علائم استئوکندریت دیسکان مچ پا : علت - تشخیص - درمان | اویرو مگ

استئوکندریت دیسکان مچ پا وضعیتی است که در آن غضروف و استخوان از سطح مفصل در مچ پا جدا می شود؛ علائم – علت – تشخیص و درمان ن را بخوانید.

استئوکندریت دیسکان مچ پا (Osteochondritis dissecans of the ankle) وضعیتی است که می تواند باعث جدا شدن غضروف و استخوان تالوس از سطح مفصل مچ پا شود. استخوان تالوس یک استخوان کوچک با شکل نامنظم است که بین استخوان ساق پا و استخوان پاشنه که بزرگترین استخوان پا است، قرار دارد.

استئوکندریت دیسکان زمانی رخ می دهد که بخش کوچکی از استخوان، به‌ دلیل نرسیدن خون به استخوان زیر غضروف مفصلی، از نواحی اطراف جدا شود. هنگامی که استئوکندریت دیسکان در مچ پا رخ دهد، می تواند باعث سفتی، درد، تورم و کاهش دامنه حرکتی در آن شود.

برای اطلاعات بیشتر در مورد استئوکندریت دیسکان مچ پا از جمله علائم، علت، تشخیص و گزینه های درمانی و موارد دیگر آن به خواند مقاله ادامه دهید.

همچنین بخوانید:

دلیل ورم مچ پا چیست (کلیک)

علائم استئوکندریت دیسکان مچ پا کدامند؟

معمولا در مراحل اولیه استئوکندریت دیسکان مچ پا، هیچ علائمی ایجاد نکند.

هنگامی که علائم استئوکندریت دیسکان مچ پا ظاهر شوند عبارتند خواهند بود از:

احساس قفل شدن مفصل
محدود شدن محدوده حرکتی
تورم و حساسیت در اطراف مچ پا
درد، به ویژه در هنگام تحمل وزن یا حرکت
شل شدن یک تکه از استخوان که باعث ایجاد گرفتگی یا ناپایداری در مفصل می شود.

این علائم در هنگام فعالیت های فیزیکی خاصی مانند بالا رفتن از پله ها بدتر می شوند.

همچنین بخوانید:

صدا دادن مچ پا (کلیک)

علت استئوکندریت دیسکان مچ پا چیست؟

استئوکندریت دیسکان زمانی رخ می دهد که کمبود جریان خون باعث شل شدن یک تکه کوچک استخوان و غضروف اطراف آن شود.

در حالیکه علت دقیق استئوکندریت دیسکان مچ پا مشخص نیست، عوامل زیر می توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند:

ضربه یا استرس مکرر به مفصل مچ پا
خون رسانی ضعیف به ناحیه آسیب دیده
استعداد ژنتیکی

استئوکندریت دیسکان مچ پا و آرنج بیشتر از استئوکندریت دیسکان زانو با آسیب فیزیکی در ارتباط است. اگر آسیب نزدیک به لبه خارجی مچ پا باشد، احتمالا آسیب فیزیکی علت اصلی آن خواهد بود.

با این حال اگر آسیب بیشتر به سمت مرکز مچ پا رخ دهد، احتمال دخیل بودن آسیب کمتر است.

چگونگی تشخیص استئوکندریت دیسکان مچ پا

معمولا پزشکان برای تشخیص این وضعیت با معاینه فیزیکی شروع می کنند. پزشک مچ پا را معاینه و هرگونه نشانه ای از تورم و حساسیت را بررسی می کند.

آنها از فرد در خصوص علائمی که دارند سوال پرسیده و سابقه پزشکی وی را ارزیابی می کنند. همچنین در مورد فعالیت های اخیر و هرگونه آسیب احتمالی آن اطلاعاتی دریافت می کنند.

برای تایید تشخیص یا رد سایر علت های احتمالی استئوکندریت دیسکان مچ پا، آنها به آزمایشاتی مانند اشعه ایکس و ام آر آی نیاز خواهند داشت.

درمان های آن کدامند؟

احتمالا در ابتدا پزشکان استراحت را برای بهبود استئوکندریت دیسکان توصیه می کنند. دلیل این امر این است که این عارضه می تواند، به ویژه در کودکان و نوجوانان، خودبخود و با استراحت برطرف شود.

با این حال اگر مچ پا هیچ نشانه ای از بهبودی نشان ندهد یا با سرعت کم بهبود یابد، پزشک موارد زیر را توصیه می کند:

عصا برای کاهش تحمل وزن روی مچ پا
آتل برای بی حرکت کردن مفصل
فیزیوتراپی

به طور معمول حدود 2 تا 4 ماه طول می کشد تا استئوکندریت دیسکان بدون جراحی بهبود یابد. اگر پزشک معتقد باشد که جراحی بهترین درمان برای فرد است، جراحی را توصیه خواهد کرد. انواع این جراحی ها عبارتند از:

ایجاد سوراخ: این تکنیک جراحی شامل ایجاد سوراخ های کوچک در استخوان نزدیک ناحیه آسیب دیده است. این سوراخ‌ ها گردش خون را تقویت، تولید بافت جدید را تحریک و باعث بهبودی غضروف آسیب‌ دیده می‌ شوند.
دبریدمان آرتروسکوپی: دبریدمان آرتروسکوپیک یک روش جراحی است که طی آن جراح بافت آسیب دیده یا شل را از مفصل آسیب دیده خارج می کند. این روش با استفاده از یک روش کم تهاجمی به نام آرتروسکوپی انجام می شود.
تحریک مغز استخوان: تحریک مغز استخوان یک تکنیک جراحی شامل ایجاد سوراخ ها یا کانال های کوچک در استخوان زیرین، برای تسهیل بهبودی غضروف آسیب دیده است. این فرآیند تشکیل رگ های خونی جدید و حرکت سلول های مغز استخوان به ناحیه آسیب دیده را تحریک می کند.

پزشک می تواند به فرد در خصوص زمان احساس نیاز به جراحی و چگونگی انجام و فرآیند آن توضیح دهد.

همچنین بخوانید:

عمل جراحی استئوکندریت دیسکان (کلیک)

زمان مراجعه به پزشک

اگر فردی دارای درد یا تورم طولانی یا مکرر مچ پا است، باید به پزشک مراجعه کند. پزشک می‌ تواند آزمایش‌ هایی را برای کمک به تعیین علت علائم و درمان‌ های مناسب را توصیه کند.

خلاصه

استئوکندریت دیسکان مچ پا وضعیتی است که در آن غضروف و استخوان از سطح مفصل جدا شده و باعث علائمی مانند درد، تورم و محدودیت حرکت مفصل می شود.

پزشکان می توانند این بیماری را از طریق معاینات فیزیکی و آزمایش های تصویربرداری تشخیص دهند. گزینه های درمانی شامل استراحت، فیزیوتراپی و در برخی موارد جراحی است.

اگر فردی درد، تورم یا مشکل در راه رفتن مداوم یا مکرر را تجربه می کند، بهتر است به پزشک مراجعه کند. معاینه فیزیکی و آزمایشات می توانند به تایید تشخیص کمک کند. سپس پزشک باید مناسب ترین برنامه درمانی را ارائه دهد.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.