بیشتر افرادی که به کووید 19 (کروناویروس عامل COVID-19) مبتلا می شوند، می توانند در خانه بهبود یابند. در حال حاضر هیچ درمان خاصی برای COVID-19 (درمان کروناویروس جدید) وجود ندارد. اما برخی از همان راهکارهای درمانی مراقبتی که در هنگام آنفولانزا انجام می دهید- استراحت به میزان کافی، آبرسانی و هیدراته نگه داشتن بدن و استفاده از داروهای مسکن جهت تسکین تب و درد- نیز می توانند در درمان کووید 19 یا کروناویروس موثر باشند.

در این میان دانشمندان در تلاشند تا درمان های موثر را توسعه دهند.

روش های درمانی کووید 19 مورد بررسی شامل: داروهاییست که در درمان مالاریا و بیماری های خودایمنی مورد استفاده قرار می گیرد؛ همچنین داروهای ضد ویروسی که در رابطه با سایر ویروس ها تولید شده اند و استفاده از آنتی بادی های افرادی که از کووید 19 بهبود یافته اند.

دراین مقاله تمام راهکارها و روش های درمانی کووید 19 که تاکنون مورد استفاده قرار گرفته است، بررسی شده است.

اطلاعات این مقاله برگرفته از به روزترین مقالات علمی (June 2020) معتبرترین سایت های دنیا می باشد.

در نظر داشته باشید، با تکمیل مطالعات، احتمال دارد نتایج جدیدتری بدست بیایند، بنابراین اطلاعات مربوط به این بیماری به مرور زمان به روز می شوند.

در صورت دارا بودن مشکلات سلامتی، به پزشک متخصص مربوطه مراجعه نمایید.

جهت دریافت هر گونه اطلاعات و مشاوره درباره ویروس کرونا فقط با شماره ۱۹۰ تماس بگیرید.

اویرو در خصوص مسائل پزشکی، انتخاب مکمل ها و لزوم مصرف آنها به غیر از مقاله ی درج شده هیچگونه مشاوره ای ارائه نمی دهد.

پلاسمای خون بهبود یافتگان (convalescent plasma) چیست؟ و چگونه می تواند به افراد مبتلا به کووید 19 کمک کند؟

هنگامی که افراد مبتلا به COVID-19 (عامل کروناویروس) بهبود می یابند، خون آن ها حاوی آنتی بادی هاییست که بدن جهت مبارزه با کروناویروس تولید می کند.

آنتی بادی ها عاملی موثر و کمک کننده در بهبود بیماران مبتلا می باشند.

آنتی بادی ها در پلاسمای خون یافت می شوند که جزئی از خون می باشد.

استفاده از پلاسمای بهبودیافتگان (convalescent plasma)، بیش از صد سال است که جهت درمان انواع بیماری ها از سرخک گرفته تا فلج اطفال، آبله مرغان، SARS (سارس) و … مورد استفاده قرار می گیرد.

در شرایط فعلی، پلاسمای حاوی آنتی بادی بیمار بهبود یافته، به بیمار مبتلا به کرونا، تزریق می گردد.

آنتی بادی های اهدایی، در روند درمان بیماران مبتلا- احتمالا کوتاه نمودن دوره درمان و یا کاهش شدت بیماری- عاملی کمک کننده است.

اگرچه روش convalescent plasma، سالهاست که (با درجات موفقیت متفاوت) مورد استفاده قرار می گیرد، اما میزان اثرگذاری آن در درمان کووید 19، مشخص نیست.

در این خصوص گزارش های موفقیت آمیزی از سوی چین منتشر شده است، اما هیچ مطالعه کنترل شده و تصادفی (استاندارد طلا برای مطالعات تحقیقاتی) انجام نشده است. همچنین کارشناسان هنوز بهترین زمان تزریق پلاسما در طول دوره بیماری را نمی دانند.

در 24 مارس 2020، FDA شروع به استفاده از پلاسمای بهبودیافتگان در بیماران مبتلا به عفونت های خطرناک و تهدید کننده سریع زندگی بیماران کووید 19، نمود.

این روش درمانی همچنان تجربی تلقی می گردد.

در بیماری کرونا (کووید 19)، چه کسی می تواند پلاسما اهدا کند؟

جهت اهدای پلاسما، فرد باید چندین معیار را رعایت کند:

تست کووید 19 مثبت داشته باشد.

بهبود از بیماری حاصل شده باشد.

به مدت 14 روز هیچ علائمی از بیماری مشاهده نشده باشد.

تست کووید 19 زمان حالشان منفی باشد.

میزان آنتی بادی پلاسمای خونشان به اندازه کافی بالا باشد.

اهدا کننده و بیمار دارای گروه خونی سازگار باشد.

هنگام اهدای پلاسما، سایر بیماری های عفونی دیگر، غربالگری گردد.

اهدای پلاسما نباید سبب تضعیف سیستم ایمنی فرد دهنده شده و او را مستعد ابتلای مجدد به ویروس نماید.

هر اهدا کننده، پلاسمای کافی جهت درمان یک تا سه بیمار را تولید می کند.

آیا درمان ضد ویروسی برای کووید 19 وجود دارد؟

در حال حاضر هیچ درمان ضد ویروسی برای کووید 19 (کروناویروس) وجود ندارد.

با این حال، داروهایی که قبلا جهت درمان سایر عفونت های ویروسی تولید شده اند، مورد آزمایش قرار می گیرند تا مشخص گردد آیا در برابر ویروس عامل کووید 19 نیز موثرند یا خیر.

چرا توسعه و بسط درمان بیماری های ویروسی دشوار است؟

یک داروی ضد ویروسی باید بتواند قسمت خاصی از چرخه زندگی ویروس مورد نظر را که برای تولید مثل لازم است، مورد هدف قرار دهد.

علاوه بر این، داروی ضد ویروس باید توانایی کشتن ویروس را بدون کشتن سلول انسانی اشغال شده، داشته باشد.

نکته دیگر در خور توجه این است که ویروس ها دارای سازگاری بالایی می باشند. و از آنجایی که سرعت تولید مثل در آنها بالاست و فرصت بسیار برای جهش (تغییر اطلاعات ژنتیکی) در نسل های جدید را دارند، در نتیجه به طور بالقوه در برابر هر گونه دارو و یا واکسن تولید شده، مقاوم می گردند.

چه راهکارهای درمانی جهت معالجه کروناویروس وجود دارد؟

همانگونه که پیشتر عنوان گردید، در حال حاضر هیچ درمان ضد ویروسی برای COVID-19 وجود ندارد.

با این وجود، همانند درمان هر عفونت ویروسی دیگر، اقدامات زیر کمک کننده است:

شما به استراحت زیادی نیاز دارید.

بدن خود را کاملا هیدراته نگه دارید.

جهت کاهش تب و تسکین درد، از استامینوفن استفاده کنید.

حتما از دستورالعمل های ارائه شده پیروی کنید.

اگر از هرگونه داروی ترکیبی سرماخوردگی یا آنفولانزا استفاده می کنید، میزان و دوز مصرفی را کاملا رعایت کنید.

جهت استفاده از استامینوفن و مسکن ها، مقدار کل روزانه محصولات نباید از 3000 میلی گرم تجاوز کند.

جهت هر گونه اطلاعات و راهنمایی بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.

آیا دگزامتازون در درمان کووید 19 موثر است؟

گزارش دریافتی از یک آزمایش بالینی نشان داد که داروی کورتیکو استروئیدی دگزامتازون، سبب کاهش خطر مرگ بیماران کووید 19 بستری شده نوع حاد می گردد. این گزارش پیش از انتشار در مجله پزشکی به بیرون آمد، بدین معنی که نتایج تحقیق، بررسی های دقیق و معمول را طی نکرده است.

بسیاری از پزشکان، از جمله پزشکان ایالات متحده، از زمان آغاز همه گیری (pandemic) بیماری، بیماران بسیار ناخوش احوال مبتلا به کووید 19 را با کورتیکواستروئیدها درمان می کنند.

این امر منجر به بهبود علائم حیاتی بیمارانی که واکنش بیش از حد سیستم ایمنی نسبت به عفونت ویروسی را داشته اند (طوفان سیتوکین: cytokine storm) گردید.

در این حالت، واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن است که سبب آسیب به ریه و سایر اندام ها شده و اغلب منجر به مرگ می گردد.

دگزامتازون و سایر کورتیکواستروئیدها (متیل پردنیزولون، پردنیزولون) داروهای ضد التهابی قوی می باشند که به راحتی و با قیمت ارزان در دسترس هستند.

سوال کلیدی در مورد دگزامتازون این است که اگر بر روی برخی بیماران مبتلا به کووید 19 موثر است، مصرف آن از چه زمانی باید آغاز گردد؟

اگر خیلی زود شروع کنید، سیستم دفاعی بدن کند می شود و این امر منجر به پیشرفت ویروس خواهد شد.

موثرترین زمان مصرف دگزامتازون که می تواند بالاترین اثربخشی در حس زیستی و حیات را ایجاد کند، هنگامیست که بررسی های آزمایشگاهی واکنش بیش از حد سیستم ایمنی را پس از شروع به کاهش میزان ویروس در بدن نشان می دهد.

جهت تائید اثربخشی دارو، نیازمند مطالعات گسترده و فراتر از گزارش فعلی است.

آیا مصرف ایبوپروفن در درمان علائم کووید 19 ، ایمن و بی خطر است؟

براساس گزارشات افراد به ظاهر سالم با تست مثبت کووید 19، که از NSAID جهت تسکین علائم و توسعه یک بیماری شدید بویژه ذات الریه استفاده می کردند، برخی پزشکان فرانسوی مخالف استفاده از ایبوپروفن (Motrin, Advil و بسیاری از نسخه های ژنریک آن) جهت بهبود علائم کووید 19، می باشند.

موارد عنوان شده در این خصوص، از روی مشاهدات بوده و مبتنی بر مطالعات علمی نیست.

WHO (سازمان بهداشت جهانی) در ابتدا استفاده از استامینوفن به جای ایبوپروفن را جهت کمک به کاهش تب و درد مرتبط با عفونت کروناویروس توصیه نمود، اما اخیرا اظهار داشت که می توان هم از استامینوفن و هم ایبوپروفن استفاده نمود.

تغییرات سریع در توصیه و تجویز داروها، سبب ایجاد حس عدم اطمینان می گردد.

از آنجا که برخی پزشکان در خصوص مصرف NSAID ها ابراز نگرانی کرده اند، هنوز هم به نظر می رسد انتخاب استامینوفن با دوز حداکثر 3000 میلی گرم، انتخاب بهتری باشد.

با این وجود، اگر مشکوک و یا مطمئن به ابتلا به بیماری کووید 19 هستید و نمی توانید استامینوفن مصرف کنید، و یا حداکثر دوز مصرفی مجاز را استفاده نموده اید و همچنان به مسکن جهت تسکین علائم نیاز دارید، نیاز نیست که از مصرف بدون نسخه ایبوپروفن به طور خاص اجتناب نمایید. در هر صورت آنچه لازم و واجب است مشورت با پزشکتان می باشد.

آیا کلروکین/ هیدروکسی کلروکین و آزیترومایسین جهت درمان کووید 19، ایمن و موثر است؟

گزارشات اولیه از چین و فرانسه حاکی از آن است که بیماران مبتلا به کووید 19 حاد و با علائم شدید، بواسطه استفاده از کلروکین و یا هیدروکسی کلروکین، بهبود سریعتری داشته اند.

برخی پزشکان از ترکیب هیدروکسی کلروکین و آزیترومایسن با برخی اثرات مثبت استفاده نموده اند.

هیدروکسی کلروکین و کلروکین در درجه اول، جهت درمان بیماری مالاریا و چند بیماری التهابی همانند لوپوس و آرتریت روماتوئید مورد استفاده قرار می گیرد.

آزیترومایسین یک آنتی بیوتیک عمومی تجویز شده برای گلودرد میکروبی و ذات الریه باکتریایی می باشد.

هر دو دارو ارزان و قابل دسترس هستند.

نشان داده شده است که هیدروکسی کلروکین و کلروکین ویروس کووید 19 را در ظرف آزمایشگاهی از بین می برد.

به نظر می رسد که داروها از طریق دو مکانیسم عمل می کنند.

در گام اول، این دو دارو، اتصال ویروس به سلول را سخت تر کرده و مانع از ورود آن به سلول و تکثیر داخل سلولی می گردد.

دوم، اگر ویروس موفق به ورود به داخل سلول گردد، آن ها را پیش از تکثیر می کشند.

آزیترومایسین هرگز جهت عفونت های ویروسی مورد استفاده قرار نمی گیرند. با این وجود این آنتی بیوتیک دارای برخی تاثیرات ضد التهابیست.

اگرچه هنوز اثبات نشده است اما در خصوص این مساله که آزیترومایسین می تواند عاملی کمک کننده در کاهش واکنش بیش از حد سیستم ایمنی در برابر عفونت COVID-19 باشد، گمانه زنی هایی وجود دارد.

متخصصان همچنان در ارتباط با اینکه این داروها به تنهایی و یا به صورت ترکیبی می توانند عفونت ویروسی کرونا را درمان کنند مطمئن نیستند.

در حالیکه مطالعات اخیر نشان داده است که آنها هیچگونه فایده ای ندارند و احتمال خطر مرگ ناشی از ناهنجاری های ضربان قلب کشنده وجود دارد، دو مطالعه حمایتی از این نتایج، بواسطه بی نظمی در نحوه جمع آوری اطلاعات و تحلیل نتایج، بیانیه خود را پس گرفته اند.

با توجه به تاثیر هیدروکسی کلروکین به تنهایی جهت جلوگیری از کروناویروس، نتایج برگرفته از یک آزمایش بالینی به تازگی منتشر شده در مجله پزشکی New England نشان داد که این دارو از بروز عفونت جلوگیری نمی کند. اگرچه، چگونگی انجام این مطالعه توسط برخی از کارشناسان مورد سوال قرار گرفته است.

شایان ذکر اشت که نظریه ارائه شده تغییر نکرده است. کلروکین یا هیدروکسی کلروکین همراه و یا بدون آزیترومایسین نباید جهت جلوگیری یا درمان عفونت کووید 19 مورد استفاده قرار گیرد، مگر در بیمارستان برحسب صلاحدید تجویز شده و یا به عنوان بخشی از آزمایشات بالینی بکار رود.

آزمایشات بالینی که جهت ارزیابی اثربخشی این داروها آغاز شده بود، ادامه دارد.

آیا داروی ضد ویروسی رمدزیویر (رمدسیویر : Remdesivir) در درمان کرونا موثر است؟

دانشمندان در سراسر دنیا، داروهایی که قبلا در درمان سایر عفونت های ویروسی تهیه شده بودند را بررسی و آزمایش کرده تا ببینند که آیا آنها در برابر کروناویروس جدید نیز موثرند یا خیر.

یکی از داروهای مورد توجه بسیاری از محققان، داروی ضد ویروسی رمدزیویر است. این امر بدان علت است که کروناویروسی که موجب کووید 19 می گردد شبیه کروناویروسیست که مسبب ایجاد بیماری های SARS و MERS* می باشد.

* شواهد آزمایشگاهی و مطالعات حیوانی نشان می دهد که رمدزیویر می تواند در محدود نمودن تولیدمثل و گسترش این ویروس ها در بدن موثر واقع گردد.

بخش مهمی از هر سه ویروس وجود دارد که بویژه می تواند توسط داروها مورد هدف قرار گیرند. آن بخش که مسبب تولید آنزیمی مهم و مورد نیاز ویروس ها جهت تولید مثل است، تقریبا در هر سه نوع کروناویروس یکسان می باشند؛ داروهایی همانند Remdesivir که با موفقیت به هدف مورد نظر در ویروس های عامل SARS و MERS اصابت می کنند، می توانند در برابر ویروس کووید 19 نیز موثر واقع شوند.

رمدیزیور جهت درمان چندین بیماری ویروسی دیگر همانند ویروس ابولا (کروناویروس نیست) توسعه یافته است.

عملکرد رمدزیویر بواسطه مهار نمودن توانایی کروناویروس در تولیدمثل و ساخت نسخه های کپی خود صورت می پذیرد: اگر ویروس نتواند تولیدمثل کند، نمی تواند نسخه هایی همانند خود را تولید نموده و در سایر سلول ها و نقاط بدن گسترش یابد.

رمدیزویر توانایی کروناویروس های عامل SARS و MERS را جهت آلوده سازی سلول ها در ظرف آزمایشگاهی، مهار می کند.

این دارو همچنین جهت درمان کروناویروس در حیوانات نیز موثر است و سبب کاهش ویروس در بدن و بهبود مشکلات ریوی ناشی از آن می گردد.

به نظر می رسد این دارو در محیط آزمایشگاهی، عاملی موثر جهت محافظت از سلول ها در برابر عفونت کووید 19 می باشد (همانگونه که در مورد ویروس های SARS و MERS صادق است)، اما جهت تائید صحت اطلاعات، مطالعات بیشتری مورد نیاز می باشد.

در این رابطه مطالعات انسانی نیز در حال انجام است. مطالعه ای از چین که در Lancet منتشر شده است نشان داد، بیماران دارای علائم که به مدت 10 روز و یا کمتر با داروی رمدیزویر تحت درمان قرار گرفتند، در مقایسه با بیمارانی که داورنما دریافت می کردند، زمان بهبود بالینی آنها کمی سریعتر بود. اما اختلافات ایجاد شده، معنی دار تلقی نشد.

با این وجود، مطالعه انجام شده در می 2020 که در مجله پزشکی New England منتشر گردید، نتایج امیدوارکننده تری را نشان داد. با بررسی اثربخشی رمدیزویر در مقایسه با دارونما بر روی بیش از 1000 بیمار بستری شده مبتلا به کووید 19، بیمارانی که رمدیزویر دریافت نمودند بهبود سریعتری نسبت به گروه دارونما داشتند. این بررسی، تفاوت آماری معناداری را نشان داد.

رمدیزویر در بیماران مبتلا به کووید 19 حاد، از جمله افرادی که به دستگاه تنفسی و یا قلب متصلند، اثرگذاری کمتری دارد.

در پاسخ به این سوال که آیا رمدیزویر خطر مرگ ناشی از کووید 19 را کاهش می دهد یا خیر:

در اوایل ماه می 2020، FDA مجوز استفاده اضطراری از رمدیزویر را برای بزرگسالان و کودکان بستری شده مبتلا به بیماری شدید کووید 19 تائید کرد.

آیا ویتامین D سبب محافظت در برابر کووید 19 می گردد؟

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ویتامین D می تواند سبب محافظت از بدن در برابر آلوده شدن و ایجاد علائم جدی COVID-19 گردد. بعنوان مثال افرادی که سطح ویتامین D در بدنشان پایین است، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های تنفسی می باشند.

نتایج بدست آمده از یک متا آنالیز (فراتحلیل) نشان داد افرادی که از ویتامین دی استفاده می کنند، بویژه افرادی که میزان ویتامین D پایینی دارند، کمتر مستعد ابتلا به عفونت حاد دستگاه تنفسی خواهند بود.

ویتامین دی به دو طریق در محافظت از بدن در برابر کووید 19 موثر است.

اول بواسطه تقویت سیستم ایمنی و دفاعی بدن در برابر ویروس ها و باکتری ها و

دوم پیشگیری از پاسخ التهابی شدید بدن که در بیماران مبتلا به کووید 19 حاد موثر است.

بدن انسان هنگام قرار گرفتن در معرض آفتاب، ویتامین دی تولید می کند. قرار گرفتن دست ها، پاها و پشت بدن به میزان 5 تا 10 دقیقه در روز در مجاورت معرض آفتاب می تواند مقادیر کافی ویتامین دی برای بدن را تولید نماید.

منابع غذایی سرشار از ویتامین D شامل: ماهی های چرب (قزل آلا، سالمون)، غذاهای غنی شده با ویتامین D (همانند لبنیات، شیر، سویا و غلات)، پنیر و زرده تخم مرغ می باشند.

دوز ویتامین D توصیه شده روزانه، 600 واحد برای بزرگسالان و 800 واحد برای افراد جوان تر و افراد بالای 70 سال می باشد.

استفاده از مکمل ویتامین دی با دوز مصرفی روزانه 1000 واحد برای اکثر افرد بدون خطر است.

خطر اثرات مضر مصرف بیش از 4000 واحد ویتامین دی بصورت روزانه در بزرگسالان افزایش می یابد.

آیا مصرف ویتامین C در دوز بالا جهت معالجه بیماران مبتلا به کووید 19 کاربرد دارد؟ آیا مصرف ویتامین سی جهت پیشگیری از کرونا موثر است؟

برخی بیماران مبتلا به کووید 19 حاد، به امید تسریع بهبودی خود، تحت درمان با دوز بالای ویتامین سی بصورت وریدی قرار گرفته اند.

با این حال، هیچ شواهد و مدارک علمی تائید شده و قاطع در رابطه با اثربخشی ویتامین سی در درمان کووید 19 وجود نداشته و این روش قسمتی از راهکار درمانی استاندارد جهت درمان عفونت کووید 19 نیست.

در این خصوص مطالعاتی در کشور چین در حال انجام است تا مشخص گردد آیا این روش درمانی در بیماران مبتلا به نوع شدید کووید 19 مفید است یا خیر.

ایده استفاده از ویتامین سی با دوز بالا جهت درمان عفونت های شدید موثر است، موضوعی جدید نیست.

مطالعه ای در سال 2017 نشان داد که درمان با استفاده از ویتامین سی با دوز بالا (به همراه کورتیکواستروئیدها و تیامین) در پیشگیری از مرگ افراد مبتلا یه بیماری ویروسی سپسیس* گردید.

* سپسیس نوعی بیماری عفونی کشنده می باشد که سبب کاهش فشار خون خطرناک و نارسایی عضو می گردد.

مطالعه دیگری که در سال 2019 منتشر گردید، به بررسی تاثیر دوز بالای ویتامین C در بیماران مبتلا به عفونت های حاد سپسیس و عفونت حاد تنفسی (ARDS) پرداخت. نتایج نشان دادند در حالیکه در خصوص روند بهبود درمان اصلی، در چهار روز نخست درمان با ویتامین C، پیشرفتی حاصل نشد، اما میزان مرگ بیماران تحت درمان با ویتامین C در 28 روز، کاهش یافت

اگرچه هیچ یک از مطالعات انجام شده به بررسی مصرف ویتامین C در بیماران مبتلا به کووید 19 نپرداخته است، اما ویتامین C تراپی، بطور ویژه بر روی سپسیس و ARDS انجام شده است که این دو بیماری شایع ترین وضعیت های بیماری مشابه با کووید 19 هستند که منجر به بستری در بخش مراقبت های ویژه و استفاده از دستگاه تنفسی شده و یا مرگ را در پی دارند.

در خصوص پیشگیری از کووید 19 بواسطه مصرف ویتامین سی، هیچ مدرک و شواهد علمی که نشان دهد مصرف ویتامین C در جلوگیری از عفونت کروناویروس عامل کووید 19 موثر است، وجود ندارد.

در حالیکه مصرف دوزهای استاندارد ویتامین C کاملا بی خطر است، دوزهای مصرفی بسیار بالا می تواند سبب ایجاد عوارض جانبی ای همچون تهوع، درد شکم و افزایش خطر سنگ کلیه گردد.

تست سرولوژیک (آنتی بادی) برای کووید 19 چیست؟ و چه کاربردی دارد؟

تست سرولوژیک، یک آزمایش خون است که آنتی بادی های ایجاد شده توسط سیستم ایمنی بدن را مورد بررسی قرار می دهد.

در رابطه با ایجاد آنتی بادی ها در بدن دلایل زیادی وجود دارد که مهمترین آنها مبارزه با عفونت هاست.

آزمایش سرولوژیک به طور خاص به دنبال آنتی بادی های ایجاد شده در برابر ویروس کووید 19 می باشد.

پس از ابتلا به عفونت، حداقل 5 تا 10 روز طول می کشد تا آنتی بادی های ویروس در بدن ایجاد گردند.

به همین دلیل است که آزمایش های سرولوژیک به اندازه کافی دقیق و حساس نیستند تا بتوانند یک عفونت فعال کووید 19 را (حتی در افراد دارای علائم) به درستی تشخیص دهند.

با این حال، تست های سرولوژیک در شناسایی افرادی که از بیماری کروناویروس بهبود یافته اند موثر است. یعنی شامل افرادیست که بخاطر نداشتن هیچگونه علائمی، کووید 19 آنها در ابتدا مشخص نشده بود، افرادی که علائم خفیف داشتند، آزمایش منفی کاذب داشتند، تصمیمی به انجام آزمایش نداشتند و یا به هر دلیلی نتوانستند آزمایش دهند.

آزمایش های سرولوژیک تصویری دقیق تر از تعداد افراد مبتلا به کروناویروس، میزان افراد بهبود یافته و همچنین میزان مرگ و میر واقعی را ارائه می دهد.

آزمایشات سرولوژیک همچنین اطلاعاتی در خصوص اینکه: آیا افراد به محض بهبود از کروناویروس نسبت به آن مصون می شوند؛ و اگر چنین است، این مصونیت چقدر ادامه می یابد. ارائه می دهد.

این آزمایشات می تواند جهت مشخص نمودن این مساله که افراد پس از سپری شدن چه زمانی می توانند با خیال راحت به جامعه بازگردند نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

همچنین دانشمندان می توانند به مطالعه و بررسی آنتی بادی های کروناویروس جهت آگاهی از این موضوع که سیستم ایمنی به کدام قسمت از کروناویروس پاسخ می دهد، بپردازند. این مساله به نوبه خود سرنخهایی درباره اینکه واکسن های تولیدی کدام قسمت از ویروس را مورد هدف قرار دهند، می دهد.

در حال حاضر آزمایش های سرولوژیک، در بسیاری از شرکت های خصوصی در سراسر جهان، در دسترس و در حال توسعه می باشند.

با این وجود، پیش از استفاده، دقت این آزمایشات باید توسط ایالات متحده تائید گردد.