داروهای موثر در درمان و پیشگیری از HIV

درمان ضد ویروسی HIV میزان ویروس در بدن را کاهش می دهد، داروهای موثر در درمان و پیشگیری از HIV (بیماری ایدز) و عوارض جانبی آنها را بخوانید.

 

درمان HIV و بیماری ایدز شامل مصرف داروهایی است که میزان ویروس را در بدن کاهش می دهند. به این روش درمان ضد ویروسی گفته می شود.

دو داروی دیگر از که از HIV و بیماری ایدز پیشگیری می کنند، PEP و PrEP هستند.

HIV نوعی ویروس معروف به رترو ویروس است. درمان ضد رترو ویروس برای افراد مبتلا به HIV، میزان ویروس را به مقدار بسیار کمی کاهش می دهد. زمانی که میزان ویروس به قدری کم باشد که پزشک آن را غیرقابل تشخیص بداند، امکان آسیب ناشی از آن یا انتقال به دیگران وجود نخواهد داشت.

طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، درمان مداوم با داروهای ضد ویروسی موثر برای همه مبتلایان به HIV و بیماری ایدز، صرف نظر از مدت ابتلا یا وضعیت سلامتی، توصیه می شود.

سازمان غذا و دارو (FDA) تا امروز بیش از 20 دارو را برای درمان HIV تایید کرده است.

داروهای جدید در مقایسه با داروهای قبلی قوی تر بوده، کمتر سمی هستند و مصرف آنها طبق دستورالعمل ساده تر است. همچنین این داروها عوارض جانبی کمتر و خفیف تری ایجاد می کنند.

در این مقاله به بررسی داروهای موثر و تائید شده برای درمان و پیشگیری از HIV و بیماری ایدز توسط FDA و عوارض جانبی احتمالی آنها می پردازیم. همچنین بررسی خواهیم کرد که ارائه دهندگان خدمات بهداشتی چگونه یک رژیم مناسب برای HIV را انتخاب می کنند.

 

همچنین بخوانید:

همه چیز در مورد ویروس HIV و بیماری ایدز (کلیک)

 

انواع داروهای موثر در درمان HIV

هدف از درمان های ضد ویروسی کاهش بار ویروس یا میزان ویروس در خون تا سطح غیرقابل شناسایی است. در صورت کاهش یافتن بار ویروسی، درمان در حال اثر کردن است.

مقادیر غیرقابل شناسایی ویروس قادر به آسیب رساندن به بدن یا انتقال به دیگران نیستند. برای غیرقابل شناسایی نگه داشتن سطح HIV مصرف مداوم داروها طبق تجویز و شرکت در معاینات منظم ضروری است.

دسته بندی های مختلفی از داروهای ضد ویروسی، HIV را در مراحل مختلف چرخه زندگی خود (مراحل تکثیر و انتشار) هدف قرار می دهند.

در ادامه در مورد انواع مختلف داروهای ضد ویروسی موثر در درمان HIV عامل بیماری ایدز که در حال حاضر از FDA تائیدیه دریافت کرده اند، صحبت می کنیم.

 

همچنین بخوانید:

راه های انتقال ویروس HIV و بیماری ایدز (کلیک)

 

مهارکننده های نوکلئوزیدی ترانس کریپتاز معکوس (NRTIs)

مهارکننده های نوکلئوزیدی ترانس کریپتاز معکوس (NRTIs) با مسدود کردن آنزیمی به نام ترانس کریپتاز معکوس از تکثیر HIV جلوگیری می کنند. این امر باعث کاهش بار ویروس HIV در بدن افراد مبتلا می شود.

 

فهرست NRTI ها شامل موارد زیر است:

نام عمومی	نام تجاری
آباکاویر (Abacavir)	Ziagen
امتری سیتابین (Emtricitabine)	Emtriva
لامیوودین (Lamivudine)	Epivir
تنوفوویر دیسوپروکسیل فومارات (Tenofovir Disoproxil Fumarate)	Viread
زیدوودین (Zidovudine)	Retrovir

 

 

مهار کنندگان غیر نوکلئوزیدی ترانس کریپتاز معکوس (NNRTIs)

مهار کنندگان غیر نوکلئوزیدی ترانس کریپتاز معکوس (NNRTIs) با اتصال و تغییر ترانس کریپتاز معکوس، که HIV برای تکثیر از آن استفاده می کند، از تکثیر آن جلوگیری می کند. این امر باعث کاهش با ویروس HIV در بدن افراد مبتلا می شود.

 

فهرست NNRTs ها شامل موارد زیر است:

نام عمومی	نام تجاری
دوراویرین (Doravirine)	Pifeltro
افاویرنز (Efavirenz)	Sustiva
اتراویرین (Etravirine)	Intelence
نویراپین (Nevirapine)	Viramune, Viramune XR
ریلپیویرین (Rilpivirine)	Edurant

 

 

مهارکننده های پروتئاز (PI)

مهارکننده های پروتئاز (PI) با مسدود کردن آنزیمی به نام پروتئاز از تکثیر HIV جلوگیری می کنند. HIV برای تکثیر به این آنزیم نیاز دارد.

 

نمونه هایی از PI ها عبارتند از:

نام عمومی	نام تجاری
آتازاناویر (Atazanavir)	Reyataz
داروناویر (Darunavir)	Prezista
فوسامپرناویر (Fosamprenavir)	Lexiva
ریتوناویر (Ritonavir)	Norvir
ساکویناویر (Saquinavir)	Invirase
تیپراناویر (Tipranavir)	Aptivus

 

 

مهارکننده های فیوژن (Fusion inhibitors)

HIV برای تکثیر موفقیت آمیز باید در فرآیندی به نام فیوژن (همجوشی یا ادغام) وارد سلول شود. مهارکننده های فیوژن داروهایی هستند که از ورود HIV به گلبول های سفید خون که سلول های CD4 نامیده می شوند، جلوگیری می کنند.

انفوویرتید (Enfuvirtide) یا Fuzeon یک مهارکننده فیوژن مورد تائید FDA است.

 

همچنین بخوانید:

آیا درمانی برای ایدز؛ بیماری HIV وجود دارد؟ (کلیک)

 

آنتاگونیست های گیرنده CCR5

HIV برای ورود به سلول ابتدا باید به یک گیرنده خاص در سطح سلول متصل شود. یکی از این گیرنده های اصلی CCR5 است.

آنتاگونیست های گیرنده CCR5 داروهایی هستند که گیرنده اصلی CCR5 را مسدود کرده و از اتصال و ورود HIV به گلبول های سفید خون جلوگیری می کنند. به همین دلیل پزشکان از آنتاگونیست های گیرنده CCR5 به عنوان بازدارنده های ورود نام می برند.

ماراویروک (Maraviroc) یا Selzentry یک آنتاگونیست گیرنده CCR5 مورد تایید FDA است.

 

مهارکننده های اینتگراز

HIV پس از ورود به گلبول های سفید می تواند DNA خود را در ادغام با سلول تکثیر کند. این فرآیند به آنزیمی به نام اینتگراز وابسته است.

مهار کننده های اینتگراز اثرات این آنزیم را کار انداخته و از قرارگیری HIV در سلول میزان جلوگیری می کنند. بنابراین HIV قادر به تکثیر خود نیست.

 

نمونه هایی از مهار کننده های اینتگراز عبارتند از:

نام عمومی	نام تجاری
دولوتگراویر (Dolutegravir)	Tivicay
رالتگراویر (Raltegravir)	Isentress, Isentress HD

 

مهارکننده های اتصال

مهارکننده های اتصال به پروتئینی به نام g120 متصل می شوند که در سطح سلول های HIV قرار دارند. این امر از ورود HIV به سلول CD4 جلوگیری می کند.

داروی Fostemsavir با نام تجاری (Rukobia) یک مهارکننده اتصال تائید شده توسط FDA است.

 

مهارکننده های پس از اتصال

مهارکننده های پس از اتصال نوع دیگری از بازدارنده های ورود هستند. این داروها دو نوع گیرنده را در سطح گلبول های سفید مسدود می کنند: گیرنده های اصلی CCR5 و CXCR4.

این داروها همانند آنتاگونیست های گیرنده CCR5، از ورود HIV به سلول جلوگیری می کنند و به این ترتیب مانع تکثیر ویروس می شوند.

داروی Ibalizumab-uiyk با نام تحاری (Trogarzo) یک مهارکننده پس از اتصال تائید شده توسط FDA است.

 

تقویت کننده های فارماکوکینتیک

تقویت کننده های فارماکوکینتیک ضد ویروس نیستند اما می توانند مکمل درمان رترو ویروسی باشند.

این داروها می توانند اثرات بعضی از داروهای HIV را تقویت کنند.

کوبیسیستات (Cobicistat) یا Tybost یک تقویت کننده فارماکوکینتیک مورد تائید FDA است.

 

داروهای ترکیبی HIV

داروهای ترکیبی حاوی دو یا چند داروی HIV از یک یا چند کلاس دارویی در داخل قرص های منفرد هستند.

افرادی که اخیرا مبتلا به HIV تشخیص داده شده اند، معمولا درمان خود را با داروهای ترکیبی آغاز می کنند.

حداقل 22 نوع از این داروها وجود دارد که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی داروی ترکیبی مورد نیاز هر فرد را پس از بحث دقیق در مورد گزینه ها توصیه می کند.

 

داروهایی برای پیشگیری از HIV

موارد زیر روش هایی مبتنی بر داروهای موثر برای پیشگیری از HIV هستند:

 

PEP

پروفیلاکسی پس از مواجهه (PEP) یک روش اورژانسی شامل مصرف داروهای HIV طی 72 ساعت پس از مواجهه احتمالی جهت پیشگیری از ابتلا به آن است. زمانی که افراد طبق دستورالعمل های از آنها استفاده کنند، این روش در پیشگیری از HIV بسیار موثر خواهد بود.

 

PrEP

پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP) یکی دیگر از روش های پیشگیری از HIV است. این روش شامل مصرف روزانه دارو برای پیشگیری از HIV و کاهش خطر ابتلا به ایدز است.

 

در حال حاضر دو عامل PrEP مورد تائید FDA وجود دارد که هر دو ترکیبی از داروهای HIV در قرص های منفرد است:

• تراوادا (Truvada) – امتری سیتابین (Emtricitabine) و تنوفوویر دیسوپروکسیل فومارات (Tenofovir disoproxil fumarate)
• دسکووی (Descovy) – تنوفوویر آلافنامید (Tenofovir alafenamide) و امتری سیتابین (Emtricitabine)

 

داروهای HIV چگونه عمل می کنند؟

داروهای HIV در درجه اول با جلوگیری از تکثیر ویروس عمل می کنند.

این ویروس با از بین بردن گلبول های سفید خون (سلول های CD4) به سیستم ایمنی بدن حمله می کنند. این سلول ها نقش مهمی در مبارزه با عفونت ها و سلامت بدن دارند.

ویروس ها پس از حمله به گلبول سفید از سلول برای تکثیر خود استفاده می کنند. این امر اجازه می دهد تا HIV در بدن تکثیر شود. با گذشت زمان سیستم ایمنی بدن قدرت خود را از دست داده و توانایی مقابله با عفونت ها و بیماری ها را نخواهد داشت.

داروهای ضد ویروسی از تکثیر ویروس جلوگیری می کنند. این امر به محافظت از سیستم ایمنی بدن و پیشگیری از از بیماری کمک خواهد کرد.

زمانی که افراد به طور موثر از درمان ضد ویروسی استفاده کنند، ویروس طی 3 تا 6 ماه به سطوح غیرقابل شناسایی می رسد.

با توجه به پیشرفت های مدرن در درمان ضد ویروسی، عوارض مربوط به HIV مانند عفونت های فرصت طلب کمتر مشاهده می شوند. تعداد فزاینده ای از افراد هرگز به مرحله 3 عفونت یا ایدز مبتلا نمی شوند.

درمان ضد ویروس مدرن این امکان را به افراد متبلا به HIV می دهد که طول عمری مشابه با افراد بدون عفونت داشته باشند.

 

انتخاب رژیم HIV

CDC به همه مبتلایان به HIV توصیه می کند تا بدون در نظر گرفتن مدت ابتلا به ویروس و وضعیت سلامتی، از درمان ضد ویروسی استفاده کنند.

ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی برای یافتن یک رژیم HIV مناسب با نیاز افراد با آنها همکاری می کنند.

پزشک می تواند به عنوان بخشی از این فرآیند آزمایش مقاومت به دارو را توصیه کند. این امر داروهایی که ممکن است در درمان HIV و ایدز موثر نباشند را شناسایی می کند.

 

همچنین یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی موارد زیر را هنگام توصیه رژیم HIV در نظر می گیرد:

• وجود هر بیماری دیگر مانند بیماری قلبی
• بارداری یا قصد باردار شدن
• عوارض جانبی احتمالی داروهای HIV
• تداخل دارویی احتمالی با سایر داروها و مکمل ها
• هر مشکلی که ممکن است مصرف مداوم داروهای HIV را دشوار کند مانند یک برنامه شلوغ، نقص بیمه درمانی یا مصرف الکل و مواد مخدر
• هزینه داروها

 

پذیرفتن نابرابری های اساسی در مراقبت های بهداشتی در مناطق و جمعیت ها مهم است. این موارد می توانند موانعی در دسترسی به داروهای HIV ایجاد کنند و هزینه های این داروها زیاد است.

بیمه، منابع فدرال و برنامه های غیر فدرال می توانند به پوشش هزینه ها کمک کنند.

 

عوارض جانبی داروهای HIV

داروهای ضد ویروسی HIV مانند بیشتر داروها می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. بیشتر این عوارض جانبی خفیف هستند اما بعضی از آنها جدی خواهند بود. داروهای مدرن نسبت به داروهای قدیمی عوارض جانبی کمتری ایجاد می کنند.

عوارض جانبی داروهای مختلف HIV، متفاوت هستند. همچنین همین داروهای مشابه می توانند اثرات جانبی متفاوتی در افراد مختلف ایجاد کنند.

 

بعضی از عوارض جانبی داروهای درمان ضد رترو ویروسی HIV عبارتند از:

• سر درد
• خستگی (Fatigue)
• مشکل در خوابیدن
• خشکی دهان
• بثورات پوستی
• تهوع و استفراغ
• اسهال
• سرگیجه
• درد

 

بعضی از عوارض جانبی داروهای درمانی ضد ویروسی HIV مانند حالت تهوع یا خستگی (Fatigue) برای چند روز یا چند هفته طول می کشند. بعضی دیگر از این عوارض مانند کلسترول بالا ممکن است برای چند ماه یا چند سال ظاهر نشوند.

این روش درمانی می تواند عوارض جانبی اضافی از جمله آسیب به قلب یا کلیه ایجاد کند. این یکی از دلایل ضروری بودن معاینات منظم است.

طبق اعلام HIV.gov، مزایای درمان های ضد ویروسی بسیار بیشتر از خطرات ناشی از عوارض جانبی است. یک ارائه دهنده خدمات بهداشتی می تواند اطلاعات بیشتری در مورد عوارض جانبی خاص و نحوه مدیریت آنها ارائه دهد.

 

 

خلاصه

داروهای ضد ویروسی موثر در درمان HIV، میزان ویروس HIV عامل بیماری ایدز در بدن را به میزان قابل توجهی کاهش می دهند. در صورت موثر بودن درمان طی 3 تا 6 ماه سطح ویروس به میزان غیرقابل شناسایی می رسد.

داشتن سطوح غیرقابل شناسایی ویروس به افراد کمک می کند تا زندگی طولانی تر و سالم تری داشته و خطر انتقال ویروس به دیگران را نداشته باشند.

در صورتی که افراد نتوانند به صورت موثر از درمان ها استفاده کنند، ویروس طی 10 سال به مرحله 3 یا ایدز می رسد. در این مرحله سیستم ایمنی بدن به شدت آسیب دیده و در مقابل عفونت های فرصت طلب و انواع خاصی از سرطان آسیب پذیر می شود.

حفظ یک برنامه درمانی مادام العمر دشوار خواهد بود. در مورد هرگونه چالش در اولین فرصت با ارائه دهنده خدمات بهداشتی صحبت کنید زیرا آنها می توانند منابع و راهنمایی هایی در این مورد ارائه کنند.

همچنین HIV.gov روش هایی برای حفظ رژیم درمانی HIV ارائه داده است.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.