ونتیلاتور : انواع، خطرات و کاربرد آن در درمان کرونا

ونتیلاتور دستگاهی است که از فرایند تنفس پشتیبانی می کند، بدلیل شیوع کرونا استفاده از آن افزایش یافته است؛ انواع و خطرات آن را بخوانید.

ونتیلاتور دستگاهی است که از فرایند تنفس پشتیبانی می کند یا نقش آن را به عهده می گیرد. این دستگاه تنفسی هوا را به درون ریه ها پمپ می کند. افرادی که در بخش مراقبت های ویژه (ICU) هستند ممکن است به ونتیلاتور نیاز پیدا کنند. افراد مبتلا به کرونای شدید نیز در این دسته قرار می گیرند.

قبل از این که کرونا به یک پاندمی تبدیل شوند، نیاز به ونتیلاتور یکی از متداول ترین دلایل قرار گرفتن بیماران در بخش ICU بود. از آن زمان، نیاز به ونتیلاتور افزایش پیدا کرده است.

در این مقاله، در مورد این که ونتیلاتورها چه هستند، چرا مردم به آن ها نیاز دارند، انواع مختلف، کاربرد، فرایند بهبودی و خطرات ونتیلاتورها صحبت خواهیم کرد.

ونتیلاتورها چه کاری انجام می دهند؟

ونتیلاتور دستگاهی است که از فرایند تنفس پشتیبانی می کند یا با پمپ کردن هوا به درون ریه ها کار آن را به عهده می گیرد. بعضی از افراد آن را دستگاه تنفس (ونتیلاتور تنفسی) می نامند.

پزشکان در صورتی که فرد نتواند به تنهایی به اندازه کافی نفس بکشد از ونتیلاتور استفاده می کنند. دلیل این امر معمولا قرار گرفتن بیمار تحت داروی بی هوشی یا ابتلا به یک بیماری تنفسی است.

انواع مختلفی از ونتیلاتور وجود دارند که هر کدام سطح مختلفی از پشتیبانی را ارائه می دهند. انواع ونتیلاتوری که پزشکان از آن استفاده می کنند به وضعیت بیمار بستگی دارد.

ونتیلاتورها نقش مهمی در نجات زندگی افراد بازی می کنند، هم در بیمارستان و هم در آمبولانس. افرادی که به کمک تنفسی طولانی مدت نیاز دارند می توانند از ونتیلاتور در خانه نیز استفاده کنند.

چه کسانی به ونتیلاتور نیاز دارند؟

افرادی که دچار نارسایی تنفسی می شوند به ونتیلاتور نیاز دارند. این اتفاق زمانی رخ می دهد که فرد نتواند اکسیژن کافی دریافت کرده و دی اکسید کربن اضافی را دفع کند. این شرایط می تواند مرگبار باشد.

آسیب ها و بیماری هایی زیادی هستند که می توانند منجر به نارسایی تنفسی شوند.

مانند:

آسیب به سر
سکته
بیماری ریوی
آسیب نخاعی
فلج اطفال
ایست قلبی ناگهانی
سندروم دیسترس حاد تنفسی (ARDS)
ذات الریه
سپسیس

بعضی از افراد مبتلا به کرونای شدید در تنفس خود با مشکل مواجه می شوند یا دچار ARDS می شوند. اما این تنها در نوع بسیار شدید بیماری رخ می دهد، که تنها شامل 5% از افرادی می شود که به کرونا مبتلا می شوند.

به علاوه، پزشکان برای افرادی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند و به دلیل بیهوشی قادر به تنفس نیستند هم از ونتیلاتور استفاده می کنند.

همچنین بخوانید:

سپسیس، هر آنچه باید در مورد این بیماری بدانید؟ (کلیک)

انواع ونتیلاتور

انواع مختلف ونتیلاتور عبارتند از:

ونتیلاتورهای ماسک صورت
ونتیلاتورهای مکانیکی
کیسه های احیای دستی
ونتیلاتورهای تراکئوستومی

ونتیلاتورهای ماسک صورت غیر تهاجمی هستند، در حالی که انواع ونتیلاتورهای مکانیکی و تراکئوستومی تهاجمی بوده و از طریق لوله هایی که پزشکان درون حلق قرار می دهند کار می کنند. این کار لوله گذاری نام دارد.

استفاده از یک ونتیلاتور ماسک صورت ممکن است برای ثابت کردن وضعیت برخی افراد کافی باشد.

افرادی که از نظر فیزیکی برای تنفس مشکل دارند به ونتیلاتور مکانیکی نیاز دارند.

در بخش زیر در مورد انواع ونتیلاتور و روش کار آن ها دقیق تر صحبت خواهیم کرد.

ونتیلاتور ماسک صورت

ونتیلاتور ماسک صورت یک روش غیرتهاجمی برای پشتیبانی از تنفس و سطح اکسیژن بیمار است. برای استفاده از این ونتیلاتور فرد باید یک ماسک که بینی و دهان او را می پوشاند را بپوشد تا هوا در مسیر های هوایی و ریه های او جریان پیدا کند.

افراد مبتلا به کرونا در صورت مشکل در تنفس و نداشتن اکسیژن کافی ممکن است از ونتیلاتور ماسک صورت استفاده کنند.

فشار مثبت راه هوایی و دستگاه های فشار مثبت راه هوایی دو طرفه نیز از طریق ماسک صورت کار می کنند.

مردم معمولا برای بیماری های مزمن مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) از این ونتیلاتورها استفاده می کنند، اما بعضی از پزشکان ممکن است برای بیماران کرونایی نیز از آن ها استفاده کنند.

همچنین بخوانید:

بیماری مزمن انسدادیه ریه : علائم و درمان (کلیک)

ونتیلاتور مکانیکی

ونتیلاتورهای مکانیکی دستگاه هایی هستند که به طور کلی نقش فرایند تنفس را به عهده می گیرند. پزشکان از این دستگاه ها برای افرادی که نمی توانند به تنهایی تنفس کنند استفاده می کنند.

این نوع دستگاه تنفسی از طریق لوله هایی که در حلق بیمار کار گذاشته شده، هوا را به درون ریه های آن ها پمپ کرده و دی اکسید کربن را به بیرون هدایت می کنند. یک واحد ونتیلاتور فشار، رطوبت و دمای هوا را تنظیم می کند. این دستگاه به پزشکان اجازه می دهد تا تنفس و سطح اکسیژن بیمار را کنترل کنند.

بیماران کرونایی در صورت شدید بودن بیماری ممکن است به این نوع ونتیلاتور احتیاج پیدا کنند.

مشکلات و خطرات این نوع ونتیلاتور بیش از انواع دیگر آن است.

کیسه های احیاء دستی

کیسه های احیاء دستی تجهیزاتی هستند که به افراد اجازه می دهد جریان هوای ونتیلاتورها را با دست کنترل کنند. این وسیله از یک کیسه خالی تشکیل شده است که یک فرد برای پمپ کردن هوا به درون ریه ها باید آن را فشار دهد.

این دستگاه را می توان به یک ونتیلاتور ماسک صورت متصل کرد یا اگر بیمار دارای لوله گذاری است، پزشک می تواند این کیسه را به لوله درون حلق فرد متصل کند.

این وسیله به طور موقت برای افرادی که می خواهند از دستگاه ونتیلاتور مکانیکی جدا شوند مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان مثال، اگر برق قطع شود، یک مراقب می تواند در هنگام انتظار برای بازگشت برق از کیسه احیاء دستی استفاده کند.

ونتیلاتور تراکئوستومی

افرادی که تحت تراکئوستومی قرار می گیرند به یک ونتیلاتور متفاوت نیاز دارند.

تراکئوستومی فرآیندی است که در آن پزشک نای بیمار را باز کرده و یک لوله در آن قرار می دهد که اجازه می دهد هوا وارد نای شده و از آن خارج شود. این به فرد کمک می کند تا بدون استفاده از بینی یا دهان خود تنفس کند.

افرادی که تحت تراکئوستومی قرار می گیرند از طریق شکاف نای خود از ونتیلاتور استفاده می کنند. پزشکان به جای قرار دادن لوله در دهان، آن را مستقیما در نای قرار می دهند.

خطرات استفاده از ونتیلاتور

مانند بسیاری از فرآیندهای درمانی، استفاده از ونتیلاتور نیز با خطراتی همراه است، به خصوص نوع مکانیکی.

هر چه مدت زمان نیاز بیمار به ونتیلاتور مکانیکی بیشتر باشد، خطرات این فرآیند بیشتر می شوند.

خطرات و مشکلات احتمالی ناشی از استفاده از ونتیلاتور شامل موارد زیر هستند:

آتلکتازی، که در صورت انبساط ناکامل ریه ها رخ می دهد و میزان اکسیژنی که به جریان خون وارد می شود را کاهش می دهد.
آسپیراسیون یا تنفس مواد خارجی در مجاری هوایی (به عنوان مثال بزاق دهان).
آسیب به ریه که ممکن است در اثر فشار بالای هوا یا سطح اکسیژن بالا رخ دهد.
ادم ریوی که در اثر جمع شدن مایع در کیسه های هوای درون ریه رخ می دهد.
پنوموتوراکس که شامل نشت هوا از ریه ها به فضای خارج از آن ها است. این مشکل منجر به درد، تنگی نفس و در بعضی شرایط از کار افتادن ریه می شود.
عفونت که می تواند شامل عفونت های سینوسی و گاهی اوقات ذات الریه شود.
انسداد راه های هوایی
آسیب طولانی مدت به تارهای صوتی در اثر لوله گذاری
لخته شدن خون یا زخم بستر در نتیجه دراز کشید طولانی مدت در یک موقعیت
ضعف عضلانی برای افرادی که برای طولانی مدت از ونتیلاتور استفاده می کنند.
هذیان، که می تواند منجر به ترومای روانی یا اختلال استرس پس از سانحه شود.

کادر درمانی که بیماران کرونایی را درمان می کنند در هنگام لوله گذاری در معرض خطر بالای تماس با ویروس کرونا قرار دارند.

پزشکان و پرستاران با انجام کار های زیر می توانند احتمال رخ دادن مشکلات بالا را کاهش دهند:

بررسی دقیق وضعیت بیمار متصل به ونتیلاتور برای دیدن نشانه های این مشکلات.
تنظیم فشار هوا و سطح اکسیژن برای تطابق با سطح نرمال بیمار.
پوشیدن تجهیزات حفاظت شخصی برای محافظت از خود در برابر آلوده شده به ویروس کرونا و انتقال آن به دیگران .
درمان عفونت های باکتریایی با آنتی بیوتیک ها.
اطمینان از این که بیمار پس از خروج از ICU توانبخشی جسمی و ریوی دریافت می کند.

بیرون آوردن ونتیلاتور

زمانی که بیمار آماده بیرون آوردن ونتیلاتور مکانیکی بود، پزشکان ابتدا باید از این که بیمار می تواند بدون نیاز به دستگاه تنفس کند مطمئن شوند. آن ها این کار را با بیرون آوردن تدریجی ونتیلاتور انجام می دهند.

در طول بیرون آوردن ونتیلاتور، یک متخصص سلامت به آرامی میزان هوایی که ونتیلاتور به درون مسیرهای هوایی می فرستد را کم می کند.

زمانی که سطح پشتیبانی به اندازه کافی کم شد، پزشک یک آزمایش تنفس خود به خودی انجام می دهد که تعیین می کند آیا بیمار می تواند با پشتیبانی کم یا بدون پشتیبانی تنفس کند. اگر آزمایش موفقیت آمیز بود، پزشک لوله تنفسی را خارج می کند.

بسیاری از افرادی که برای مدت کوتاهی از ونتیلاتور استفاده می کنند زمانی که پزشک آزمایش تنفس را برای اولین بار انجام می دهد می توانند به طور خود به خود تنفس کنند. در این شرایط، پزشک فورا دستگاه را از بیمار جدا می کند.

اما دیگر بیماران ممکن است به جدا کردن آهسته دستگاه احتیاج داشته باشند. این به خصوص در مورد بیمارانی که برای مدت طولانی از ونتیلاتور مکانیکی استفاده می کنند حقیقت دارد چون ماهیچه هایی که آن ها برای تنفس طبیعی استفاده می کنند ممکن است ضعیف شده باشند.

پس از جدا کردن ونتیلاتور، بیمار ممکن است متوجه خشکی و درد گلو یا خشن شدن صدای خود شود. این حالت طبیعی است و به مرور زمان بهبود پیدا می کند.

اما اگر بیمار پس از جدا کردن ونتیلاتور دچار مشکلات تنفسی شود، یا خشن بودن صدا برای مدتی طولانی ادامه پیدا کند، باید با پزشک خود صحبت کند.

اگر بیمار به کمک تنفسی ونتیلاتور نیاز داشته باشد، اما ریه های او قابلیت سازگاری با دستگاه را نداشته باشند، پزشک ممکن است استفاده از دستگاه اکسیژن رسانی غشاء برون پیکری را توصیه کند. این دستگاه اکسیژن را به طور مستقیم به درون خون پمپ می کند.

خلاصه

ونتیلاتورها دستگاه هایی هستند که از تنفس بیمارانی که به نارسایی تنفسی دچار شده اند پشتیبانی می کنند. انواع مختلفی از ونتیلاتورها وجود دارند، شامل تهاجمی و غیر تهاجمی که سطوح مختلفی از پشتیبانی را ارائه می کنند. به دلیل شیوع بیماری کرونا نیاز به ونتیلاتور افزایش پیدا کرده است.

استفاده از انواع ونتیلاتور خطرات و عوارضی را به همراه دارد بویژه نوع مکانیکی آن.

بهبودی پس از اتصال به ونتیلاتور به زمان نیاز دارد. بیماری های جدی می توانند سلامت روانی و جسمی بیمار را تحت تاثیر قرار دهند. افرادی که پس از جدا شدن از ونتیلاتور برای مدتی طولانی با مشکل مواجه هستند باید با پزشک خود صحبت کنند.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.