روش های انتقال عفونت

روش های انتقال عفونت عبارتند از تمام راه هایی که ممکن است یک فرد از طریق آنها به عفونت مبتلا شود. سرماخوردگی، زخم های چرک دار و دیگر ناراحتی های معمول همگی نتیجه عفونت هستند.

متاسفانه بعضی عفونت ها چندان خوش خیم نیستند، حتی عفونت های باکتریایی یا ویروسی وجود دارند که منجر به مرگ می شوند. 

پس لازم است یاد بگیریم پاتوژن های مولد عفونت چطور وارد بدن می شوند؟ یا اصلا چطور به یک عفونت مبتلا می شویم؟

در این مطلب اصلی ترین روش های انتقال عفونت بررسی شده اند؛ با شناختن این روش ها می توانید از خود و عزیزانتان بهتر محافظت کنید.

دسترسی سریع به سرفصل ها:

انتقال عفونت از طریق مجرای تنفسی↓

انتقال عفونت از طریق تماس پوستی↓

انتقال عفونت از طریق دستگاه گوارشی↓

انتقال عفونت از طریق سیستم ادراری/تولید مثل↓

انتقال عفونت از طریق مجرای تنفسی

شاید شنیده باشید که سرماخوردگی یکی از انواع عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی است.

سرماخوردگی زمانی ایجاد می شود که یکی از انواع 200 ویروس مختلف عامل سرماخوردگی استنشاق شده باشند و وارد مجرای تنفسی شوند.

رینوویروس (Rhinovirus) ها از جمله شایع ترین ویروس هایی هستند که می توانند باعث سرماخوردگی شوند.

آنفولانزا و دیگر عفونت های موجود در هوا هم از همین طریق منتقل می شوند.

برای حفاظت از خود تا جای ممکن از تماس نزدیک با افراد مبتلا به عفونت های تنفسی فوقانی خودداری کنید.

فراموش نکنید بریدگی ها، ضایعات یا زخم های موجود در غشای مخاطی دهان یا بینی، شرایط بسیار خوبی برای ورود عفونت فراهم می آورند. 

سرماخوردگی و آنفولانزا معمولا بطور مستقیم روی ریه ها تاثیر نمی گذارد، اما می توانند منجر به یک عفونت باکتریایی دیگر (عفونت باکتریایی ثانویه) به نام ذات الریه شوند.

انتقال عفونت از طریق تماس پوستی

یکی از مهمترین عملکردهای پوست، ایفای نقشی شبیه به سد محافظ به منظور جلوگیری کردن از ورود عفونت است.

اگر بریدگی، خراش، نیش حشره، یا هر نوع زخم باز دیگری داشته باشید، میکروب هایی که پوست اجازه ورودشان را نمی دهد به راحتی وارد جریان خون می شوند.

البته بعضی عفونت ها، از جمله هرپس حتی با وجود سلامت کامل پوست هم می توانند وارد شوند.

عفونت های رایجی که از طریق تماس پوستی منتقل می شوند عبارتند از:

عفونت بافت (Cellulitis)

وقتی باکتری ها (معمولا باکتری های استرپتوکوکی) از راه بریدگی، سوختگی، زخم یا برش های جراحی وارد بدن شما می شوند، ممکن است مبتلا به یک عفونت خطرناک بالقوه به نام عفونت بافت شوید.

در اینصورت پوست قرمز، ملتهب و دردناک خواهد شد و شما تب، خستگی یا لرز را تجربه می کنید. آنتی بیوتیک ها می توانند عفونت را پیش از پخش شدن در جریان خون درمان کنند.

زرد زخم (Impetigo)

زرد زخم یک عفونت باکتریایی پوستی به شدت مسری است که معمولا در اثر باکتری های استرپ (strep) یا استاف (staph) ایجاد می شود.

این بیماری شایع ترین عفونت پوستی در کودکان است و معمولا روی بزرگسالات تاثیر چندانی ندارد. زرد زخم برای ورود نیازی به شکاف در پوست ندارد، اما اگر پوست آسیب دیده باشد احتمال بروز آن بیشتر است.

در برخی موارد می توان بوسیله پوست از خود در برابر عفونت محافظت کرد. مثلا یکی از کارهایی که اثربخشی فوق العاده ای دارد پوشیدن لباس های آستین بلند و محافظت کننده در جنگل است.

انتقال عفونت از طریق دستگاه گوارشی

مواد غذایی، نوشیدنی ها یا دیگر فرآورده هایی که به باکتری یا ویروس آلوده هستند، در صورت بلعیده شدن می توانند معده یا روده را آلوده کنند و از این جهت یکی از روش های انتقال عفونت محسوب می شوند.

بیشتر افراد در مقطعی از زندگی خود ناراحتی معده را تجربه کرده اند که گاهی اوقات هم بصورت اسهال و/یا استفراغ ظاهر می شود.

گاستروانتریت باکتریایی (bacterial gastroenteritis) یکی از رایج ترین عفونت های معده است که به عنوان مسمومیت غذایی هم شناخته می شود.

مسمومیت های غذایی ممکن است در اثر موارد زیر رخ دهند:

• خوردن گوشت یا مرغی که در طی پرورش با باکتری ها تماس داشته است.
• خوردن فرآورده ای که در طول رشد با آب آلوده در تماس بوده است.
• خوردن گوشت یا فرآورده هایی که در طول حمل و نقل با زباله های حیوانی یا انسانی در تماس بوده است.

از دیگر منابع انتقال عفونت می توان به دست زدن به مواد غذایی نامناسب، نگه داشتن طولانی مدت غذاهای غیر منجمد و عدم رعایت بهداشت اشاره کرد.

انتقال عفونت از طریق سیستم ادراری/تولید مثل

پاتوژن ها می توانند از طریق سیستم ادراری هم وارد بدن شوند. این مسئله در مورد عفونت های ادراری یا عفونت های دستگاه تناسلی بخوبی مشهود است.

عامل عفونی ممکن است در همان محل باقی بماند یا ممکن است وارد جریان خون شود. برای مثال بیماری های مقاربتی اغلب فقط نواحی تناسلی را درگیر می کنند، در حالیکه HIV در تمام مایعات بدن پخش شده و می تواند از طریق مایع منی، ترشحات واژن یا خون هم منتقل شود.