قرص سیپروفلوکساسین موثر در درمان عفونت های ادراری

سیپروفلوکساسین (Ciprofloxacin) دارویی با عوارض جانبی زیاد است که برای درمان عفونت های باکتریایی ایجاد شده در بخش های مختلف بدن استفاده می شود. از این دارو برای درمان عفونت های حاد مجاری ادراری (از جمله پیلونفریت حاد بدون عارضه) و عفونت های ادراری بدون عارضه یا ساده (سیسیت حاد) نیز استفاده می شود.

از قرص و لیکوئید خوراکی سیپروفلوکساسین برای درمان عفونت سیاه زخم (آنتراکس) بعد از تماس با محصول / حیوان آلوده یا استنشاق هوای محیط آلوده نیز استفاده می شود. (فرم لیکوئید این دارو در ایران موجود نمی باشد).

سیپروفلوکساسین (Ciprofloxacin) قادر به پیشگیری و درمان انواع طاعون (از جمله طاعون پنومونی و سپتی سمی) نیز می باشد. ممکن است سیپروفلوکساسین علائم بیماری سیفلیس را مخفی کند یا بروز آنها را به تعویق بیاندازد. اما باید بدانید این دارو قادر به درمان و مقابله با عفونت سیفلیس نمی باشد.

از این دارو برای درمان عفونت های حاد مجاری ادراری (از جمله پیلونفریت حاد بدون عارضه) و عفونت های ادراری بدون عارضه یا ساده (سیسیت حاد) نیز استفاده می شود.

سیپروفلکساسین متعلق به دسته دارویی آنتی بیوتیک های کینولون (quinolone) است. داروهای متعلق به این دسته ی دارویی، باکتری ها را از بین می برند و یا از رشد و تکثیر آنها جلوگیری می کنند. در نظر داشته باشید سیپروفلوکساسین قادر به درمان عفونت های ویروسی (مثل سرماخوردگی و آنفولانزا) نمی باشد.

سیپروفلوکساسین (Ciprofloxacin) فقط با ارائه نسخه پزشک فروخته می شود. این دارو در اشکال و دوزهای زیر در دسترس است:

• پودر برای تهیه سوسپانسیون
• قرص

 

همچنین بخوانید:

توصیه های لازم پیش از شروع مصرف قرص سیپروفلوکساسین

مصرف سیپروفلوکساسین تنها زمانی مجاز است که فواید آن بیش از عوارض جانبی احتمالی آن ارزیابی شود. این ارزیابی بر عهده ی پزشک متخصص است. در خصوص سیپروفلوکساسین نکات زیر در نظر گرفته می شوند:

 

آلرژی:

پیش از شروع مصرف قرص سیپروفلوکساسین، پزشک را در جریان سابقه ی آلرژی یا هر نوع واکنش غیرطبیعی به این دارو یا سایر داروها قرار دهید. بصورت کلی بهتر است پزشک در جریان تمام سوابق آلرژی شما از جمله آلرژی های خوراکی و حساسیت به نگهدارنده ها، رنگ های مصنوعی یا حیوانات قرار گیرد. در خصوص فراورده های بدون نیاز به ارائه نسخه پزشک، لیست ترکیبات درج شده روی برچسب یا بروشور راهنمای محصول را با دقت بررسی نمایید. 

 

سن:

مصرف سیپروفلوکساسین در نوزادان

تا به امروز براساس مطالعات انجام گرفته، هیچگونه محدودیتی برای استفاده از قرص سیپروفلوکساسین در کودکان مطرح نشده است. با این حال از آنجائیکه سیپروفلوکساسین می تواند اثرات مسمومیت دارویی ایجاد کند، بهتر است در صورتی که سایر درمان ها موثر واقع نشدند، سیپروفلوکساسین با احتیاط تجویز شود.

قرص یا سوسپانسیون سیپروفلوکساسین در کودکان برای جلوگیری از عفونت سیاه زخم (آنتراکس) بعد از تماس با اجسام / محیط مشکوک و درمان عفونت کلیوی شدید تجویز می شود.

 

مصرف سیپروفلوکساسین در سالمندان

تا به امروز براساس مطالعات انجام گرفته، هیچگونه محدودیتی برای استفاده از سیپروفلوکساسین در دوران سالمندی مطرح نشده است. با این حال، با توجه به بالاتر بودن احتمال ابتلا به مشکلات کلیوی یا قلبی ناشی از افزایش سن یا مشکلات شدید تاندون (مثلا پارگی تاندون) در سالمندان، لازم است هنگام مصرف سیپروفلوکساسین جوانب احتیاط رعایت شود.

 

محدودیت های دوره ای خاص:

مصرف سیپروفلوکساسین در دوران بارداری

این دارو در تمام دوران بارداری (9 ماهه بارداری) در گروه C قرار می گیرد. مطالعات انجام شده روی حیوانات باردار نشان داده است سیپروفلوکساسین سبب آسیب به جنین می شود، هرچند در این خصوص مطالعه ای روی جنین انسان انجام نگرفته است.

 

مصرف سیپروفلوکساسین در دوران شیردهی

مطالعات کافی در مورد خطرات این دارو برای نوزاد در صورت مصرف در طول دوران شیردهی انجام نگرفته است. پیش از مصرف سیپروفلوکساسین در طول دوران شیردهی، با مشورت پزشک نخست مزایای دارو را نسبت به خطرات احتمالی آن را بررسی نمایید.

 

همچنین بخوانید:

جلوگیری از بارداری و ابتلا به عفونت ادراری(کلیک)

قرص تری متوپریم برای درمان عفونت ادراری(کلیک)

انواع عفونت های ادراری و علائم آن(کلیک)

تسکین عفونت ادراری با قرص فنازوپیریدین(کلیک)

 

توصیه هایی در خصوص مصرف قرص سیپروفلوکساسین

سیپروفلوکساسین می بایست دقیقا مطابق تجویز پزشک مصرف شود. از مصرف دارو، بیش از مقدار تجویز شده، یا افزایش تعداد دفعات مصرف، و همچنین افزایش طول درمان بدون توصیه پزشک جدا پرهیز کنید.

پیش از شروع مصرف دارو، بروشور راهنمای داخل جعبه و دستورالعمل پزشک معالج را به دقت مطالعه کنید. سوالات و ابهامات ایجاد شده را با پزشک یا داروساز درمیان بگذارید.

این دارو زمانی بهترین عملکرد را ایجاد خواهد کرد که سطح آن در خون به مقدار معین و ثابتی برسد. برای حفظ تعادل سطح دارو در خون، تا حد ممکن نوبت مصرف دارو را به تعویق نیاندازید. همچنین بهتر است هر روز دارو را سر ساعت مشخصی مصرف کنید. مثلا، اگر روزانه یک دوز از دارو را مصرف می کنید، هر روز سر ساعت 12 ظهر مصرف کنید.

در مورد مصرف سیپروفلوکساسین برای عفونت آنتراکس، پزشکان توصیه می کنند بعد از قرار گرفتن در معرض منبع آلوده، هرچه سریعتر اقدام به شروع مصرف دارو فرمایید.

می توانید سیپروفلوکساسین  را همراه با غذا یا با معده خالی میل کنید.

در طول مصرف سیپروفلوکساسین به مقدار فراوان مایعات بنوشید، مصرف آب در جلوگیری از عوارض جانبی ناخواسته ناشی از مصرف سیپروفلوکساسین موثر است.

این دارو را به تنهایی، با شیر، ماست و دیگر لبنیات میل نکنید. از نوشیدن آبمیوه های غنی شده با کلسیم در طول مصرف این دارو پرهیز کنید. (البته مصرف فرآورده های لبنی یا آبمیوه به عنوان بخشی از وعده غذایی، همراه با دیگر خوراکی ها منعی ندارد).

اگر از آنتی اسیدهای حاوی آلومینویم یا منیزیم، مکمل های حاوی آهن، مولتی ویتامین ها، دیدانوزین، لانتانیوم کربنات، سولامر، سوکرالفیت، و یا فرآورده های حاوی کلسیم یا زینک استفاده می کنید، از مصرف همزمان آنها با سیپروفلوکساسین خودداری کنید. بهتر است این داروها را حداقل 2 ساعت قبل یا 4 تا 6 ساعت بعد از مصرف سیپروفلوکساسین میل کنید. این داروها مانع عملکرد صحیح سیپروفلوکساسین می شوند.

دوره ی مصرف دارو را کامل کنید؛ حتی اگر احساس می کنید نسبت به روزهای اول مصرف دارو بهبود یافته اید. اگر مصرف دارو را زودتر از موعد مقرر قطع کنید، عفونت شما کامل درمان نمی شود.

 

بهترین دوز مصرف قرص سیپروفلوکساسین

دوز مصرف دارو، برای افراد مختلف، نسبت به نوع و شدت بیماری متغیر است. از دستورالعمل های پزشک پیروی کنید. اطلاعاتی که در ادامه جمع آوری شده است، فقط شامل میانگین دوز رایج تجویز این دارو می باشد. اگر پزشک شما دوز متفاوتی تجویز کرده است، هرگز بدون تایید وی، دوز دارو را تغییر ندهید.

مقدار داروی مصرفی به عوامل زیر بستگی دارد:

• قدرت دارو (دوز 250 یا 500 میلی گرم)
• تعداد دفعات مصرف روزانه دارو
• فاصله زمانی بین هر نوبت مصرف دارو
• طول درمان
• نوع مشکل پزشکی که فرد به خاطر آن سیپروفلوکساسین مصرف می کند.

 

دوز معمول مصرف سیپروفلوکساسین برای عفونت آنراکس (پس از قرار گرفتن در معرض منبع آلوده):

• بزرگسالان – 500 میلی گرم 2 بار در روز هر 12 ساعت به مدت 60 روز
• کودکان – دوز مصرف دارو بستگی به وزن کودک دارد و می بایست براساس نظر پزشک تعیین شود. معمولا به ازای هر کیلوگرم وزن 15 میلی گرم، هر 12 ساعت به مدت 60 روز؛ با این حال دوز مصرفی دارو در کودکان نمی بایست بیش از روزانه 500 میلی گرم باشد.

 

دوز معمول مصرف سیپروفلوکساسین برای سوزاک:

• بزرگسالان – 250 میلی گرم که به صورت تک دوز مصرف می شود.
• کودکان – لزوم مصرف و میزان مصرف این دارو در کودکان می بایست توسط پزشک تعیین شود.

 

دوز معمول مصرف سیپروفلوکساسین برای دیگر عفونت ها

• بزرگسالان – 250 تا 750 میلی گرم، 2 بار در روز (هر 12 ساعت)
• کودکان – لزوم مصرف و میزان مصرف این دارو در کودکان می بایست توسط پزشک تعیین شود.

 

دوز معمول مصرف سیپروفلوکساسین برای طاعون

• بزرگسالان – 250 تا 750 میلی گرم، 2 بار در روز (هر 12 ساعت) به مدت 14 روز
• کودکان – دوز مصرف دارو بستگی به وزن کودک دارد و می بایست براساس نظر پزشک تعیین شود. معمولا به ازای هرکیلوگرم وزن 15 میلی گرم، هر 8 تا 12 ساعت به مدت 10 تا 21 روز؛ با این حال، دوز مصرفی روزانه دارو نمی بایست بیش از 500 میلی گرم شود.

 

دوز معمول مصرف سیپروفلوکساسین برای عفونت های حاد مجاری ادراری یا کلیوی

• بزرگسالان – 250 تا 500 میلی گرم 2 بار در روز (هر 12 ساعت) به مدت 7 تا 14 روز
• کودکان – دوز مصرف دارو بستگی به وزن کودک دارد و می بایست براساس نظر پزشک تعیین شود. معمولا به ازای هرکیلوگرم وزن 10 تا 20 میلی گرم، هر 12 ساعت به مدت 10 تا 21 روز؛ با این حال میزان مصرف روزانه دارو نمی بایست روزانه بیش از 750 میلی گرم باشد.

فراموش کردن نوبت مصرف قرص سیپروفلوکساسین

اگر یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، هر چه سریعتر آن را استفاده کنید. اگر نزدیک به نوبت بعدی مصرف داروست، نیازی به مصرف دوز فراموش شده نیست. هرگز به منظور جبران میزان مصرف دارو را دو برابر نکنید.

اگر یک نوبت از مصرف قرص یا لیکوئید خوراکی سیپروفلوکساسین را فراموش کردید و تا زمان مصرف دوز بعدی 6 ساعت، یا بیشتر فرصت دارید، هرچه سریعتر دوز فراموش شده را مصرف کرده و بعد از آن دارو را مطابق برنامه قبل استفاده نمایید. اگر یک دوز را فراموش کردید، و کمتر از 6 ساعت به زمان مصرف نوبت بعدی باقی مانده، نیازی به مصرف دوز فراموش شده نیست. دوز بعدی را مطابق برنامه معمول استفاده نمایید.

 

شرایط و اصول نگهداری قرص سیپروفلوکساسین

دور از دسترس کودکان نگهداری شود.

از نگهداری و مصرف داروهای منقضی شده پرهیز کنید.

در خصوص روش های از بین بردن داروهای منقضی شده و داروهایی که مصرف نمی کنید، از داروساز راهنمایی بخواهید.

دارو را در محفظه ی در بسته، در دمای اتاق، دور از حرارت، رطوبت و نور مستقیم نگهداری کنید. از سرما زدگی محافظت شود. 

می توانید لیکوئید خوراکی را در دمای اتاق یا داخل یخچال نگهداری کنید. از قرار دادن شربت سیپروفلوکساسین داخل فریزر خودداری نمایید. لیکوئید آماده شده را بیش از 14 روز نگهداری نکنید. سوسپانسیون تهیه شده را بعد از 14 روز دور بریزید. 

 

موارد احتیاط در طول مصرف قرص سیپروفلوکساسین

در طول مصرف این دارو، کنترل روند پیشروی درمان شما (یا فرزندتان) توسط پزشک امری ضروری است. این مسئله کمک می کند تا پزشک از عملکرد صحیح دارو مطمئن شود و نسبت به ادامه ی درمان تصمیم گیری های لازم را اتخاذ کند. به منظور کنترل عوارض جانبی ناخواسته در اثر مصرف سیپروفلوکساسین لازم است آزمایش خون و ادرار انجام شود.

چنانچه، چند روز پس از مصرف دارو، علائم بیماری شما یا فرزندتان پیشرفتی نداشت، یا تشدید شد، پزشک را مطلع کنید.

اگر تحت درمان با تیزانیدین قرار دارید، از مصرف سیپروفلوکساسین پرهیز کنید. اگر شما یا فرزندتان از تئوفیلین یا فرآورده های حاوی کافئین استفاده می کنید (مثلا قهوه، سودا، شکلات) پزشک را مطلع کنید. استفاده از این ترکیبات در کنار یکدیگر، ریسک عوارض جانبی را افزایش می دهد.

سیپروفلوکساسین به ندرت می تواند باعث التهاب (تندینیت) یا پاره شدن تاندون شود. این امر می تواند در طول مصرف دارو یا پس از اتمام دوره ی درمان ایجاد شود.

موارد زیر ریسک ابتلا به مشکلات مربوط به تاندون را افزایش می دهند:

• سن بالای 60 سال
• مصرف داروهای استروئیدی (مثل دگزامتازون، پردنیزولون)
• ابتلا به مشکلات شدید کلیوی
• سابقه ی مشکلات تاندون (مثلا روماتونید آرتریت، آرتروز)
• سابقه ی پیوند اعضا (مثلا پیوند قلب، کلیه، ریه)

در موارد زیر فورا پزشک را مطلع کنید:

• درد یا التهاب شدید تاندون پس از فعالیت بدنی یا ورزش (از جمله درد و گرفتگی شدید مچ پا، پشت زانو یا پا، شانه، آرنج یا مچ دست)
• کبود شدن فوری و راحت پس از آسیب دیدگی و ضربه
• عدم تحمل وزن یا عدم توانایی حرکت دادن نواحی درگیر

در این موارد از انجام فعالیت های بدنی شدید یا ورزش، مگر به توصیه پزشک، خودداری کنید.

 

چنانچه در طول زمان مصرف این دارو متوجه هریک از علائم زیر شدید، فورا پزشک را مطلع کنید:

• تشنج، احساس اضطراب، گیجی، افسردگی، دیدن، شنیدن یا حس کردن چیزهایی که وجود ندارند، سردرد شدید، اختلالات خواب، افکار و رفتار غیر معمول

سیپروفلوکساسین می تواند باعث واکنش آلرژیک جدی شود. شوک آنافیلاکسی واکنش آلرژیک جدی است که می تواند کشنده باشد و نیاز به مراقبت های فوری درمانی دارد. چنانچه متوجه هریک از نشانه های زیر شدید، فورا با پزشک تماس بگیرید:

• راش پوستی، خارش، کهیر، کوفتگی، تنگی نفس، مشکلات بلع، تورم دست، صورت، دهان یا گلو بعد از مصرف این دارو

در طول درمان با سیپروفلوکساسین ممکن است عوارض جانبی خطرناکی ایجاد شود. گاهی اوقات عوارض جانبی جدی بدون هیچگونه هشدار و علامتی روی می دهند. با این حال به عنوان عوارض جانبی هشدار دهنده سیپروفلوکساسین می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مدفوع تیره / سیاه، تاول، پوسته ریزی، شل شدن پوست، ادرار خونی / تیره، لرز، کاهش حجم ادرار، اسهال، تب، مفصل / عضله درد، ایجاد ضایعات قرمز رنگ روی پوست که اغلب مرکز آن بنفش رنگ است، زخم، ایجاد لک های سفید روی زبان یا لب، معده درد شدید، راش پوستی، تورم صورت، انگشتان، پاها، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، افزایش غیرطبیعی وزن، زرد شدن پوست یا چشم ها

 

چنانچه متوجه هر یک از علائم زیر شدید فورا پزشک را مطلع کنید:

• تیره شدن رنگ ادرار، سیاه شدن رنگ مدفوع، درد شکم / معده، زرد شدن شدید پوست یا چشم ها؛ این علائم ممکن است نشانه ی مشکلات جدی کلیوی باشند.

سیپروفلوکساسین ممکن است تعداد برخی از انواع سلول های خونی بدن را کم کند. به همین خاطر، افراد تحت درمان ممکن است به سهولت دچار عفونت یا خونریزی شوند. به منظور جلوگیری از چنین مشکلاتی، در طول مصرف سیپروفلوکساسین از نزدیک شدن به افرادی که عفونت دارند یا مریض هستند پرهیز کنید. در طول روز دست های خود را چندین بار بشوئید. از انجام ورزش های خشن یا هر فعالیتی که احتمال ایجاد ضربه و کبودی دارد پرهیز کنید. دندان های خود را به آرامی مسواک کنید و نخ دندان بکشید. هنگام کار با وسایل تیز و برنده بخصوص تیغ و سوهان ناخن دقت کنید.

سیپروفلوکساسین ممکن است باعث اسهال (در برخی موارد بسیار شدید) شود. این عارضه حتی احتمال دارد دو تا چند هفته بعد از قطع مصرف این دارو ایجاد شود. در اینصورت، هرگز بدون مشورت پزشک برای برطرف کردن اسهال، هیچ دارویی استفاده نکنید. داروهای ضد اسهال می توانند سبب تشدید اسهال و یا طولانی تر شدن آن شوند. سوالات و ابهامات ایجاد شده در این خصوص را با پزشک مطرح کنید. بعلاوه چنانچه اسهال خفیف ممتد داشتید و یا اسهال شما تشدید شد پزشک را مطلع کنید.

 

همچنین بخوانید:

5 روش خانگی برای درمان اسهال (کلیک)

 

چنانچه متوجه شروع علائم سوزن شدن پوست، نیش پوست، سوزش دردناک در دست ها، بازوها، پاها شدید فورا پزشک را مطلع کنید. این نشانه ها ممکن است علائم بیماری باشند که نوروپاتی محیطی نامیده می شود.

این دارو ممکن است خطر ابتلا به آئوریسم آئورت (بزرگ شدن یا بیرون زدگی دیواره سرخرگ آئورت) را افزایش دهد. چانچه متوجه تنگی نفس، سرفه، کوفتگی، درد ناگهانی کمر، معده یا سینه شدید فورا پزشک را مطلع کنید.

برخی افرادی که سیپروفلوکساسین مصرف می کنند، ممکن است نسبت به حالت عادی نسبت به نور آفتاب حساس تر شوند. قرار گرفتن در معرض نورآفتاب، حتی برای مدت زمان کوتاه، ممکن است سبب آفتاب سوختگی، ایجاد راش پوستی، قرمزی، خارش، یا تغییر رنگ پوست شود. در طول مصرف این دارو:

• تا حد ممکن از قرار گرفتن در معرض تابش مستقیم نور آفتاب پرهیز کنید. بخصوص بین ساعات 10 صبح تا 3 ظهر
• از پوشش های محافظ کمک بگیرید. بخصوص نقاب و عینک آفتابی
• از یک ضدآفتاب با SPF حداقل 15 استفاده کنید. لازم است برخی افراد از ضدآفتاب های با SPF بالاتر استفاده کنند. بخصوص افراد دارای پوست های روشن
• از آفتاب گرفتن یا استفاده از دستگاه سولاریوم پرهیز کنید.
• چنانچه با قرار گرفتن زیر نورآفتاب دچار واکنش آلرژیک حاد شدید پزشک را مطلع کنید.

 

همچنین بخوانید:

بررسی علائم فتوسنسیویتی (کلیک)

 

سیپروفلوکساسین ممکن است سبب ایجاد سرگیجه، سبک سری، گیجی یا کاهش سطح هوشیاری در برخی افراد شود. در صورت ابتلا به این عارضه، از رانندگی کردن و انجام فعالیت هایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند پرهیز کند. چنانچه این عارضه شما را آزار می دهد با پزشک مشورت کنید.

اگر دیابتی هستید و از داروهای خوراکی دیابت استفاه می کنید، ممکن است سیپروفلوکساسین در برخی مبتلایان باعث هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) شود. علائم پائین بودن سطح قند خون می بایست پیش از آنکه منجر به از دست رفتن هوشیاری شوند درمان شوند. افراد مختلف در اثر کاهش قند خون علائم متفاوتی را نشان می دهند. چنانچه متوجه علائم کاهش قند خون شدید، فورا پزشک را مطلع کنید. از جمله رایج ترین نشانه های کاهش قند خون می توان به علائم زیر اشاره کرد:

• اضطراب، تغییرات رفتار مثل افراد مست، دوبینی، عرق سرد، گیجی، رنگ پریدگی، مشکل در تمرکز، خواب آلودگی، گرسنگی بیش از حد، سردرد، حالت تهوع، عصبی بودن، طپش قلب، لرزش، خستگی یا ضعف غیرمعمول

در طول مصرف سیپروفلوکساسین بدون مشورت پزشک از هیچ داروی دیگری (اعم از داروهای نسخه ای، غیرنسخه ای، گیاهی و مولتی ویتامین) استفاده نکنید.

 

عوارض جانبی مصرف قرص سیپروفلوکساسین

هر دارویی به موازات اثرات مورد نیاز، ممکن است سبب ایجاد عوارض جانبی ناخواسته ای نیز بشود. اگرچه ممکن است تمام این عوارض جانبی اتفاق نیفتند، اما اگر ایجاد شوند لازم است فرد فورا تحت مراقبت های پزشکی لازم قرار گیرد.

چنانچه در اثر مصرف سیپروفلوکساسین متوجه هریک از عوارض جانبی زیر شدید، فورا پزشک معالج خود را مطلع کنید:

 

رایج ترین عوارض جانبی مصرف قرص سیپروفلوکساسین

• اسهال

عوارض احتمالی نادر

• مدفوع سیاه / تیره
• سوزش، خارش، بی حسی، لرزش، احساس سوزن – سوزن شدن
• تغییر رنگ پوست
• تغییر حجم ادرار
• ناراحتی و درد قفسه سینه
• سفتی یا سنگینی قفسه سینی
• لرز
• ناآرامی و پریشانی
• گیجی
• زنگ زدن ادامه دار گوش وزوز یا هرگونه صدای دیگری در گوش
• سرفه یا خونی شدن دهان
• سرگیجه، سبکی سر بخصوص هنگام بلند شدن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته
• ضربان قلب یا نبض سریع / نامنظم
• تب
• سر درد شدید و احساس خفقان
• از دست دادن شنوایی
• راش پوستی، کهیر یا ورم پوست
• سفتی مفاصل
• تورم شبیه به کهیر یا بزرگ شدن صورت، پلک ها، لب، زبان، گلو، دست ها، پاها، یا نواحی ژنیتال
• روشن شدن رنگ مدفوع
• سفت شدن یا درد ماهیچه
• حالت تهوع
• کابوس
• بی حسی دست ها
• درد مفاصل
• درد و یا ناراحتی بازوها، خط فک، کمر یا گردن
• توده های دردناک قرمز زیر پوست (بیشتر روی پاها)
• کوبیدن گوش ها
• پف کردن یا تورم پلک ها یا اطراف چشم ها، صورت، لب، یا زبان
• قرمز شدن صورت، گردن، بازوها و گاهی اوقات قسمت فوقانی سینه
• تشنج
• گرفتگی، سوزش یا درد شدید شکم یا معده
• لرزش پا، بازوها یا دست ها
• تورم صورت، مچ یا ساق پا
• متورم شدن، درد یا حساسیت غدد لنفاوی گردن، زیر بغل یا کشاله ران
• ترشحات سفید رنگ و غلیظ واژن که بویی ندارد یا بوی خفیفی دارد
• ناپایداری، لرزش یا سایر مشکلات مربوط به کنترل یا هماهنگی عضلانی
• خواب آلودگی بی دلیل، کسل بودن، خستگی یا احساس ضعف
• استفراغ
• ضایعات سفید در دهان یا زبان
• زرد شدن پوست یا چشم ها

 

با مصرف سیپروفلوکساسین عوارض جانبی رخ می دهد که معمولا نگران کننده نیست و نیازی به درمان ویژه ی دیگری وجود ندارد. عوارض جانبی رایج سیپروفلوکساسین معمولا به مرور زمان و با تطبیق بدن با دارو، خود به خود برطرف می شوند. بعلاوه پزشک شما را در خصوص راه های جلوگیری و کنترل این دسته از عوارض جانبی راهنمایی می کند. اما چنانچه هریک از عوارض جانبی فوق شدت گرفت یا استمرار یافت، می بایست پزشک معالج خود را مطلع کنید. سوالات خود را با پزشک مطرح کنید.

• آبریزش بینی یا عطسه
• احتقان بینی

ممکن است برخی افراد به دنبال مصرف سیپروفلوکساسین دچار عوارض جانبی دیگری ایجاد شود که در این لیست ذکر نشده است. بنابراین هر زمان در طول مصرف این دارو، متوجه هرگونه عارضه ی جانبی غیر عادی شدید، پزشک را مطلع کنید.

مهمترین تداخلات دارویی قرص سیپروفلوکساسین

اگرچه داروهایی وجود دارند که نمی بایست در کنار یکدیگر مصرف شوند، اما در برخی موارد به دلیل شرایط خاص بیمار، لازم است دو یا چند دارو (حتی با وجود احتمال تداخل) در کنار یکدیگر مصرف شوند. در این موارد احتمال دارد پزشک دوز مصرفی دارو (ها) را تغییر دهد و یا توصیه هایی برای کاهش احتمال تداخل دارویی به بیمار ارائه دهد. (مثلا توصیه هایی در خصوص زمان و روش مصرف داروها)

در طول مصرف سیپروفلوکساسین، لازم است پزشک شما در جریان مصرف داروهای زیر قرار داشته باشد. (لیست داروهایی که در ادامه ارائه می شود، براساس پتانسیل ذاتی داروها در ایجاد تداخل گردآوری شده است. بدان معنا که این تداخلات محتمل هستند و لزوما در همه ی افراد ایجاد نمی شوند).

 

استفاده از سیپروفلوکساسین با داروهای زیر اکیدا توصیه نمی شود:

در صورت مصرف هر یک از داروهای زیر، احتمالا پزشک سیپروفلوکساسین را برای درمان شما انتخاب نمی کند. (در صورت الزام مصرف سیپروفلوکساسین احتمال دارد پزشک به جای هریک از داروهای زیر، داروی جایگزین دیگری تجویز کند).

• آگوملاتین – موثر در درمان افسردگی شدید
• بپریدیل – مسدود کننده کانال کلسیم
• سیزاپراید – موثر در درمان مشکلات گوارشی
• دروندارون – دارو ضد آریتمی قلبی
• الیگلوستات – موثر در درمان طولانی مدت بیماری گوچه نوع اول
• فلیبانسرین – درمان غیر هورمونی اختلال بی میلی جنسی
• مسوریدازین – موثر در درمان اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روانپزشکی
• پیموزاید – دارویی موثر در درمان روان پریشی در بیماران مبتلا به تیک صوتی / حرکتی
• پیپراکوئین – یک داروی ضد انگلی
• ساکیناویر – یک داروی ضد ویروسی
• اسپارفلوکساسین – نوعی آنتی بیوتیک
• ترفنادین – نوعی داروی آنتی هیستامین
• تیوریدازین – داروی ضد روان پریشی
• تیزانیدین – داروی شل کننده ی عضلانی
• زیپراسیدون – موثر در درمان اسکیزوفرنی و علائم شیدایی

 

مصرف همزمان سیپروفلوکساسین با داروهای زیر معمولا توصیه نمی شود:

در برخی بیماران مصرف سیپروفلوکساسین با داروهای زیر ضروری است. در اینصورت احتمال دارد پزشک دوز یا تعداد دفعات مصرف یک یا هر دو دارو را تغییر دهد.

• آکاربوز – داروی موثر در کنترل قند خون
• آمیودارون – ضد آریتمی قلبی
• آمی تریپتیلین – ضد افسردگی
• آریپیپرازول – داروی ضد روان پریشی
• آرسنیک (زرنیک) – مرگ موش
• آزیترومایسین – نوعی آنتی بیوتیک
• بودسوناید – رفع علائم رینیت آلرژیک و غیرآلرژیک
• بتامتازون
• کورتیزون
• کلوزاپین – ضد روان پریشی
• کلومیپرامین – ضد افسردگی
• کلاریترومایسین – آنتی بیوتیک
• سیتالوپرام – ضد افسردگی
• کلرپرومازین – آنتی سایکوتیک
• دزیپرامین – ضد افسردگی
• دگزامتازون
• دومپریدون – ضد تهوع و استفراغ
• اریترومایسین – درمان عفونت‌های دستگاه تنفس
• اس سیتالوپرام – درمان اضطراب و افسردگی
• فلوکونازول – ضد قارچ
• فلوکستین – داروی ضد افسردگی
• جمی‌ فلوکساسین – نوعی آنتی بیوتیک
• گلی کلازید، گلیمپیرید، گلی پیزید، گلی بن کلامید – کنترل کننده قند خون
• هالوپریدول – ضدروان‌ پریشی
• هیدروکورتیزون
• هیدروکسی کلروکین – ضد مالاریا
• هیدروکسی‌ زین – آنتی هیستامین
• ایمی ‌پرامین – ضد افسردگی
• برخی از انواع انسولین
• کتوکونازول – ضد قارچ
• لووفلوکساسین – آنتی بیوتیک
• پتیدین – نوعی داروی مخدر
• متفورمین – ضد دیابت
• متادون – یک داروی مخدر
• متیل‌پردنیزولون – نوعی کورتون ضدالتهاب
• مترونیدازول – نوعی آنتی بیوتیک
• نورتریپتیلین – ضدافسردگی‌
• افلوکساسین – نوعی آنتی بیوتیک
• اندانسترون – ضد استفراغ
• پیوگلیتازون – ضد قند خون
• پردنیزولون
• پرومتازین – درمان سرگیجه و آلرژی
• پروپافنون – ضد آریتمی قلبی
• کوئتیاپین – آنتی‌سایکوتیک
• سرترالین – ضد افسردگی
• سیمواستاتین – کاهنده چربی خون
• سوتالول – ضد آریتمی قلبی
• تاکرولیموس – سرکوب کننده سیستم ایمنی
• تئوفیلین – درمان مشکلات تنفسی
• ترامادول – داروی مخدر ضد درد
• ترازودون – ضدافسردگی
• تریامسینولون – ضدالتهاب و ضد قارچ
• تری فلوپرازین – ضد روان‌پریشی
• تریمیپرامین – ضد افسردگی
• واردنافیل – درمان اختلالات نعوظ
• وارفارین – داروهای ضدانعقاد خون
• زولپیدم – داروی خواب‌ آور

 

مصرف همزمان سیپروفلوکساسین با هر یک از داروهای زیر احتمال ابتلا به برخی عوارض جانبی را افزایش می دهد

در برخی موارد مصرف همزمان هر دو دارو بهترین و تنها ترین راه درمان است. در اینصورت ممکن است پزشک دوز یا تعداد دفعات مصرف یک یا هر دو دارو را تغییر دهد.

• سوکرالفیت – موثر در درمان اولسر پپتیک
• آلومینیم هیدروکسید – خنثی کننده اسید معده
• کلسیم
• کلروکین – یکی از داروهای قدرتمند ضد مالاریا
• دیکلوفناک
• سیکلوسپورین – موثر در جلوگیری از رد پیوند
• دوتاستراید
• ایتراکونازول
• لووتیروکسین
• آلومینیوم ام‌ جی‌ اس
• منیزیم کربنات
• الانزاپین
• فنی‌توئین
• سیلدنافیل

 

توجه:

با توجه به احتمال ایجاد تداخل دارویی، توصیه می شود برخی داروها با معده ی خالی (یا با فاصله از غذا) میل شوند همچنین در برخی موارد می بایست از مصرف برخی خوراکی های خاص در طول درمان با برخی داروها پرهیز شود. مصرف الکل / تنباکو در طول درمان با برخی داروها تداخل ایجاد می کند. تداخلاتی که در ادامه عنوان می شوند، براساس اهمیت بالقوه ای که دارند انتخاب شده و لزوما همه جانبه نیستند.

 

همچنین بخوانید:

تداخل الکل و آنتی بیوتیک (کلیک)

استفاده از سیپروفلوکساسین همراه با کافئین و فرآورده های لبنی، احتمال بروز برخی عوارض جانبی ناشی از مصرف دارو را بالا می برد. گرچه در برخی افراد مصرف این ترکیبات اجتناب ناپذیر است. در این موارد معمولا پزشک دوز و یا تعداد دفعات مصرف دارو را تغییر داده و یا دستورالعمل های ویژه ای در خصوص عادات غذایی فرد به وی ارائه می دهد.

 

نکاتی در خصوص مصرف قرص سیپروفلوکساسین در صورت ابتلا به سایر بیماری های خاص

برخی بیماری های خاص می توانند روی عملکرد قرص سیپروفلوکساسین اثر بگذارند. پیش از شروع مصرف سیپروفلوکساسین، مطمئن شوید پزشک در جریان پرونده ی پزشکی شما قرار دارد؛ بخصوص در موارد زیر:

• آنوریسم آئورت (به معنی بزرگ شدن یا بیرون‌زدگی دیواره سرخرگ آئورت در اثر ضعف دیواره سرخرگ)
• برادی کاردی (ضربان قلب پائین)
• دیابت
• اسهال
• بیماری های قلبی (مثلا نارسایی قلبی) و یا سابقه ی حمله قلبی
• سابقه ی شخصی یا خانوادگی اختلالات ضربان قلب
• هیپوکالمی (کمبود سطح پتاسیم خون)
• هیپومگنزیا (کمبود سطح منیزیم خون)
• بیماری های کبدی
• بیماری های روانی
• سابقه ی تشنج
• سابقه ی سکته مغزی
• مشکلات مغزی (مثلا تغییر ساختار مغز، سخت شدن شریان های مغزی)
• بیماری های کلیوی – در این افراد دارو می بایست با احتیاط مصرف شود چراکه کند بودن روند حذف دارو از بدن ممکن است سبب افزایش سطح دارو در بدن شود.
• پیوند عضو (مثلا قلب، کلیه، ریه)
• سابقه اختلالات تاندون (مثلا آرتروز)

مصرف سیپروفلوکساسین در افراد مبتلا به ضعف شدید عضلانی (Myasthenia gravis) ممنوع است.