ال اس دی (LSD)

متاسفانه در عصر حاضر افراد زیادی بویژه جوانان و نوجوانان به مصرف انواع مواد مخدر رو آورده اند بدون آنکه چیزی در رابطه با آن ماده مخدر و یا اثرات سوء آن بدانند. در این مقاله به معرفی یکی از مواد مخدر بسیار خطرناک به نام ال اس دی می پردازد.

ال اس دی (LSD) با نام شیمیایی لایزرژیک اسید دی اتیل آمید (Lysergic acid diethylamide) که در فرهنگ عوام با نام اسید نیز شناخته می شود، نوعی داروی غیر مجاز و روان گردان است که منجر به توهم می شود. واژه ی ال اس دی (LSD) نخستین بار از کلمه ی آلمانی Lysergsäure diethylamid برگرفته شده است.

LSD ماده ای بی بو، بدون رنگ و کمی تلخ است که بصورت کریستالی تولید می شود، اما برای مصرف با ترکیبات غیرفعال دیگری مخلوط می شود؛ LSD معمولا در اشکال زیر می باشد:

* کاغذ بلاتر – رایج ترین شکل

* window pane (مربع های نازک ژلاتینی)

* قرص یا کپسول (قرص های بسیار کوچکی که به نام میکرودات معروف هستند.)

* مایع روی حبه قند

* فرم مایع خالص (که ممکن است بسیار قدرتمند باشد.)

ممکن است برخی افراد LSD را از طریق بینی مصرف کنند. (اسنیف) یا مستقیما به داخل رگ تزریق کنند.

 

 

LSD ماده ای بسیار قدرتمند است. بطوریکه دوزهای آن در محدوده میکروگرم قرار می گیرند. میانگین دوز مصرفی برای اهداف تفریحی بین 25 تا 80 میکروگرم است.

این ماده نخستین بار در سال 1938 توسط یک شیمیدان سوئیسی به نام آلبرت هافمن، به امید یافتن یک داروی جدید برای درمان افسردگی تنفسی، ساخته شد. هافمن کارمند بخش شیمی دارویی آزمایشگاه بود، وی به منظور ساخت داروی جدید خود روی قارچ “ارگوت” کار می کرد. ارگوت، نوعی قارچ است که در گل های تعداد زیادی از گیاهان وحشی (خصوصا خانواده غلات چاودار) به حالت انگل زندگی و رشد می کند. در سال 1943، هنگامی که هافمن مشغول آزمایش روی داروی جدید خود بود تصادفا مقداری LSD وارد بدن وی شد و از آن پس به خواص توهم زایی آن پی برد. (احتمالا دست آلوده ی او با دهان، بینی یا چشمش برخورد داشته است.)

از تجربیات عنوان شده هافمن:

“روی تخت دراز کشیدم و احساس کردم که در وضعیت مسموم ناخوشایند و در عالمی عجیب همراه با هیجان، مستی و هذیان غوطه ور می باشم. در حالت خواب، با چشمان بسته متوجه شدم که نور روز ناخوشایند می شود. یک جریان بی وقفه از تصاویر خارق العاده، اشکال عجیب و با رنگ های شدید را حس می کردم. این حالت دو ساعت بطول انجامید. پس از آن یادم آمد که مقدار کمی از عصاره چاودار خورده ام.

در 19 آپریل 1943، هافمن یک خودآزمایی جهت تعیین اثرات واقعی LSD انجام داد و به طور عمد 250 میکروگرم از ماده را مصرف نمود. این روز با عنوان “روز دوچرخه” شناخته می شود.

کمتر از یکساعت هافمن تغییرات ناگهانی و شدیدی را در ادراک خود تجربه نمود. او از دستیار آزمایشگاه خود خواست تا او را تا خانه اسکورت کند. بصورت معمول جهت طی مسیر از دوچرخه استفاده نمود.

همه چیز در نگاه من موج دار بود همانند آنکه به یک آینه موج دار نگاه می کنم. با وجود آنکه رکاب می زدم احساس می کردم که در جای خود ثابت ایستاده ام و زمان ایستاده است. در راه، وضعیت هافمن رو به وخامت رفت، زیرا دچار حس اضطراب شده بود، این حس در او ایجاد شده بود که همسایه کناری جادوگری بدخواه است! در واقع او با LSD مسموم شده بود، اما براساس ویزیت پزشک، به جز گشاد شدن مردمک چشم، هیچ ناهنجاری جسمی تشخیص داده نشد.

به محض اینکه او متوجه می شود در معرض خطر نیست، احساسات او تغییر کرد.

او عنوان می کند: وحشت ایجاد شده از بین رفت و به جای آن احساس خوشبختی و سپاس بر من نائل شد. پس از آن کم کم توانستم از رنگ ها و تصاویر که حتی از پشت چشمان بسته نیز پایدار بود لذت ببرم. اثرات تا شش ساعت به طول انجامید.”

 

بعد از این جریان، به مدت 15 سال، از LSD به عنوان یک ماده ی بیهوشی و یک دارو برای روانکاوی بیماران استفاده شد. امروزه LSD، در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دنیا، دارویی غیر قانونی محسوب می شود. براساس اعلام آژانس اجرای مواد مخدر، LSD پتانسیل بالایی برای سوء استفاده دارد؛

در حال حاضر این دارو هیچ استفاده ی پزشکی ندارد و مصرف آن برای درمان هیچ بیماری پذیرفته نشده است. چراکه از ایمنی کافی برای مصارف پزشکی برخوردار نیست. اما متاسفانه بطور غیرقانونی و گسترده جهت مصارف تفریحی مورد استفاده قرار می گیرد.

 

ال اس دی چطور مغز را تحت تاثیر قرار می دهد؟

LSD یک داروی تغییر دهنده ذهن است. به نظر می رسد اثرات توهم زایی LSD ناشی از فعل و انفعالات گیرنده های سروتونین در مغز است. سروتونین یک انتقال دهنده ی عصبی است که وظیفه ی کنترل رفتار و خلق و خو را بر عهده دارد. بعلاوه روی حواس حکمرانی کرده و افکار را تعدیل می کند.

LSD، گیرنده های سروتونین را فعال می کند و بدین ترتیب سبب تحریک تولید سروتونین، در قشر و عمق ساختار مغز می شود. گیرنده های سروتونین به تجسم و تفسیر دنیای واقعی کمک می کنند. سروتونین اضافه اجازه می دهد تا نسبت به حالت معمول، محرک های بیشتری پردازش شوند. بطور معمول، مغز محرک های نامربوط را فیلتر می کند، اما با مصرف LSD این اتفاق محقق نمی شود.

ابن برداشت بیش از اندازه از محیط، باعث تغییر افکار، توجه، درک و احساسات می شود؛ و تمام این تغییرات بصورت توهم نمود پیدا می کنند. احساسات واقعی به نظر می رسند، اما در حقیقت توسط ذهن ایجاد شده اند.

براساس مطالعات، با مصرف LSD، بزرگترین واکنش، در بخشی از مغز به نام قشر دیداری رخ می دهد. این بخش مسئول پردازش آنچه می بینیم است. LSD بطور موقت ارتباط بین بخش دیداری و بخش های دیگر مغز را تقویت می کند. این مسئله توهمات رنگی و پیچیده ای که پس از مصرف LSD شکل می گیرند و وضعیت احساسی که رقم می خورد را توجیه می کند.

تاثیرات ال اس دی

تاثیرات LSD، که اغلب از آن با عنوان “سفر” یاد می شود ممکن است تحریک کننده، لذت بخش یا اصلاح کننده ی ذهن و ضمیر ناخودآگاه باشد (اصطلاحا سفر خوب) و یا ممکن است ناخوشایند و همراه با تجرببات بسیار وحشتناک باشد. (اصطلاحا سفر بد)؛ اثرات جسمانی LSD از شخصی به شخص دیگر متفاوت است. بنابراین هیچ کس نمی تواند پیش بینی کند، مصرف کننده سفر خوبی را تجربه خواهد کرد یا سفر بدی خواهد داشت.

معمولا اولین اثرات دارو، در صورت مصرف خوراکی، 30 تا 45 دقیقه بعد از مصرف ظاهر می شود. و بعد از 2 تا 4 ساعت به نهایت خود می رسد. این اثرات ممکن است 12 ساعت (یا بیشتر) ادامه داشته باشند. LSD در صورتی که وریدی تزریق شود معمولا بعد از 10 دقیقه اثرات خود را آشکار می کند.

بطور کلی LSD قادر به ایجاد طیف وسیعی از تغییرات ادراکی است که اغلب با بینایی، لامسه، احساسات و تفکر مرتبط هستند. LSD می تواند باعث اختلال حواس (سینستزیا) شود. مصرف کنندگان، شنیدن صدای رنگ ها و دیدن صداها را گزارش کرده اند.

LSD ممکن است باعث تحریک حملات پانیک، اضطراب و دلشوره، پارانویا، درد و احساس مرگ یا جنون شود.

** تغییرات ادراکی مرتبط به بینایی:

تغییر وضوح و روشنایی رنگ ها، دو بینی، تحریف شکل و رنگ اشیاء، مشاهده ی چهره های مجازی و هاله های نور

** تغییرات ادراکی مرتبط به لامسه:

لرزش، فشار، سرگیجه و سبک سری

** تغییرات ادراکی مرتبط به احساسات و خلق و خو:

احساس خوشبختی و سرخوشی، سعادت، آرامش، صلح، رویا پردازی، و افزایش آگاهی، درک احساس بودن در خارج از بدن، بینش پیشرفته در مورد خلاقیت، توانایی حل مسئله، کشف هدف و تجربیات عرفانی

و یا تجربه ای شبیه روان پریشی که فرد نمی تواند از آن فرار کند. در اینصورت ممکن است مصرف کننده، ترس شدید، پارانویا، جدایی از خویشتن را تجربه کند و یا احتمال دارد که باور کند که در حال مرگ یا در جهنم است. این شرایط دقیقا شبیه به یک کابوس زنده است.

همچنین ممکن است مصرف کننده میان دو حالت فوق (سفر خوب و بد) نوسانات سریعی را تجربه کند.

** تغییرات ادراکی مرتبط به تفکر:

توهم، شنیدن صداهای تغییر یافته، درک تحریف شده از زمان (بسیار زود یا دیر سپری شدن زمان)، افکار یا تصمیمات شتاب زده، بینش غیر معمول یا افکار مرعوب کننده و حس تعالی

اثرات فیزیکی شدید یا کشنده فقط در دوز های بالای 400 میکروگرم مشاهده می شوند. اما اثرات روانی LSD ممکن است منجر به رفتار پر مخاطره و غیرمعمولی شوند که بطور بالقوه می تواند منجر به آسیب شدید و مرگ شوند.

از آنجائیکه مصرف کنندگان نمی توانند میزان خلوص دارو را کنترل کنند، پیش بینی میزان و نوع اثربخشی آن روی ذهن و چشم دشوار است.

 

 

 

تاثیرات کوتاه مدت مصرف ال اس دی

از اثرات سوء فیزیکی مصرف LSD می توان به فشار خون، حالت تهوع، از دست دادن اشتها، افزایش قند خون، افزایش ضربان قلب، بالا رفتن حرارت بدن، لرزش و تشنج اشار کرد.

دیگر اثرات کوتاه مدت عبارتند از:

*  گشاد شدن مردمک های چشم

* سرگیجه و بی خوابی

* کاهش اشتها، خشک شدن دهان، تعریق

* بی حسی، ضعف و لرز

با این حال، LSD پیش از هر چیز، در درجه ی اول ذهن را با تحریفات بینایی، توهمات حسی و خیالات واهی تحت تاثیر قرار می دهد. (که در بخش قبل تشریح شد.)

خطر اصلی LSD غیر قابل پیش بینی بودن اثرات آن یا اصطلاحا نوع سفر است. هیچ راهی وجود ندارد تا بتوان تعیین کرد LSD چه تاثیری روی افکار و احساس مصرف کننده می گذارد. قدرت این دارو غیر قابل اطمینان است و افراد در برابر آن واکنش متفاوتی نشان می دهند. طرز فکر مصرف کننده، محیط اطراف، سطح استرس، انتظارات، افکار و خلق و خو در زمان استفاده LSD، به شدت تاثیرات دارو را تحت تاثیر قرار می دهند.

اعتیاد به LSD 

وابستگی دارویی، یا نیاز به افزایش دوز مصرف دارو برای رسیدن به پاسخ مدنظر، به سرعت رخ می دهد. چنانچه یک دوز مشخص به مدت 3 روز متوالی، هر روز مصرف شود، از روز سوم به بعد بدن هیچ واکنشی نشان نمی دهد.

LSD از نظر جسمانی اعتیادآور نیست، بنابراین پس از قطع مصرف، علائم ترک جسمانی رخ نمی دهد. اما اعتیاد روانی ممکن است پدید آید.

یکی از خطرات آن است که LSD می تواند باعث ایجاد یک حالت روانی طولانی مدت یا ایجاد اسکیزوفرنی در افراد مستعد شود.

فلش بک (گذشته‌ نمایی)، یک اختلال ادراکی مداوم ناشی از مصرف توهم زاها است.

ممکن است تنها پس از یک دوز مصرف LSD، بی نظمی شدید رخ دهد. دلایل این امر ناشناخته هستند.

مصرف LSD برای اهداف درمانی

تولید و فروش LSD در بسیاری از کشورها غیر قانونی است، اما برخی افراد خواستار تغییر دسته بندی این دارو هستند. آنها معتقدند این دارو می تواند برای اهداف تحقیقاتی و توسعه برنامه های بالینی مفید باشد.

در سال 2016، محققان استفاده از دوزهای منفرد داروهای توهم زای طبیعی (مثل قارچ سیلوسایبین) را در کنار روان درمانی برای کاهش علائم اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان های کشنده پیشنهاد کردند. بر این اساس یک مطالعه روی دو گروه از بیماران انجام گرفت، 29 بیماری که ظرف 7 هفته LSD دریافت کرده بودند، افسردگی و اضطراب کمتری داشتند. از سوی دیگر هیچگونه عارضه جدی قلبی یا عوارض جانبی دیگری در این بیماران مشاهده نشد. و هیچ یک از شرکت کنندگان، اختلال مداوم همیشگی HPPD یا سایکوز تجربه نکردند.