حدود نیمی از زنان مبتلا به واژینوز باکتریال هیچ نشانه ی خاصی ندارند. اما به عنوان برخی از رایج ترین نشانه های این وضعیت (در صورت همراه شدن بیماری با نشانه) می توان به موارد زیر اشاره کرد:

** ترشحات رقیق سفید، خاکستری یا سبز

** احساس سوزش هنگام ادرار کردن

** بویی شبیه به ماهی که بعد از مقاربت جنسی شدید تر می شود.

** احساس درد، سوزش یا خارش در واژن

** خارش اطراف نواحی خارجی واژن

** دل درد

عفونت باکتریایی واژن شبیه به قارچ نیست. عفونت قارچی معمولا با خارش، ترشحات غلیظ و سفید رنگ همراه است و بوی خاصی ندارد.

واژینوز باکتریال (عفونت باکتریایی واژن) چه عوارضی دارد؟

همانطور که در ابتدا ذکر شد، BV بطور کلی خطرناک نیست، اما گاهی اوقات می تواند منجر به مسائل جدی زیر شود:

* مشکلات در بارداری و زایمان:

افراد مبتلا به واژینوز باکتریال، شانس کمتری برای موفقیت در روش های لقاح مصنوعی (مثل IVF) خواهند داشت.

مطالعات نشان داده اند زنان باردار مبتلا به BV، سابقه ی زایمان زودرس (پیش از هفته 37 ام) یا نوزاد با وزن کم (کمتر از 5.5 پوند) داشته اند.

از آنجائیکه ممکن است ابتلا به BV سبب این مسئله شده باشد، فرد می بایست قبل از بارداری عفونت خود را درمان کند.

* بیماری های مقاربتی:

زنان مبتلا به BV بیش از سایرین در معرض ابتلا به بیماری های مقاربتی قرار دارند؛ از جمله: هرپس، کلامیدیا، سوزاک یا HIV

در افراد مبتلا به HIV، واژینوز باکتریال شانس انتقال آن به شریک جنسی فرد را بالا می برد.

* افزایش ریسک ابتلا به عفونت، پس از جراحی های زنان:

اگر فرد، هنگام جراحی خارج کردن رحم (یا جراحی های مرتبط با اندام های زنانه) مبتلا به واژینوز باکتریال بوده باشد شانس بیشتری برای مبتلا شدن به عفونت های باکتریایی بعد از جراحی خواهد داشت.

از دیگر جراحی های زنان که BV ریسک عفونت را افزایش می دهند می توان به دیلاتاسیون و کورتاژ اشاره کرد.

* بیماری التهابی لگن (PID):

BV گاهی اوقات می تواند باعث ایجاد PID شود (عفونت رحم و لوله های فالوپ که ریسک ناباروری را افزایش می دهند.)

چه زمانی می بایست به پزشک مراجعه کرد؟

هرگاه متوجه هر یک از علائم زیر شدید، فورا جهت تشخیص نوع مشکل و درمان آن به یک متخصص مراجعه کنید:

** ترشحات واژینال جدید که با درد و بوی نامطبوع همراه هستند. در این حالت پزشک با تشخیص علت این ترشحات برای انتخاب بهترین راه حل درمان شما را راهنمایی خواهد کرد.

** اگر از قبل، سابقه ترشحات واژینال داشته اید، اما به تازگی متوجه تغییر رنگ و یا غلظت آن شده اید.

** اگر شرکای جنسی متعدد دارید و یا به تازگی وارد یک رابطه جنسی شده اید، بهتر است جهت معاینه به پزشک مراجعه کنید. گاهی اوقات علائم BV و نشانه های بیماری های مقاربتی بسیار مشابه هم هستند.

** اگر برای درمان عفونت خود با استفاده از داروهای بدون نسخه اقدام کرده اید اما علائم بیماری همچنان ادامه دارند.

پزشک چگونه نوع عفونت را تعیین می کند؟

متخصص با بررسی علائم و انجام آزمایش های واژینال و در صورت لزوم نمونه برداری (آزمایش ترشحات با برداشتن حجم کمی از ترشحات با گوش پاک کن و مشاهده آن زیر میکرسکوپ) نوع عفونت را تعیین می کند.

نمونه برداری می تواند به دکتر یا آزمایشکاه کمک کند تا سلامت فرد و عدم ابتلای وی به سایر بیماری های مقاربتی نظیر سوزاک یا تریکومونیازیس را نیز بررسی کنند.

درمان واژینوز باکتریال (عفونت باکتریایی واژن)

اگر فرد باردار نباشد و هیچ علائم خاصی نیز نداشته باشد، نیازی به درمان نیست. واژینوز باکتریال خود به خود از بین می رود.

اما اگر واژینوز باکتریال فرد همراه با علامت باشد ممکن است پزشک برای از بین بردن عفونت آنتی بیوتیک تجویز کند. این آنتی بیوتیک ها می توانند به شکل داروهای خوراکی یا کرم و ژل های واژینال باشند.

بیمار می بایست حداکثر به مدت 5 تا 7 روز درمان را ادامه دهد. (حتی در صورت از بین رفتن علائم بیماری)

در صورت قطع سریع مصرف داروهای تجویز شده، علائم عفونت می توانند مجددا عود کنند.

از آنجائیکه یکی از راه های اصلی شیوع واژینوز باکتریال مقاربت جنسی است، فرد می بایست تا زمان بهبودی از برقراری رابطه جنسی پرهیز کند.

اگر فرد از IUD استفاده می کند، و بطور مداوم مبتلا به واژینوز باکتریال می شود، بهتر است جهت انتخاب روش های دیگر پیشگیری از بارداری اقدام کند.

بازگشت مجدد واژینوز باکتریال پس از درمان مسئله ای رایج است. در اینصورت احتمالا فرد می بایست مجددا برای مدت طولانی تری آنتی بیوتیک مصرف کند.

پیشگیری از واژینوز باکتریال (عفونت باکتریایی واژن)

* عوامل محرک واژینال را به حداقل برسانید:

همواره از پدها و تامپون های بدون عطر و غیر حساسیت زا استفاده کنید.

از یک شوینده ملایم، بدون عطر و غیر صابونی برای شست و شوی واژینال استفاده کنید.

جهت اطلاعات بیشتر به مقاله ی محلول شست و شو بانوان سبامد مراجعه کنید. (جهت مطالعه مقاله کلیک کنید.)

شست و شو می بایست از جلو به عقب انجام شود (از واژن به سمت مقعد)

* از شست و شوی داخل واژن با استفاده از دوش واژینال جدا خودداری کنید:

واژن بیشتر از شست و شوی طبیعی خارجی نیاز به بهداشت بیشتری ندارد. استفاده مکرر از دوش واژینال، تعادل واژن را بر هم میزند و ریسک عفونت های واژینال را نیز بالا می برد. دوش واژینال عفونت های واژینال را از بین نمی برد. به علاوه محیط داخلی واژن توانایی پاک نگه داشتن خود را دارد.

* از سلامت خود بخصوص در برابر بیماری های مقاربتی محافظت کنید:

هنگام داشتن هرگونه رابطه جنسی از کاندوم لاتکس استفاده کنید.

از داشتن شرکای جنسی متعدد اجتناب کنید. و بطور دوره ای برای انجام آزمایش های لازم به متخصص زنان مراجعه کنید.

درمان های دارویی واژینوز باکتریال (عفونت باکتریایی واژن)

پزشک به احتمال زیاد برای درمان عفونت برای فرد داروهای آنتی بیوتیکی خوراکی یا واژینال (داخلی) تجویز می کند. رایج ترین این داروها عبارتند از:

* کلیندامایسین: کرمی که بطور مستقیم داخل واژن استفاده می شود.

جهت اطلاعات بیشتر به مقاله ی کرم واژینال کلیندامایسین مراجعه کنید. (جهت مطالعه مقاله کلیک کنید.)

* مترونیدازول: این دارو به شکل قرص خوراکی و ژل داخلی واژینال در دسترس است.

* تینیدازول: این دارو به شکل قرص خوراکی در دسترس است.

مصرف داروهای فوق در سه ماهه اول بارداری مگر با تجویز پزشک توصیه نمی شود.

کلیندامایسین می تواند مقاومت کاندوم های لاتکس را کاهش دهد و سبب پارگی آنها شود، که تاثیرات آن نه تنها در طول مصرف بلکه تا سه روز پس از قطع مصرف دارو ادامه دارد.

در طول مصرف مترویدازول و تینیدازول می بایست از مصرف الکل پرهیز کرد.

جهت اطلاعات بیشتر به مقاله ی تداخل الکل و آنتی بیوتیک مراجعه کنید. (جهت مطالعه مقاله کلیک کنید.)

به عنوان جمله پایانی، هر بیماری، قبل از درمان، نیاز به تشخیص دقیق دارد.

لذا پس از مشاهده ی هرگونه علامت غیر عادی در روند طبیعی سلامت خود می بایست برای تشخیص و درمان به موقع به متخصص مربوطه مراجعه شود.

لازم به یادآوری است هیچ مشاوره ای در خصوص این مشکل و داروهای درج شده در این مقاله توسط اویرو ارائه نمی شود.

تهیه ی داروها صرفا از طریق مراجعه به داروخانه و همراه با نسخه امکان پذیر است.

جهت انتخاب محصول مناسب با توجه به نوع پوست خود و نیاز های آن، با مشاورین پوست اویرو در ارتباط باشید.

برای تماس کلیک نمایید: ۴۱۷۰۲ ( ۰۲۱)

اویرو، همه چیز درباره زیبایی شما.