لیست داروهای موثر در درمان دیابت

دیابت بیماری است که منجر به بالا رفتن سطح قند خونِ بدن می شود. این اتفاق زمانی می افتد که بدن نمی تواند انسولین را آنطور که باید، تولید یا استفاده کند. انسولین ماده ای است که به بدن کمک می کند از قند موجود در غذاهایی که می خورید استفاده نماید.

دو نوع دیابت وجود دارد: دیابت نوع 1 و دیابت نوع 2؛ افراد مبتلا به هر یک از انواع دیابت ها، برای آنکه سطح قند خونشان در حد طبیعی باقی بماند می بایست داروهای خاصی مصرف کنند. نوع دارو، بستگی به نوع و شدت دیابت فرد دارد و فقط توسط پزشک تعیین می گردد.

در این مقاله اطلاعاتی در مورد رایج ترین داروهای دیابت جمع آوری شده است.

 

*** هیچ یک از داروهای ضددیابت در فروشگاه اویرو موجود نمی باشند ***

مطالب جمع آوری شده در این مقاله، صرفا جهت بالا بردن اطلاعات عمومی افراد بخصوص مصرف کنندگان مبتلا به دیابت می باشد.

تهیه ی تمام داروها صرفا از طریق مراجعه حضوری به داروخانه ها امکان پذیر است. 

(جهت اطلاعات بیشتر با اطلاعات دارویی به شماره ۱۴۹۰ تماس بگیرید.)

به غیر از مقاله درج شده در خصوص داروها هیچگونه مشاوره ای ارائه نمی گردد.

داروهای رایج در درمان دیابت نوع یک

*** انواع انسولین

انسولین رایج ترین دارویی است که برای کنترل دیابت نوع 1 از آن استفاده می شود. در افراد مبتلا به دیابت نوع 1، بدن به تنهایی نمی تواند انسولین مورد نیاز خودش را تولید کند. بنابراین در این نوع دیابت، هدف از مصرف دارو، جایگزین کردن انسولین است. (البته ممکن است گاهی اوقات در درمان دیابت نوع 2 نیز از انسولین استفاده شود.)

انواع مختلفی انسولین وجود دارد که عملکردهای متفاوتی دارند. هر نوع انسولینی، عملکرد منحصر به فردی دارد. جدولی که در ادامه طراحی شده، می تواند شما را در شناخت انواع انسولین و علت تجویز هر یک کمک کند.

نام برند	نام ژنریک	نوع	زمان شروع اثر	اوج اثر	مدت زمان ماندگاری
اپیدرا (Apidra)	انسولین گلولایزین	انسولین سریع الاثر	15 دقیقه	1 ساعت	2-4 ساعت
هومالوگ (Humalog)	انسولین لیسپرو	انسولین سریع الاثر	15 دقیقه	1 ساعت	2-4 ساعت
نوولگ (NovoLog)	انسولین آسپارت	انسولین سریع الاثر	15 دقیقه	1 ساعت	2-4 ساعت
هومولین آر (Humulin R)	رگولار انسانی	انسولین پایه یا کوتاه اثر	30 دقیقه	2-3 ساعت	3-6 ساعت
نولین آر (Novolin R)	رگولار انسانی	انسولین پایه یا کوتاه اثر	30 دقیقه	2-3 ساعت	3-6 ساعت
هومولین ان (Humulin N)	NPH	انسولین متوسط الاثر	2-4 ساعت	4-12 ساعت	12-18 ساعت
نولین ان (Novolin N)	NPH	انسولین متوسط الاثر	2-4 ساعت	4-12 ساعت	12-18 ساعت
لومیر (Levemir)	انسولین دتمیر	انسولین طولانی اثر	چندین ساعت		24 ساعت
لنتوس (Lantus)	سولین گلارژین	انسولین طولانی اثر	چندین ساعت		24 ساعت
انسولین 70/30		قلم از پیش پر شده	نیم تا یک ساعت	3.5 ساعت	18-24 ساعت
انسولین نوومیکس (NovoMix)		قلم از پیش پر شده	کمتر از 15 دقیقه	1-4 ساعت	بیش از 24 ساعت
هومالوگ میکس 75/25 یا 50/50		قلم از پیش پر شده	متر از 15 دقیقه	1-6 ساعت	13-22 ساعت
انسولین توجئو (TOUJEO)	انسولین گلارژین 300 واحدی	انسولین بسیار طولانی اثر	6 ساعت		بیش از 36 ساعت
انسولین آفرزا (Afrezza)		انسولین استنشاقی	12-15 دقیقه	نیم ساعت	1.5-4 ساعت

انسولین ها داخل بافت چربی تزریق می شوند، این کار به دارو کمک می کند، جذب جریان خون شود. برخی از انسولین ها نسبت به دیگر انسولین ها عملکرد سریعتری دارند، اما برای مدت طولانی در بدن باقی نمی مانند. به همین ترتیب بعضی انسولین ها ماندگارترند، اما عملکرد تدریجی تری دارند.

مشخصه های عملکرد انسولین ها

سه ویژگی برای تعریف هر نوع انسولین وجود دارد:

زمان شروع اثر (Onset): به معنی مدت زمانی که طول می کشد تا انسولین شروع به کاهش قند خون کند.

زمان اوج اثر (Peak time): مدت زمانی که طول می کشد انسولین به ماکسیمم اثربخشی خود در کاهش قند خون برسد.

مدت زمان ماندگاری اثر (Duration): مدت زمانی که انسولین قند خون را پائین نگه می دارد.

انسولین ها بنابر نیازها و ویژگی های فردی اشخاص مصرف کننده تجویز می شوند. بعضی افراد فقط به یک نوع انسولین نیاز دارند، در حالیکه در عده ای دیگر، لازم است برای تنظیم مناسب قند خون، چند نوع انسولین (یا انسولین ترکیبی) تجویز شود.

 

انواع انسولین:

شش نوع انسولین اصلی وجود دارد:

انسولین های سریع الاثر (Rapid-acting insulins): شروع اثر این نوع انسولین ها کمتر از 15 دقیقه، حداکثر اثربخشی بین 30 تا 90 دقیقه و مدت زمان ماندگاری بین 2 تا 4 ساعت است. انسولین های سریع الاثر عبارتند از:

انسولین آسپارت (NovoLog، FlexPen، Fiasp)

انسولین گلولیزین (Apidra)

انسولین لیسپرو (Humalog)

انسولین های پایه یا کوتاه اثر (Short-acting insulin): شروع اثر این نوع انسولین ها کمتر از تقریبا نیم ساعت، حداکثر اثربخشی بین 2 تا 3 ساعت و مدت زمان ماندگاری بین 3 تا 6 ساعت است. انسولین های کوتاه اثر عبارتند از:

انسولین رگولار (Novolin R، Humulin R)

انسولین های متوسط اثر (Intermediate-acting insulin): شروع اثر این نوع انسولین ها بین 2 تا 4 ساعت، حداکثر اثربخشی بین  4 تا 12 ساعت و مدت زمان ماندگاری بین 12 تا 18 ساعت است. انسولین های متوسط اثر عبارتند از:

انسولین ان چی اچ (Novolin N، Humulin N، انسولین ایزوفان)

انسولین های طولانی اثر (Long-acting insulins): شروع اثر این نوع انسولین ها چند ساعت است، معمولا حداکثر اثربخشی نداشته یا بسیار کم است و مدت زمان ماندگاری بیش از 24 ساعت است. انسولین های طولانی اثر عبارتند از:

انسولین دگلودک (ترسیبا)

انسولین دتمیر (لِومیر)

انسولین گلارژین (لانتوس)

انسولین های بسیار طولانی اثر (Ultra long-acting): شروع اثر این انسولین 6 ساعت است، حداکثر اثربخشی ندارد و مدت زمان ماندگاری آن تا 36 ساعت است. انسولین بسیار طولانی اثر عبارت است از:

انسولین توجئو (TOUJEO)

انسولین ترکیبی یا از پیش پر شده (Combinations/pre-mixed): ترکیبی از هر دو انسولین متوسط اثر و رگولار، مناسب افرادی که می بایست از هر دو نوع انسولین استفاده کنند. قلم های از پیش پر شده انسولین عبارتند از:

(NovoLog Mix 70/30 (insulin aspart protamine-insulin aspart

(Humalog Mix 75/25 (insulin lispro protamine-insulin lispro

(Humalog Mix 50/50 (insulin lispro protamine-insulin lispro

(Humulin 70/30 (human insulin NPH-human insulin regular

(Novolin 70/30 (human insulin NPH-human insulin regular

(Ryzodeg (insulin degludec-insulin aspart

انسولین استنشاقی (Inhaled insulin): این نوع انسولین در سال 2015 وارد بازار شد و در ترکیب با انسولین طولانی اثر استفاده می شود. شروع اثر Afrezza بعد 12 تا 15 دقیقه است. حداکثر اثربخشی آن بعد از 30 دقیقه است و مدت زمان ماندگاری آن تقریبا 3 ساعت است.

 

*** داروهای آنالوگ آمیلین (Amylin analogues):

در حال حاضر این گروه فقط یک عضو به نام پراملینتاید (با نام تجاری Symlin) دارد. پراملینتاید (pramlintide) یک داروی تزریقی است که می بایست قبل از هر وعده غذایی از آن استفاده شود.

پراملینتاید (pramlintide) مانند هورمون آمیلین (Amylin) در بدن عمل می کند و علاوه بر افزایش تولید انسولین، سرعت تخریب آن را در بدن کاهش می دهد، بدین ترتیب منجر به کاهش تولید گلوکز توسط کبد و در نتیجه کاهش اشتها می شود.

 

داروهای رایج در درمان دیابت نوع دو

اگر مبتلا به دیابت نوع 2 هستید، یعنی بدن شما انسولین تولید می کند، اما از آن به خوبی استفاده نمی کند. بدن شما نمی تواند انسولین کافی برای نرمال نگه داشتن قند خون تولید کند. بنابراین در دیابت نوع 2، هدف از مصرف دارو این است که به بدن کمک نماید تا بهتر از انسولین استفاده کند یا از قند خون اضافی ای که در خون وجود دارد خلاص شود. اکثر داروهایی که برای کنترل دیابت نوع 2 استفاده می شوند، خوراکی هستند. (گرچه چند مورد داروی تزریقی نیز وجود دارد.) ممکن است لازم باشد بعضی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 هم انسولین مصرف کنند.

*** داروهای مهار کننده آلفا گلوکوزیداز (glucosidase inhibitors Alpha):

داروهای این دسته، جذب گلوکز موجود در مواد غذایی را در دستگاه گوارش به تاخیر می اندازند و به بدن در تجزیه ی غذاهای نشاسته ای و قندی کمک می کنند. این نوع داروها باعث کاهش قند خون بعد از غذا می شوند. داروهای این دسته عبارتند از:

* آکاربوز (Acarbose)

* میگلیتول (Miglitol)

توصیه می شود برای بهره مندی از حداکثر نتایج درمانی، این داروها قبل از غذا میل شوند.

 

*** بی گوانیدها (Biguanides)

متفورمین (با نام تجاری Glucophage) تنها داروی این دسته می باشد. متفورمین مقاومت بدن را نسبت به انسولین کاهش می دهد، بعلاوه مقدار قند خونی که کبد تولید می کند را کم می کند و بدین ترتیب باعث می شود دستگاه گوارش قند کمتری جذب کند.

 

*** آگونیست های دوپامین (Dopamine agonist)

بروموكریپتین یکی از داروهای این دسته می باشد. هنوز مشخص نیست این دارو دقیقا چه عملکردی در کنترل دیابت نوع 2 دارد. اما احتمالا ریتم بدن را تحت تاثیر قرار داده و مقاومت بدن را نسبت به انسولین کاهش می دهد.

 

*** مهارکننده های دی پپتیدیل پپتیداز (Dipeptidylpeptidase inhibitors)

داروهای این دسته، به پانکراس کمک می کنند انسولین بیشتری تولید کند و در نتیجه تا یک مدت طولانی بعد از صرف غذا قند خون را پائین نگه می دارند. مهمتربن داروهای این دسته عبارتند از:

* آلوگلیپتین (alogliptin)

* لیناگلیپتین (linagliptin)

* ساکساگلیپتین (saxagliptin)

* سیتاگلیپتین (sitagliptin)

 

*** آگونیست‌های پپتید شبه گلوکاگون (Glucagon-like peptide-1 receptor agonists)

داروهایی که در این گروه قرار دارند، شبیه به هورمونِ طبیعی عمل می کنند که اینکرتین نام دارد. این داروها باعث افزایش ترشح انسولین از سلول های بتای لوزوالمعده می شوند. داروهای این دسته اشتها و میزان گلوکاگونی که بدن استفاده می کند را کاهش داده و سرعت تخلیه ی معده را کم می کنند. تمام این تاثیرات برای افراد مبتلا به دیابت مهم هستند. داروهای این گروه عبارتند از:

* آلبیگلوتاید (albiglutide)

* دولاگلوتاید (dulaglutide)

* اگزناتید (exenatide)

* لیراگلوتاید (liraglutide)

* سماگلوتاید (semaglutide)

 

*** مگلیتینیدها (Meglitinides):

این داروها به ترشح انسولین از پانکراس کمک می کنند. مگلیتینیدها کوتاه اثر هستند به همین خاطر در برخی موارد، چنین داروهایی، قند خون را بیش از اندازه کاهش می دهند. بنابراین داروهای این دسته برای همه ی افراد مناسب نیستند؛ مگلیتینیدها عبارتند از:

* ناتگلینید (Nateglinide)

* رپاگلینید Repaglinide)

 

*** داروهای مهار کننده کوترانسپورتر سدیم- گلوکز یا SGLT2

داروهای این گروه در کاهش جذب گلوکز و افزایش دفع آن از طریق ادرار موثر هستند و بدین ترتیب میزان قند خون را کنترل می کنند. داروهای این دسته عبارت اند از:

* داپاگلیفلوزین (Dapagliflozin)

* کاناگلیفلوزین (Canagliflozin)

* امپاگلیفلوزین (empagliflozin)

* ارتو گلیفلوزین (ertugliflozin)

 

*** سولفونیل اوره ها (Sulfonylurea)

سولفونیل اوره ها از قدیمی ترین داروهای دیابت هستند که از گذشته تاکنون از آنها استفاده شده است. این دسته از داروها با کمک به سلول های بتا، پانکراس (لوزوالمعده) را تحریک می کنند. این مسئله باعث می شود بدن شما انسولین بیشتری تولید کند. داروهای این دسته عبارتند از:

* گلیمپراید (glimepiride)

* گلی کلازید (gliclazide)

* گلی پیزاید (glipizide)

* گلی بوراید (glyburide) یا گلی بن کلامید (glibenclamide)

* کلرپروپامید (chlorpropamide)

* تولازامید (tolazamide)

* تولبوتامید (tolbutamide)

 

*** تیازولیدین دیون ها (Thiazolidinediones)

تیازولیدین دیون ها، سطح گلوکز کبد را کاهش می دهند. بعلاوه به سلول های چربی کمک می کنند، تا بتوانند بهتر از انسولین استفاده کنند.

این دسته از داروها، با خطر افزایش احتمال ابتلا به بیماری های قلبی همراه هستند. اگر پزشک یکی از داروهای این دسته را تجویز کند، در طول درمان مرتبا عملکرد قلب را معاینه می کند.

داروهای این دسته عبارتند از:

* روزیگلیتازون (rosiglitazone)

* پیوگلیتازون (pioglitazone)

 

*** داروهای دیگر

افراد مبتلا به دیابت، اغلب می بایست برای درمان مشکلاتی که به دنبال ابتلا به دیابت بوجود می آیند، علاوه بر داروهای ضد دیابت، داروهای دیگری هم مصرف کنند.

از جمله داروهایی که ممکن است افراد دیابتی به مصرف آن نیاز پیدا کنند عبارتند از:

* آسپرین برای سلامت قلب

* داروهای کنترل کننده کلسترول خون

* داروهای کاهنده فشار خون بالا

داروهای زیادی برای درمان دیابت وجود دارند که ممکن است هر کدام عملکرد متفاوتی داشته و از راه منحصر بفردی قند خون را کنترل کنند.

از پزشک خود بخواهید با توجه به ویژگی های فردی شما، بهترین داروها را به شما پیشنهاد کند. پزشک برحسب نوع دیابتی که به آن مبتلا هستید، وضعیت سلامت عمومی شما و دیگر فاکتورهای موثر، بهترین داروی ممکن را برای شما تجویز می کند.

 

*** هیچ یک از داروهای ضددیابت در فروشگاه اویرو موجود نمی باشند ***

مطالب جمع آوری شده در این مقاله، صرفا جهت بالا بردن اطلاعات عمومی افراد بخصوص مصرف کنندگان مبتلا به دیابت می باشد.

تهیه ی تمام داروها صرفا از طریق مراجعه حضوری به داروخانه ها امکان پذیر است. 

(جهت اطلاعات بیشتر با اطلاعات دارویی به شماره ۱۴۹۰ تماس بگیرید.)

به غیر از مقاله درج شده در خصوص داروها هیچگونه مشاوره ای ارائه نمی گردد.