اختلال کندن پوست یک اختلال روانی و رفتار تکراری متمرکز بر بدن می باشد؛ این مقاله دلایل و درمان اختلال وسواس پوست کندن را بررسی می کند.

افراد ممکن است گاهی اقدام به کندن پوست خود کنند. به عنوان مثال، ممکن است تکه ای از پوست را با ناخن کنده و یا یک جوش را بترکانند.

با این حال، کندن گاه به گاه پوست می تواند به یک رفتار مزمن به نام اختلال وسواس کندن پوست (Skin picking) یا پوست کنی (Excoriation disorder) تبدیل شود.

علت دقیق اختلال وسواسی کندن پوست هنوز مشخص نیست؛ اما گفته می شود که ممکن است به دنبال سایر بیماری ها مانند اختلال وسواس فکری عملی (OCD)، اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) یا اوتیسم ایجاد شود.

اختلال کندن پوست می تواند به طرز چشمگیری بر کیفیت زندگی و سلامتی افراد تاثیرگذار باشد.

در این مقاله به دلایل بروز اختلال کندن پوست و درمان های معمول آن می پردازیم.

همچنین بخوانید:

اختلال نوشتن (دیسگرافیا)

اختلال کندن پوست چیست؟

اختلال کندن پوست یک رفتار تکراری متمرکز بر بدن (BFRB) است.

افراد مبتلا به اختلال وسواس کندن پوست ممکن است بطور مکرر به کندن، کشیدن و یا پاره کردن پوست سالم، جوش، تاول و یا پوسته های بدن اقدام کنند.

این اختلال در خانم ها بیشتر از آقایان رخ می دهد و علائم آن اغلب در دوران بلوغ و بزرگسالی ایجاد می شود.

علائم اختلال وسواس کندن پوست عبارتند از:

ادامه دادن کندن پوست علیرغم تلاش های مکرر برای رفع آن
ایجاد ضایعات پوستی مکرر و یا زخم های باز ناشی از کندن پوست
ایجاد نقصان های روانی، جسمی و یا اجتماعی قابل توجه در نتیجه کندن پوست

افراد ممکن است به دلایل مختلفی اقدام به کندن پوست خود کنند.

بعضی افراد ممکن است برای از بین بردن نقصان هایی در پوست این کار را انجام داده و بعضی دیگر در واکنش به استرس، بی حوصلگی و یا از روی عادت به انجام آن بپردازند.

از بسیاری جهات این اختلال یک رفتار بهداشتی تکراری یا وسواسی شبیه به دیگر BFRB ها مثل کشیدن مو یا جویدن ناخن است.

معمولا رفتارهای ناشی از کندن پوست می تواند از چند دقیقه تا چند ساعت و یا چند ماه ادامه پیدا کنند و البته ممکن است در این میان دوره های بهبودی نیز وجود داشته باشند.

این اختلال در صورت عدم درمان می تواند منجر به ضایعات دردناک، خونریزی، ایجاد زخم و مشکلات روانی قابل توجهی گردد.

همچنین بخوانید:

سلامت روان چیست؟

علت ها

افراد ممکن است در واکنش به موارد زیر مبتلا به اختلال کندن پوست شوند.

عفونت، بثورات و یا آسیب دیدگی هایی که ایجاد پوسته کنند: این پوسته ها ممکن است در حین بهبودی خارش ایجاد کرده و همین امر باعث می شود تا افراد به خارش یا کندن آنها تا زمان خونریزی و ایجاد زخم جدید اقدام کنند. به این ترتیب یک چرخه ایجاد شده و این الگوی رفتاری به یک عادت تبدیل می شود.

استرس یا مشکلات مربوط به بهداشت روانی: افراد ممکن است در زمان استرس به جهت تسکین، پوست خود را کنده یا خراش داده، موهای خود را کشیده و یا ناخن های خود را بجوند. افراد دیگری نیز ممکن است احساس کنند که به جهت زیبایی مجبورند نقص های پوست خود را از بین ببرند.

اگرچه کندن پوست دلیل خاصی ندارد اما ممکن است ناشی از عوامل بیولوژیکی و محیطی باشد.

اختلال کندن پوست می تواند به دنبال OCD یا اختلالات روانی دیگر ایجاد شود.

در ادامه به بررسی جزئیات بیشتری در این مورد خواهیم پرداخت.

اختلال وسواس فکری عملی یا اختلال وسواس جبری (OCD)

این اختلال یک بیماری روانی بوده که با افکار و رفتارهای تکراری و ناخواسته شناخته می شود.

طبق اعلام مرکز ملی بیماری های روانی، اختلال OCD بیش از 2% از جمعیت ایالات متحده آمریکا را تحت تاثیر قرار می دهد.

در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، اختلال وسواس کندن پوست به عنوان یک رفتار اجباری در افراد مبتلا به OCD اشاره شده است.

تریکوتیلومانیا یا اختلال کندن مو

این اختلال یک بیماری اجباری مربوط به OCD است. این اختلال باعث ایجاد عادت هایی مثل کشیدن مو، جویدن ناخن و دندان قروچه می شود.

طبق تخمین ها حدود 38% از افرادی که به اختلال کندن پوست مبتلا هستند، تریکوتیلومانیا را نیز تجربه می کنند.

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)

اختلال نقص توجه و بیش فعالی یک اختلال عصبی تکاملی است که توانایی توجه و کنترل رفتارهای تکانشی در افراد را مختل می کند.

طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع ترین بیماری های عصبی تکاملی در بین کودکان است.

افراد مبتلا به ADHD، ممکن است در واکنش به بیش فعالی و یا عدم کنترل رفتارهای تکانشی خود، مبتلا به اختلال کندن پوست شوند.

اختلال طیف اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم (ASD)، یک بیماری عصبی تکاملی است که بر رفتار و ارتباطات افراد تاثیر می گذارد.

پزشکان اوتیسم را یک اختلال طیفی می دانند. دلیل آن طیف وسیع علائم و ظهور آنها با شدت های مختلف است.

اگرچه علائم اوتیسم در افراد مختلف، متفاوت است اما شایع ترین علائم آن عبارتند از:

ارتباط چشمی ناپایدار
کم بودن یا عدم نشان دادن لذت بردن در حین فعالیت ها و تعامل با افراد دیگر
نشان دادن حساسیت های کم یا زیاد نسبت به اطلاعات حسی مثل سر و صدا، نور یا دما
تکرار بعضی از رفتارها یا عبارات که به اکولالیا (Echolalia) معروف است.

علائم رفتاری ASD می تواند به صورت رفتارهای تکراری مانند کندن پوست که اغلب منجر به آسیب رساندن به خود می شود، نمایان شوند.

همچنین بخوانید:

درجه بندی اوتیسم

درمان

گزینه های درمانی اختلال کندن پوست معمولا شامل دارو درمانی و روان درمانی است.

درمان بیماری های زمینه ای نیز می تواند به تسکین تکانه های ناشی از این اختلال کمک کند.

داروها

اختلال وسواسی کندن پوست مربوط به بیماری های زمینه ای روانی یا اختلالات رشد ممکن است به داروهای زیر پاسخ دهد:

بازدارنده بازجذب سروتونین (SSRIs) و سایر داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد تشنج مانند لاموتریژین
داروهای ضد روان ‌پریشی مانند ریسپریدون

روان درمانی

افراد مبتلا به اختلال کندن پوست ممکن است از رفتار درمانی شناختی یا (CBT) بهرمند شوند. این روش درمانی بر روی عادت های منفی و اختلالات کنترل تکانه تمرکز دارد.

در طول درمان CBT یک متخصص یا مشاور بهداشت روان به افراد کمک کرده تا عوامل تحریک عاطفی، جسمی و محیطی منجر به ایجاد رفتارهای منفی را شناسایی و رفع کنند.

آنها می توانند به افرادی که در پاسخ به استرس، اضطراب و یا بی حوصلگی این رفتار را انتخاب می کنند، فعالیت های جایگزین ایمن تری را پیشنهاد کنند.

این گزینه های جایگزین عبارتند از:

فشار دادن یک توپ پلاستیکی
استفاده از مکعب روبیک
طراحی، نقاشی و یا بافتنی

پوشیدن دستکش یا استفاده از بانداژهای چسبی در جلوگیری از آسیب دیدگی یا تمایل به کندن پوست بصورت ناخودآگاه موثر است.

افراد می توانند در خانه و با کمک تکنیک های کنترل استرس و تغییر محیط خود، به کاهش قرارگیری در معرض عوامل محرک اقدام کنند.

نکات خانگی برای کنترل اختلال کندن پوست عبارتند از:

استفاده از پمادهای موضعی مسکن مانند ژل آلوئه ورا یا روغن نارگیل با کیفیت
ورزش منظم
انجام تمرینات یوگا، مدیتیشن و تنفس عمیق برای کاهش استرس یا اضطراب
حذف یا پوشاندن آینه ها برای جلوگیری از دیدن لک های پوستی
مخفی کردن ابزاری مثل موچین، ناخن گیر و قیچی که ممکن است برای کندن یا کشیدن پوست استفاده شوند.

خلاصه

اختلال کندن پوست، رفتار تکراری متمرکز بر بدن است که با نشانه هایی مانند: کندن اجباری، خراشیدن یا کشیدن پوست مشخص می شود.

افراد به دلایل مختلفی اقدام به کندن پوست خود می کنند.

به عنوان مثال، ممکن است این امر ناشی از بیماری های روانی مثل OCD یا ADHD باشد.

همچنین کندن پوست از علائم شایع ASD است.

بدون درمان، این اختلال می تواند منجر به ایجاد زخم های باز، اسکارهای پوستی و ناراحتی عاطفی قابل توجهی شود.

افراد مبتلا به اختلال کندن پوست ممکن است بخاطر ظاهر خود از اجتماع کناره گیری کرده و از تعامل با دوستان و خانواده خودداری کنند.

درمان های مربوط به اختلال کندن پوست بر روی شناسایی عوامل محرک، شناخت رفتار و مدیریت علائم بیماری های زمینه ای پزشکی یا روانی متمرکز هستند.

درمان CBT و سایر روش های تراپی می توانند به افراد در شناسایی عوامل روانی، جسمی یا محیطی موثر بر رفتار کندن پوست کمک کنند.

همچنین داروهای SSRI، داروهای ضد تشنج و داروهای ضد روان پریشی می توانند در درمان اختلال کندن پوست موثر باشند.

یک متخصص پزشکی آموزش دیده می تواند به افراد برای تصمیم گیری در مورد انتخاب بهترین درمان کمک کند.

اوتیسم بهداشت روان بیش فعالی / بیماری عدم تمرکز روانشناسی/روانپزشکی