درمان hcc کبد (کارسینوم هپاتوسلولار)

درمان کارسینوم هپاتوسلولار (HCC) به عواملی چون مرحله سرطان و اندازه تومور بستگی دارد؛ گزینه های درمانی کارسینوم سلول های کبد را بخوانید.
کارسینوم هپاتوسلولار کبدی (Hepatocellular Carcinoma) یا کارسینوم سلول های کبدی به تومور اولیه کبدی اشاره دارد. اولیه به این معنی است که برخلاف تومور ثانویه کبدی که از قسمت دیگری از بدن به کبد سرایت می کند، از کبد منشأ می گیرد. بیش از 9 مورد از هر 10 تومور اولیه کبد را تشکیل می دهد و پنجمین علت شایع سرطان در جهان است.
پزشکان برای درمان مراحل اولیه هپاتوسلولار کبدی (HCC) جراحی، پیوند یا ابلیشن (شامل تخریب سلول های تومور با مواد شیمیایی یا حرارت) را توصیه می کند.
در مرحله پیشرفته، خط اول درمان HCC ایمونوتراپی با یک درمان هدفمند است.
به طور کلی، درمان HCC به عواملی مانند مرحله سرطان، اندازه تومور و میزان عملکرد باقی مانده کبد بستگی دارد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد درمان HCC کبد، از جمله جراحی، پیوند، ابلیشن، پرتو درمانی، دارو درمانی، ایمونوتراپی، کارآزمایی های بالینی و سوالات متداول به خواندن مقاله ادامه دهید.
همچنین بخوانید:
نشانه های متاستاز به کبد (کلیک)
عمل جراحی
معمولا پزشکان زمانی از جراحی برای درمان سرطان کبد استفاده می کنند که تومور کوچک و گسترش نیافته است و پس از آن کبد قادر به ارائه عملکرد کافی است.
کاندیدهای جراحی شامل افرادی با تومورهای کمتر از 5 سانتی متر و افرادی با Child-Turcotte-Pugh A (طبقه بندی نشان دهنده مرحله کم شدت بیماری کبدی) هستند.
فرد دارای دو معیار بالا، میزان بقای 5 ساله 70% و بقای 10 ساله 35% خواهد داشد. خطر عود در طول 5 سال نیز تا 70% است.
میزان بقا بر اساس اطلاعات گروه های بزرگ شامل افراد مبتلا به همان نوع سرطان محاسبه می شود. این اعداد نرخ بقای کلی هستند. متخصصان می توانند چشم اندازهای فردی را بر اساس عواملی مانند سن، سلامت کلی و پاسخ به درمان مشخص کنند.
همچنین بخوانید:
پیوند
پیوند کبد شامل جایگزین کردن کبد بیمار با کبد اهدا کننده سالم است.
معیار پیوند، داشتن یک توده منفرد دارای قطر 5 سانتی متر یا کمتر است. معیار دیگر این است که فرد کمتر از سه توده دارای قطر کمتر از 3 سانتی متر، تحت شرایط خاص، داشته باشد.
فردی با این معیارها دارای نرخ بقای 5 ساله 60% تا 80% و نرخ بقای 10 ساله 50% است.
همچنین بخوانید:
شرایط اهدای کبد از فرد زنده (کلیک)
ابلیشن
بر اساس یک بررسی در سال 2020، درمان ابلیشن یک درمان احتمالی برای سرطان کبد در مراحل اولیه ارائه می دهد. این روش سلول های سرطانی را با اعمال مواد شیمیایی یا حرارت از طریق پوست یا جراحی از بین می برد. پزشکان این گزینه را برای افرادی که واجد شرایط برداشتن تومور با جراحی نیستند، توصیه می کنند.
روش ابلیشن با فرکانس رادیویی (RFA)، با استفاده از جریان الکتریکی با فرکانس بالا باعث تولید گرما می شود. این روش برای افراد دارای ضایعات 2 سانتی متر یا کوچکتر مؤثرتر است. بر اساس یک بررسی در سال 2022، این درمان در تومورهایی با اندازه 2 تا 3 سانتی متر یا کوچکتر می تواند به نرخ نکروز کامل 90% برسد. نکروز به مرگ بافت بدن اشاره دارد.
همچنین بخوانید:
پرتو درمانی
در گذشته پزشکان پرتو درمانی را گزینه خوبی نمی دانستند، زیرا باعث آسیب به بافت کبد اطراف تومور می شد. اکنون طبق تحقیقات یک درمان نو ظهور به نام پرتو درمانی استریوتاکتیک بدن (SBRT) انتخاب مطمئن تری است.
طبق یک مطالعه قدیمی در سال 2015، بقای کلی برای 1 و 2 سال پس از SBRT به ترتیب 74% و 46% است. هنگامی که نویسندگان اثربخشی آن را با RFA مقایسه کردند، دریافتند که هر دو روش درمانی تومورهای کوچک را کنترل می کنند، اما SBRT مزیتی برای درمان تومورهای بزرگتر از 2 سانتی متر ارائه می دهد.
همچنین بخوانید:
درمان دارویی هدفمند
درمان هدفمند از داروهایی برای هدف قرار دادن تغییرات در سطح سلولی، که در تبدیل سلول های غیر سرطانی به سرطان نقش دارند، استفاده می کند. این دارو با داروهای استاندارد شیمی درمانی متفاوت است.
برخی از نمونه های درمان هدفمند عبارتند از:
- بواسیزوماب (آواستین)
- راموسیروماب (سیرامزا)
- regorafenib (Stivarga) و cabozantinib (Cabometyx)
- سورافنیب (نکساوار) و لنواتینیب (لنویما)
از آنجایی که داروها وارد جریان خون می شوند و به تمام قسمت های بدن می رسند، درمان های هدفمند در مبارزه با سرطان هایی که به بافت های دور گسترش یافته اند نیز موثر هستند.
ایمونوتراپی
ایمونوتراپی به سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان کمک کند. برخی از نمونه های داروهای ایمونوتراپی عبارتند از:
- آتزولیزوماب (Tecentriq) و دوروالوماب (Imfinzi)
- پمبرولیزوماب (Keytruda) و نیولوماب (Opdivo)
- Ipilimumab (Yervoy) و Tremelimumab (Imjudo)
طبق یک بررسی در سال 2020، این درمان بی خطر است، اما داروهای منفرد نسبت به درمان های ترکیبی سودی برای بقا ندارند. ترکیب ایمونوتراپی با سایر مداخلات، که معمولا متخصصان انجام می دهند، می تواند باعث افزایش بقای کلی و بقای بدون پیشرفت بیماری شود.
همچنین بخوانید:
عوارض جانبی آتزولیزوماب (کلیک)
آزمایشات بالینی
کارآزمایی های بالینی روش هایی را برای یافتن درمانهایی که ایمن تر یا مؤثرتر هستند، بررسی می کنند. شرکت در این مطالعات وسیله ای برای دریافت درمان تجربی است.
سوالات متداول
در زیر به برخی از سوالات متداول در مورد درمان کارسینوم هپاتوسلولار پاسخ داده شده است:
بهترین درمان برای کارسینوم هپاتوسلولار چیست؟
هیچ درمان یکسانی برای همه افراد وجود ندارد. بهترین نتایج معمولا از برداشتن سلول های سرطانی با جراحی یا پیوند ناشی می شود، اما فرد باید دارای معیارهای واجد شرایط دریافت این درمان ها باشد.
همچنین بخوانید:
آیا همه افراد سلول های سرطانی دارند (کلیک)
خط اول درمان کارسینوم سلول های کبد چیست؟
به عوامل مختلفی بستگی دارد. اگر سرطان گسترش نیافته باشد، پزشکان جراحی، پیوند یا ابلیشن را توصیه می کنند. برای سرطان پیشرفته کارسینوم سلول های کبد ترکیبی از ایمونوتراپی و درمان هدفمند، برای نمونه ترکیبی از آتزولیزوماب و بواسیزوماب، اولین درمان است.
کارسینوم سلول های کبد تا چه حد قابل درمان است؟
کارسینوم سرطان سلول های کبد در مراحل اولیه بیشتر قابل درمان است زیرا درمان این تومورها با بقای طولانی مدت ارتباط دارد. با این حال چشم انداز کلی خوب نیست، زیرا میزان بقای 5 ساله افراد مبتلا به این سرطان 18% است.
خلاصه
در مراحل اولیه، زمانی که تومور کوچک است، درمان HCC شامل جراحی کبد، پیوند و ابلیشن است. برعکس پس از رشد و گسترش سرطان، ترکیبی از ایمونوتراپی و درمان هدفمند درمان استاندارد طلایی برای کارسینوم هپاتوسلولار است. این درمان می تواند شامل ترکیبی از آتزولیزوماب و بواسیزوماب باشد.
سایر گزینه های درمانی کارسینوم سلول های کبدی شامل نوعی پرتودرمانی به نام SBRT است.
از آنجایی که درمان در مراحل اولیه می تواند منجر به بقای طولانی مدت شود، فرد مبتلا باید هر چه سریعتر هر مداخله ای را که پزشک توصیه می کند انجام دهد.
جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.