مقایسه داکسی سایکلین با سیپروفلوکساسین: تفاوت آنها در چیست؟

معرفی داکسی سایکلین و سیپروفلوکساسین

داکسی سایکلین یک آنتی بیوتیک سنتتیک (ساخت دست انسان) است که از آن برای درمان انواع مختلفی از عفونت ها – از جمله عفونت های دستگاه تنفسی، تب منقوط کوه های راکی، حصبه، سرطان خون، وبا، تب مالت، سیاه زخم، سفلیس، آکنه و بیماری پریودنتال استفاده می شود.

جهت آشنایی بیشتر با داکسی سایکلین می توانید به مقاله درمان جوش با داکسی سایکلین مراجعه کنید.

سیپروفلوکساسین نوعی آنتی بیوتیک از خانواده فلوروکینولون هاست که برای درمان طیف وسیعی از عفونت ها – از جمله عفونت های باکتریایی پوست، ریه ها یا مجاری تنفسی، استخوان ها، مفاصل و مجاری ادراری مورد استفاده قرار می گیرد. از سیپروفلوکساسین می توان برای درمان های زیر نیز استفاده نمود:

اسهال های عفونی ناشی از باکتریهای کمپیلوباکتر ژژونی، اشریشیا کلی و شیگلا
سیاه زخم همراه با تب، پائین بودن تعداد گلبولهای سفید خون و عفونت داخل شکمی
تب حصبه
سوزاک دهانه رحم و مجرای ادراری به دلیل نایسریا گونوره آ
پروستاتیت مزمن باکتریایی
سیستیت حاد بدون عارضه

جهت آشنایی بیشتر با سیپروفلوکساسین می توانید به مقاله قرص سیپروفلوکساسین موثر در درمان عفونت های ادراری مراجعه کنید.

مقایسه عوارض جانبی داکسی سایکلین و سیپروفلوکساسین

داکسی سایکلین

بطور کلی سازگاری بدن با داکسی سایکلین بسیار خوب است. رایج ترین عوارض جانبی داکسی سایکلین عبارتند از:

اسهال یا شل شدن مدفوع
حالت تهوع
شکم درد
استفراغ

داکسی سایکلین، ممکن است باعث تغییر رنگ دندان ها در کودکان زیر 8 سال شود. بعلاوه ممکن است در اثر مصرف داکسی سایکلین تحمل پوست نسبت به آفتاب به شدت کم شود و پوست دچار آفتاب سوختگی بیش از حد شود. بنابراین در طول درمان با این دارو می بایست از قرار گرفتن در برابر تابش نور آفتاب تا حد ممکن خودداری شود.

سیپروفلوکساسین

به دلیل عوارض جانبی جدی مرتبط با مصرف فلوروکینولون ها، آنتی بیوتیک های این خانواده می بایست فقط برای درمان عفونت های خاص استفاده شوند، مگر آنکه درمان جایگزین دیگری وجود نداشته باشد و شامل موارد زیر باشد:

عفونت های ادراری بدون عارضه
تشدید باکتریایی حاد برونشیت مزمن
سینوزیت باکتریایی حاد

عوارض جانبی جدی ناشی از واکنش نسبت به سیپروفلوکساسین:

سیپروفلوکساسین همانند دیگر آنتی بیوتیک های خانواده فلوروکینولون ها، با تاندونیت و حتی پارگی تاندون، بخصوص تانودن آشیل همراه است. به توصیه برخی از پزشکان، بیماران در طول درمان با آنتی بیوتیک های خانواده فلوروکینولون نمی بایست ورزش سنگین انجام دهند.

فلوروکینولون ها دارای فعالیت انسداد عضلانی هستند و می توانند ضعف عضلات را در افراد مبتلا به میاستنی گراویس بدتر کنند.

رایج ترین عوارض جانبی ناشی از مصرف سیپروفلوکساسین عبارتند از:

حالت تهوع
استفراغ
اسهال
شکم درد
یثورات پوستی
سر درد
بی قراری

آنافیلاکسی یا شوک یک واکنش آلرژیک نادر به این دارو است. آنافیلاکسی یک وضعیت اورژانسی است، بنابراین در صورت مشاهده ی علائم شوک سریعاً به اورژانس مراجعه کنید. علائم شوک عبارتند از:

فروپاشی قلبی و عروقی
ورم صورت یا گلو
تنگی نفس
کهیر
خارش

عوارض جانبی جدی احتمالی سیپروفلوکساسین عبارتند از:

نوروپاتی محیطی
تحت تاثیر قرار گرفتن سیستم عصبی مرکزی (CNS)؛ مثلا روان پریشی، عصبی شدن، آشفتگی، بی خوابی، اضطراب، کابوس، پارانویا، سرگیجه، لرزش، افسردگی و توهم
ازدیاد قند خون
اسهال در اثر کلستریدیوم دیفیسیل (CDAD)
ضربان قلب غیر طبیعی
اختلال عملکرد کبد
سکته مغزی
تشنج
نکرولیز اپیدرمی سمی
سندرم استیونز-جانسون
واسکولیت
پنومونییت آلرژیک
نفریت بینابینی
نارسایی حاد کلیه
هپاتیت
زردی
نارسایی کبد
کم خونی
لوکوپنیا

دیگر عوارض جانبی جدی ناشی از مصرف سیپروفلوکساسین عبارتند از:

سیپروفلوکساسین می بایست در بیماران مبتلا به بیماری های سیستم عصبی مرکزی، مثل تشنج با احتیاط مصرف شود. چراکه در بیماران تحت درمان با سیپروفلوکساسین به ندرت تشنج گزارش شده است.

کودکان و نوجوانان زیر 18 سال نمی بایست سیپروفلوکساسین مصرف کنند. چراکه ایمنی مصرف این دارو در این گروه سنی تایید نشده است.

بسیاری از آنتی بیوتیک ها از جمله سیپروفلوکساسین می توانند باکتری های مفید طبیعی موجود در روده بزرگ را تحت تاثیر قرار دهند و رشد بیش از حد باکتریوم مسئول پیشروی روده بزرگ را ترغیب می کنند. بیمارانی که پس از شروع مصرف سیپروفلوکساسین متوجه پیدایش علائم انتروکولیت با غشای کاذب (اسهال، تب، شکم درد بی دلیل، و احتمالا شوک) شدند، می بایست فورا با پزشک تماس بگیرند.

مقایسه مقدار مصرف داکسی سایکلین و سیپروفلوکساسین

داکسی سایکلین

مواد غذایی معمولا نمی توانند میزان جذب داکسی سایکلین را به میزان قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهند. بنابراین می توانید این دارو را همراه با وعده های غذایی نیز مصرف نمایید.

در بیشتر عفونت ها، داکسی سایکلین، می بایست روزی یک تا دو مرتبه به مدت یک هفته تا 14 روز مصرف شود.

برای عفونت های بزرگسالان، دوز معمول داکسی سایکلین 200 میلی گرم در روز اول درمان (100 میلی گرم هر 12 ساعت) و بعد از آن روزانه 100 تا 200 میلی گرم در دوز های واحد یا منقسم دوبار در روز می باشد.

سیپروفلوکساسین

برای بیشتر عفونت ها، دوز توصیه شده برای بزرگسالان 250-750 میلی گرم (قرص سریع جذب شونده) هر 12 ساعت یا 500-1000 میلی گرم (قرص آهسته رهش) هر 24 ساعت می باشد.

دوز معمول داخل وریدی 200-400 میلی گرم هر 8-12 ساعت می باشد.

مقایسه تداخلات دارویی داکسی سایکلین و سیپروفلوکساسین

داکسی سایکلین

توصیه می شود داکسی سایکلین بطور همزمان با آنتی اسیدهای بر پایه آلومینیوم، منیزیم، یا کلسیم مصرف نشود. چراکه این ترکیبات داخل روده به داکسی سایکلین می چسبند و مانع جذب دارو می شوند. به همین ترتیب داکسی سایکلین نمی بایست با مواد معدنی (مثل کلسیم یا آهن) یا همراه با بیسموت ساب سالیسیلات مصرف شود.

ممکن است داکسی سایکلین اثرات وارفارین را تشدید کند و باعث شود خون بیش از حد رقیق شود، این امر می تواند منجر به خونریزی شدید شود. بنابراین در صورتی که وارفارین مصرف می کنید، بهتر است دوز مصرفی دارو تحت نظر پزشک کاهش یابد. ممکن است فنی توئین، کاربامازپین، و باربیتورات ها (مثل فنوباربیتال) متابولیسم (فرآیند تخریب) داکسی سایکلین را تقویت کنند، در چنین حالتی اثربخشی داکسی سایکلین احتمالا کاهش می یابد.

داکسی سایکلین ممکن است با عملکرد پنی سیلین ها تداخل ایجاد کند، بنابراین نمی بایست با پنی سیلین ها ترکیب شود. داکسی سایکلین ممکن است اثربخشی داروهای ضدبارداری خوراکی را نیز کاهش دهد. ترکیب شدن داکسی سایکلین و متوکسی فلوران احتمال دارد عملکرد کلیه را کم کند.

سیپروفلوکساسین

تجویز همزمان سیپروفلوکساسین با تئوفیلین می تواند منجر به افزایش سطح سمی تئوفیلین در خون شود. از تئوفیلین برای باز کردن مجاری تنفسی در درمان آسم استفاده می شود. سطح سمی تئوفیلین می تواند منجر به تشنج و اختلال در ریتم قلب شود. اگر مصرف همزمان سیپروفلوکساسین و تئوفیلین اجتناب ناپذیر است، انجام مکرر آزمایش خون برای بررسی سطح خونی تئوفیلین ضروری است.

سیپروفلوکساسین اثر تیزانیدین را که برای درمان اسپاسم عضلات استفاده می شود، افزایش می دهد. بنابراین، این دو دارو نباید با هم ترکیب شوند.

نمک های آهن (برای مثال فروس سولفات) احتمالا جذب سیپروفلوکساسین را به دلیل تشکیل کمپلکس آهن-سیپروفلوکساسین که قابل جذب نیست، کاهش می دهند. آنتی اسیدها هم ممکن است جذب سیپروفلوکساسین را کاهش دهند. اگر بیمار تحت درمان با سیپروفلوکساسین، نمک های آهن یا آنتی اسید دریافت می کند، سیپروفلوکساسین می بایست دو ساعت قبل یا شش ساعت بعد از آنها مصرف شود.

سیپروفلوکساسین ممکن است اثر رقیق کنندگی خون وارفارین را افزایش دهد. علت این مسئله مشخص نیست. فعالیت ضد انعقادی می بایست بعد از شروع مصرف یا متوقف کردن مصرف سیپروفلوکساسین کنترل شود.

تجویز سیپروفلوکساسین با داروهای دیابتی (برای مثال گلی بورید) ممکن است منجر به افت شدید قند خون شود.

سیپروفلوکساسین ممکن است غلظت داروی سیلدنافیل (ویاگرا) را داخل خون افزایش دهد. در صورت امکان از این ترکیب باید اجتناب شود.

بیماران تحت درمان با سیپروفلوکساسین، ممکن است دچار فتوسنسیویتی (حساسیت پوست نسبت به نور مستقیم خورشید) شوند، بنابراین علاوه بر دوری از آفتاب مستقیم و شدید می بایست بصورت مداوم و منظم ضد آفتاب استفاده کنند.

مقایسه ایمنی مصرف داکسی سایکلین و سیپروفلوکساسین در طول دوران بارداری و شیردهی

داکسی سایکلین

تتراسایکلین می تواند اثرات سمی روی رشد استخوان جنین بگذارد. بنابراین، مصرف داکسی سایکلین در طول دوران بارداری توصیه نمی شود. مگر اینکه آنتی بیوتیک مناسب دیگری وجود نداشته باشد.

داکسی سایکلین می تواند وارد شیر مادر شود اما مشخص نیست چه میزانی از آن جذب بدن نوزاد شیرخوار می شود. از آنجائیکه داکسی سایکلین می تواند باعث اثرات سمی روی استخوان شود، مصرف داکسی سایکلین توسط مادران شیرده نگران کننده است. به همین خاطر پزشک توصیه می کند یا در طول مصرف داکسی سایکلین، شیردهی به نوزاد متوقف شود یا آنتی بیوتیک مشابه دیگری تجویز می کند.

سیپروفلوکساسین

پزشکان توصیه می کنند در صورتی که باردار یا شیرده هستید از سیپروفلوکساسین استفاده نکنید چراکه ایمنی مصرف آن مشخص نیست.

جمع بندی

داکسی سایکلین و سیپروفلوکساسین هر دو آنتی بیوتیک هایی هستند که از آنها برای درمان انواع مختلفی از عفونت های باکتریایی استفاده می شود.
داکسی سایکلین و سیپروفلوکساسین دو نوع آنتی بیوتیک مختلف هستند. داکسی سایکلین از خانواده آنتی بیوتیک های تتراسایکلینی است و سیپروفلوکساسین از خانواده آنتی بیوتیک های فلوروکینولونی است.
عوارض جانبی مشترک داکسی سایکلین و سیپروفلوکساسین عبارتند از اسهال یا شل شدن مدفوع، حالت تهوع، شکم درد و استفراغ.
عوارض جانبی اختصاصی داکسی سایکلین عبارت است از تغییر رنگ دندان ها در کودکان زیر 8 سال و فتوسنسیویتی.
عوارض جانبی اختصاصی سیپروفلوکساسین عبارتند از ظاهر شدن راش های پوستی، سر درد و بی قراری. سیپروفلوکساسین و دیگر آنتی بیوتیک های فلوروکینولونی با تاندونیت و حتی پارگی تاندون ها بخصوص تاندون آشیل همراه بوده اند.

مطالب جمع آوری شده در این مقاله، صرفا جهت بالا بردن اطلاعات عمومی افراد بخصوص مصرف کنندگان داروهای فوق می باشد.

تهیه ی تمام داروها صرفا از طریق مراجعه حضوری به داروخانه ها امکان پذیر است.

(جهت اطلاعات بیشتر با اطلاعات دارویی به شماره ۱۴۹۰ تماس بگیرید.)

اویرو هیچگونه مسئولیتی در قبال مصرف خودسرانه این دارو نداشته و به غیر از مقاله درج شده در خصوص این دارو هیچگونه مشاوره ای ارائه نمی گردد.