عفونت مخمری یک نوع عفونت قارچی است که می تواند منجر به خارش و سوزش دردناک در نواحی اطراف واژن شود. عفونت های قارچی مزمن می توانند هر کسی را درگیر کنند، اما بیشتر در زنان دیده می شوند.

در حقیقت حدود 75% زنان حداقل یکبار در زندگی خود، عفونت های مخمری را تجربه می کنند.

عفونت های مخمری معمولا با مصرف داروهای ضد قارچ برطرف خواهند شد. اما در بعضی موارد علی رغم دریافت درمان، عفونت باز هم عود می کند یا همچنان ادامه دارد. پزشکان چنین عفونت هایی را عفونت های مزمن می نامند.

در این مقاله علاوه بر بررسی دلایل بالقوه عفونت های قارچی مزمن اطلاعاتی جمع آوری شده که به شما کمک می کند زمان مراجعه به پزشک را بدانید. بعلاوه لیستی از مراقبت های خانگی و درمان های موثر در برطرف شدن عفونت های قارچی ارائه شده است.

دلایل

عامل بیشتر عفونت های مخمری، نوعی قارچ به نام کاندیدا است. این نوع قارچ معمولا بدون اینکه مشکلی ایجاد کند، بطور طبیعی روی پوست و غشاهای مخاطی زندگی می کند. گاهی اوقات، عوامل خاصی باعث می شوند رشد قارچ کاندیدا از کنترل خارج گردد و در نتیجه عفونت ایجاد کند.

محیط های گرم و مرطوب، زمینه مناسب را برای رشد کاندیدا فراهم می آورند. در نتیجه نواحی ژنیتال مکان مناسبی برای تکثیر عفونت هستند.

گاهی اوقات، علائم عفونت های قارچی علی رغم درمان، بازهم عود می کنند یا همچنان ادامه دارند. در ادامه دلایلی که توضیح می دهد چرا این اتفاق می افتد جمع آوری شده است:

ممکن است عفونت مخمری نباشد: بسیاری از عفونت ها می توانند منجر به خارش و سوزش اطراف واژن شوند. شایع ترین آنها نوعی عفونت باکتریایی است که واژینوز باکتریایی نامیده می شود. چنین عفونت هایی نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارند.
ممکن است مدت زمان بیشتری لازم باشد تا دارو تاثیر کند: ممکن است حداقل 7 روز طول بکشد تا یک داروی ضد قارچ بتواند عفونت مخمری واژن را ریشه کن کند.
ممکن است عفونت نسبت به درمان مقاوم باشد: بعضی مخمرها نسبت به داروی ضد قارچ مقاومت بیشتری نشان می دهند. در اینصورت مخمرهایی که مقاومت کمتری دارند از بین می روند، و مخمرهای مقاوم به تکثیر خود ادامه می دهند. چنین فرآیندی منجر به پدید آمدن نوعی عفونت مقاوم به درمان می شود.
ممکن است فرد استعداد ژنتیکی داشته باشد: کاندیدیازیس فامیلی، یک تمایل ارثی برای تکثیر عفونت های کاندیدا است. افراد مبتلا به کاندیدیازیس فامیلی معمولا در اوایل دوران کودکی دچار عفونت های قارچی مزمن یا مکرر می شوند.
ممکن است سیستم ایمنی بدن فرد ضعیف باشد: برخی شرایط خاص می توانند سیستم ایمنی راتضعیف کرده و فرد را مستعد ابتلا به عفونت کنند. شرایط زیر احتمال عود مجدد عفونت مخمری واژن را بالا می برند:
- ایدز
- نقص ایمنی مرکب شدید (SCID)
- بیماری دیستروفی اکتودرمال پلی اندوکرینوپاتی-کاندیدیازیس خود ایمن
- سندروم افزایش IgE اتوزومال غالب

چه زمان مراجعه به پزشک ضروری است؟

کسی که هر یک از معیارهای زیر را دارد باید در صورت داشتن عفونت مخمری واژن به پزشک مراجعه کند:

اولین باری است که به عفونت مخمری واژن مبتلا شده است
علائم انقدر شدید هستند که منجر به اختلال در فعالیت های روزمره او شده اند
علائم پس از 7 روز مراقبت خانگی برطرف نشده اند
قبلا هم عفونت مخمری داشته، اما این بار علائم کاملا متفاوت هستند
باردار یا شیرده است.
علائمی دارد که از علائم عفونت مخمری نیست، مانند:
- درد هنگام ادرار کردن
- خون در ادرار
- تب

مراحل بهبود عفونت های مخمری

در بیشتر موارد، داروهای ضدقارچ بدون نیاز به ارائه نسخه پزشک (OTC) برای درمان عفونت های مخمری کافی هستند. این نوع داروها به شکل شیاف، پماد و کرم موضعی ارائه می شوند.

داروها ضد قارچ ظرف چند روز تاثیرات درمانی خود را نشان می دهند. معمولا علائم ظرف یک هفته به مرور زمان بهبود می یابند.

بعضی افراد دچار عفونت های مخمری مکرر می شوند. متخصصان دو (یا بیشتر از دو) عفونت مخمری در مدت 6 ماه را از نوع عفونت مخمری مکرر می دانند. افراد مبتلا به عفونت های مخمری مکرر می بایست مصرف داروهای ضد قارچ را تا 6 ماه ادامه دهند.

افرادی که سابقه عفونت مخمری مکرر دارند، می بایست به محض شروع علائم درمان را آغاز کنند. این کار در جلوگیری از بدتر شدن علائم موثر است.

مراقبت های خانگی

فردی که مشکوک به داشتن عفونت مخمری است می بایست به منظور تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کند.

تا زمان مشهود شدن اثرات درمان، مالیدن کرم ضد خارش برای تسکین درد و خارش موثر است. لازم به ذکر است این نوع کرم ها تاثیری روی درمان علل پیش زمینه ای ندارند و فقط به منظور تسکین علائم مصرف می شوند.

در ادامه روش های خانگی معرفی شده اند که علاوه بر تسریع درمان، خطر بروز مجدد عفونت را کاهش می دهند:

خوردن پروبیوتیک: پروبیوتیک ها به افزایش جمعیت باکتری های خوب کمک می کنند. زیاد بودن جمعیت باکتری های خوب، از رشد بیش از حد مخمر جلوگیری خواهد کرد. البته تحقیقات کافی برای حمایت از این ادعا انجام نشده است.
عادت های خوب در مراقبت از واژن: برخی اقدامات بهداشتی هستند که می توانند pH واژن را تغییر داده و آن را مستعد عفونت کنند. افراد می بایست از موارد زیر پرهیز کنند:
- استفاده از دوش واژینال
- استفاده از صابون های معطر در نواحی نزدیک و اطراف واژن
- زدن دئودرانت به پوست ظریف ولو
پوشیدن لباس های زیر مناسب: هم مردان و هم زنان می بایست از پوشیدن لباس های زیر تنگ، که گرما را در نزدیکی پوست به دام می اندازد، خودداری کنند. در عوض لباس های زیر نخی و گشادی بپوشید که هوا بتواند به راحتی گردش کند. اینکار احتمال ایجاد عفونت را کاهش می دهد.
خشک نگه داشتن پوست نواحی تناسلی: افراد می بایست برای جلوگیری از تکثیر مخمر، پوست نواحی تناسلی خود را خشک نگه دارند. لباس های خیس و مایو شنای خود را فورا تعویض کنید. پس از استحمام، کل نواحی بدن خود را به آرامی با یک حوله نرم خشک کنید.
مصرف داروهای بودن نیاز به نسخه پزشک (OTC): داروهای مسکن و ضد خارش موثر هستند. درست است که چنین داروهایی تاثیری در ریشه کن کردن عفونت مخمری ندارند، اما می توانند علاوه بر تسریع درمان، علائم آزار دهنده را بهبود بخشند.

درمان های دارویی

درمان دارویی انتخابی عفونت مخمری به این بستگی دارد که عفونت حاد (ناگهانی) است یا مقاوم (مزمن) است.

عفونت مخمری حاد

عفونت مخمری حاد، آن نوعی است که ناگهانی ظاهر شده باشد. کسی که دچار چنین عفونتی شده است، احتمالا از مزایای درمان های ضد قارچ OTC بهره مند خواهد شد.

ممکن است داروساز یکی از روش های زیر را توصیه کند:

قرص ضد قارچ تک دوز مانند فلوکونازول
پماد ها یا کرم های ضد قارچ موضعی
شیاف های ضد قارچ

ممکن است هر فرمولاسیون ضد قارچ به دوره درمانی متفاوتی نیاز داشته باشد. در مورد روش و دوره مصرف، دستورالعمل های درج شده در بروشور همراه دارو را دنبال کنید.

در صورت نیاز سوالات خود را با پزشک یا داروساز مطرح نمایید.

عفونت های مخمری مزمن

عفونت قارچی مزمن عفونتی است که از بین نمی رود، یا از بین می رود و ظرف 6 ماه، بیش از 2 بار رخ می دهد.

همان درمان هایی که برای عفونت مخمری حاد معرفی شدند، برای عفونت های قارچی مزمن هم موثرند. با این حال احتمالا پزشک برای جلوگیری از عود مجدد عفونت، دوزهای بالاتر یا دوره طولانی تری را تجویز می کند.

طبق یک بررسی قدیمی در سال 2000، افرادی که دچار عفونت مخمری مکرر می شوند، می بایست به مدت حدود 6 ماه تحت درمان پیشگیرانه قرار گیرند.

افرادی که در معرض چنین عفونتی قرار می گیرند، می بایست به جای درمان های خودسرانه از مشورت با یک متخصص بهره بگیرند.

ممکن است فرد عفونت مخمری را به شریک جنسی خود منتقل کرده باشد و شریک جنسی او مجددا عفونت را به او بازگردانده باشد. برای شکستن چنین چرخه ای، می بایست طرفین جهت تشخیص و درمان درست به متخصص مراجعه کنند.

افراد مبتلا به عفونت های قارچی مزمن می بایست برای کاهش خطر عفونت های آتی، روی اصلاح سبک زندگی خود تمرکز کنند. به عنوان مثال:

از دوش واژینال استفاده نکنند.
از صابون های عطری در نواحی اطراف و روی ناحیه تناسلی استفاده نکنند.
پوست ناحیه تناسلی را خشک نگه دارند.
پروبیوتیک مصرف کنند.

آیا ممکن است وضعیت دیگری باشد؟

ناراحتی های بسیاری هستند که علائم عفونت های مخمری را تقلید می کنند. به همین خاطر، در صورت تشدید یا استمرار علائم مراجعه به پزشک ضروری است.

برخی ناراحتی هایی که علائمی شبیه به علائم عفونت های مخمری ایجاد می کنند، عبارتند از:

خشکی واژن، که اغلب به دنبال مصرف داروهای جلوگیری از بارداری، یا تغییرات هورمونی ناشی از بارداری و یائسگی رخ می دهد
واژینوز باکتریایی
عفونت های مقاربتی

افق دید

اکثر عفونت های مخمری نیازمند درمان با داروهای ضدقارچ هستند. ممکن است چند روز زمان ببرد تا چنین داروهایی شروع به کار کنند. با این وجود احتمالا فرد بعد از یک هفته درمان، بهبود کامل علائم را تجربه می کند. درمان به موقع به کاهش شدت خارش و درد کمک می کند.

برخی درمان های خانگی می توانند روند بهبودی را تسریع کرده و از خطر عفونت های مکرر جلوگیری کنند. پوشیدن لباس های زیر گشاد، پرهیز از استفاده از صابون های خشن و خوشبو کننده بر روی دستگاه تناسلی و اطمینان از خشک ماندن پوست اندام های تناسلی چند نمونه از چنین راهکارهایی هستند.

کسی که دچار عفونت های مخمری مستمر یا مقاوم است می بایست نظر پزشک را جویا شود. ممکن است پزشک تشخیص بیماری پیش زمینه دیگری بدهد که نیاز به درمان متفاوتی دارد.

بیماری عفونی / باکتریایی / ویروسی بیماری مقاربتی / بهداشت جنسی بیماری های واژینال زنان / زایمان / بارداری عفونت قارچی