آیا همه افراد سلول های سرطانی دارند؟

یک سلول معمولی و سالم دارای چرخه حیات رشد، تقسیم و مرگ می باشد. سلول سرطانی، سلولی غیر طبیعی است که این چرخه را دنبال نمی کند.

سلول های سرطانی به جای اینکه براساس چرخه حیات خود از بین بروند، سلول های غیر طبیعی بیشتری را تولید و تکثیر نموده که می توانند به بافت اطراف خود حمله کنند. همچنین، آنها می توانند در سراسر خون و سیستم لنفاوی حرکت کرده و به سایر نقاط بدن گسترش یابند.

بیایید نگاه دقیق تری به آنچه باعث می شود یک سلول طبیعی، سرطانی شود و راهکارهایی که می توان انجام داد تا احتمال ابتلا و گسترش سرطان کاهش یابد، داشته باشیم.

مطالب جمع آوری شده در این مقاله، برگرفته از بروزترین مقالات علمی (۲۰۲۰) بوده و صرفا جهت بالا بردن اطلاعات عمومی می باشد.

در صورت دارا بودن مشکلات سلامت و پزشکی، به پزشک متخصص مربوطه مراجعه نمایید.

لازم به ذکر است به غیر از مقاله درج شده هیچگونه مشاوره ی دیگری ارائه نمی گردد.

 

 

آیا همه افراد در بدن خود، سلول های سرطانی دارند؟

پاسخ این سوال خیر است، همه افراد در بدن خود سلول های سرطانی ندارند.

بدن انسان دائما” در حال تولید سلول های جدید است، این احتمال وجود دارد که برخی از آنها سرطانی شوند.

در هر لحظه، ممکن است بدن سلول هایی تولید کند که DNA آنها آسیب دیده اند، اما این بدان معنی نیست که سرنوشت آنها سرطانی شدن است.

بیشتر اوقات، سلول های دارای DNA آسیب دیده، یا خود را ترمیم می کنند یا بواسطه مرگ سلولی (apoptosis) از بین می روند. احتمال ابتلا به سرطان فقط در شرایطی رخ می دهد که هیچ یک از این موارد ذکر شده اتفاق نیفتد.

تفاوت بین سلول های سرطانی و سلول های طبیعی چیست؟

به طور خلاصه، سلول های طبیعی از دستورالعمل ها پیروی نموده، اما سلول های سرطانی پیروی نمی کنند.

سلول های طبیعی فقط در صورتی که نیاز به جایگزینی سلول های آسیب دیده یا پیر باشد، رشد نموده و تقسیم می شوند. سلول های بالغ عملکردهای تخصصی دارند. هنگامی که آنها هدف خود را محقق سازند، می میرند و چرخه حیات خود را تکمیل می کنند.

سلول های سرطانی ژن های جهش یافته دارند و نسبت به سلول های طبیعی عملکرد تخصصی کمتری دارند. سلول های سرطانی از روال معمولی همیشگی پیروی نمی کنند. آنها، چه نیاز باشد چه نباشد، رشد کرده و تقسیم می شوند؛ و زمانی که باید از بین بروند، نمی میرند. این گونه رشد، رشد خارج از کنترل است که منجر به سرطان می شود.

سلول های سرطانی بواسطه تجمع و انباشته شدن، تشکیل تومور داده و به بافت اطراف خود گسترش می یابند. همچنین، این سلول ها می توانند جدا شده و به سایر نقاط بدن حرکت کنند.

سلول های سرطانی می توانند بر رفتار سلول های طبیعی تاثیر بگذارند که این امر مساله را پیچیده تر می کند. آنها می توانند سلول های سالم اطراف خود را وادار به رشد و گسترش رگ های خونی جدید کنند تا بواسطه تامین مواد مغذی، از تومورهای سرطانی محافظت کنند.

سلول های سرطانی اغلب می توانند با مهار کردن سلول های ایمنی از ایجاد تمایز آن ها با سایر سلول های طبیعی دیگر، از سیستم ایمنی بدن بگریزند.

تفاوت بین سلول های خوش خیم و بدخیم چیست؟

تفاوت بزرگی بین سلول های خوش خیم و بدخیم وجود دارد.

سلول های خوش خیم غیر سرطانی هستند. آنها گاهی اوقات بیش از حد تولید شده و تومور تشکیل می دهند، اما توانایی گسترش به بافت های دیگر را ندارند.

آنها معمولا” تهدید کننده حیات نیستند، اما در صورتی که بسیار بزرگ شوند یا به اندامی فشار وارد کنند، می توانند تهدید کننده حیات گردند. برای مثال، یک تومور خوش خیم مغزی می تواند خطرناک باشد.

هنگامی که یک تومور خوش خیم برداشته و حذف می گردد، بعید به نظر می رسد که مجدد رشد کرده و توسعه یابد. از آنجا که سلول های خوش خیم گسترش نمی یابند، نیازی به درمان جهت جلوگیری از بازگشت سلول های خوش خیم وجود ندارد.

سلول های بدخیم (Malignant cells)، سرطانی  و به طور بالقوه تهدید کننده حیات هستند. آنها توانایی گسترش به بافت های مجاور و سراسر بدن را دارند.

هنگامی که یک تومور بدخیم برداشته می شود، هر سلول باقی مانده می تواند منجر به رشد سلول سرطانی جدید گردد. به همین دلیل است که سرطان اغلب نیاز به درمان اضافی همانند شیمی درمانی، ایمن درمانی یا پرتو درمانی دارد تا سلول های سرطانی در سراسر بدن به دقت جستجو و محو شوند.

علل ایجاد سرطان – چه چیزی باعث سرطان می شود؟

سرطان با DNA آسیب دیده مرتبط است. 5 تا 10 درصد تمام سرطان ها با جهش های ژنتیکی ارثی مرتبط می باشند.

بواسطه داشتن یکی از این جهش های ژنتیکی، خطر گسترش و ابتلا به سرطان افزایش می یابد، اما اجتناب ناپذیر نیست.

جهش های ژنتیکی از طریق عوامل دیگر نیز حاصل می گردد، برخی موارد دیگر علل ایجاد سرطان شامل:

• مواد شیمیایی موجود در دود تنباکو
• اشعه ماوراء بنفش (UV) ناشی از خورشید یا دستگاه های برنزه کننده
• قرار گرفتن در معرض تشعشعات، از جمله درمان با اشعه (پرتو درمانی)
• رژیم غذایی ضعیف، شامل مصرف زیاد گوشت های فرآوری شده
• عدم تحرک جسمی
• سوء مصرف الکل
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مانند رادون (ماده رادیواکتیو)، سرب و آزبست
• عفونت هایی مانند ویروس پاپیلوم انسانی و هپاتیت

علت دقیق گسترش سرطان در بدن فرد همیشه مشخص نیست. ترکیبی از عوامل ممکن است در شروع سرطان نقش داشته باشند. هنگامی که سلولی جهش داشته باشد، به هر سلولی که تولید می کند انتقال می یابد.

برای کاهش خطر ابتلا به سرطان چه کاری می توانید انجام دهید؟

شما نمی توانید خطر ابتلا به سرطان را به طور کامل حذف کنید، اما اقداماتی وجود دارند که می توانید با رعایت آنها، خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهید.

• از مصرف دخانیات شامل سیگار، پیپ، محصولات تنباکویی بدون دود و … خودداری کنید. در ایالات متحده آمریکا، از هر 3 مرگ و میر ناشی از سرطان، یک مرگ به استعمال دخانیات نسبت داده می شود.

 

• غربالگری های منظم سرطان را انجام دهید. برخی از غربالگری ها، همانند تست پاپ اسمیر و کولونوسکوپی، می توانند سلول های غیر طبیعی را قبل از اینکه فرصت تبدیل به سرطان شدن داشته باشند، تشخیص دهند. غربالگری های دیگر مانند ماموگرافی، می تواند سلول های سرطانی موضعی را قبل از شروع به گسترش یافتن، تشخیص دهند.

 

• الکل را در حد اعتدال بنوشید. نوشیدنی های الکلی حاوی اتانول هستند که با مرور زمان خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهند. نوشیدن الکل برای زنان یک شات در روز و در مردان باید به دو شات در روز محدود گردد. (نوشیدن الکل در دین اسلام حرام است)
  

 

• از پوست خود در برابر آفتاب محافظت کنید. با پوشاندن پوست با استفاده از کلاه، دستکش و … و همچنین استفاده مداوم و کافی از ضد آفتاب دارای SPF حداقل 30، سبب محافظت از پوست در برابر پرتوهای مضر UV می گردد. سعی کنید از ماندن طولانی مدت در زیر نور آفتاب بویژه در اواسط روز خودداری نموده و از تخت های برنزه کننده یا لامپ های خورشیدی استفاده نکنید.

 

• یک رژیم سالم و متعادل را دنبال کنید. سعی کنید مقدار زیادی سبزیجات، میوه و غلات کامل را در رژیم غذایی خود بگنجانید. مصرف غذاهای فرآوری شده، قندها، گوشت قرمز و گوشت های فرآوری شده را محدود کنید. جهت حفظ سلامت، بهترین رژیم کلی انتخاب شده در سال 2020 رژیم غذایی مدیترانه ای است.
  

 

• ورزش و عدم تحرک جسمی می تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. تلاش کنید حداقل 150 دقیقه ورزش ملایم و ​​یا 75 دقیقه ورزش شدید در هفته انجام دهید.

در مورد واکسن هایی که در کاهش خطر ابتلا به سرطان های خاص موثرند، از پزشک راهنمایی بخواهید.

ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) یک عفونت جنسی است که از طریق تماس پوست به پوست منتقل می شود و می تواند باعث سرطان های دهانه رحم، دستگاه تناسلی و سر و گردن شود. مركز كنترل و پيشگيری از بيماری ها، واكسن پیشگیری از HPV را برای افراد 9 تا 26 ساله توصيه می کند.

همچنین، واکسنی برای هپاتیت B، یک عفونت ویروسی که می تواند خطر ابتلا به سرطان کبد را افزایش دهد، وجود دارد.

در مورد خطر ابتلا به سرطان و اقدامات دیگری که می توانید انجام دهید تا این خطرات کاهش یابند، با پزشک خود مشورت کنید.

سخن آخر

همه افراد سلول های سرطانی در بدن خود ندارند.

 بدن شما دائما در حال ایجاد سلول های جدید است. این بدان معنیست که همیشه این احتمال وجود دارد که برخی از آنها آسیب ببینند. سلول های آسیب دیده لزوما به سرطان تبدیل نخواهند شد.

سرطان به طور معمول از آسیب به DNA بواسطه جهش های ژنتیکی ارثی و یا قرار داشتن در معرض برخی عوامل مضر در زندگی روزمره گسترش می یابد.

شما نمی توانید جهش های ژنتیکی را کنترل کنید. اما تغییر در سبک زندگی می تواند عاملی موثر در کاهش خطر گسترش سرطان باشد.

انجام آزمایشات و غربالگری های خاص سرطان جهت پیش بینی و متوقف نمودن بیماری پیش از شروع آن، لازم و موثر است.