کاهش شنوایی در دیابت : علت - درمان - پیشگیری | رابطه دیابت با شنوایی چیست؟

طبق برخی شواهد بین دیابت و کم شنوایی رابطه وجود دارد؛ تاثیر دیابت بر شنوایی و اقدامات موثر جهت جلوگیری از کاهش شنوایی این افراد را بخوانید.

دیابت یک بیماری مزمن و تاثیر گذار بر سطح گلوکز خون است. نوسانات قند خون باعث ایجاد هیپوگلیسمی و هیپرگلیسمی می شود.

افراد دارای دیابت در معرض خطر کاهش شنوایی قرار دارند. با وجود نامشخص بدن علت دقیق، اما بنظر می رسد که سطح بالای قند خون آسیب عصبی به گوش داخلی وارد می کند.

در واقع در صورت خارج شدن سطح قند خون از محدوده سالم، ممکن است افراد دچار عوارض سلامتی مانند کاهش شنوایی شوند.

اینکه دقیقا چه رابطه ای بین دیابت و کم شنوایی وجود دارد، هنوز مشخص نیست. اما به عقیده کارشناسان، هیپرگلیسمی مزمن با افزایش فشار خون باعث ایجاد آسیب در چندین قسمت بدن می شود. در نتیجه این امر ممکن است به رگ های خونی و ساختارهای گوش داخلی آسیب وارد شده و افراد دچار کم شنوایی شوند.

در این مقاله رابطه بین دیابت و کم شنوایی و اقدامات موثر برای درمان و پیشگیری از این وضعیت مورد بررسی قرار می گیرد.

همچنین بخوانید:

تشخیص دیابت نوع 1 و 2 : علائم و علت ها (کلیک)

رابطه دیابت و کاهش شنوایی

طبق شواهد افراد مبتلا به دیابت نسبت به افراد بدون دیابت، بیش از دو برابر در معرض کاهش شنوایی هستند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) نیز اعلام کرده که سطوح بالای کنترل نشده قند خون می تواند باعث کاهش شنوایی شود.

این امر به این دلیل است که سطح بالای قند خون مزمن می تواند باعث ایجاد آسیب در اعصاب و عروق خونی کوچک در گوش داخلی شود. با گذشت زمان، سطوح پایین قند خون می تواند نحوه انتقال سیگنال های عصبی از گوش داخلی به مغز را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

همچنین طبق اعلام CDC، پیش دیابت روی کاهش شنوایی تاثیر دارد. افرادی دارای سطح قند خون بالا 30% بیشتر از افرادی که سطح قند خون سالم دارند، در معرض خطر کم شنوایی هستند.

همچنین بخوانید:

کم شنوایی: یک مشکل رایج در سالمندان (کلیک)

علت کاهش شنوایی در دیابت

علت دقیق کاهش شنوایی در بیماری دیابت نا مشخص است. با این وجود بر اساس تحقیقات سطوح بالای قند خون به گوش داخلی آسیب وارد می کند.

سطح بالای قند خون در دیابت، با تاثیر بر خون رسانی به رگ های خونی کوچک و اعصاب گوش داخلی، باعث ایجاد آسیب شنوایی می شود. احتمال ایجاد آسیب عصبی در دیابت نوع 1 و 2 وجود دارد.

سطوح قند خون خارج از محدوده سالم نیز نحوه ارسال سیگنال های عصبی از گوش داخلی به مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. این آسیب نیز می تواند باعث کاهش شنوایی شود.

همچنین بخوانید:

فرق دیابت نوع یک و دو (کلیک)

عوامل خطر برای کاهش شنوایی

سایر عواملی که می توانند در کاهش شنوایی تاثیر داشته باشند عبارتند از:

ژنتیک
ضربه به گوش در اثر ضربه به سر
برخی از مواد شیمیایی
بالا بودن سن
قرار گرفتن مکرر یا طولانی مدت در برابر صدای بلند
برخی بیماری ها مانند سرخک، اوریون، مننژیت، ام اس و سکته مغزی
مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد التهاب، آنتی بیوتیک ها و ادرار آورها، آنها می توانند باعث آسیب دائمی به گوش شوند

همچنین بخوانید:

انواع مننژیت : علائم – درمان و واکسن (کلیک)

جلوگیری

نگه داشتن سطح قند خون در محدوده سالم در محافظت از شنوایی و جلوگیری از آسیب به گوش داخلی و اعصاب شنوایی در افراد دارای دیابت تاثیر گذار است.

بر اساس اعلام مؤسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی (NIDDK) روش های زیر جهت کنترل سطح قند خون برای افراد دیابتی در دسترس هستند:

یادگیری اندازه گیری فشار خون و سطح کلسترول
کنترل مرتب سطح گلوکز خون
ترک سیگار
مصرف داروهای دیابت طبق دستور
محدود کردن مصرف غذاهای پر کالری، چربی های اشباع شده، چربی های ترانس، قندهای افزوده شده و نمک
نوشیدن آب فراوان و پرهیز از مصرف نوشیدنی های حاوی شکر
دنبال کردن یک رژیم غذایی مناسب پس از مشورت با پزشک؛ بهتر است این برنامه غذایی شامل طیف وسیعی از میوه ها، سبزیجات، پروتئین بدون چربی، غلات کامل، ماهی و حبوبات باشد
ورزش منظم،حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی در روز
رسیدن یا حفظ وزن متوسط

بهتر است افرادی که برای اولین بار تشخیص دیابت را دریافت می کنند، در یک آزمایش شنوایی شرکت کنند. سپس باید هر سال به طور مرتب شنوایی خود را آزمایش کنند.

اقدامات دیگری نیز برای محافظت از شنوایی، مانند استفاده از گوش گیر یا محافظ گوش برای صدای بلند، وجود دارد.

همچنین بخوانید:

غذاهای مضر برای دیابت (کلیک)

گزینه های درمان

درمان های این وضعیت با هدف بهبود شنوایی افراد و توانایی آنها برای برقراری ارتباط با دیگران صورت می گیرد.

نوع کم شنوایی در رابطه با دیابت، کاهش شنوایی حسی عصبی (SNHL) است. این یک نوع کم شنوایی به دلیل آسیب به گوش داخلی یا اعصاب بین گوش داخلی و مغز ایجاد می شود.

درمان های موثر برای SNHL عبارتند از:

ایمپلنت های شنوایی ساقه مغز: در صورت عدم عملکرد مناسب عصب شنوایی و کاهش شدید شنوایی، این روش مناسب خواهد بود. این دستگاه از طریق جراحی وارد می شود.
سمعک دیجیتال: سمعک دیجیتال وسیله ای الکترونیکی برای افزایش حجم صدایی است که وارد گوش می شود.
لب خوانی یا زبان اشاره: در صورت کم شنوایی شدید می تواند از زبان اشاره یا لب خوانی کمک به برقراری ارتباط با دیگران استفاده کرد.
کاشت حلزون شنوایی: در این روش حلزون شنوایی در زیر پوست گوش داخلی کاشته می شود.

اگر کم شنوایی به دلیل آسیب عصبی ناشی از دیابت باشد، نظارت دقیق بر سطح قند خون نیز توصیه می شود. در اینصورت باید تغییراتی در سبک زندگی مانند پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم را در نظر گرفت.

مدیریت قند خون در توقف پیشرفت موثر است اما نمی تواند آسیب موجود به شنوایی را معکوس کند.

همچنین بخوانید:

تشخیص اختلالات ارتباطی (کلیک)

تشخیص کم شنوایی

برای تشخیص کم شنوایی پزشک باید سابقه پزشکی فرد را دریافت کرده و علائم او را بررسی کند.

علائم احتمالی کم شنوایی عبارتند از:

مشکل شنوایی در مکان های پر سر و صدا، مانند رستوران های شلوغ
مشکل در شنیدن افرادی که آرام صحبت می کنند
نیاز به بلند کردن تلویزیون یا رادیو، بطوریکه برای دیگران خیلی بلند است
مشکل در شنیدن صداهای روزمره مانند تلفن، زنگ در یا ساعت زنگ دار
درخواست مکرر از مردم برای تکرار آنچه که گفته اند
داشتن مشکل در دنبال کردن مکالمه ای که بیش از یک نفر صحبت می کنند
تصور اینکه دیگران در حال زمزمه کردن هستند

سپس پزشک می تواند معاینه شنوایی را انجام دهد. این تست های مختلف شنوایی می توانند عبارتند از:

پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR): آزمایش ABR قادر به نشان دادن نحوه عملکرد مسیرهای بین گوش داخلی و مغز است. در این روش پزشک الکترودهایی را روی سر فرد قرار می دهد که به رایانه متصل می شوند. بوسیله این روش می توان فعالیت امواج مغزی را هنگامی که فرد صداها را از طریق هدفون می‌شنود، مشاهده کرد.
شنوایی سنجی با تون خالص (ادیومتری با صدای خالص): در این روش تعدادی صدای بوق در هدفونی که فرد استفاده کرده، پخش می شود. صداها از گوش خارجی و میانی عبور می کنند. به این ترتیب پزشک می تواند آرام ترین صداهایی که فرد می تواند بشنود را شناسایی کند.

همچنین بخوانید:

نتایج شنوایی سنجی : تفسیر نمودار ادیوگرام (کلیک)

آزمایشات گوش میانی: در این روش پزشک یک کاوشگر کوچک را برای بررسی چگونگی حرکت پرده گوش، وجود پارگی، تجمع مایع در پشت پرده گوش، وارد گوش می کند. این آزمایشات برای رد هر گونه علت دیگر کم شنوایی موثر هستند.
انتشارات آکوستیک (OAEs): بوسیله تست OAE می توان مشخص کرد که گوش داخلی چقدر در برابر صدا واکنش نشان می دهد. این آزمایش شامل یک کاوشگر کوچک برای اندازه گیری ارتعاشات سلول های مویی در گوش داخلی در واکنش به صدا است.
تست گفتار: در این تست پزشک کلمات مختلفی را از طریق هدفون به فرد می گوید و فرد باید کلمه ای که شنیده است را تکرار کند. به این ترتیب می توان آرام ترین سطح صدایی که فرد می تواند کلمات بیان شده را بشنود، را مشخص کرد.

اندازه گیری سطح گلوکز خون یکی دیگر از آزمایشات کمک کننده خواهد بود. آزمایش A1C که میانگین سطح قند خون بدن را در 3 ماه گذشته اندازه گیری می کند، ابزار مفیدی برای کمک به نظارت بر دیابت است.

خلاصه

علت دقیق وجود رابطه بین دیابت و کاهش شنوایی مشخص نیست.

بنظر می رسد که سطوح قند خون خارج از محدوده سالم باعث آسیب رساندن به اعصاب و رگ های خونی کوچک در گوش داخلی می شوند. با گذشت زمان، این آسیب ناشی از دیابت بر شنوایی تاثیر گذاشته و باعث کاهش شنوایی می شود.

در صورت داشتن دیابت یا پیش دیابت بهتر است به طور منظم آزمایشات شنوایی را انجام داده و سطح قند خون خود را مدیریت کنید. همچنین در صورت داشتن علائم کم شنوایی باید در اسرع وقت برای یافتن علت و درمان مناسب به پزشک مراجعه کرد.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.