تبخال تناسلی یک عفونت مقاربتی است که معمولا از طریق رابطه جنسی دهانی، مقعدی یا واژینال منتقل می شود. در ایالات متحده، از هر 5 خانمی که در سنین 14 تا 49 سالگی هستند، یک نفر از آنها مبتلا به تبخال تناسلی است. هیچ علاجی برای تبخال وجود ندارد. اما مصرف دارو می تواند علاوه بر جلوگیری از پیشرفت بیماری، ریسک انتقال بیماری را نیز کاهش دهد.

مطالب جمع آوری شده در این مقاله، صرفا جهت بالا بردن اطلاعات عمومی افراد می باشد.

به غیر از مقاله درج شده در خصوص این بیماری هیچگونه مشاوره ای ارائه نمی گردد.

تبخال تناسلی چیست؟

تبخال تناسلی یک بیماری مقاربتی است. عامل ایجاد این بیماری ویروسی به نام هرپس سیمپلکس است که دو نوع دارد:

* ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1)

* ویروس هرپس سیمپلکس نوع 2 (HSV-2)

هر دو نوعِ ویروس هرپس سیمپلکس، علائم مشابهی ایجاد می کنند، هر دو مسری هستند و هر دو توسط داروهای یکسانی درمان می شوند. اما از جهاتی هم متفاوت هستند:

ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1:

HSV-1 اغلب باعث عفونت لب و دهان می شود. علائم ایجاد شده در اثر ابتلا به HSV-1 معمولا بسیار خفیف بوده و احتمالا ضایعات کمتری ایجاد می شود.

گاهی اوقات ممکن است در صورت برخورد دست آلوده شده با ویروس HSV-1 با نواحی تناسلی و یا رابطه دهانی، HSV-1 باعث ایجاد تبخال تناسلی شود. اما نوع تبخال تناسلی ایجاد شده با تبخالی که در اثر HSV-2 ایجاد می شود متفاوت و اغلب بسیار خفیف تر است. فراموش نکنید اگر HSV-1 به ناحیه تناسلی سرایت کند، هنوز هم HSV-1 است و هیچوقت به HSV-2 تغییر ماهیت نمی دهد.

ویروس هرپس سیمپلکس نوع 2:

HSV-2 شایع ترین علت تبخال تناسلی است. این ویروس از طریق رابطه جنسی (هر نوع رابطه جنسی) منتقل می شود. علائم ایجاد شده در اثر ابتلا به HSV-2 اغلب بسیار شَدیدتر بوده و احتمالا ضایعات گسترده تری ایجاد می شود.

گاهی اوقات ممکن است HSV-2 در صورت تماس دست آلوده به ویروس، با دهان و یا رابطه دهانی، به لب ها و اطراف دهان منتقل شود و سبب ایجاد تبخال لب و دهان شود. در اینصورت، اگر HSV-2 به لب سرایت کند، هنوز هم HSV-2 است و هیچوقت به HSV-1 تغییر ماهیت نمی دهد.

چه کسانی مبتلا به تبخال تناسلی می شوند؟

تبخال تناسلی در خانم ها نسبت به آقایان رایج تر است. بطوریکه از هر 5 خانمی که در سنین 14 تا 49 سالگی هستند، یک نفر از آنها مبتلا به تبخال تناسلی است. ( این آمار در آقایان، از هر 10 نفر، یک نفر است.)

علت این اختلاف آماری، آناتومی بدن خانوم هاست. آناتومی بدن خانوم ها بگونه ای است که ریسک ابتلا به HSV-2 بالا می برد. چراکه چاک های کوچکی که در بافت واژن خانم ها وجود دارند، سبب می شوند ویروس بتواند راحت تر وارد واژن شود.

تبخال تناسلی در میان خانوم های آمریکایی-آفریقایی رایج تر است. بطوریکه از هر دو خانوم آمریکایی-آفریقایی که در سنین 14 تا 49 سالگی هستند، یک نفر از آنها آلوده به HSV-2 است.

راه های انتقال ویروس تبخال تناسلی

HSV-2 معمولا از طریق تماس با زخم های باز (حتی اگر غیرقابل رویت باشند) منتقل می شود. رایج ترین راه های انتقال ویروس تبخال تناسلی عبارتند از:

* رابطه ی جنسی دهانی، مقعدی یا واژینال

* لمس دستگاه تناسلی

* انتقال از مادر آلوده به جنین

* شیردهی

آیا وجود تبخال دهانی نشانه ی ابتلا به تبخال تناسلی است؟

خیر، وجود تبخال دهانی معمولا نشانه ی مبتلا بودن به ویروس هرپس نوع 1 است. HSV-1 می تواند با استفاده از ظروف، حوله، تیغ یا رژ لب مشترک و یا حتی بوسیدن فرد آلوده منتقل شود.

هرپس نوع 1 نمی تواند به هرپس نوع 2 (عامل تبخال تناسلی که با رابطه جنسی منتقل می شود) تغییر ماهیت دهد. اما ممکن است در صورت برقراری رابطه جنسی با فردی که مبتلا به تبخال تناسلی (ویروس هرپس سیملکس نوع 2) است، دچار تبخال دهانی ناشی از هرپس سیمپلکس نوع 2 شوید.

تاول های ایجاد شده در اثر هر یک از دو نوع ویروس هرپس سیملکس، هر دو مسری هستند. بنابراین ممکن است در صورت لمس کردن یک ضایعه ی آلوده، و دست زدن به مناطق دیگر بدن، ویروس به سایرین و یا دیگر مناطق بدن خودتان منتقل شود. بدین معنا که اگر تبخال دهانی داشته باشید و با کسی رابطه جنسی دهانی برقرار کنید، ممکن است وی در نواحی تناسلی اش دچار تبخال شود.

تا حد ممکن از لمس کردن تبخال های خود پرهیز کنید. اگر به تبخال دست زدید، به منظور جلوگیری از انتشار عفونت به دیگران (یا دیگر نواحی بدن خود) فورا دست های خود را بشوئید.

تفاوت تبخال تناسلی و زگیل تناسلی چیست؟

تبخال تناسلی و زگیل تناسلی، هر دو جزو بیماری های مقاربتی هستند، هر دو عامل ویروسی دارند و هر دو از طریق تماس مستقیم پوستی منتقل می شوند. اما ویروسی که باعث ایجاد تبخال تناسلی می شود با ویروسی که باعث ایجاد زگیل تناسلی می شود فرق دارد.

عامل ایجاد تبخال تناسلی، ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) است. در حالیکه عامل ایجاد زگیل تناسلی، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است.

تبخال تناسلی و زگیل تناسلی، هیچ یک علاجی ندارند. اما داروهایی وجود دارند که کمک می کنند علائم، تسکین پیدا کنند.

علائم و نشانه های تبخال تناسلی

بیشتر خانم هایی که تبخال تناسلی دارند، نمی دانند مبتلا هستند. زمانیکه علائم برای اولین بار ظاهر می شوند، ممکن است بسیار شدید باشند.

تبخال تناسلی در افرادی که دچار نقص سیستم ایمنی بدن هستند (مثلا مبتلایان به ویروس HIV) معمولا بسیار شَدیدتر و مقاوم تر است.

پس از چند روز بعد از تماس جنسی با فرد آلوده به ویروس هرپس، ممکن است تبخال ها (برآمدگی های قرمز کوچکی که ممکن است به تاول تبدیل شوند) در محل ورود ویروس به بدن ظاهر شوند، مثلا روی دهان یا واژن.

بعضی خانم ها ممکن است جراحات خفیفِ ایجاد شده را با نیش حشره یا چیز دیگری اشتباه بگیرند. بعد از چند روز، ضایعات پوسته پوسته می شوند و سپس بدون برجای ماندن هیچ نوع جای زخمی از بین می روند. گاهی اوقات، ضایعات به فاصله ی چند روز مجددا ظاهر می شوند. و تمام مراحل بالا مجددا تکرار می شوند.

علائم اولیه ی تبخال تناسلی عبارتند از:

* احساس فشار در ناحیه شکم

* علائم شبیه به آنفولانزا مثل تب

* احساس خارش یا سوزش در نواحی ژنیتال یا مقعد

* احساس درد در پاها، باسن یا نواحی تناسلی

* تورم غدد

* ترشحات غیرطبیعی واژن

معمولا علائم اولیه ی تبخال تناسلی بین 2 تا 12 روز بعد از مقاربت جنسی با فرد آلوده به ویروس، ظاهر می شوند. ممکن است علائم بین 2 تا 4 هفته ادامه داشته باشند.

چنانچه هریک از علائم تبخال تناسلی را دارید، برای معاینات دقیق تر به پزشک مراجعه نمایید.

راه های تشخیص تبخال تناسلی

اغلب، پزشک با معاینه ی فیزیکی جراحات ایجاد شده می تواند ابتلا به تبخال تناسلی را تشخیص دهد. همچنین ممکن است لازم باشد بوسیله ی یک سواپ پنبه ای، نمونه ای از ترشحات ناحیه ی زخم برای آزمایش های دقیق تر به آزمایشگاه فرستاده شود.

ممکن است تشخیص تبخال تناسلی، بخصوص زمانی که هنوز ضایعات ظاهر نشده اند، کمی سخت باشد. آزمایش خون می تواند برای تشخیص تبخال در خانم هایی که علامتی ندارند موثر باشد. (با بررسی آنتی بادی های ویروس تبخال)

با تست پاپ اسمیر نمی توان ابتلا به تبخال تناسلی را تشخیص داد.

روش درمان تبخال تناسلی

همانطور که پیشتر هم ذکر شد، تبخال هیچ علاجی ندارد. اما می توان با مصرف داروهای آنتی ویروس مناسب و تجویز شده توسط پزشک، علاوه بر کوتاه نمودن طول دوره ی بیماری، از پیشرفت بیماری در طول مصرف جلوگیری نمود. بعلاوه یک درمان تهاجمی (سرکوب کننده) روزانه (مثلا استفاده روزانه از داروهای ضدویروس) احتمال انتقال عفونت به پارتنر شما را کاهش می دهد.

حتی ممکن است پزشک برای شما داروهای آنتی ویروس تجویز کند تا درست بعد از ظاهر شدن اولین علائم آنها را مصرف کنید یا بطور منظم استفاده کنید تا مانع ایجاد مجدد علائم شوید. در خصوص بهترین گزینه های درمانی با پزشک مشورت کنید.

در طول انتشار بیماری، می توانید با رعایت گام های زیر روند بهبود بیماری را تسریع کرده و از شیوع تبخال به دیگر نواحی بدن خود یا دیگران جلوگیری کنید:

* ضایعات را خشک و تمیز نگه دارید.

* سعی کنید به ضایعات دست نزنید.

* بعد از هر نوع تماسی با ضایعات فورا دست های خود را بشوئید.

* از زمان ظاهر شدن اولین علائم ضایعات تا بهبود کامل ضایعات، از برقرار کردن هر نوع تماس جنسی پرهیز کنید.

آیا احتمال بازگشت تبخال تناسلی وجود دارد؟

بله، پس از ابتلا به ویروس تبخال، با وجود آنکه علائم تبخال پس از مدتی برطرف می شوند، اما ویروس برای همیشه داخل بدن باقی می ماند. ویروس هر از گاهی فعال شده و باعث ظاهر شدن ضایعات پوستی می شود. علائم بیماری، در برخی افراد فقط یک یا دو بار ظاهر می شوند. در حالیکه برخی دیگر در طول یکسال بین 4 تا 5 بار دچار این علائم می شوند. به مرور زمان، معمولا بروز علائم کمتر شده و از شدت آنها نیز کاسته می شود.

متخصصان بطور دقیق عوامل موثر در فعال شدن ویروس را نمی دانند. برخی خانم ها اظهار کرده اند ویروس زمانی برمی گردد که مریض هستند، استرس شدید دارند، زیر نور آفتاب قرار گرفته اند، یا در دوران قاعدگی به سر می برند.

چنانچه مبتلا به تبخال تناسلی شوید چه کار باید بکنید؟

* هرچه سریعتر به پزشک مراجعه کنید.

* تمام داروهایی که پزشک تجویز می کند مطابق دستورالعمل ایشان مصرف کنید؛ حتی اگر علائم از بین رفتند تا زمان اتمام دوره درمان، مصرف داروها را ادامه دهید.

* شریک جنسی خود را در جریان بگذارید؛ در اینصورت او هم می تواند در صورت لزوم برای آزمایش و درمان اقدام کند.

* از هرگونه تماس جنسی خودداری کنید؛ در طول درمان تبخال تناسلی، یا هنگامی که علائم ویروس ظاهر شده اند، از هرگونه مقاربت جنسی پرهیز کنید.

* فراموش نکنید تبخال تناسلی یک بیماری مادام العمر است حتی اگر به مدت طولانی هیچ علامتی نداشته باشد باز هم ویروس داخل بدن شما وجود دارد؛ در خصوص راه های جلوگیری از انتقال ویروس به دیگران، با پزشک مشورت کنید.

ویروس تبخال تناسلی نوع دو در طول دوران بارداری

* اگر در طول دوران بارداری مبتلا به تبخال تناسلی شوید، ممکن است تبخال تناسلی را در طول زایمان به نوزاد خود منتقل کنید.

* اگر قبل از باردار شدن، سابقه ی ابتلا به تبخال تناسلی داشته اید، هنوز هم کودک شما در ریسک ابتلا به تبخال تناسلی قرار دارد، گرچه ریسک آن کمتر است.

بیشتر خانم های مبتلا به تبخال تناسلی، نوزادان سالمی دارند. اما نوزادانی که از مادر خود تبخال گرفته اند، تبخال نوزادی دارند. تبخال نوزادی (Neonatal herpes) یک بیماری خطرناک است که می تواند باعث مشکلات جدی در نوزادان شود از جمله آسیب های مغزی، مشکلات بینایی، یا حتی مرگ!

آیا خانم های باردار می توانند داروهای ضد ویروسی برای تبخال تناسلی استفاده کنند؟

محققان نمی دانند که آیا مصرف داروهای ضدویروس (برای تبخال تناسلی) در طول دوران بارداری ایمن است یا خیر.

اگر باردار هستید و سابقه ی تبخال تناسلی داشته اید، پزشک را مطلع کنید. حتی اگر مدت زیادی است هیچ نشانه ای نداشته اید.

آیا ممکن است تبخال تناسلی باعث بیماری های دیگری هم بشود؟

معمولا در اکثر خانم ها تبخال تناسلی مشکل جدی و خطرناکی ایجاد نمی کند.

خانم های مبتلا به HIV ممکن است ضایعات شَدید و طولانی تری را در اثر تبخال تناسلی تجربه کنند. بعلاوه هرپس در انتقال HIV نقش کلیدی دارد. ضایعات هرپس ورود و انتقال HIV را به بدن راحت تر می کنند.

روش های پیشگیری از انتقال تبخال تناسلی

بهترین راه برای جلوگیری از تبخال تناسلی و دیگر عفونت های مقاربتی، پرهیز از برقراری روابط جنسی خطرناک است.

برای کاهش ریسک انتقال بیماری های مقاربتی، در طول روابط جنسی نکات زیر را رعایت کنید:

* از کاندوم استفاده کنید: کاندوم بهترین راه جلوگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی در طول روابط جنسی است. دیگر روش های جلوگیری از بارداری، مثل قرص های ضدبارداری، دیافراگم و… از شما در برابر بیماری های مقاربتی محافظت نمی کنند.

* آزمایش دهید: قبل از برقراری اولین رابطه جنسی، بهتر است هر دو نفر برای اطمینان از عدم ابتلا به بیماری های مقاربتی آزمایشات لازم را تحت نظر متخصص انجام دهید.

* متعهد باشید: داشتن تنها یک شریک جنسی می تواند ریسک ابتلای شما به بیماری های مقاربتی را کاهش دهد. به یکدیگر متعهد باشید و به غیر از پارتنر خود، با فرد دیگری رابطه جنسی برقرار نکنید.

* از داشتن چند شریک جنسی پرهیز کنید: ریسک ابتلا به بیماری های مقاربتی با افزایش تعداد شرکای جنسی بالاتر می رود.

* از دوش واژینال دوری کنید: دوش ها بعضی از باکتری های طبیعی که در واژن وجود دارند و از شما در مقابل عفونت محافظت می کنند، از بین می برند. این مسئله ریسک ابتلا به بیماری های مقاربتی را افزایش می دهد.

* از مصرف بیش از حد الکل و مخدر خودداری کنید: مصرف مواد مخدر یا مصرف بیش از حد الکل ریسک رفتارهای پرخطر را بالا برده و ممکن است شما را در معرض روابط جنسی پرخطر قرار دهد. بدین ترتیب ممکن است مبتلا به بیماری های مقاربتی شوید.

این گام ها در صورتی بهترین اثربخشی را دارند که همگی کنار هم رعایت شوند. رعایتِ تنها یک گام، کافی نیست.

مطالب جمع آوری شده در این مقاله، صرفا جهت بالا بردن اطلاعات عمومی افراد می باشد.

به غیر از مقاله درج شده در خصوص این بیماری هیچگونه مشاوره ای ارائه نمی گردد.