اختلال پرخوری یکی از انواع اختلالات خوردن است، علائم – علت و درمان (راهنمای برنامه خودیاری – رفتار درمانی شناختی و مصرف دارو ) را بخوانید.

اختلال خوردن زمانیست که فرد نگرشی ناسالم نسبت به غذا خوردن داشته باشد. این مساله زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده و سبب بیماری می شود.

اختلال خوردن شامل غذا خوردن خیلی زیاد یا کم، وسواس در مورد وزن و فرم بدن باشد.

این مطلب به بررسی یکی از انواع اختلالات خوردن با عنوان اختلال پرخوری، علائم، علت و درمان آن می پردازد.

بررسی اجمالی

اختلال پرخوری (Binge eating disorder) به معنی خوردن مقادیر زیاد از غذاها بصورت منظم در مدت زمانی کوتاه تا رسیدن به احساس سیری ناخوشایند است.

پرخوری اغلب از قبل برنامه ریزی می شود، به تنهایی انجام می شود و ممکن است شامل غذاهای خاصی باشد. ممکن است افراد پس از پرخوری احساس گناه یا شرم داشته باشند.

زنان و مردان در هر سنی می توانند به اختلال پرخوری دچار شوند اما این بیماری معمولا در اواخر نوجوانی یا اوایل دهه 20 شروع می شود.

همچنین بخوانید:

حذف عادت غذا خوردن قبل از خواب و کاهش وزن (کلیک)

علائم اختلال پرخوری

از اصلی ترین علائم اختلال پرخوری، خوردن مقدار زیاد غذا در مدت زمان کم و عدم توانایی در توقف آن هنگام سیری است.

علائم دیگر اختلال پرخوری عبارتند از:

غذا خوردن در هنگامی که گرسنه نیستید
بسیار سریع غذا خوردن در هنگام پرخوری
به تنهایی یا مخفیانه غذا خوردن
احساس افسردگی، گناه، شرم یا انزجار پس از پرخوری

افرادی که دچار علائم ذکر شده هستند و به طور منظم به این روش غذا می خورند دچار اختلال پرخوری هستند.

علائم هشداردهنده اختلال پرخوری در افرادی که از آنها مراقبت می کنید

خیلی زیاد و خیلی سریع غذا خوردن
سعی در پنهان کردن آنچه می خورند
ذخیره مواد غذایی
اضافه وزن (البته این امر برای همه افراد مبتلا به پرخوری رخ نمی دهد.)

همچنین بخوانید:

پیامدهای چاقی بزرگسالان (کلیک)

کمک گرفتن برای اختلال پرخوری

در صورتی که فکر می کنید دچار اختلال پرخوری هستید، هرچه زودتر به پزشک عمومی مراجعه کنید.

آنها در مورد عادت های غذایی و احساس شما سوال پرسیده و وزن و سلامت کلی شما را بررسی می کنند.

اگر فکر می کنید دچار اختلال پرخوری یا اختلال غذایی دیگری هستید، پزشک عمومی شما را به یک متخصص اختلالات خوردن یا تیمی از متخصصان ارجاع می دهد.

پذیرفتن نیاز به کمک در رابطه با یک اختلال غذایی دشوار است. بنابراین همراه کردن یک دوست یا عزیز با خود در هنگام ملاقات با پزشک کمک کننده خواهد بود.

کمک گرفتن برای فردی دیگر

در صورتی که نگران هستید که یکی از اعضای خانواده یا دوستان شما دچار اختلال پرخوری باشد، او را از نگرانی خود آگاه کرده و به مراجعه به پزشک عمومی تشویق کنید. حتی می توانید پیشنهاد دهید که با او همراه باشید.

علت اختلال پرخوری

علت دقیق اختلال پرخوری مشخص نیست اما به احتمال زیاد در شرایط زیر به آن دچار خواهید شد:

سابقه اختلالات خوردن، افسردگی یا سوء مصرف الکل و مواد مخدر در شما یا یکی از اعضای خانواده
مورد انتقاد بودن از نظر عادت های غذایی، فرم بدن یا وزن
نگرانی بیش از حد در مورد لاغری به ویژه اگر از طرف جامعه یا شغل خود تحت فشار باشید. مانند رقاصان باله، مدل ها یا ورزشکاران
اضطراب، عزت نفس پایین، شخصیت وسواسی یا کمال گرا
مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته اید.

درمان اختلال پرخوری

بیشتر افراد با حمایت و درمان مناسب از اختلال پرخوری بهبود می یابند اما ممکن است این روند زمان بر باشد.

درمان های اصلی اختلال پرخوری عبارتند از:

راهنمای برنامه های خودیاری
نوعی گفتگو درمانی به نام رفتار درمانی شناختی (CBT) که در جلسات گروهی یا انفرای (تک به تک) انجام می شود.

راهنما

به عنوان اولین قدم در درمان اختلال پرخوری، احتمالا یک برنامه راهنما برای کمک به شما پیشنهاد می شود. این اغلب شامل کار با یک کتاب خودیاری همراه با جلسات یا یک متخصص مراقبت های بهداشتی مانند یک درمانگر است.

این کتاب های خودیاری می توانند شما را از طریق برنامه به روش های زیر راهنمایی کنند:

کنترل آنچه می خورید، این مساله به شما کمک می کند تا الگوهای عادتی خود را تغییر دهید.
یک برنامه های غذایی واقعی در مورد زمان خوردن و غذای مورد نظر تنظیم کنید تا به شما کمک کند.
در مورد عوامل تحریک کننده خود بیاموزید. این به شما کمک می کند تا علائم را تشخیص داده، مداخله کرده و از پرخوری جلوگیری کنید.
علت های اصلی اختلال پر خوری خود را شناسایی کرده و روی آنها به روشی سالم کار کنید.
روش های دیگری برای کنار آمدن با احساسات خود پیدا کنید.
درک کنید و یاد بگیرید که چگونه وزن خود را به روشی سالم مدیریت کنید.

عضویت در یک گروه پشتیبانی خودیاری مانند یکی از گروه های آنلاین Beat که می تواند برای افراد مبتلا به اختلال پرخوری مفید باشد.

در صورتی که درمان خودیاری به تنهایی کافی نبود یا کمکی نکرد، ممکن است به رفتار درمانی شناختی (CBT) یا مصرف دارو نیاز داشته باشید.

رفتار درمانی شناختی (CBT)

در صورت پیشنهاد به رفتار درمانی شناختی (CBT)، این جلسات به صورت گروهی با افراد دیگر یا به صورت خصوصی و تک به تک با درمانگر انجام خواهد شد.

معمولا باید در طول 4 ماه حدود 16 جلسه داشته که هر جلسه گروهی حدود 90 دقیقه و هر جلسه فردی 60 دقیقه طول می کشد.

رفتار درمانی شناختی (CBT) شامل گفتگو با یک درمانگر (مشاور روانشناسی) است که به شما کمک می کند تا الگوهای افکار، احساسات و رفتارهایی که در اختلال خوردن نقش دارند را کشف کنید.

آنها به شما کمک می کنند تا:

برنامه ریزی وعده های غذایی و میان وعده ها که باید در طول روز رعایت کنید تا عادت های غذایی منظم را در نظر بگیرید.
کار بر روی عوامل تحریک کننده پرخوری
تغییر احساسات منفی در مورد بدن و مدیریت آنها
پایبندی به عادات غذایی جدید برای جلوگیری از پرخوری

در زمان درمان نباید رژیم بگیرید زیرا این امر باعث دشوار شدن جلوگیری از پرخوری خواهد شد.

همچنین بخوانید:

داروهای موثر در درمان افسردگی (کلیک)

داروها

داروهای ضدافسردگی نباید به عنوان تنها درمان اختلال پرخوری استفاده شوند. اما ممکن است داروهای ضدافسردگی همراه با درمان خودیاری برای کمک به مدیریت سایر شرایط زیر توصیه شود:

اضطراب یا افسردگی
فوبیا اجتماعی
اختلال وسواس اجباری (OCD)

به ندرت داروهای ضدافسردگی برای کودکان یا جوانان زیر 18 سال تجویز می شوند.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.