درمان صرع رفلکسی خارجی چیست؟
صرع رفلکس خارجی به علت قرارگیری در برابر محرک هایی مانند نور و صدا و واکنش به آنها ایجاد می شود؛ درمان و تشخیص این نوع اپی لپسی را بخوانید.
صرع یا اپی لپسی رفلکسی (reflex epilepsy) به تشنجی اطلاق می شود که پس از قرار گیری در برابر محرک ها رخ می دهد.
این نوع صرع خود دارای دو نوع خارجی و داخلی است.
صرع رفلکسی خارجی پس از قرار گیری در برابر محرک های خارجی مانند چراغ های چشمک زن یا حمام آب گرم ایجاد می شود.
برخلاف صرع خارجی، عملکردهای شناختی قوی می توانند باعث ایجاد تشنج در افراد مبتلا به صرع رفلکس داخلی شوند. احساسات قوی یا حل یک مسئله ریاضی نمونه هایی از محرک های صرع واکنشی داخلی هستند.
در این مقاله در خصوص انواع، علت، تشخیص و درمان صرع رفلکسی خارجی مطالبی ارائه می شود.
همچنین بخوانید:
صرع رفلکسی خارجی چیست؟
نوعی صرع واکنشی است که در مواجهه با یک محرک خارجی رخ می دهد.
محرک خارجی به هر چیزی خارج از بدن اطلاق می شود که گیرنده های حسی بدن مانند نور، لمس، دما و صدا آن را تشخیص می دهند.
با وجود صرع واکنشی خارجی، این محرک های محیطی بی ضرر باعث ایجاد تشنج می شوند.
طبق گزارش بنیاد صرع، حدود 85% از تشنج هایی که افراد تجربه می کنند، تشنج های تونیک-کلونیک هستند. در طول این نوع تشنج ها، ممکن است فرد بیهوش و دچار تکان یا اسپاسم عضلانی شود.
همچنین بخوانید:
انواع مختلف صرع رفلکسی خارجی
محرک محیطی خاصی که فرد به آن واکنش نشان می دهند، تعیین کننده نوع صرع است.
در ادامه به چند نمونه از انواع مختلف اپی لپسی رفلکسی خارجی اشاره می شود.
صرع حساس به نور
طبق گزارش بنیاد صرع حدود 3% از افراد مبتلا به صرع، در پاسخ به نورهای چشمک زن یا الگوهای بصری خاص، دچار تشنج می شوند. این نوع صرع بیشتر در نوجوانان و کودکان دیده می شود.
افراد دارای صرع حساس به نور، با انجام اقدامات زیر می توانند به کاهش قرارگیری در برابر عوامل محرک تشنج کمک کنند:
- اجتناب از چراغ های چشمک زن یا نورهای دیسکویی
- تماشای تلویزیون در اتاقی با نور مناسب برای کاهش هر گونه تاثیر نور کنتراست
- کاهش روشنایی صفحه نمایش هنگام انجام بازی های ویدیویی
- استراحت منظم به چشم و نگاه نکردن به صفحه نمایش
- استفاده از مانیتورهای بدون سوسو
- غیرفعال کردن پخش خودکار اپلیکیشن های شوسال مدیا
همچنین بخوانید:
صرع همراه با میوکلونی پلک (EEM)
بستن چشم ها یا دیدن چراغ های چشمک زن می تواند باعث ایجاد تشنج در افراد مبتلا به EEM شود. EEM، سندرم جیوونز نیز نامیده می شود.
این نوع صرع بسیار نادر است و بیشتر در افراد دارای سابقه خانوادگی صرع دیده می شود. بر اساس گزارش بنیاد صرع، تا 80% از کودکان مبتلا به EEM دارای یکی از اعضای خانواده مبتلا به صرع هستند.
تشنج EEM دارای علائم مختلفی است. رایج ترین آن تکان های مکرر پلک ها یا کره چشم و گاهی اوقات تکان سر است.
همچنین بخوانید:
صرع غذا خوردن
برخی افراد بعد از غذا خوردن دچار تشنج می شوند. این نوع نادر اپی لپسی مردان را بیشتر از زنان تحت تاثیر قرار داده و معمولا در افرادی که حدود 11 تا 20 سال سن دارند، شروع می شود.
بر اساس یک مطالعه موردی در سال 2023، فردی پس از چند ساعت از خوردن گوشت خوک چرب دچار تشنجات تونیک-کلونیک شد. روز بعد نیز او پس از خوردن گوشت خوک چرب، دچار تشنج تونیک-کلونیک دیگری شد.
همچنین بخوانید:
صرع موزیکوژنیک (ناشی از موسیقی)
افراد مبتلا به صرع موزیکوژنیک با شنیدن موسیقی دچار تشنج می شوند. طبق یک بررسی تحقیقاتی در سال 2015، نوع موسیقی که باعث تشنج می شود بین افراد مختلف متفاوت است، اما علائم تشنجی که آنها تجربه می کنند معمولا مشابه می باشد. این تشنج ها از لوب تمپورال، ناحیه ای از مغز، شروع می شوند.
صرع آب گرم و حمام
این نوع صرع در کودکان رایج تر است.
صرع ناشی از آب گرم و حمام، با یکدیگر فرق دارند.
در صرع ناشی از حمام، صرف نظر از درجه حرارت، ریختن آب روی بدن باعث ایجاد تشنج می شود. با این حال در صرع آب گرم، دما به تنهایی باعث علائم تشنج می شود.
صرع لمسی
اصطکاک پوست، احساس سوزش، لمس، ضربات آهسته و شانه زدن از جمله محرک های ایجاد تشنج در افراد مبتلا به صرع لمسی هستند. به عقیده محققان، برخی افراد در ناحیه خاصی از بدن خود دارای حساسیت بیش از حدی هستند و پس از تحریک آن ناحیه، فرد دچار تشنج می شود.
علت صرع رفلکسی خارجی
علت دقیق صرع رفلکس خارجی مشخص نیست.
با توجه به اعلام بنیاد صرع، افراد خاصی بیشتر در معرض خطر ابتلا به برخی از اشکال اپی لپسی رفلکسی خارجی هستند.
برای نمونه طبق تحقیقات، زنان بیشتر از مردان دچار صرع حساس به نور می شوند. در حالیکه برعکس آن برای صرع غذا خوردن صادق است.
علاوه بر این برخی از اشکال صرع واکنشی خارجی در میان افراد دارای سابقه خانوادگی این بیماری، شایع تر است. این امر نشان دهنده دخیل بودن جز ژنتیکی در ایجاد بیماری اپی لپسی رفلکسی خارجی است. با این حال به تحقیقات بیشتری جهت تائید این یافته، نیاز است.
تشخیص
پزشک برای بررسی فرد دارای علائم صرع، ابتدا سابقه پزشکی خانوادگی وی را ارزیابی کرده و معاینه فیزیکی را انجام می دهد.
در مرحله بعد احتمالا، پزشک EEG را جهت اندازه گیری عملکرد مغز درخواست می کند. انجام اسکن MRI نیز ممکن است تجویز شود.
برای رد سایر شرایط پزشکی تاثیر گذار در ایجاد تشنج، ممکن است به انجام آزمایش خون نیز نیاز باشد.
درمان صرع رفلکسی خارجی
به گفته بنیاد صرع، برای درمان صرع رفلکسی خارجی در ابتدا باید تغییراتی در سبک، شامل اجتناب از محرک ها، ایجاد کرد.
با این حال این روش برای برخی از افراد مبتلا به برخی از انواع صرع دشوار است، به خصوص زمانیکه فرد حساسیت بالایی بع به نور داشته باشد. خواب کافی و کاهش سطح استرس (و هیجان) نیز می توانند در کاهش خطر تکرار تشنج موثر باشند.
در کنار تغییرات سبک زندگی، به مصرف داروهای زیر نیز نیاز است:
- دی والپروئکس سدیم
- کلوبازام (Onfi)
- لاموتریژین
- کلونازپام
- فنوباربیتال
همچنین بخوانید:
لاموتریژین موثر در درمان تشنج (کلیک)
چشم انداز
درصورتیکه اپی لپسی رفلکسی به خوبی مدیریت شود، فرد می تواند زندگی کاملی داشته باشد. معمولا با ترکیبی از تغییر سبک زندگی و مصرف داروهای تجویزی، می توان وضعیت خود را مدیریت کرد.
در نهایت برخی از افراد از این تشنج ها رهایی می یابند. البته توجه به این نکته مهم است که این روند اغلب در طول سالیان متمادی اتفاق می افتد و به این بستگی دارد که وضعیت چقدر زود تشخیص داده می شود.
برای نمونه طبق اعلام بنیاد صرع، حدود 75% از افراد مبتلا به صرع حساس به نور که در دوران کودکی یا نوجوانی تحت درمان قرار نمیگیرند، احتمالا پس از 25 سالگی نیز دچار تشنج می شوند.
خلاصه
صرع واکنشی خارجی به تشنجی اطلاق می شود که فرد پس از تماس با محرک خاصی در محیط، مانند آب داغ یا چراغ های چشمک زن، دچار آن می شود.
نوع اپی لپسی رفلکسی خارجی، به محرکی بستگی دارد که باعث تشنج می شود. برای نمونه اگر فردی با شنیدن یک قطعه موسیقی خاص دچار تشنج شود، صرع از نوع صرع موزیکوژنیک است.
برای مدیریت و کاهش خطر تشنج، پزشک تغییر سبک زندگی و اجتناب از محرک های صرع را توصیه می کند. مصرف دارو نیز برای بهبودی این وضعیت نیاز است.
جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.