همه چیز درباره عفونت های منتقله آمیزشی
عفونت های منتقله آمیزشی (STIs) معمولا از طریق تماسی جنسی از یک فرد به فرد دیگر منقل می شوند. این عفونت های شایع در مراحل اولیه قابل درمان هستند.
بعضی از عفونت های منتقله آمیزشی (STIs) خوش خیم هستند اما بعضی دیگر از آنها در صورت عدم درمان می توانند منجر به عوارض شدید شوند.
بیماری HIV راه های دیگری برای سرایت دارد. به عنوان مثال، این عفونت مقاربتی می تواند از طریق استفاده از سوزن های استریل نشده و همچنین تماس جنسی منتقل شود.
عفونت های منتقله آمیزشی (STIs) می توانند همه افراد را صرف نظر از گرایش جنسی یا استانداردهای بهداشتی، تحت تاثیر قرار دهند.
بسیاری از بیماری های مقاربتی، از طریق فعالیت جنسی بدون دخول سرایت می کنند.
در این مقاله به بررسی بعضی از عفونت های منتقله آمیزشی (STIs) شایع، روش پیشگیری از آنها و زمان دریافت کمک می پردازیم.
کلامیدیا (Chlamydia)
کلامیدیا در اثر عفونت ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) ایجاد می شود. این عفونت شایع بوده و می تواند از طریق رابطه جنسی مقعدی، واژینال و دهانی منتقل شود. همچنین این عفونت می تواند در هنگام زایمان به نوزاد سرایت کند.
کلامیدیا معمولا هیچ علامتی ندارد و در صورتی که درمان نشود می تواند باعث ناباروری و سایر عوارض شود. این بیماری با اقدام زودرس قابل درمان است.
در صورت بروز علائم ممکن است تغییراتی در ترشحات واژن و یا سوزش در هنگام ادرار کردن ایجاد شود.
در صورتی که کلامیدیا در اثر رابطه جنسی مقعدی ایجاد شود یا از ناحیه دیگری از بدن سرایت کند می تواند بر روی راست روده یا رکتوم نیز تاثیرگذار باشد. این امر منجر به مشکلات زیر خواهد شد:
- درد مقعدی
- خونریزی رکتوم
- ترشحات مقعدی
افراد معمولا 7 تا 21 روز پس از درگیر شدن با آن دچار علائم می شوند.
همچنین بخوانید:
همه چیز درباره کلامیدیا (کلیک)
شپش ناحیه تناسلی (Crabs) یا Pubic lice
شپش عانه یا شپش ناحیه تناسلی معمولا به موهای ناحیه شرمگاهی متصل می شود. با این حال گاهی اوقات آنها می توانند به موهای زیر بغل، سبیل، ریش، مژه ها یا ابروها منتقل شوند. آنها بسیار ریز بوده و دیدنشان دشوار است اما به احتمال زیاد در نواحی درگیر شده خارش ایجاد می کنند.
اولین مرحله چرخه زندگی آنها ایجاد تخم ها است. این مرحله حدود 6 تا 10 روز طول می کشد. این شپش ها بعد از بیرون آمدن از تخم شبیه به خرچنگ هایی ریز هستند. آنها برای زنده ماندن به خون نیاز داشته و حدود 2 تا 3 هفته عمر دارند. در روزهای پایانی عمر، شپش های ماده تخم ریزی کرده و باعث ادامه یافتن این چرخه می شوند.
شپش ناحیه تناسلی در حین تماس جنسی نزدیک از جمله رابطه جنسی منتقل می شوند. آنها همچنین می توانند از طریق حوله یا ملحفه مشترک سرایت کنند. با این حال آنها نمی توانند از طریق نشیمن توالت فرنگی منتقل شوند.
برای از بین بردن شپش ناحیه تناسلی می توان از محلول پرمترین 1% یا محصولات مشابه استفاده کرد. تهیه این داروها از داروخانه امکان پذیر است و رعایت دقیق دستورالعمل استفاده از آنها ضروری است.
در صورتی که شپش ناحیه تناسلی بر روی موهای نواحی نزدیک چشم تاثیر بگذارند باید از داروهای تجویز شده توسط پزشک استفاده کرد.
همچنین بخوانید:
درمان شپش با شامپو پرمترین (کلیک)
تبخال ناحیه تناسلی (Genital herpes)
ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یک ویروس شایع است که روی پوست، دهانه رحم و اندام های تناسلی و همچنین سایر قسمت های بدن تاثیر می گذارد.
ویروس HSV-1 معمولا بر روی دهان تاثیرگذار است. این ویروس می تواند از طریق بزاق یا در صورت وجود زخم مربوط به تبخال در اطراف دهان فرد دیگر منتقل شود. ممکن است این ویروس در حین رابطه دهانی به ناحیه تناسلی سرایت کند.
ویروس HSV-2 می تواند بر ناحیه تناسلی، مقعد یا دهان تاثیر بگذارد. این ویروس از طریق رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی سرایت می کند.
تبخال ها نمی توانند از طریق ظروف، نشیمن های توالت فرنگی، استخرهای عمومی، صابون ها یا ملحفه ها منتقل شوند. با این حال، در صورت لمس ناحیه ای از بدن که در آن تبخال وجود دارد و سپس لمس قسمت دیگری از بدن، می توان آن را منتقل کرد.
پس از یکبار بروز تبخال، ویروس آن در بدن باقی می ماند. با این حال معمولا خفته است و علائمی ایجاد نخواهد کرد.
علائم اصلی آن ایجاد تاول اطراف دهان، مقعد یا ناحیه تناسلی است. این تاول ها می توانند شکاف برداشته و باعث ایجاد زخم دردناکی شوند که بهبود آن یک هفته یا بیشتر طول می کشد.
بعضی از علائم عفونت اولیه عبارتند از:
- تب
- بدن درد
- تورم غدد لنفاوی
بعضی از افراد هیچ علامتی ندارند، بعضی دیگر فقط دچار علائم اولیه می شوند و دیگران به طور مکرر دچار علائم خواهند شد.
اولین دوره آن معمولا شدیدترین دوره است اما در افراد مبتلا به نقص سیستم ایمنی، به عنوان مثال به علت HIV، خطر ابتلا به علائم شدیدتر وجود دارد. همچنین ابتلا به تبخال می تواند احتمال ابتلا به HIV یا انتقال آن را افزایش دهد.
ممکن است افراد از وجود ویروس تبخال در بدن خود آگاه نباشند و آن را به دیگران منتقل کنند.
در حال حاضر درمانی برای آن وجود ندارد اما مصرف دارو می تواند به تسکین علائم آن کمک کند. داروهای ضد ویروس روزانه می توانند از شیوع تبخال جلوگیری کنند.
استفاده از کاندوم به طور کامل از انتقال تبخال پیشگیری نخواهد کرد.
همچنین بخوانید:
هپاتیت B
هپاتیت B می تواند باعث عفونت بلندمدت و ایجاد آسیب کبدی شود. زمانی که افراد به هپاتیت B مبتلا شوند، این ویروس در مایع منی، خون و سایر مایعات بدن وجود خواهد داشت.
انتقال آن از طریق روش های زیر ممکن است:
- تماس جنسی
- استفاده از تجهیزات غیر استریل برای تزریق
- سوراخ کردن پوست با جسم تیزی که آلوده به ویروس است
این عفونت می تواند در طی بارداری یا زایمان به نوزاد منتقل شود. با این حال، پزشک می تواند در مورد روش های پیشگیری از انتقال آن مشاوره دهد.
طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، تا زمانی که نوک پستان ترک نخورده باشد، خطر انتقال ویروس از طریق شیر مادر بسیار کم است.
افرادی که در معرض خطر ابتلا به هپاتیت B هستند باید از پزشک خود در مورد واکسن محافظت کننده مشورت بگیرند. ممکن است واکسن محافظت بلندمدتی ایجاد نکند و به منظور ادامه از این حفاظت نیاز به تزریق دوزهای تقویت کننده باشد.
همچنین بخوانید:
انواع هپاتیت: آیا واکسنی برای آنها وجود دارد؟ (کلیک)
تریکومونیازیس (Trichomoniasis)
تریکومونیازیس یا Trich می تواند هر فردی را درگیر کند اما احتمالا زنان بیشتر دچار آن خواهند شد. تریکوموناس واژینالیس (Trichomonas vaginalis) دلیل ایجاد این عفونت است.
به احتمال زیاد این عفونت در زنان روی واژن تاثیر می گذارد. عفونت در مردان می تواند در مجرای ادرار ایجاد شود.
انتقال آن از طریق رابطه جنسی و تماس فرج (ولو) به فرج نیز ممکن است.
بسیاری از افراد مبتلا به این عفونت علامتی نخواهند داشت اما در صورت بروز علائم ممکن است دچار مشکلات زیر شوند:
- ترشحات غیرمعمول
- درد در هنگام ادرار کردن (دیسوریا)
- درد در هنگام انزال
- درد یا ناراحتی در هنگام رابطه جنسی
تریکومونیازیس یا Trich منجر به عوارض بارداری شده و احتمال ابتلا به HIV و انتقال آن را افزایش می دهد.
پزشک می تواند برای درمان عفونت تریکومونیازیس، دارو تجویز کند اما احتمالا هر دو شریک جنسی به درمان نیاز خواهند داشت یا حتی ممکن است علائم مجددا بازگردند. این عفونت بدون درمان می تواند ماه ها یا سال ها باقی بماند.
HIV
HIV ویروسی است که به سیستم ایمنی بدن حمله می کند. این بیماری از طریق رابطه جنسی یا سایر روش ها منتقل می شود.
HIV افراد را در معرض ابتلا به عفونت های خاص دیگری نیز قرار می دهد. افراد مبتلا به HIV در معرض خطر بالای ابتلا به سایر بیماری های مقاربتی هستند.
این عفونت بدون درمان بدتر شده و ممکن است منجر به عوارض کشنده ای شود.
به محض ابتلا به HIV، ویروس به مایعات بدن از جمله مایع منی، خون، شیر مادر، مایعات واژن و رکتوم سرایت می کند. در صورت ورود این مایعات به بدن فردی دیگر می تواند باعث ابتلا آن به HIV شود.
این امر از طریق تماس جنسی، استفاده از سوزن مشترک، تماس با زخم های باز، زایمان و شیردهی رخ می دهد.
درمان آن می تواند میزان ویروس را تا حدی که دیگر قابل شناسایی نباشد، کاهش دهد. این امر بدان معناست که مقدار ویروس در خون به قدری کم است که آزمایش های خون قادر به شناسایی آن نیستند. همچنین این معنی را می دهد که دیگر امکان سرایت آن وجود ندارد.
افراد مبتلا به HIV غیرقابل شناسایی باید دقیقا همانطور که دکتر به منظور پایین نگه داشتن سطح ویروس تشخیص می دهد، برنامه درمانی خود را دنبال کنند.
بعضی دیگر از روش های پیشگیری از سرایت این ویروس عبارتند از:
- استفاده از کاندوم یا دیگر روش های جلوگیری از بارداری در حین رابطه جنسی واژینال یا مقعدی
- مصرف Preexposure Prophylaxis به عنوان دارویی که می تواند از HIV در افرادی که در معرض ویروس قرار دارند پیشگیری کند
- عدم استفاده از سوزن مشترک
- استفاده از دستکش و دقت در هنگام کار با اشیا تیز در صورت کار در یک مرکز بهداشتی
ویروس پاپیلوم انسانی
ویروس پاپیلوم انسانی (HPV)، گروهی از ویروس ها هستند که بر روی پوست و غشای مخاطی مثل گلو، دهانه رحم، مقعد و دهان تاثیر می گذارند. انواع مختلف از آن وجود دارد و بعضی خطر بیشتری نسبت به سایر آنها دارند.
ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) شایع است. حدود 79 میلیون از مردم ایالات متحده آمریکا دچار آن هستند. تقریبا هر فرد فعال از نظر جنسی در دوره ای از زندگی خود به ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) مبتلا خواهد شد مگر اینکه برای پیشگیری از ابتلا به آن واکسن دریافت کرده باشد.
بسیاری از افراد مبتلا به آن هیچ علامتی ندارند اما هنوز می توانند آن را منتقل کنند.
بعضی از انواع ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) می تواند منجر به ایجاد زگیل تناسلی شوند. ایجاد این موارد کم خطر هستند.
همچنین ابتلا به ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) خطر بروز سرطان دهانه رحم و سرطان گلو را افزایش می دهد.
ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) می تواند از روش های زیر منتقل شود:
- رابطه جنسی واژینال یا مقعدی
- رابطه جنسی دهانی
- تماس دستگاه های تناسلی با یکدیگر
- از یک مادر باردار به نوزاد – اگر چه نادر است
واکسیناسیون می تواند به پیشگیری از انتقال ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) کمک کند.
همچنین بخوانید:
ویروس پاپیلوم انسانی یا HPV چیست؟ (کلیک)
مولوسکوم مسری (Molluscum contagiosum)
مولوسکوم مسری یک عفونت مسری پوست بوده که معمولا خوش خیم است.
این عفونت بزرگسالان و کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. پزشکان آن را نوعی عفونت مقاربتی (STIs) که در بزرگسالان (و نه در کودکان) ایجاد می شود، می دانند.
کارشناسان معتقدند که این عفونت نوعی آبله است.
این عفونت در میان بزرگسالان از طریق تماس پوستی یا ضایعات و معمولا از راه فعالیت جنسی منتقل می شود.
علائم آن شامل ایجاد برجستگی های کوچک و گرد و فرورفتگی های روی پوست است. البته ممکن است فقط یکی از آنها وجود داشته باشد. این برجستگی ها یا فرورفتگی ها معمولا بدون درمان از بین می روند اما ممکن است کمی زمان برده و در صورت باقی ماندن، مسری باشند.
بعضی از روش های از بین بردن آنها شامل مصرف بعضی داروهای تجویزی، استفاده از مواد شیمیایی، جریان الکتریکی یا فریز کردن آنها باشد.
استفاده از روش های جلوگیری از بارداری از انتقال ویروس جلوگیری می کند. افراد مبتلا به این ویروس باید پس از لمس ناحیه آلوده دست خود را با دقت بشویند تا از انتقال آن به ناحیه دیگر یا افراد دیگر جلوگیری کنند.
جرب یا گال (Scabies)
گال نوعی بیماری پوستی مسری است که به دلیل Sarcoptes scabiei که نوعی مایت (Mite) است، ایجاد می شود. این بیماری باعث ایجاد بثورات پوستی شبیه به جوش در هر جای بدن می شود.
در اولین ابتلا به گال، علائم آن می توانند پس از 2 تا 6 هفته نمایان شوند. در صورت ابتلا مجدد به آن، علائم می توانند 1 تا 4 روز بعد از ابتلا ظاهر شوند. گال می تواند قبل از اطلاع فرد از وجود آن، سرایت کند.
انتقال آن معمولا از طریق تماس پوست به پوست و اشتراک گذاری مواردی مثل حوله و ملحفه صورت می گیرد.
پزشک می تواند کرم های موضعی را تجویز کرده و به وسیله آنها مایت ها را از بین ببرد. در صورتی که افراد مبتلا به گال باشند باید از تماس پوستی با دیگران خودداری کنند. پس از درمان آن باید تمام وسایل شخصی مثل ملحفه ها و لباس های آلوده خود را ضدعفونی کنند.
سیفلیس (Syphilis)
سیفلیس یک عفونت باکتریایی ناشی از باکتری ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum) است. این یک عفونت جدی است و درمان زودهنگام آن به منظور جلوگیری از ایجاد آسیب دائمی و عوارض بلندمدت ضروری است.
این عفونت معمولا چهار مرحله دارد. در مرحله اول فرد در محل عفونت یک زخم گرد و محکم در اطراف دستگاه تناسلی، مقعد، رکتوم یا دهان را مشاهده می کند. این وضعیت 3 تا 6 هفته زمان می برد.
به علت بدون درد بودن، ممکن است این زخم قابل مشاهده نباشد و یا در ناحیه ای مثل واژن پنهان باشد.
باکتری می تواند از طریق عفونت به هر ناحیه ای منتقل شود. همچنین سیفلیس می تواند از طریق مادر به نوزاد منتقل شود.
سیفلیس در مرحله ثانویه علائم زیر را خواهد داشت:
- بثورات پوستی بدون خارش، زبر و قرمز و قهوه ای در کف دست و پا
- ضایعات در غشای مخاطی مثل دهان، واژن یا مقعد
- تورم غدد لنفاوی
- ریزش مو
- سر درد
- کاهش وزن
- دردهای غضلانی
- خستگی (Fatigue)
- تب
در مرحله نهفته سیفلیس، علائم از بین رفته اما باکتری در بدن باقی می ماند و می تواند باعث آسیب شود.
در مرحله سوم سیفلیس، عوارض کشنده ای مغز، سیستم عصبی، چشم ها، قلب و اندام های دیگر را تحت تاثیر قرار می دهند. علائم در این مرحله وابسته به تاثیرگذاری سیفلیس بر نواحی مختلف بدن دارد.
تنها روش تایید وجود یا عدم وجود سیفلیس انجام آزمایش است. در صورت مثبت بودن آزمایش، فرد باید شرکای جنسی خود را مطلع کند تا آنها نیز به دنبال دریافت مشاوره پزشکی باشند.
علائم آن به طور متوسط حدود 21 روز پس از انتقال باکتری ظاهر شده اما بروز آنها ممکن است بین 10 تا 90 روز طول بکشد.
همچنین بخوانید:
سوزاک (Gonorrhea)
سوزاک یک عفونت شایع است که در اثر وجود باکتری نایسریا گونوره آ (Neisseria gonorrhoeae) ایجاد می شود. این بیماری بسیار مسری است و بدون درمان می تواند منجر به عوارض کشنده شود.
سوزاک از طریق رابطه جنسی دهانی، واژینال یا مقعدی منتقل می شود. در صورت لمس ناحیه آلوده بدن و سپس لمس چشم، سوزاک منجر به عارضه چشم صورتی (Pink eye) خواهد شد.
این عفونت می تواند در هنگام زایمان به نوزاد منتقل شود.
نایسریا گونوره آ در قسمت های گرم و مرطوب بدن مثل واژن، آلت تناسلی مردان، دهان، رکتوم و چشم رشد می کند. این عفونت در هنگام تماس جنسی منتقل می شود.
این بیماری اغلب علامتی ندارد اما در صورت بروز علائم می تواند شرایط زیر را ایجاد کند:
- درد در هنگام ادرار
- ترشح
- تورم دستگاه تناسلی
- خونریزی بین پریودها
در صورتی که روی رکتوم تاثیر گذار باشد علائم زیر را ایجاد می کند:
- خارش مقعدی
- درد در هنگام دفع
- ترشح
عفونت ایجاد شده در اثر رابطه جنسی دهانی منجر به درد سوزشی گلو و تورم غدد لنفاوی خواهد شد.
این عفونت در زنان منجر به بیماری التهابی لگن می شود. به همین ترتیب این عفونت در مردان باعث التهاب اپیدیدیم یا لوله ذخیره کننده اسپرم خواهد شد. هر دو بیماری بر باروری تاثیر می گذارند.
به محض ابتلا به سوزاک، باکتری از طریق تماس بدنی با افراد دیگر و سایر قسمت های بدن منتقل می شود. درمان به دریافت آنتی بیوتیک ها معمولا عفونت را برطرف می کند.
علائم آن می توانند 1 تا 14 روز پس از عفونت ظاهر شوند. مردان معمولا علائم را 2 تا 5 روز پس از ابتلا مشاهده می کنند. زنان معمولا علامت خاصی را تجربه نمی کنند اما در صورت بروز علائم، آنها را حداکثر تا 10 روز پس از ابتلا مشاهده خواهند کرد.
همچنین بخوانید:
همه چیز درباره ی بیماری سوزاک (کلیک)
شانکروئید (Chancroid)
شانکروئید یک عفونت باکتریایی نادر است که به دلیل هموفیلوس دوکرئی (Haemophilus ducreyi) ایجاد می شود. این عفونت فقط از طریق تماس جنسی منتقل می شود.
این عفونت باعث ایجاد زخم های دردناک در دستگاه تناسلی می شود. شانکروئید می تواند احتمال ابتلا به HIV را افزایش داده و درمان آن را سخت تر کند.
درمان آن به وسیله آنتی بیوتیک انجام می شود. افرادی که مبتلا به شانکروئید تشخیص داده می شوند باید به شرکای جنسی خود در طی 10 روز گذشته با آنها رابطه جنسی داشتند، اطلاع دهند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
بسیاری از عفونت های منتقله آمیزشی (STIs) علائمی ایجاد نمی کنند. بنابراین افراد نباید برای مراجعه به پزشک تا زمان بروز علائم صبر کنند.
در عوض افرادی که فکر می کنند در معرض ابتلا به عفونت های منتقله آمیزشی (STIs) هستند باید به دنبال دریافت مشاوره پزشکی باشند.
راه های درمان
پزشک می تواند با آزمایش عفونت های منتقله آمیزشی (STIs) وجود یا عدم وجود آنها را تایید کرده و سپس مناسب ترین گزینه درمانی را تجویز کند.
در ادامه بعضی از روش های درمانی و نکات مهم برای کنار آمدن با عفونت های منتقله آمیزشی (STIs) را بررسی خواهیم کرد.
درمان با آنتی بیوتیک
درمان عفونت های باکتریایی به وسیله آنتی بیوتیک صورت می گیرد. با این حال، به نظر می رسد که عفونت های منتقله آمیزشی مثل سوزاک در برابر آنتی بیوتیک های تجویز شده مقاومت خواهند کرد.
انجام کامل درمان آنتی بیوتیک حتی در صورت از بین رفتن علائم، ضروری است. توقف درمان با آنتی بیوتیک ها منجر به رشد مجدد باکتری های باقیمانده و بازگشت علائم خواهد شد. در این مرحله درمان عفونت دشوارتر می شود.
واکسیناسیون
واکسن ها می توانند از افراد در مقابل ابتلا به HPV و هپاتیت B محافظت کنند. افراد می توانند وضعیت خود را با یک ارائه دهنده خدمات بهداشتی در میان گذاشته و در مورد واکسیناسیون مشاوره دریافت کنند.
کنار آمدن با انگ اجتماعی
بسیاری از افراد به دلیل روبرو شدن با انگ اجتماعی، صحبت در مورد عفونت های منتقله آمیزشی خود را دشوار می دانند. با این حال، عفونت های منتقله آمیزشی (STIs) نگرانی شایعی در مورد سلامتی است و درمان هایی در دسترس می توانند این عفونت را درمان و به فرد در کنترل آن کمک کنند. همچنین درمان زودهنگام آنها می تواند خطر بروز عوارض را کاهش دهد.
یک پزشک مراقبت های اولیه یا یک کلینیک تخصصی می تواند در این مورد به افراد کمک کند.
همچنین بخوانید:
بارداری از طریق رابطه جنسی دهانی ممکن است؟(کلیک)
پیشگیری
استفاده از کاندوم، سد دهانی یا سایر روش های جلوگیری از بارداری می تواند از شیوع بسیاری از بیماری های مقاربتی جلوگیری کند. البته این روش از انتقال عفونت هایی که در اثر تماس پوستی سرایت می کنند، جلوگیری نخواهد کرد.
بعضی دیگر از روش های کاهش خطر انتقال عفونت های منتقله آمیزشی (STIs) عبارتند از:
- صحبت با شریک جنسی جدید در مورد رابطه جنسی محافظت شده و سابقه وجود عفونت ها در گذشته
- اطمینان از انجام آزمایش هر دو شریک جنسی قبل از شروع یک رابطه جدید
- دریافت واکسن برای محافظت در برابر بعضی از عفونت ها
- مراقبت در هنگام استفاده از الکل یا داروهای تفریحی به دلیل افزایش احتمال انجام رفتارهای جنسی پرخطر
جهت مشاهده و خرید محصولات جنسی داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.