منگوله های پوستی، توده های غیر سرطانی هستند که اکثر نیازی به برداشتن ندارند؛ علائم – علت و نحوه تشخیص اسکین تگ را بخوانید.

منگوله های پوستی یا اسکین تگ ها (Skin tags) توده های خوش خیم یا غیرسرطانی هستند.

اگرچه بیشتر منگوله های پوستی نیازی به برداشتن ندارند، در صورت لزوم پزشک این کار را انجام می دهد.

در این مقاله در مورد سرطانی بودن یا نبودن منگوله های پوستی بیشتر می آموزید.

همچنین در این مقاله به بررسی منگوله های پوستی، نحوه شناخت آنها، زمان تماس با پزشک، تشخیص و برداشتن آنها می پردازیم.

همچنین بخوانید:

همه چیز درباره خال های سرطانی (کلیک)

آیا بعضی از منگوله های پوستی سرطانی هستند؟

منگوله های پوستی سرطانی نیستند و توانایی سرطانی شدن ندارند.

تقریبا نیمی از بزرگسالان در آمریکا دارای یک یا چند اسکین تگ هستند.

اسکین تگ ها حاوی فیبرهای کلاژن و رگ های خونی هستند که در یک لایه سطحی ضخیم تر یا نازک تر از پوست یا اپیدرم محصور شده اند.

کلاژن یک خانواده بزرگ از پروتئین ها است که در بیشتر بافت های بدن وجود دارد. کلاژن برای ساختارهای پوست و یک جزء اصلی لایه میانی، ضخیم ترین لایه یا درم بسیار مهم است.

منگوله های پوستی با عنوان های زیر نیز شناخته می شوند:

تگ های پوستی یا آکروکوردون
پاپیلوما (اصطلاح عمومی برای تومورهای خوش خیم پوست)
پولیپ های فیبرو اپی تلیال (توده های پوستی ساخته شده از بافت های فیبری و لایه های فوقانی پوست)

اگرچه منگوله های پوستی سرطانی نیستند اما می توانند شبیه به تومورهای مرتبط به انواع سرطان پوست (به ویژه سرطان سلول پایه‌ ای (BCC) یا ملانوما بدخیم باشند. همچنین گاهی اوقات تومورها می توانند منگوله های پوستی تحریک شده یا انفارکتوس باشند.

همچنین بخوانید:

سرطان: انواع، دلایل و درمان (کلیک)

علت منگوله پوستی

پزشکان از علت بروز منگوله های پوستی مطلع نیستند. با این وجود چندین نظریه در این مورد وجود دارد.

این نظریه ها نشان می دهند که ممکن است اسکین تگ ها به دلیل موارد زیر ایجاد شوند:

تحریک یا اصطکاک همراه با کشیده یا مالیده شدن پوست
چاقی – به این معنی که چین های پوستی بیشتری وجود داشته باشد.
دیابت نوع 2 یا مقاومت به انسولین
عفونت ویروس پاپیلوم انسانی
ژنتیک
بیماری پوستی سندروم برت هاگ دوب
سطح بالای بافت و فاکتورهای رشد اپیدرم به ویژه در دوران بارداری یا غول ‌پیکری (آکرومگالی)
عدم تعادل هورمون ها
سندروم متابولیک
بیماری قلبی عروقی
پیری و از بین رفتن تدریجی انعطاف پوست
سندروم تخمدان پلی کیستیک

علائم منگوله پوستی

معمولا اسکین تگ ها بدون درد هستند اما ممکن است در هنگام گیر کردن یا کشیده شدن به جواهرات یا لباس ها دچار خارش و درد شوند. همچنین می توانند ظاهر پوست را تغییر دهند. همچنین در بعضی از موارد می توانند باعث پریشانی عاطفی شوند.

منگوله های پوستی تمایل دارند تا در نواحی که چین (تا) می خورند، رشد کنند. این نواحی عبارتند از:

کشاله ران
زیر بغل
گردن
پلک ها

به نظر می رسد که اسکین تگ ها معمولا از روی پوست آویزان هستند. همچنین ممکن است از نظر ظاهری متفاوت باشند اما به طور معمول مشخصات زیر را دارند:

پوست رنگی یا قهوه ای (یا صورتی یا قرمز به ویژه پس از تحریک)
بیضی شکل
نرم
متصل به ساقه گوشتی
عرض 2 تا 5 میلی متر تا چند سانتی متر
به صورت خوشه ای یا رشته ای به ویژه در اطراف گردن

نکته مهم این است که منگوله های پوستی گاهی اوقات با سایر بیماری های پوستی زیر مرتبط به نظر می رسند:

کراتوز سبورئیک
زگیل آبکی
خال های ملانوسیتیک خوش خیم
نوروفیبروما
كارسينوم سلول بازال پوست (BCC)
زگیل

احتمال بروز اسکن تگ ها با افزایش سن بیشتر می شود.

اسکین تگ ها می توانند از سال های نوجوانی یا دهه 20 زندگی ایجاد شوند. با این حال بیشتر افراد پس از 70 سالگی دیگر دچار اسکین تگ جدید نمی شوند.

زمان تماس با پزشک

بیشتر اسکین تگ ها بی ضرر هستند. با این آنهایی که به صورت باریک و بلند ایجاد می شوند، ممکن است پیچ خورده و در نتیجه جریان خون به توده را متوقف کنند.

در این صورت اسکین تگ ها می تواند سیاه یا قهوه ای تیره شود.

در صورت تغییر احساس، رنگ، شکل ظاهری یا اندازه اسکین تگ ها می توان با پزشک صحبت کرد.

همچنین افراد باید با پزشک در مورد منگوله های دردناک و مواردی که باعث ناراحتی جسمی یا عاطفی می شوند، صحبت کنند.

پزشک می تواند سایر دلایل ایجاد توده های پوستی که می توانند مضر باشند (از جمله سرطان) را رد کند.

همچنین به افراد دارای منگوله های پوستی اطمینان دهد که این توده ها معمول بوده و نگران کننده نیستند.

تشخیص منگوله پوستی

پزشکان اغلب می توانند منگوله های پوستی را به سادگی با معاینه تشخیص دهند.

در صورت مشخص نبودن علت بروز آنها، از منگوله های پوستی نمونه برداری شده و آن را زیر میکروسکوپ بررسی می کنند.

به طور معمول پزشک منگوله های پوستی برداشته شده را برای ارزیابی پاتولوژیک و بررسی علت دقیق آن به آزمایشگاه ارسال می کند.

هیچ آزمایش، رادیوگرافی یا آزمایش تشخیصی خاص برای تشخیص منگوله های پوستی وجود ندارد. به همین دلیل پزشک می تواند آزمایشات دیگری را برای رد سایر علل احتمالی انجام دهد.

همچنین می تواند آزمایشاتی برای بررسی بیماری های شناخته شده یا ایجادکننده اسکین تگ ها بدتر شده مانند دیابت یا سندرم متابولیک را انجام دهد.

این امر می تواند به معنی ارزیابی موارد زیر باشد:

سطح A1c
سطح قند خون ناشتا و پس از خوردن غذا
آزمایش چربی
شاخص توده بدن (BMI)

برداشتن منگوله های پوستی

معمولا منگوله های پوستی نیازی به برداشتن ندارند. با این حال در صورتی که تحریک کننده، ناراحت کننده، دردناک، بزرگ یا در مکان نامناسبی باشند، پزشک یا جراح می تواند آنها را با استفاده از چندین روش بردارد.

این روش ها عبارتند از:

جراحی: که به برداشتن آن با استفاده از قیچی یا سایر ابزارهای برش اشاره دارد.
الکتروکوتر یا سوزاندن: که به انتقال گرما از طریق جریان الکتریکی اشاره دارد.
لیزر درمانی CO2: که به استفاده از انرژی مبتنی بر نور اشاره دارد.
سرما درمانی: که به منجمد کردن آن با استفاده از نیتروژن مایع اشاره دارد.
بستن: که با استفاده از بخیه پیچیده شده در اطراف اسکین تگ ها برای جلوگیری از جریان خون به آن انجام می شود.
تراشیدن: که اصطلاحی برای بریدن آن پس از تزریق بی حس کننده موضعی در پایین آن است.
پرتو درمانی: که به سوزاندن آن با استفاده از امواج رادیویی اشاره دارد.

بیشتر اسکین تگ ها با مراقبت مناسب مانند مرطوب کردن و بهداشت اولیه، خود به خود بهبود می یابند.

به طور معمول برداشتن آنها به صورت حرفه ای فقط یک جلسه طول می کشد.

با این حال پزشک می تواند ویزیت های پیگیری را انجام داده تا مطمئن شود که پوست به درست بهبود یافته و نیازی به درمان دیگری نیست.

ممکن است پزشکان به افراد دارای اسکین تگ توصیه کنند تا وزن متناسبی داشته باشند و عادت های سالم مانند ورزش کافی، پر آب ماندن (هیدراته) و استراحت کافی را ایجاد کنند.

ایجاد این عادت ها می تواند به کاهش احتمال ایجاد منگوله های پوستی جدید کمک کند.

همچنین پوشیدن لباس گشاد و استفاده نکردن از جواهرات در نواحی که ممکن است با منگوله های پوستی تماس داشته باشد، به کاهش تحریک کمک می کند.

خلاصه

معمولا منگوله های پوستی بی ضرر هستند. بیشتر آنها فقط در صورت ایجاد درد، تحریک یا ناراحتی عاطفی و همچنین تغییر اندازه، شکل یا رنگ نیاز به برداشتن خواهند داشت.

افراد هرگز نباید منگوله های پوستی را در خانه از بین برده یا به آنها آسیب برسانند. فقط پزشکان و به طور ایده آل متخصصان پوست باید منگوله های پوستی را بردارند. دلیل این امر کاهش خطر خونریزی بیش از حد، ایجاد زخم و عفونت است.

از بین بردن توده پوستی در خانه احتمال غیرقابل شناسایی شدن توده های احتمالا سرطانی و مضر را افزایش داده و باعث گسترش و وخیم تر شدن آنها می شود.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.