لکنت بیش فعالی

امکان ایجاد اختلالات گفتاری مانند لکنت زبان و تاخیر کلامی در اختلال کم توجهی و بیش فعالی (ADHD) وجود دارد؛ علت و درمان این وضعیت را بخوانید.

 

بر اساس تحقیقات صورت گرفته بین لکنت و اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) رابطه وجود دارد. ADHD نوعی اختلال عصبی رشدی است که می تواند کودکان و بزرگسالان را درگیر کند.

عدم تمرکز، رفتار تکانشی و بیش فعالی سه نشانه اولیه ADHD هستند. برخی افراد دارای اختلال بیش فعالی و کمبود توجه ممکن است دچار لکنت زبان نیز شوند.

افراد دارای لکنت به آنچه که می خواهند به زبان بیاورند آگاه هستند اما با جریان عادی ارتباط مشکل دارند. در نتیجه این امر صداها طولانی، هجاها یا کلمات تکرار و در گفتار فرد انسداد و اختلال ایجاد می شود.

در این مقاله به بررسی رابطه بین ADHD و لکنت و گزینه های درمانی این وضعیت پرداخته می شود.

 

همچنین بخوانید:

تشخیص ADHD و گروه درمانی بیش فعالی (کلیک)

 

آیا اختلال بیش فعالی و کمبود توجه باعث لکنت زبان می شود؟

احتمال ایجاد لکنت زبان و تاخیر کلامی، به دلیل تفاوت های فیزیکی در مغز افراد دارای اختلال بیش فعالی و کمبود توجه وجود دارد.

افراد مبتلا به ADHD ساختارهای کوچکتری در لوب فرونتال مغز داشته که به زمان بیشتری برای بالغ شدن نیاز دارند. این ناحیه در زبان، سازماندهی، برنامه ریزی، دامنه توجه و تصمیم گیری افراد نقش دارد.

بر اساس برخی تحقیقات، افراد مبتلا به ADHD علاوه بر تفاوت های فیزیکی در مغز دارای برخی ناهنجاری های عملکردی در ناحیه بروکا نیز هستند.

این ناحیه از لوب فرونتال در تولید و پردازش گفتار موثر است. در نتیجه اگر اختلالی در عملکرد این ناحیه ایجاد شود، مشکلات گفتاری و مشکلات ارتباطی پدید خواهند آمد.

 

همچنین بخوانید:

آیا بیش فعالی ارثی است؟ (کلیک)

 

علت لکنت در اختلال بیش فعالی و کمبود توجه

لکنت زبان ناشی از اختلال بیش فعالی و کمبود توجه، به دلیل ناهنجاری در قسمت های خاصی از مغز بروز پیدا می کند. نواحی مختلفی از مغز مانند موراد زیر در تولید و پردازش گفتار موثر هستند:

• ناحیه بروکا: این ناحیه در بیان ایده ها، تولید گفتار و استفاده دقیق از کلمات نقش دارد.
• ناحیه ورنیکه: این ناحیه با ایجاد ارتباط با بروکا باعث کمک به درک و پردازش زبان می شود.
• شکنج زاویه ای: در عملکرد پیچیده زبان، پردازش اعداد، حافظه، استدلال و ارتباط کلمات با تصاویر و ایده ها موثر است.

احتمالا افراد مبتلا به ADHD دارای ناحیه بروکا کوچکتری بوده و به همین دلیل دچار برخی از تفاوت های عملکردی می شوند. بر اساس تحقیقات، بین کاهش جریان خون در این قسمت از مغز و لکنت زبان رابطه وجود دارد.

 

میزان شیوع

بر اساس تخمین کارشناسان، حدود 45% از کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه دارای نوعی اختلال در گفتار و زبان هستند.

تقریباً 3% تا 6% از کودکان در سن مدرسه مبتلا به ADHD هستند. باید بدانید که شیوع این بیماری در افراد دارای لکنت بیشتر است، به طوریکه 4% تا 26% از افراد دارای لکنت زبان به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه دچار هستند.

اطلاعات زیادی در خصوص لکنت زبان و تاخیر کلامی در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه وجود ندارد. مشابه بودن الگوهای زبانی کودکان دارای ADHD و بدون آن، تنها اطلاع در دسترس است.

 

همچنین بخوانید:

مشاغل مناسب برای افراد بیش فعال (کلیک)

 

تشخیص

هیچ آزمایشی برای تشخیص دقیق ADHD وجود ندارد. بر اساس یک مطالعه در سال 2017، نوعی آزمایش جدید برای تشخیص ADHD در بزرگسالان وجود دارد درحالیکه هنوز این قابلیت برای کودکان در دسترس نیست.

پزشکان برای تشخیص ابتدا علائم فرد را بررسی کرده و به مقایسه آنها با راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی DSM-5 ویراست پنجم می پردازند.

همچنین ممکن است سوالاتی در خصوص رفتار کودک در خانه یا مدرسه یا در حین فعالیت های دیگر از والدین، معلمان و یا مراقبان آنها بپرسند.

به دلیل مشابه بودن علائم ADHD با سایر مسائل، پزشکان برای رد دیگر مشکلات سلامتی، معاینات فیزیکی و انجام آزمایشات دیگر را نیز در نظر می گیرند.

فرد مبتلا به ADHD دارای لکنت باید به یک آسیب شناس گفتار و زبان (SLP) دارای تخصص در زمینه آزمایش و درمان افراد دارای مشکلات زبانی، مراجعه کند.

SLP رفتارها و لکنت زبان فرد را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و به بررسی توانایی های گفتاری و زبانی وی می پردازد.

 

همچنین بخوانید:

تشخیص ADHD و گروه درمانی بیش فعالی (کلیک)

 

ADHD و سایر اختلالات گفتاری

کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه ممکن است برخی اختلالات گفتاری تاثیر گذار بر تلفظ حروف و کلمات را تجربه کنند. نداشتن روانی در گفتار و کیفیت بد صدا از دیگر مشکلاتی است که ممکن است افراد دارای ADHD با آن مواجه شوند.

به همین دلیل در برخی موارد پزشکان می توانند با استفاده از علائم گفتاری، وجود اختلال بیش فعالی و کمبود توجه را تشخیص دهند.

کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه همچنین ممکن است علائمی مانند گفتار بلندتر، تنوع زیر و بم و الگوهای گفتاری غیر معمول، مانند افزایش تعداد مکث ها را نیز تجربه کنند.

بعلاوه ممکن است آنها در هنگام سازماندهی افکار خود از کلمات به صورت تکراری یا به عنوان پرکننده استفاده کنند که باعث می شود کلمات به صورت لکنت ظاهر شوند.

 

همچنین بخوانید:

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) در بزرگسالان (کلیک)

 

درمان

هم اکنون هیچ درمان قطعی برای لکنت در دسترس نیست. البته با استفاده از گزینه های درمانی مختلف و با توجه سن و سایر عوامل می توان به بهبود این وضعیت کمک کرد.

جهت دریافت بهترین و اثربخش ترین گزینه های درمانی باید به یک SLP مراجعه کرد. گزینه های درمانی لکنت زبان عبارتند از:

• لکنت درمانی: در طول این درمان روش های کاهنده لکنت مانند آهسته صحبت کردن، کنترل تنفس و شروع با پاسخ های تک هجای قبل از پیشرفت تدریجی به کلمات و جملات طولانی تر آموزش داده می شود. انجام تمریناتی برای تقویت عضلات صورت و گلو از دیگر اقدامات انجام شده در این درمان هستند. این درمان در کاهش اضطراب مرتبط با لکنت نیز موثر است.
• داروها: در حال حاضر هیچ دارویی برای کمک به لکنت وجود ندارد. البنته برخی از داروهای صرع، اضطراب یا افسردگی می توانند به کاهش علائم این وضعیت کمک کنند.

 

همچنین بخوانید:

داروهای موثر در درمان افسردگی (کلیک)

 

• دستگاه های الکترونیکی: این دستگاه ها باعث سریع تر شدن کنترل تسلط می شوند. این دستگاه مشابه سمعک بوده و در مجرای گوش قرار می گیرد. این دستگاه با پخش کردن صدای فرد با کمی تفاوت باعث می شود بنظر برسد که آنها در حال صحبت با شخص دیگری هستند.
• گروه های حمایتی: افراد مبتلا به اختلالات گفتاری دچار برخی مشکلات عاطفی می شوند. گروه های حمایتی به افراد برای مقابله با چالش های روزانه و بهبود دیدگاه خود، کمک می کنند.

اغلب پزشکان مصرف داروی محرک مانند متیل فنیدات (ریتالین)، دکستروآمفتامین-آمفتامین(آدرال) و دکستروآمفتامین (دکسدرین) برای ADHD را تجویز می کنند. در 80% موارد این داروها خود باعث افزایش لکنت زبان می شوند.

به همین دلیل پزشکان برای افراد مبتلا به ADHD دارای لکنت داروهای غیرمحرکی مانند اتوموکستین (Strattera) را توصیه می کنند. بر اساس تحقیقات مصرف این داروها در کنار گفتار درمانی در کاهش لکنت موثر است. البته باید بدانید که این داروها به اندازه داروهای محرک برای کنترل علائم ADHD اثربخش نیستند.

جهت دریافت بهترین گزینه درمانی به پزشک مراجعه کنید.

 

همچنین بخوانید:

کلونیدین برای بیش فعالی : نحوه مصرف و عورض (کلیک)

 

چشم انداز

بر اساس تحقیقات، برخی از افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه که لکنت زبان و تاخیر کلامی دارند می توانند با دریافت درمان ها بهبودی در وضعیت خود را مشاهده کنند.

افراد دارای علائم ADHD شدیدتر احتمالا لکنت شدیدتری را نسبت به سایرین تجربه می کنند. به همین دلیل این افراد به مداخلات بالینی و درمان بیشتری برای روانی گفتار خود نیاز دارند.

توجه داشته باشید که ADHD علی رغم ایجاد برخی چالش ها، دارای برخی نکات مثبت است.

آگاهی از ADHD به دلیل اقدام برای دریافت تشخیص و درمان یا تسهیلات بسیار با اهمیت است.

 

همچنین بخوانید:

گفتار درمانی چیست؟ (کلیک)

 

خلاصه

بر اساس اعلام محققان بین اختلال بیش فعالی و لکنت زبان رابطه ای وجود دارد. افراد دارای ADHD سه علامت اصلی مشکل در تمرکز، رفتار تکانشی و رفتار بیش فعالی را تجربه می کنند.

همچنین برخی آنها دچار برخی اختلالات گفتاری مانند لکنت نیز می شوند.

احتمالا تغییرات مغز باعث اختلال بیش فعالی و تاخیر کلامی می شود. افراد دارای ADHD، ساختارهای لوب فرونتال مغز کوچکتری دارند. این ناحیه در زبان، دامنه توجه و تصمیم گیری نقش دارد.

آنها همچنین ممکن است ناهنجاری های عملکردی در ناحیه بروکا (تاثیرگذار بر تولید و پردازش گفتار) در لوب فرونتال را تجربه کنند.

هیچ درمان قطعی برای لکنت وجود ندارد. با این وجود با استفاده از ترکیبی از درمان لکنت زبان، دارو برای مشکلات عاطفی و وسایل الکتریکی می توان این وضعیت را مدیریت کرد.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.