پسوریازیس از بیماری های پوستی رایج در میان افراد مبتلا به HIV است، این مقاله رابطه پسوریازیس و ایدز و روش های درمان آن را توضیح می دهد.

پسوریازیس یک بیماری التهابی است که می تواند باعث تغییرات پوستی شود.

این بیماری در میان افراد مبتلا به HIV عامل بیماری ایدز متداول است.

حدود 2% تا 5% از افرادی مبتلا به HIV، پسوریازیس دارند و 10% از این افراد ممکن است به آرتریت پسوریازیک مبتلا شوند.

پسوریازیس می تواند پس از ابتلای فرد به HIV برای اولین بار خودش را نشان دهد یا شدیدتر از قبل شود. علائم آن می توانند در مراحل اولیه یا نهایی ابتلا به HIV و بیماری ایدز دیده شوند.

هر دو بیماری ایدز و پسوریازیس به درمان پاسخ می دهند، اما داشتن این دو بیماری با همدیگر درمان علائم پسوریازیس را کمی مشکل تر می کند.

این مقاله، رابطه میان پسوریازیس و HIV و درمان پسوریازیس در افراد مبتلا به ایدز را بررسی خواهد کرد. همچنین سایر بیماری های پوستی مرتبط با ایدز را توضیح می دهد.

همچنین بخوانید:

همه چیز درباره ویروس HIV و بیماری ایدز (کلیک)

رابطه میان پسوریازیس و ایدز

HIV یک ویروس است که سیستم ایمنی بدن را هدف می گیرد. این ویروس سلول های CD4 T که مسئول مبارزه با عفونت ها و بیماری ها هستند را نابود می کند.

در صورتی که HIV درمان نشود، سیستم ایمنی بدن ضعیف شده و احتمال بروز بیماری ها در فرد بالا می رود.

یکی از این بیماری ها پسوریازیس است.

پسوریازیس یکی از رایج ترین بیماری های پوستی است که با ایدز رابطه داشته و افراد مبتلا به HIV را تحت تاثیر قرار می دهد.

این بیماری بیشتر در افرادی رخ می دهد که تعداد سلول های CD4 T آن ها در اثر عدم دریافت درمان ضد ویروس کاهش یافته است.

پسوریازیس گاهی مدت کوتاهی پس از این که بیمار درمان ضد ویروس را شروع کرد رخ می دهد.

در این موارد، این بیماری سندروم التهابی بازسازی ایمنی (IRIS) خوانده می شود.

IRIS 20%، افراد را در آغاز درمان ضد ویروس تحت تاثیر قرار می دهد.

درمان ضد ویروسی ممکن است منجر به پسوریازیس در نتیجه فعال شدن بیش از حد سیستم ایمنی شود.

داروهای ضد ویروس فعالیت سیستم ایمنی بدن را بهبود بخشیده و همین امر باعث افزایش احتمال بروز پسوریازیس می شود.

با این حال، در بسیاری از مردم درمان ضد ویروس باعث کاهش پسوریازیس شده زیرا پاسخ سیستم ایمنی بدن قوی تر می شود.

بسیاری از دارو هایی که برای درمان پسوریازیس به کار برده می شوند سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند. همین امر این دارو ها را برای افراد مبتلا به HIV نامناسب می کند.

همچنین بخوانید:

انواع پسوریازیس (کلیک)

درمان ضد ویروس

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) به همه افراد مبتلا به HIV و بیماری ایدز توصیه می کند بدون توجه به وضعیت فعلی سلامتیشان درمان ضد ویروس را انجام دهند.

مداومت در درمان ضد ویروس باعث بهبود موارد زیر می شود:

بهبود سیستم ایمنی
به حداقل رساندن خطر عفونت های فرصت طلب و سایر عوارض مربوط به HIV
کاهش یا توقف پیشرفت ویروس در بدن
جلوگیری از رسیدن HIV به مرحله پیشرفته
جلوگیری از انتقال ویروس به دیگر افراد

زمانی که سطح ویروس در خون بیمار در آزمایش ها غیرقابل تشخیص شد، HIV از طریق تماس جنسی منتقل نمی شود.

در بسیاری از موارد، داروهای HIV می توانند علائم پسوریازیس را کاهش دهند.

طبق تحقیقات، بواسطه رابطه نزدیک پسوریازیس و ایدز، افراد مبتلا به HIV و پسوریازیس معمولا پس از شروع درمان ضد ویروس بهبود وضعیت پوست خود را احساس می کنند.

همچنین بخوانید:

داروهای موثر در درمان و پیشگیری از HIV (کلیک)

درمان پسوریازیس در افراد مبتلا به HIV

مدیریت پسوریازیس در افراد مبتلا به HIV ممکن است برای متخصصان سلامت مشکل باشد.

دلیل این امر این است که بعضی از درمان های موجود برای پسوریازیس شدید، که به نام درمان های سیستمیک شناخته می شوند، سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند.

HIV به خودی خود سیستم ایمنی بدن بیمار را ضعیف کرده و باعث افزایش خطر عفونت ها در بدن فرد می شود.

با این حال، یک مطالعه مروری در سال 2018 بر تحقیقات موجود در مورد درمان های سیستمیک برای پسوریازیس شدید در افراد مبتلا به HIV نشان داد که پزشکان توانسته اند در مواردی این درمان ها را با موفقیت انجام دهند.

با این حال، محققان این داروها را در دوره های آزمایش انسانی آزمایش نکرده اند و بیماران باید پیش از مصرف هر دارویی با پزشک خود صحبت کنند.

درمان های موضعی می توانند به درمان پسوریازیس خفیف تا متوسط کمک کنند.

این درمان ها ممکن است شامل استفاده از کرم ها، لوسیون ها و پماد هایی مانند هیدروکورتیزون یا تریامسینولون باشند.

درمان با اشعه ماوراء بنفش و رتینوئیدهای خوراکی، مانند آسیترتین، می تواند برای پسوریازیس خفیف تا شدید مناسب باشد.

بیماران باید برای پیدا کردن بهترین روش درمان برای خود با پزشک خود کار کنند.

پیشگیری از پسوریازیس در افراد مبتلا به HIV

پسوریازیس و ایدز رابطه نزدیکی دارند.

در نتیجه پیشگیری از رخ دادن پسوریازیس ممکن نیست.

اما با دوری از عوامل تحریک کننده می توان تعداد دفعات بروز پسوریازیس شدید را کاهش داد.

ژنتیک توسعه دهنده پسوریازیس پیچیده است.

یک رویداد تحریک کننده می تواند یک تغییر در سیستم ایمنی بدن ایجاد کرده و باعث بروز پسوریازیس شود.

عوامل تحریک کننده متداول عبارت اند از بیماری، اضطراب، آسیب به پوست و بعضی از دارو ها.

دوری از عوامل تحریک کننده می تواند تعداد دفعات و شدت و پسوریازیس را در افراد کاهش دهد.

عوامل محرک پسوریازیس عبارتند از:

حساسیت های (آلرژی) غذایی
مصرف زیاد الکل
عفونت هایی که سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کنند، شامل گلو درد استرپتوکوکی، برونشیت و التهاب لوزه ها
کمبود های تغذیه ای، مانند کمبود ویتامین D
آسیب پوستی، مانند گزش حشرات، آفتاب سوختگی یا کنده شدن پوست
سیگار کشیدن
استرس و اضطراب
استفاده از داروهای خاص، شامل داروهای مالاریا، فشارخون بالا و اختلال دو قطبی
تغییر در آب و هوا

علائم پسوریازیس

علائم پسوریازیس در افراد مختلف متفاوت بوده و به نوع پسوریازیس بستگی دارند.

با این حال، پسوریازیس معمولا باعث بروز علائم زیر می شود:

تکه های ملتهب پوست با فلس های نقره ای
خشکی پوست
ترک و خونریزی پوست
خارش
درد
ناخن های ضخیم یا ناخن هایی شیاردار

پسوریازیس ممکن است توزیعی غیر معمول در افراد مبتلا به HIV داشته باشد.

به عنوان مثال، این افراد ممکن است در کف دست یا کف پای خود پسوریازیس معکوس داشته باشند، حتی با اینکه این نوع پسوریازیس معمولا چین های پوستی مانند زیر بغل یا کشاله ران را تحت تاثیر قرار می دهد.

پسوریازیس در افرادی که سطح پایینی از سلول های CD4 T داشته و تحت درمان ضد ویروس قرار ندارند شدیدتر است و بیش از 50% از بدن آن ها را می پوشاند.

بعضی از افراد علاوه بر علائم پوستی ممکن است تورم و درد مفاصل را نیز تجربه کنند که به نام آرتریت پسوریازیک شناخته می شود.

نشانه ها و علائم پسوریازیس ممکن است چندین بار در هفته یا ماه قبل از بهبودی یا از بین رفتن شدید شوند.

آیا پسوریازیس واگیردار است؟

پسوریازیس واگیردار نیست.

امکان انتقال پسوریازیس با لمس بدن بیمار یا با استفاده از حوله یا وسایل شخصی مشترک وجود ندارد.

پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است.

یعنی این بیماری زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول های پوست حمله کند.

سپس بدن سرعت تولید سلول های پوستی جدید را افزایش داده و باعث به وجود آمدن فلس ها و پوسته هایی می شود که از نشانه های پسوریازیس هستند.

درمان های عمومی برای پسوریازیس

انواع درمان های عمومی پسوریازیس که ممکن است برای افراد مبتلا به HIV نیز مفید باشند عبارت اند از:

درمان های موضعی

کرم ها یا پماد های پوستی می توانند برای پسوریازیس خفیف تا شدید مفید باشند.

بعضی از این داروها بدون نسخه به فروش می رسند، اما بعضی دیگر از آن ها به نسخه پزشک نیاز دارند. این دارو ها شامل موارد زیر هستند:

صابون های ضد باکتری
مهارکننده های کلسینورین برای التهاب
قطران زغال سنگ
کرم های کورتیکواستروئید
لوسیون های مرطوب کننده
اسید سالیسیلیک
کرم های ترکیبی ویتامین D
دارو های موضعی رتینوئید

فتوتراپی

در این نوع نور درمانی از اشعه ماوراء بنفش برای از بین بردن ضایعات پوستی استفاده می شود. فتوتراپی می تواند عوارض جانبی مانند خشکی پوست و تهوع ایجاد کند.

درمان های خانگی

علاوه بر اجتناب از عوامل تحریک کننده پسوریازیس، درمان های خانگی زیر نیز ممکن است بتوانند علائم پسوریازیس را کاهش داده و تا حدی ناراحتی های ایجاد شده توسط آن را کم کنند:

استفاده از ژل آلوئه ورا در مناطق آسیب دیده پوست
قراردادن روغن نارگیل روی پوست
مصرف مکمل های امگا 3
استفاده روزانه از لوسیون مرطوب کننده
حمام ولرم با بلغور جو دوسر کلوئیدی یا نمک های اپسوم

دیگر بیماری های پوستی مرتبط با ایدز

بسیاری از بیماری های پوستی دیگر که معمولا نوعی عفونت فرصت طلب بوده، در افراد مبتلا به HIV و بیماری ایدز شایع هستند.

بیماری های پوستی مرتبط با ایدز عبارتند از:

کاندیدیازیس: عفونت قارچی پوست، ناخن ها و غشاهای مخاطی.
کریپتوکوکوزیس: یک عفونت قارچی است که ممکن است پوست، استخوان ها، ریه ها و دستگاه ادراری را تحت تاثیر قرار دهد.
ویروس هرپس سیمپلکس: ویروسی که باعث ایجاد زخم و تبخال های مکرر در اطراف دهان یا دستگاه تناسلی می شود.
مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی): یک عفونت ویروسی مسری است که باعث می شود برجستگی هایی به رنگ گوشت روی پوست ظاهر شوند.
فتودرماتیت: یک بیماری التهابی است که در آن قرار گرفتن در معرض خورشید باعث ایجاد بثورات، تاول یا پوسته پوسته شدن پوست می شود.
پروریگو ندولاریس: بیماری است است که باعث ایجاد توده های پوستی روی بازوها و پاها همراه با خارش می شود.
سارکوم کاپوسی: سرطانی که به دلیل تومور در رگ های خونی به صورت ضایعات پوستی بنفش یا سیاه ظاهر می شود.

خلاصه

پسوریازیس و دیگری بیماری های پوستی در میان افراد مبتلا به HIV عامل بیماری ایدز شایع هستند.

با درمان و مراقبت مناسب، بیماران می توانند علائم پوستی خود را مدیریت کرده و درد خود را کاهش دهند.

با این که ایدز و ویروس HIV می تواند درمان پسوریازیس را مشکل تر کند، تحقیقات نشان می دهد که بیماران پس از درمان ضد ویروسی بهبود پیدا می کنند.

کاهش علائم با اجتناب از عوامل تحریک کننده و استفاده کردن از درمان های خانگی و کرم های درمانی نیز ممکن است.

در بعضی موارد پزشک ممکن است درمان سیستمیک را توصیه کند، اما این درمان برای همه بیماران مناسب نیست.

افرادی که نگران پوست خود هستند باید برای بررسی پیشرفت و تشخیص بیماری خود به پزشک متخصص مراجعه کنند.

درمان زودهنگام ممکن است ظاهر پوست آن ها را بهبود بخشیده و خطر دیگر عوارض را کاهش دهد.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.