بیماری تب مالت یا بروسلوز

تب مالت یا بروسلوز یک عفونت باکتریایی است که از حیوان به انسان سرایت می کند. معمولا افراد با خوردن لبنیات خام یا غیر پاستوریزه، آلوده می شوند. البته گاهی اوقات ممکن است باکتری های مولد تب مالت (باکتری های بروسلا) از طریق هوا و یا از طریق تماس مستقیم با حیوانات آلوده منتقل شوند.
تب، درد مفاصل و خستگی اصلی ترین علائم تب مالت هستند. عفونت ناشی از تب مالت معمولا با مصرف آنتی بیوتیک درمان می شود. ممکن است درمان چندین هفته تا چندین ماه طول بکشد، همچنین امکان دارد علائم بیماری مجددا بازگردند.
بروسلوز توانسته صدها انسان و حیوان را در سراسر جهان درگیر کند. پرهیز از مصرف لبنیات خام و رعایت احتیاط هنگام کار با حیوانات یا فعالیت های آزمایشگاهی، از جمله مهمترین اقداماتی هستند که می توانند به جلوگیری از تب مالت کمک کنند.

لازم به ذکر است به غیر از مقاله درج شده در خصوص این بیماری هیچگونه مشاوره دیگری ارائه نمی گردد.

 

اصلی ترین علائم تب مالت

علائم بروسلوز ممکن است در هر زمان، از چند روز گرفته تا چند ماه بعد از آلوده شدن، ظاهر شوند. علائم و نشانه های این بیماری شبیه به علائم آنفولانزا هستند و موارد زیر را شامل می شوند:

* تب

* لرز

* از دست دادن اشتها

* تعریق

* احساس ضعف و خستگی

* درد مفاصل، عضلات و کمر

* سردرد

علائم بروسلوز ممکن است به مدت چند هفته یا چند ماه ناپدید شوند و مجددا بازگردند. در بعضی افراد ممکن است تب مالت تبدیل به بیماری مزمن شود، در اینصورت علائم حتی پس از درمان نیز تا چندین سال ادامه خواهند داشت. علائم و نشانه های تب مالت مزمن احتمالا موارد زیر را شامل می شوند:

* احساس خستگی مداوم

* تب های مکرر

* تورم مفاصل

* اندوکاردیت (التهاب قلب)

* اسپوندیلیت (یک آرتریت التهابی که روی ستون فقرات و مفاصل اطراف آن اثر می گذارد.)

 

چه زمانی می بایست به پزشک مراجعه شود؟

تشخیص بروسلوز می تواند سخت باشد، بخصوص در مراحل اولیه که علائم، شبیه به بیماری های دیگری مثل آنفولانزا هستند.

اگر متوجه تب مداوم یا تبی شُدید که به سرعت در حال افزایش است و یا درد عضلانی یا ضعف غیرمعمول دارید و فاکتورهای خطر ابتلا به بیماری در مورد شما صدق می کنند حتما به پزشک مراجعه کنید.

 

مهمترین علل ابتلا به تب مالت

تب مالت می تواند بسیاری از حیوانات وحشی و اهلی را مبتلا کند، از جمله:

* گاو

* بز

* گوسفند

* خوک و گراز وحشی

* سگ بویژه سگ های شکاری

* گوزن

* شتر

نوعی از بروسلوز وجود دارد که در بندرگاه ها دیده می شود و احتمال دارد وال ها و نهنگ ها را نیز درگیر کند.
رایج ترین راه هایی که باکتری مولد تب مالت (باکتری بروسلا) از حیوانات به انسان ها منتقل می شود عبارتند از:

* خوردن محصولات لبنی خام: باکتری بروسلا موجود در شیرِ حیواناتِ آلوده می تواند از طریق بستنی، کره، پنیر و شیر غیر پاستوریزه، به انسان منتقل شود. این نوع باکتری ها می توانند از طریق گوشت نپخته ی حیوانات آلوده نیز منتقل شوند.

* استنشاق هوای آلوده به باکتری بروسلا: باکتری بروسلا به آسانی از طریق هوا منتقل می شود. کشاورزان، شکارچیان، تکنسین های آزمایشگاهی و کارگران کشتارگاه ها در معرض استنشاق این باکتری ها قرار دارند.

* لمس خون و مایعات بدن حیوانات آلوده: باکتری های موجود در خون، مایع منی یا جفت حیوانات آلوده می توانند از طریق بریدگی یا زخم های باز، وارد جریان خون انسان شوند. گرچه تماس عادی با حیوانات (مثلا بازی کردن یا لمس کردن) باعث انتقال عفونت نمی شود اما با این وجود توصیه می شود افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند به حیوانات مریض دست نزنند.

تب مالت معمولا از شخص به شخص منتقل نمی شود، اما در موارد بسیار کمی، ممکن است خانم های باردار یا خانم هایی که شیر می دهند، عفونت را به کودک خود منتقل کنند. به ندرت، بروسلوز ممکن است از طریق فعالیت های جنسی یا از طریق اهدای خون یا پیوند مغز استخوان نیز منتقل شود.

 

مهمترین فاکتورهای خطر

تب مالت در ایالات متحده به ندرت دیده می شود، این بیماری در دیگر نقاط جهان رایج تر است، بخصوص:

* اروپای جنوبی: پرتغال، اسپانیا، ترکیه، ایتالیا، یونان و فرانسه

* اروپای شرقی

* مکزیک، آمریکای جنوبی و مرکزی

* آسیا

* آفریقا

* کارائیب

* خاورمیانه

افراد ساکن در این مناطق یا کسانی که به این مناطق سفر می کنند، در صورت خوردن لبنیات غیر پاستوریزه در ریسک بالای ابتلا به تب مالت قرار خواهند گرفت.

 

مشاغل در معرض ریسک بالا

کسانی که با حیوانات کار می کنند یا کسانی که با خون آلوده در تماس هستند، در ریسک بالای ابتلا به تب مالت قرار دارند. از جمله:

* دامپزشکان

* دامداران

* گله داران

* کارگران کشتارگاه ها

* شکارچیان

* میکروب شناسان

 

عوارض و خطرات ناشی از ابتلا به بروسلوز

بروسلوز می تواند تقریبا هر بخشی از بدن را درگیر کند، از جمله دستگاه تناسلی، کبد، قلب و سیستم عصبی مرکزی؛ تب مالت مزمن می تواند یک یا چند عضو بدن را درگیر کند. برخی از عوارض جانبی احتمالی ناشی از ابتلا به بروسلوز عبارتند از:

* عفونت آستر داخلی قلب: یکی از جدی ترین عوارض ناشی از تب مالت، عفونت آستر داخلی قلب (یا اندوکاردیت) است. اندوکاردیت درمان نشده باعث آسیب دیدن یا از بین رفتن دریچه های قلب می شود و اصلی ترین علت مرگ و میر ناشی از تب مالت به شمار می آید.

* التهاب و عفونت طحال و کبد: تب مالت می تواند طحال و کبد را نیز درگیر کند و باعث شود بزرگتر از حد طبیعی خود شوند.

* عفونت سیستم عصبی مرکزی: این عارضه بیماری های مهلک بالقوه ای را شامل می شود، از جمله مننژیت، التهاب غشاهای اطراف مغز و نخاع، انسفاتیت و التهاب مغز.

 

راه های جلوگیری از ابتلا به تب مالت

اقدامات زیر می توانند خطر ابتلا به تب مالت را کاهش دهند:

* عدم مصرف فرآورده های لبنی غیر پاستوریزه

* پختن کامل گوشت

* رعایت کردن اقدامات احتیاطی و ایمنی در مکان های کاری پرخطر مثل آزمایشگاه (بخصوص پرسنل)

اگر دامپزشک، کشاورز یا شکارچی هستید و یا در کشتارگاه کار می کنید، هنگام دست زدن به حیوانات بیمار یا مرده یا حتی پوست و بافت حیوانات دستکش لاستیکی بپوشید.

 

تشخیص

پزشکان معمولا از طریق آزمایش خون یا مغز استخوان، برای شناسایی باکتری های بروسلا اقدام می کنند و یا با‌ انجام آزمایش خون سطح آنتی بادی باکتری ها را تعیین کرده و ابتلا به بروسلوز را تایید می کنند. بعلاوه برای کمک به تشخیص عوارض ناشی از تب مالت، پزشک ممکن است لازم باشد آزمایش های دیگری نیز انجام دهید، از جمله:

* عکس برداری با اشعه ایکس: اشعه های ایکس، می توانند تغییرات استخوان ها و مفاصل را نشان دهند.

* اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویر برداری با رزونانس مغناطیسی (MRI): این نوع تصویر برداری ها به شناسایی التهاب یا آبسه مغز یا سایر بافت ها کمک می کنند.

* کشت مایع مغزی: در این روش یک نمونه کوچک از مایعی که اطراف مغز و نخاع را احاطه کرده است، برای بررسی عفونت هایی مانند مننژیت و انسفالیت بررسی می شود.

* اکوکاردیوگرافی: در این آزمایش از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از قلب استفاده می شود تا بدین ترتیب علائم عفونت یا آسیب به قلب بررسی شود.

 

درمان تب مالت

هدف از درمان تب مالت، کمک به بهبود علائم، جلوگیری از عود بیماری و جلوگیری از ایجاد عوارض ناشی از بیماری است. فرد مبتلا می بایست به مدت حداقل ۶ هفته آنتی بیوتیک مصرف کند. ممکن است علائم برای چندین ماه ادامه داشته باشند. بعلاوه ممکن است بیماری مجددا بازگردد و مزمن شود.

لازم به ذکر است به غیر از مقاله درج شده در خصوص این بیماری هیچگونه مشاوره دیگری ارائه نمی گردد.