دیسمورفی عضلانی یا بیگورکسی چیست؟ علائم - علت - تشخیص - درمان | اویرو مگ

در دیسمورفی عضلانی یا بیگورکسی افراد دارای احساس مداوم نارضایتی درمورد رشد عضلات خود هستند؛ چیستی – علائم – علت و درمان این وضعیت را بخوانید.

دیسمورفی عضلانی (Muscle dysmorphia) که با نام بیگورکسی نیز شناخته می شود، یک وضعیت سلامت روان است که در آن فرد معتقد است که عضلاتش به اندازه کافی بزرگ نیست یا رشد نکرده اند.

دیسمورفی عضلانی (MD) معمولا در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود. ورزش بیش از حد، کالری شماری و مشغله ذهنی برای دست آوردن ظاهری عضلانی از جمله علائم این وضعیت هستند.

ممکن است در ظاهر، مشغول بودن ذهن با عضله سازی بی ضرر به نظر برسد. با این حال علائم دیسمورفی عضلانی می توانند باعث تاثیر منفی روی زندگی افراد، ماننددشوار شدن حفظ روابط یا شغل، شود.

افراد مبتلا به بیگورکسی ممکن است احساس شرم، عزت نفس پایین و در برخی موارد افکار خودکشی را تجربه کنند.

این مقاله در مورد دیسمورفی عضلانی از جمله علائم، علت، عوامل خطر، تشخیص و درمان آن بحث خواهد کرد و به دو سوال متداول پاسخ خواهد داد.

پیشگیری از خودکشی

اگر فردی را می شناسید که در معرض خطر آسیب رساندن به خود، خودکشی و یا صدمه زدن به دیگران است، باید:

– قاطعانه از او بپرسید که: “آیا قصد خودکشی داری؟”

– بدون قضاوت به حرف های او را بشنوید.

– برای ارتباط با یک مشاور آموزش دیده برای شرایط بحران با اورژانس تماس بگیرید.

– تا زمان رسیدن کمک در کنار فرد بمانید.

– هر گونه سلاح، دارو و اشیا خطرناک را از دسترس او دور کنید.

اگر خودتان یا کسی را می شناسید که افکار خودکشی دارند، خطوط تلفن پیشگیری می توانند کمک کننده باشند. این خطوط تلفن 24 ساعته فعال هستند و به شما کمک خواهند کرد.

در ایران می توانید با شماره 1480 بهزیستی، اورژانس 115 یا اورژانس اجتماعی 123 تماس بگیرید.

همچنین بخوانید:

دلایل خودکشی (کلیک)

دیسمورفی عضلانی چیست؟

افراد مبتلا به دیسمورفی عضلانی دارای احساس نارضایتی مداوم در خصوص رشد عضلات خود هستند.

در نتیجه آنها با هدف عضله سازی دچار رفتارهای افراطی زیر می شوند:

ورزش کردن به صورت اجباری
داشتن یک رژیم غذایی سفت و سخت
استفاده از مکمل های غذایی به صورت افراطی
استفاده از استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک

افراد مبتلا به بیگورکسی صرف نظر از وضعیت واقعی بدن خود، فقط به افزایش سایز عضلات خود توجه می کنند. هر فردی با هر اندازه ای، از جمله افرادی که دارای ماهیچه های بزرگ هستند، می تواند دچار دیسمورفی عضلانی شود.

همچنین ممکن است یک فرد عضلانی که به طور منظم ورزش می کند دارای بیگورکسی نباشد. با این حال افراد مبتلا به بیگورکسی معمولا رژیم غذایی و ورزش را با هدف عضله سازی و مهمتر از سایر جنبه های مهم زندگی، مانند روابط یا شغل خود، در اولویت قرار می دهند.

در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم، ویرایش متن (DSM-5-TR)، دیسمورفی عضلانی یک مشخصه اختلال بدشکلی بدن (BDD) است.

یعنی اینکه وقتی متخصصان BDD را تشخیص می دهند، تعیین می کنند که آیا بیگورکسی بخشی از بیماری فرد است یا خیر. برخی از افراد مبتلا به BDD بطور همزمان دارای بیگورکسی نیستند.

همچنین بخوانید:

ورزش اجباری (کلیک)

نرخ شیوع

میزان شیوع بیگورکسی بر اساس دموگرافی می تواند متفاوت باشد. برای نمونه طبق یک مطالعه در سال 2022 روی 3618 نوجوان استرالیایی، رده سنی 11 تا 19 سال، 2.2% از پسران و 1.4% از دختران مبتلا به دیسمورفی عضلانی بودند.

نویسندگان مطالعه بیان کردند که بیگورکسی دارای یک ارتباط حاشیه ای با بالاتر بودن سن و بدون ارتباط با جنسیت یا وضعیت اجتماعی-اقتصادی است.

در مقایسه، یک مطالعه در سال 2018 روی 120 فرد بدنساز نشان داد که 58.3% از آنها دارای نمرات بالایی در پرسشنامه اختلال دیسمورفی عضلانی (MDDI) هستند. MDDI یک مقیاس اندازه گیری علائم برای دیسمورفی عضلانی است.

طبق یک مطالعه در سال 2020، داده های مربوط به شیوع دیسمورفی عضلانی محدود است.

با این حال طبق تحقیقات قدیمی تر، بیگورکسی یا سطوح بالای علائم آن 1% تا 54% از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. این شیوع در جمعیت کل نسبت به جمعیت بدنسازی یا وزنه برداری، کمتر است.

علائم دیسمورفی عضلانی

علائم دیسمورفی عضلانی عبارتند از:

صرف زمان زیادی برای ورزش کردن
ورزش با وجود خطر آسیب
ورزش کردن با درد
پوشیدن لباس های گشاد یا چند لایه برای پنهان کردن عیوب درک شده
پوشیدن لباس هایی که قسمت های خاصی از بدن را برجسته می کند
اولویت دادن به ظاهر فیزیکی
برنامه ریزی فعالیت های دیگر حول تمرین
فدا کردن شغل، روابط، امور مالی و سایر علایق برای ورزش
اعتقاد به اینکه عضلاتشان باید بزرگتر باشد
کالری شماری
ثابت نگه داشتن محتوای غذایی
حفظ یک برنامه غذایی سفت و سخت
وسواس در مورد استفاده از آینه یا اجتناب از آن
استفاده از استروئیدها یا داروهای افزایش دهنده عملکرد

همچنین بخوانید:

نحوه محاسبه کالری (کلیک)

علت دیسمورفی عضلانی چیست

به گفته بنیاد بین المللی OCD (IOCDF)، هیچ علت خاصی برای دیسمورفی عضلانی وجود ندارد. با این حال، عواملی مانند موارد زیر در ایجاد این وضعیت موثر هستند:

بیولوژی
مورد اذیت یا قلدری قرار گرفتن در دوران کودکی
تاثیرات فرهنگی یا رسانه ای
عزت نفس پایین
انزوای اجتماعی
تنهایی

همچنین بخوانید:

نحوه لذت بردن از تنهایی (کلیک)

عوامل خطر دیسمورفی عضلانی چیست

افرادی که ورزش های مرتبط با بهبود ظاهر را انجام می دهند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیگورکسی هستند. طبق یک مطالعه کوچک در سال 2018، دیسمورفی عضلانی بیشتر در بین بدنسازان رخ می دهد تا در بین ورزشکاران قدرتی یا فیتنس.

محققان دریافتند بدنسازانی که علائم اضطراب اجتماعی و ارتورکسیا عصبی دارند، با احتمال بیشتری برای تجربه علائم دیسمورفی عضلانی مواجه هستند.

افراد دارای تمایلات کمال گرایی نیز در معرض خطر ابتلا به دیسمورفی عضلانی هستند.

کمال‌ گرایی مستقیما می‌ تواند روی فرد تاثیر بگذارد و آن‌ ها را به سمتی داشتن اندامی سوق دهد که آن را بی‌ نقص می‌ دانند. تفکر کمال گرایانه غیر مستقیم می تواند باعث شود آنها از بدنی که در حال حاضر دارند، ناراضی باشند.

همچنین بخوانید:

اورتورکسیا (کلیک)

MD و سایر شرایط سلامت روان

طبق IOCDF، بیگورکسی معمولا در کنار بیماری سلامت روانی زیر رخ می دهد:

اختلال مصرف مواد
اختلال وسواس اجباری (OCD)
اختلالات اشتها
اختلالات خلقی
اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال نقص توجه و بیش فعالی

بر اساس بررسی سال 2019، ارتباط بین علائم اختلال خوردن و علائم دیسمورفی عضلانی مثبت و از نظر آماری معنی دار است.

نویسندگان همچنین به ارتباط بین علائم دیسمورفی عضلانی و وسواس و اجبار اشاره کردند:

وسواس فکری: افراد مشغول اندازه عضلات خود هستند.
اجبار: افراد مبتلا به این وضعیت رفتارهای تکراری و اجباری انجام می دهند، مانند بررسی خود در آینه یا ارزیابی ذهنی ظاهر خود در مقایسه با دیگران.

DSM-5 مشخصات دیسمورفی عضلانی مربوطه و BDD را در رده اختلالات وسواسی اجباری و مرتبط قرار می دهد.

همچنین بخوانید:

آیا بیش فعالی ارثی است (کلیک)

تشخیص

بیگورکسی یک زیرگروه از BDD است، بنابراین ممکن است در ابتدا تشخیص بر BDD متمرکز شود. متخصصان معمولا از نسخه اصلاح شده مقیاس وسواسی اجباری ییل-براون برای تشخیص BDD استفاده می کنند.

پشکان در خصوص احساس شخص در مورد ظاهر خود، تاثیر این احساسات بر کیفیت زندگی و اینکه آیا فرد دارای افکار و رفتارهای تکراری یا اجباری است، سوال می پرسند.

اگر فرد دارای علائم BDD است، پزشک سوالات بیشتری برای تشخیص زیر نوع بیگورکسی می پرسد. به عنوان نمونه ممکن است آنها از پرسشنامه MDDI استفاده کنند که علائم دیسمورفی عضلانی را ارزیابی و آن را به سه گروه زیر طبقه بندی می کند:

مشکل داشتن با اندازه عضلات خود
عدم تحمل ظاهر
اختلال عملکرد

درمان دیسمورفی عضلانی

گزینه های درمانی برای دیسمورفی عضلانی عبارتند از:

روان درمانی: رفتار درمانی شناختی (CBT)، درمان فراشناختی، خانواده درمانی یا سایر تکنیک ها
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین: داروهای ضد افسردگی مانند فلوکستین (پروزاک) و سیتالوپرام (سلکسا)

ممکن است درمان شامل ترکیبی از روان درمانی و دارو باشد.

معمولا جراحی برای تنظیم عیوب درک شده موثر نیست و ممکن است علائم دیسمورفی عضلانی را بدتر کند.

اگر فرد از استروئید استفاده کرده باشد، باید به متخصص غدد نیز مراجعه کرد.

همچنین بخوانید:

CBT چیست (کلیک)

زمان مراجعه به پزشک

ممکن است افراد مبتلا به بیگورکسی به دنبال درمان نباشند زیرا انکار می کنند یا نمی دانند که یک وضعیت سلامت روانی دارند.

با این حال، اگر فردی دارای علائم دیسمورفی عضلانی باشد بهتر است به پزشک مراجعه کند.

IOCDF مراجعه به یک متخصص در زمینه BDD، اختلالات تصویر بدن یا OCD را پیشنهاد می کند.

افراد مبتلا به BDD در معرض خطر خودکشی قرار دارند. طبق یک مطالعه در سال 2021، این خطر در افراد دارای دیسمورفی عضلانی نیز وجود دارد. در صورت داشتن افکار خودکشی یا قصد آسیب رساندن به خود باید با پزشک صحبت کنید.

همچنین بخوانید:

افکار خودکشی (کلیک)

سوالات متداول

در زیر به دو سوال متداول در مورد دیسمورفی عضلانی پاسخ داده شده است:

آیا در آینده دیسمورفی عضلانی رایج تر می شود؟

طبق یک مطالعه در سال 2020، میزان این اختلال در بین نوجوانان در حال افزایش است. هنگامی که محققان 186 فرد 16 تا 18 ساله را، در مورد جنبه‌ هایی از بدن که بیشتر نگران آن‌ ها بودند، بررسی کردند، مردان اغلب در مورد عضله‌ سازی خود نگران بودند.

نویسندگان از رسانه های اجتماعی به عنوان یک عامل تاثیرگذار احتمالی یاد می کنند.

تفاوت بین بیگورکسی و دیسمورفی عضلانی چیست؟

بیگورکسی (Bigorexia) نام دیگر دیسمورفی عضلانی است. همچنین ممکن است به این وضعیت تحت عنوان بی اشتهایی معکوس نیز اشاره شود.

خلاصه

دیسمورفی عضلانی یک وضعیت سلامت روان شامل مشغله ذهنی پیرامون افزایش اندازه عضلات است.

افراد مبتلا به بیگورکسی عضله سازی را نسبت به جنبه های مهم زندگی خود، مانند شغل، روابط، یا سلامت کلی، در اولویت قرار می دهند.

هرکسی می تواند به دیسمورفی عضلانی مبتلا شود با این حال شرکت در ورزش های ظاهر محور مانند بدنسازی باعث افزایش خطر ابتلا به این وضعیت می شود. تراپی و دارو از جمله روش های درمانی آن هستند.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.