انواع ترمیم زخم بسته به نوع (انواع شامل اولیه – ثانویه و ثالثیه / نوع سوم است) و درمان آن متفاوت است، مراحل ترمیم زخم را بخوانید.

ترمیم زخم روندی است که پوست طی می کند تا آسیب های ناشی از زخم را ترمیم کند. سه نوع اصلی برای ترمیم زخم وجود داشته که به نوع زخم و درمان آن بستگی دارد.

انواع ترمیم زخم عبارتند از: ترمیم زخم اولیه، ثانویه و ثالثیه (نوع سوم).

هر زخم وابسته به نوع و شدت مراحل مختلف بهبودی را طی می کند. درک این دسته ها و همچنین مراحل روند ترمیم زخم به افراد کمک می کند تا درک کنند که چگونه می توان از زخم به بهترین نحو مراقبت کرد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مراحل ترمیم زخم، انواع مختلف آن و بعضی از گزینه های درمانی به مطالعه ادامه دهید.

جهت مشاهده و خرید محصولات ترمیم کننده و ضد اسکار داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.

ترمیم زخم اولیه

ترمیم زخم اولیه به زمانی گفته می شود که پزشکان با استفاده از منگنه، بخیه، چسب یا سایر اشکال بستن زخم، آن را می بندند.

بستن یک زخم به این روش باعث کاهش بافت از دست رفته شده و به بدن اجازه می دهد تا به جای بزرگتر شدن زخم، آن را با مساحت کمتری بسته و آن را التیام دهد.

برای نمونه، یک پزشک می تواند یک برش بزرگ را بخیه زده تا به بدن اجازه دهد که کل بریدگی را ترمیم کند.

همچنین بخوانید:

روش های خانگی ترمیم سریع زخم (کلیک)

ترمیم زخم ثانویه

ترمیم ثانویه زخم زمانی رخ می دهد که زخمی که نمی توان آن را بخیه زد، موجب از بین رفتن بافت زیادی گردد. پزشکان این موارد را ترمیم می کنند تا به طور طبیعی بهبود یابد.

این نوع ممکن است بیشتر در مورد زخم هایی که لبه گردتری داشته، سطوح ناهمواری را می پوشانند یا در سطوحی از بدن قرار دارند که حرکت بخیه ها یا سایر روش های بسته شدن را غیر ممکن می سازد، باشد.

ترمیم زخم ثانویه به مکانیسم های ترمیم بدن متکی است. این روند طولانی تر است و ممکن است به دلیل افزایش اندازه زخم، خطر عفونت و آلودگی و سایر عوامل مانند استفاده از مصرف داروهای خاص باشد.

ترمیم زخم ثالثیه (نوع سوم)

ترمیم زخم ثالثیه یا ترمیم با تاخیر در بسته شدن اولیه زخم هنگامی است که نیاز به تاخیر در روند بسته شدن زخم باشد.

در صورت ترس پزشک از بستن میکروب های عفونی در زخم، این کار ضروری خواهد بود. در این موارد ممکن است اجازه تخلیه زخم داده شود و یا قبل از بستن زخم منتظر اثر سایر روش های درمانی بمانند.

انواع زخم

انواع مختلفی از زخم ها وجود دارد که به عواملی مانند منبع زخم و هرگونه مسائل اساسی که منجر به آن می شود، بستگی دارد. نوع زخم می تواند نحوه درمان پزشکان یا سایر عوامل در روند بهبود را تغییر دهد.

زخم ها معمولا باز و بسته هستند. زخم بسته به آسیب دیدگی گفته می شود که سطح پوست را نمی شکافد اما به بافت های زیرین آسیب می رساند. کبودی نمونه شایع در این مورد است.

از طرف دیگر زخم های باز باعث شکافتن پوست می شوند و ممکن است به بافت های زیرین آسیب برسانند.

بعضی از انواع زخم های باز عبارتند از:

سایش: این موارد در نتیجه کشیده شدن یا خراش پوست روی یک سطح سخت ایجاد می شوند.
پارگی: برش های عمیق تر ناشی از اشیا تیز مانند چاقو یا لبه های تیز است.
سوراخ شدن: این سوراخ های کوچک و در عین حال عمیق در اثر یک جسم بلند و نوک تیز مانند میخ ایجاد می شوند.
سوختگی: این موارد در اثر تماس با شعله باز، منبع گرمایی شدید، سرما شدید، بعضی از مواد شیمیایی یا برق گرفتگی ایجاد می شوند.
جدا شدگی: این مورد به پارگی جزئی یا کامل پوست و بافت ها اشاره دارد.

زخم های مزمن می توانند باعث شکستگی هایی در پوست شوند که باید بهبود یابد. این موارد شامل زخم بستر، سایر آسیب های ناشی از فشار و زخم های مربوط به دیابت هستند.

همچنین بخوانید:

درمان سوختگی پوست از زبان متخصصین (کلیک)

مراحل ترمیم زخم

تمام زخم ها روندهای مختلف بهبودی را طی می کنند که شامل واکنش های اولیه زخم تا مراحل بعدی ایجاد پوست جدید می شود.

بهبودی زخم های ساده مانند زخم هایی که آسیب بافتی گسترده یا عفونی ندارند، حدود 4 تا 6 هفته طول می کشد. این شامل بافت اسکار (جای زخم) نیست که تشکیل و بهبود آن زمان بیشتری طول می کشد.

بهبود و بازگشت بافت اسکار هیچوقت به 100% نمی رسد اما حدود 11 تا 14 هفته پس از حفظ زخم اولیه به حدود 80% خواهد رسید.

در ادامه روند بهبود زخم با جزئیات بیشتری شرح داده می شود.

همچنین بخوانید:

درد بافت اسکار (جای زخم) و درمان آن (کلیک)

فاز هموستاز (خون ایستی)

فاز هموستاز با وقوع آسیب اتفاق افتاده و اولین پاسخ و واکنش بدن است. زخم باعث خارج شدن خون و مایعات از بدن می شود. بدن با تلاش برای جلوگیری از این جریان خون پاسخ می دهد.

رگ های خونی درگیر شده برای کاهش جریان خون منقبض می شوند. همانطور که بعضی از تحقیقات نشان می دهند، پلاکت ها و ترومبوسیت ها در خون شروع به تجمع در نزدیکی زخم می کنند و یک شبکه فیبرین را تشکیل می دهند. این امر باعث غلیظ شدن خون در ناحیه نزدیک به زخم شده تا خونریزی متوقف گردد.

این لخته خون تازه تشکیل شده از ورود میکروب به بدن جلوگیری می کند. این امر عملکرد پوست را به عنوان مانعی در برابر آلودگی ها و سایر عوامل بالقوه عفونی بازیابی می کند تا روند بهبودی آغاز شود.

پلاکت ها مواد شیمیایی آزاد می کنند که به سلول های اطراف هشدار می دهند که روند بعدی را شروع کرده و زخم را التیام دهند.

فاز التهابی

در فاز التهابی، تمیز کردن و بهبود ناحیه شروع می شود.

به طور کلی برخی التهاب ها در ناحیه وجود دارد، زیرا سلول های ایمنی بدن به بافت آسیب دیده می رسند. گلبول های سفید خون برای پاکسازی زخم وارد ناحیه شده و هرگونه ضایعات را از محل و بدن خارج می کنند.

فاز تکثیر

فاز تکثیر زمانی رخ می دهد که زخم پایدار باشد. در این مرحله تمرکز بدن بر روی بستن زخم، ایجاد بافت جدید و ترمیم عروق خونی آسیب دیده در ناحیه است.

این امر طی چهار فرآیند مختلف رخ می دهد:

اپیتلیالیزاسیون (Epithelialization): این فرآیند باعث ایجاد بافت جدید پوست در لایه های مختلف پوست آسیب دیده می شود.
رگ زایی: این روند باعث ایجاد رگ های خونی جدید در ناحیه ترمیم زخم است.
تشکیل کلاژن: این امر برای تقویت استحکام بافت است.
انقباض: این روند کاهش و بسته شدن اندازه ناحیه زخم است.

بافت همبند و رگ های خونی را بافت التیامی (گرانول) می نامند. این بافت حدود 4 روز پس از روند بهبودی زخم شروع به تشکیل شدن می کند.

فاز بازسازی

در فاز بازسازی، زخم داخلی بهبودی بیشتری می یابد. این فرآیند به ایجاد پوستی قوی منجر شده تا بافت موقت موجود در ناحیه را جایگزین کند.

بعضی از تحقیقات نشان می دهند که این روند حدود 2 یا 3 هفته پس از آسیب رخ می دهد و می تواند 1 سال یا بیشتر ادامه داشته باشد. این مرحله فعال بهبود بافت اسکار است.

بدن بافت التیامی (گرانول) موقتی را از زخم اولیه با بافت اسکار قوی تر جایگزین می کند. با گذشت زمان بافت اسکار غلظت کلاژن بیشتری داشته و باعث استحکام آن می شود.

روش های درمانی و درمان پزشکی

گزینه های درمان و مراقبت در منزل برای یک زخم بر اساس عوامل مختلفی از جمله محل قرارگیری زخم، نوع زخم و سایر درمان های ضروری بسیار متفاوت خواهد بود.

درمان ها علاوه بر سایر روش های تراپی ممکن است شامل بسته شدن های لازم و آنتی بیوتیک برای محافظت از زخم و پانسمان باشد.

پزشکان دستورالعمل های منظمی در مورد مراقبت از زخم در هنگام بهبودی و همچنین زمان معاینه منظم برای نظارت بر روند بهبودی ارائه می دهند.

زمان تماس با پزشک

افرادی که در مورد شدت یا نوع زخم خود یا نیاز به درمان آن اطمینان ندارند باید با پزشک تماس بگیرند.

ممکن است زخم های جزئی مانند خراش ها و بریدگی های کوچک نیازی به مراجعه به پزشک نداشته باشند. با این حال افرادی که دارای زخم بزرگتر یا زخمی که خونریزی آن با اعمال فشار ملایم متوقف نمی شود، باید برای تشخیص و درمان کامل با پزشک تماس بگیرند.

زخم هایی که نواحی بزرگتری از پوست را پوشش می دهند مانند بثورات جاده ای (Road rash) ممکن است به مراقبت های حرفه ای پزشکی نیاز داشته باشند. این موارد برای جلوگیری از آلودگی و عفونت به پاکسازی مناسب نیاز دارند.

افرادی که علائم عفونت مانند خارش، درد و قرمزی در اطراف زخم را مشاهده می کنند نیز باید با پزشک تماس بگیرند.

خلاصه

ترمیم زخم یک فرآیند پیچیده است که دارای مراحل بسیاری است. این مراحل شامل لحظه ای که زخم اولیه رخ می دهد، واکنش های مختلف بدن و روند بهبود هستند.

انواع اصلی ترمیم زخم، اولیه، ثانویه و ثالثیه (نوع سوم) هستند.

زخم های جزئی مراحل ترمیم را خیلی سریع طی می کنند. بهبود زخم های شدیدتر مدت زمان بیشتری طول می کشد.

در مورد هرگونه علائم عفونت و همچنین هرگونه آسیب دیدگی اساسی، باید برای تشخیص و درمان کامل به پزشک مراجعه کرد. افرادی که از ترمیم زخم خود مطمئن نیستند باید با پزشک تماس بگیرند.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.