علائم صرع ایدیوپاتیک : علت - عوامل ایجاد - تشخیص - عوارض - درمان

صرع ایدیوپاتیک نوعی صرع منتشر بدون تغییرات ساختاری مغز در اسکن های تصویربرداری است؛ علائم – علت – درمان – تشخیص و عوارض آن را بخوانید.

صرع ایدیوپاتیک (Idiopathic epilepsy) نوعی صرع منتشر و شامل چندین زیرگروه است.

این زیرگروه با تغییرات ساختاری مغز یا سایر علائم صرع در اسکن های تصویربرداری یا تست های تشخیصی مشابه ظاهر نمی شود. برخی پزشکان به صرع ایدیوپاتیک، صرع ژنتیکی ژنرالیزه (IGE) نیز می گویند.

برخی جهش های ژنتیکی در صرع ایدیوپاتیک نقش دارند. از طرفی استرس، کمبود خواب و مصرف بیش از حد الکل نیز می توانند باعث ایجاد تشنج در این نوع صرع شوند.

حدود یک سوم افراد مبتلا به صرع دارای نوعی از صرع ایدیوپاتیک، شامل انواع زیر، هستند:

صرع میوکلونیک نوجوانان (JME)
صرع غیاب دوران کودکی (CAE)
تشنج تونیک-کلونیک ژنرالیزه
صرع غیاب نوجوانان (JAE)

JME شایع ترین نوع صرع ایدیوپاتیک است و حدودا 3% تا 11% از موارد آن در نوجوانان و بزرگسالان رخ می دهد.

همچنین بخوانید:

صرع یا اختلال تشنج : پاسخ به سوالات متداول (کلیک)

علائم صرع ایدیوپاتیک

در صرع ایدیوپاتیک، سه نوع اصلی تشنج شامل موارد رخ می دهند:

تشنج های میوکلونیک
تشنج تونیک کلونیک ژنرالیزه
تشنج های غایب معمولی

ممکن است فرد دچار یک نوع از این تشنج ها یا ترکیبی از آنها شود. علائم این وضعیت بسته به نوع صرع ایدیوپاتیک و نوع تشنج فرد متفاوت خواهد بود.

علائم تشنج های تونیک کلونیک ژنرالیزه عبارتند از:

از دست دادن ناگهانی هوشیاری، بدون هاله
سفت شدن بدن
حرکات تند و سریع
خواب آلودگی، گیجی یا بی قراری پس از تشنج
تغییر رنگ پوست به رنگ مایل به آبی یا بی رنگ شدن آن

همچنین بخوانید:

تشنج تونیک-کلونیک : علائم، علت و تشخیص (کلیک)

تشنج غایب نیز با علائم زیر همراه است:

فقدان موقتی آگاهی، مثلا فرد نمی داند که دیگران با او صحبت می کنند
سردرگمی، از دست دادن موقتی آنچه در لحظه اتفاق می افتد
مکث در هر کاری که انجام می دهد، مانند توقف میان جمله هنگام صحبت کردن
بازگشت به تفکر واضح و هوشیاری پس از پایان تشنج
وقوع پشت سر هم تشنج های متعدد غایب

همچنین بخوانید:

تشنج / صرع غایب : علائم، تشخیص و درمان (کلیک)

تشنج میوکلونیک نیز می تواند باعث علائم زیر شود:

تکان‌ های میوکلونیک فقط در یک طرف بدن
حرکات نامنظم یا شوک مانند در هر دو بازو
حرکت انگشتان دست، که ممکن است باعث شود افراد اشیاء را رها کنند یا دست و پا چلفتی به نظر برسند.

علت صرع ایدیوپاتیک

صرع ایدیوپاتیک می تواند به علت برخی تغییرات ژنتیکی و ناشی از تغییراتی در کروموزوم ها، رخ دهد. با این حال ایجاد صرع به دلیل جهش های ژنتیکی نادر است.

اسکن های تصویربرداری، مانند اسکن MRI، هیچ ضایعات ساختاری مغزی را در افراد مبتلا به صرع ایدیوپاتیک و هیچ شواهدی از علائم یا نشانه های دیگر تشنج را نشان نمی دهند.

عوامل خطر

سابقه خانوادگی می تواند یک عامل خطر برای انواع خاصی از صرع ایدیوپاتیک باشد. در کودکان مبتلا به CAE، از هر 3 نفر 1 نفر سابقه خانوادگی تشنج منتشر یا غایب دارند. افراد دارای خواهر یا برادر مبتلا به CAE نیز تقریبا 1 از 10 نفر دارای احتمال ابتلا به صرع هستند.

حدود 50% تا 60% افراد مبتلا به JME دارای سابقه خانوادگی تشنج هستند. کمبود خواب، استرس و نوشیدن الکل بیش از حد نیز از عوامل شایع JME هستند. نور مانند یا نور شدید خورشید، نیز یکی از عوامل ایجاد تشنج در برخی افراد است.

افراد مبتلا به JAE نیز ممکن است دارای اعضای خانواده با تشنج های مشابه یا صرع منتشر باشند، اما سابقه خانوادگی نادر است.

همچنین بخوانید:

محرک های تشنج (کلیک)

تشخیص

پزشک ممکن است از طیف وسیعی از آزمایشات برای رد سایر علت صرع و تشخیص صرع ایدیوپاتیک استفاده کند. این آزمایشات عبارتند از:

تست های عصب روانشناسی
اسکن های ام آر آی
آزمایش الکتروانسفالوگرام
آزمایش خون و ادرار

همچنین پزشک تاریخچه پزشکی کاملی از جمله سابقه خانوادگی و سابقه تشنج شامل موارد زیر را دریافت می کند:

سن شروع تشنج
نوع تشنج
زمان وجوع
عوامل تحریک

پس از ارزیابی سابقه تشنج و یافتن عدم وجود علائم صرع از طریق معاینات، پزشک صرع ایدیوپاتیک را تشخیص می دهد.

درمان

هدف درمان صرع ایدیوپاتیک کنترل تشنج خواهد بود. درمان اصلی، داروهای ضد صرع (AEDs)، داروهای خط اول درمان، شامل موارد زیر هستند:

سدیم والپروات
لاموتریژین
اتوسوکسیماید

سایر AED هایی که افراد می توانند برای صرع ایدیوپاتیک استفاده کنند عبارتند از:

استازولامید
لوتیراستام
کلونازپام

همچنین بخوانید:

داروهای ضد تشنج (کلیک)

چشم انداز

در حال حاضر هیچ درمانی برای صرع وجود ندارد، اما AED ها می توانند به کنترل تشنج در افراد مبتلا به صرع ایدیوپاتیک کمک کنند.

سدیم والپروات موثرترین گزینه درمانی برای تشنج های منتشر است، طوریکه 75% از افراد در حین مصرف این دارو، بدون تشنج می شوند.

والپروات سدیم نیز می تواند به جلوگیری از تکرار تشنج های غایب و افراد مبتلا به حساسیت به نور کمک کند.

اتوسوکسیماید تقریبا به اندازه والپروات سدیم موثر است و می تواند به درمان تشنج های معمولی کمک کند. با این حال از تشنج تونیک کلونیک ژنرالیزه یا تشنج میوکلونیک جلوگیری نمی کند.

لاموتریژین می تواند به کنترل تشنج های غایب معمولی و تشنج های تونیک کلونیک ژنرالیزه کمک کند. همچنین این دارو فاقد خطرات مشابه والپروات سدیم در بارداری است.

دورنما بسته به نوع صرع ایدیوپاتیک، سن شروع و نوع تشنج، متفاوت است.

همچنین بخوانید:

لاموتریژین موثر در درمان تشنج و اختلال دو قطبی (کلیک)

عوارض صرع ایدیوپاتیک

یکی از عوارض اصلی صرع ایدیوپاتیک، بحران صرعی یا صرع پایدار (status epilepticus) است. این تشنج ها ممکن است بیش از 5 دقیقه طول بکشند یا دو تشنج با هم، به سرعت و بدون ریکاوری بین آنها، رخ می دهد.

احتمال ایجاد تشنج غیر حرکتی (Nonconvulsive) در صرع ایدیوپاتیک بیشتر از صرع پایدار است.

بحران صرعی نیاز به درمان اورژانسی دارد، اما تشنج غیر حرکتی (Nonconvulsive) معمولا به درمان با بنزودیازپین داخل وریدی پاسخ می‌ دهد.

مرگ ناگهانی و غیرمنتظره در صرع یک عارضه کشنده این بیماری است اما ممکن است خطر آن در صرع ایدیوپاتیک کمتر از صرع علامتی باشد.

سایر خطرات یا عوارض احتمالی صرع ایدیوپاتیک شامل موارد زیر هستند:

سقوط یا آسیب در هنگام تشنج
عوارض جانبی AED ها
افزایش خطر مشکلات استخوانی
مشکلات شناختی یا حافظه
نگرانی های اجتماعی در مورد صرع تاثیر گذار روی زندگی و روابط روزمره
مسائل خواب
اختلالات خلقی

همچنین بخوانید:

تشنج چیست؟ (کلیک)

خلاصه

صرع ایدیوپاتیک تغییرات ساختاری در مغز را در اسکن های تصویربرداری یا سایر تست های تشخیصی نشان نمی دهد. صرع ایدیوپاتیک می تواند علت ژنتیکی داشته باشد.

این نوع یکی از انواع صرع منتشر است و شامل صرع میوکلونیک نوجوانان (JME)، صرع غایب دوران کودکی (CAE)، صرع غایب نوجوانان (JAE) و IGE با تشنج تونیک کلونیک ژنرالیزه است.

داروهای ضد صرع، خط اول درمان صرع ایدیوپاتیک هستند و در بسیاری از موارد می توانند به طور موثر تشنج ها را کنترل کنند و باعث شوند افراد بدون تشنج شوند.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.