0 محصولات
نمایش سبد خرید
درمان بیماری خارش شناگر
خارش شناگر یا درماتیت سرکری به دلیل واکنش آلرژیک به برخی انگل ها ایجاد می شود؛ علائم و درمان بیماری خارش پای شناگران را بخوانید.
بر اساس اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، انگل قابلیت نفوذ در پوست افراد را دارد.
بعضی افراد در تماس با برخی انگل ها دچار واکنش آلرژیک و بثورات پوستی به نام خارش شناگر می شوند. این بیماری تحت عنوان درماتیت سرکری نیز شناخته می شود.
انگل های ایجاد کننده بیماری خارش شناگر هم در آب های شور و هم آب های شیرین موجود هستند. ممکن است فرد وارد آب شامل این انگل ها شده و با آنها تماس پیدا کند.
در این مقاله بیماری خارش شناگر، علائم، علت و نحوه درمان آن مورد بررسی قرار می گیرد.
همچنین بخوانید:
خارش پوست : دلایل و روش های درمان (کلیک)
بررسی اجمالی
انگل لارو به نام سرکاریا هم در حلزون های موجود در خشکی و هم در حلزون های موجود در آب وجود دارند. انگل پس از ترک حلزون وارد آب شیرین یا آب شور شده و به دنبال میزبان بعدی خواهد بود.
غازها، اردک ها، قوها، مرغان دریایی و برخی از پستانداران مانند موش آبی و راکون از جمله میزبان های ایده آل این انگل هستند.
ممکن است فردی پس از ورود به آب آلوده با این انگل تماس پیدا کند. برخی انگل ها به اشتباه وارد پوست انسان می شوند. درنتیجه این مساله افراد دچار واکنش آلرژیکی به صورت بثورات پوستی جوش مانند، متورم و ملتهب به نام خارش شناگر (که در ایران بعضا بعنوان بیماری شالیکاران شناخته می شود) خواهند شد.
بر اساس اعلام کالج پوستی آمریکایی استئوپاتی، خارش شناگران بیماری شدید نبوده و در اغلب موراد پس از گذشت یک هفته رفع می شود. البته با احتمال بسیار کم می تواند کل بدن را تحت تاثیر قرار داده و شدیدتر شود.
بیماری خارش شناگر بیشتر در افرادی که در آب های شیرین به فعالیت های آبی تفریحی می پردازند، مشاهده می شود.
همچنین بخوانید:
درماتیت : انواع – علائم و درمان (کلیک)
چگونه آب به انگل آلوده می شود؟
ترماتود شکل بالغ انگل های ایجاد کننده بیماری خارش شناگر هستند. بر اساس اعلام CDC، این انگل اغلب در خون پرندگان و پستانداران آلوده وجود دارد.
تخم های تولید شده توسط این انگل ها، از طریق مدفوع حیوان آلوده خارج می شوند.
درصورتی که حیوان در آب مدفوع کند، تخم ها وارد آب شده و در آنجا از تخم بیرون می آیند و به شکل لاروی انگل در آب آزاد می شوند. انگل لارو برای یافتن میزبان بعدی خود که نوعی حلزون آبزی است، حرکت می کند.
لاروها در صورت یافتن حلزون، وارد آن شده و حلزون را آلوده می کنند. لاروها در بدن حلزون رشده کرده و تکثیر می یابد. در نهایت حلزون آلوده شکل دیگری از لارو به نام سرکاریا را در آب آزاد می کند.
سرکاریا در آب برای پیدا کردن میزبان مناسب و ادامه چرخه زندگی و تبدیل به یک ترماتود، شنا می کند.
همچنین بخوانید:
انواع بیماری های زئونوز (کلیک)
آیا آب همیشه آلوده است؟
انگل های سرکاریا آزاد شده توسط حلزون به مدت 24 ساعت در آب زنده می مانند. پس از گذشت این مدت زمان آنها از بین رفته و و آب سالم می شود.
با این وجود باید بدانید که حلزون آلوده تا زمانی که زنده است به تولید لارو سرکاریا ادامه می دهد. درنتیجه انتشار انگل ها تا زمان مرگ حلزون های آلوده ادامه دارد.
برای انتقال عفونت به سایر حلزون های موجود در آب، انگل باید از طریق مدفوع پرندگان یا پستانداران آلوده وارد آب شود.
همچنین بخوانید:
علت بیماری خارش شناگر
همانطور که بالاتر توضیح داده شد، اغلب هم آب های شیرین و هم شور حاوی لاروی انگل ترماتود هستند. این انگل در آب به دنبال میزبان جدید خواهد بود. با اینکه انسان میزبان مناسبی برای این انگل نیست اما این احتمال وجود دارد که وارد پوست انسان شوند.
انگل پس از وارد شدن به پوست انسان باعث واکنش آلرژیک و در نهایت بیماری خارش شناگران می شود.
لاروها نمی توانند در انسان رشد کنند، زیرا انسان میزبان مناسبی برای آنها نیست. در نتیجه لاروها با گذشت زمان می میرند.
قابلیت نفوذ آنها به دیگران
بیماری خارش شناگران قابل انتقال به دیگران نیست. در نتیجه این بیماری مسری نخواهد بود.
علائم بیماری خارش شناگر
بیماری خارش شناگر باعث ایجاد علائم زیر می شود:
- خارش پوست
- کورک های کوچک
- تاول های کوچک
- ایجاد بثورات کوچک روی پوست
- احساس سوزن سوزن شدن یا سوزش روی پوست
بر اساس اعلام CDC، علائم این بیماری مانند گزگز، سوزش یا خارش پوست، پس از گذشت چند دقیقه یا چند روز پس از شنا در آب آلوده ظاهر می شوند.
کورک های کوچک نیز پس از گذشت 12 ساعت ایجاد می شوند. این کورک ها در نهایت به تاول تبدیل می شوند.
ممکن است خارش به مدت یک هفته یا بیشتر ادامه یابد. با این وجود خارش، بدون نیاز به درمان و کم کم از بین خواهد رفت. به صورت کلی بیماری خارش شناگر پس از 1 تا 3 هفته خود به خود رفع می شود.
واکنش آلرژیک عامل ایجاد بیماری درماتیت سرکری است. این امر به این معنی است که تماس بیشتر با آب آلوده باعث افزایش احتمال ایجاد علائم جدی تر می شود.
همچنین بخوانید:
تاول چیست؟ علائم، علت و درمان (کلیک)
جلوگیری
برای جلوگیری از بیماری خارش شناگران، باید در آبی که قرار است در آن شنا کنید، مطمئن باشید.
همچنین باید از شنا در آب دارای شرایط زیر اجتناب کرد:
- وجود عفونت شناخته شده در آن
- وجود علائم هشدار دهنده ناسالم بودن آب
- آب دارای حلزون، مانند مناطق باتلاقی
در صورت شنا در آب شیرین یا شور بلافاصله پس از خروج از آب، بدن خود را خشک کرده یا دوش بگیرید.
همچنین بخوانید:
اثر آلودگی آب بر سلامت انسان (کلیک)
درمان بیماری خارش شناگر
اکثر موارد بیماری خارش شناگر، نیازی به درمان ندارد. البته برای درمان سریعتر می توان از اقدامات زیر بهره برد:
- استفاده از خمیر آب و جوش شیرین روی بثورات
- استفاده از لوسیون ضد خارش
- خیساندن بثورات در حمام بلغور جو دوسر
- حمام کردن بثورات در نمک اپسوم یا جوش شیرین
- استفاده از کرم کورتیکواستروئیدی
- استفاده از کمپرس خنک روی بثورات
از خاراندن بثورات درماتیت سرکری اجتناب کنید. خارش آنها می تواند باعث باز شدن پوست و درنتیجه عفونی شدن آنها شود. در این صورت برای درمان این وضعیت باید به پزشک مراجعه کرد.
ممکن است بثورات عفونی، متورم یا پوسته پوسته شده و مایعات زرد یا سبز رنگی ترشح کنند. درد و گرما در ناحیه بثورات نشان دهنده وجود عفونت است.
همچنین بخوانید:
کورتیکواستروئیدهای موضعی (کلیک)
زمان مراجعه به پزشک
بصورت کلی بیماری درماتیت خطرناک نبوده و علائم آن بدون نیاز به درمان، از بین می روند.
با این حال درصورتی که بخش بزرگی از بدن شما حاوی بثورات ناشی از این وضعیت شد بهتر است که به پزشک مراجعه کنید.
خلاصه
خارش شناگر یا درماتیت سرکری به بثورات ایجاد شده پس از تماس فرد با انگل سرکری اشاره دارد. این انگل شکل لاروی انگل ترماتود است.
انگل ها پس از رها شدن از حلزون ها، به دنبال میزبان بعدی خود می گردند. لارو پس از ورود به میزبان،به چرخه زندگی خود ادامه می دهند.
انگل ممکن است به شتباه وارد پوست فردی که در آب شنا می کند، شود.
خارش شناگر اغلب به صورت بثورات ملتهب و خارش دار ظاهر شده که با گذشت زمان و بدون نیاز به درمان از بین می رود.
جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.
0