پرخوری عصبی / بولیمیا : علائم، علت و درمان

پرخوری عصبی نوعی اختلال خوردن است که فرد پرخوری کرده، سپس با ورزش و روش های دیگر سعی در جبران دارد؛ علائم – علت و درمان بولیمیا را بخوانید.

سرفصل های مورد نظر خود را سریعتر بیابید:

1- بررسی اجمالی↓

2- علائم پرخوری عصبی↓

3- درمان پرخوری عصبی↓

1- بررسی اجمالی

پرخوری عصبی یا بولیمیا (Bulimia) نوعی اختلال در خوردن و سلامت روانی است.

افراد مبتلا به پرخوری عصبی دوره های پرخوری در مدت زمان کوتاهی را می گذرانند و سپس بالا آورده (استفراغ می کنند)، از داروهای مسهل (داروهایی برای کمک به دفع) استفاده کرده، ورزش بیش از حد انجام داده و یا از ترکیبی از این روش ها را استفاده می کنند تا جلوی افزایش وزن خود را بگیرند.

همه افراد می توانند به پرخوری عصبی مبتلا شوند اما این بیماری بیشتر در جوانان 13 تا 17 ساله مشاهده می شود.

همچنین بخوانید:

اختلال پرخوری چیست؟ علائم، علت و درمان (کلیک)

علائم پرخوری عصبی

علائم پرخوری عصبی عبارتند از:

خوردن مقادیر بسیار زیاد غذا در مدت زمان کوتاه و اغلب به روشی خارج از کنترل – این امر را پرخوری می نامند.
بالا آوردن (استفراغ)، استفاده از داروهای مسهل یا ورزش بیش از حد برای جلوگیری از افزایش وزن – این امر را پاکسازی می نامند.
ترس از اضافه وزن
حساس شدن در مورد وزن و فرم بدن
ایجاد تغییرات خلقی – برای نمونه احساس تنش یا اضطراب زیاد

ممکن است این علائم به سادگی در همه افراد قابل شناسایی نباشد زیرا افراد می توانند این رفتارها را به صورت مخفیانه انجام دهند.

همچنین بخوانید:

رابطه تغذیه با سلامت روان (کلیک)

دریافت کمک برای پرخوری عصبی

دریافت کمک و پشتیبانی در اولین فرصت بهترین شانس برای بهبودی از این وضعیت را فراهم می کند.

در صورتی که فکر می کنید به بولیمیا مبتلا هستید در اولین فرصت به پزشک مراجعه کنید.

پزشک از شما سوالاتی در مورد عادت های غذایی و احساس شما پرسیده و سلامت کلی و وزن را مورد بررسی قرار می دهند.

در صورتی که آنها فکر کنند که به پرخوری عصبی یا اختلال خوردن مبتلا هستید، شما را به یک متخصص اختلال خوردن یا تیمی از متخصصان ارجاع می دهند.

پذیرش این مشکل و درخواست کمک بسیار دشوار است. در صورت همراه کردن یک دوست یا عزیز در هنگام مراجعه به پزشک، این کار آسان تر خواهد شد.

کمک گرفتن برای فردی دیگر

در صورتی که نگران ابتلا یکی از نزدیکان خود به بولیمیا هستید، او را از نگرانی خود آگاه کرده و به مراجعه به پزشک عمومی تشویق کنید. همچنین می توانید پیشنهاد دهید که همراه او باشید.

درمان پرخوری عصبی

بهبود از این وضعیت ممکن است اما می تواند زمان بر باشد و بهبودی برای هر فرد متفاوت است.

برنامه درمانی متناسب با وضعیت شما خواهد بود و سایر حمایت های مورد نیاز برای افسردگی یا اضطراب در آن در نظر گرفته می شود.

در صورتی که بیش از 18 سال سن دارید، احتمالا یک برنامه خودیاری به شما پیشنهاد می شود.

این روش شامل استفاده از یک کتاب خودیاری است و اغلب توسط یادداشت برداری های روزانه و برنامه ریزی برای وعده های غذایی انجام می شود.

طی این فرآیند یک درمانگر از شما پشتیبانی می کند. همچنین ممکن است رفتار درمانی شناختی (CBT) به شما توصیه شود.

در صورتی که زیر 18 سال سن دارید به شما خانواده درمانی و رفتار درمانی شناختی (CBT) توصیه خواهد شد.

خطرات سلامتی پرخوری عصبی

پرخوری عصبی در نهایت منجر به مشکلات جسمی مرتبط با عدم دریافت مواد مغذی مناسب، استفراغ زیاد یا استفاده بیش از حد از ملین ها می شود.

عوارض احتمالی آن عبارتند از:

احساس خستگی و ضعف
مشکلات دندان – اسید معده در اثر استفراغ مداوم به مینای دندان آسیب می رساند.
بوی بد دهان، گلو درد یا حتی ایجاد پارگی در گلو که ناشی از اسید معده است.
پریودهای نامنظم یا رخ ندادن پریود
خشکی پوست و مو
شکنندگی ناخن
تورم غدد
تشنج و اسپاسم عضلات
مشکلات قلبی، کلیوی یا روده از جمله یبوست دائمی
مشکلات استخوانی – ممکن است به احتمال زیاد دچار مشکلاتی مانند پوکی استخوان شوید (به ویژه اگر علائم پرخوری و بی اشتهایی داشته باشید.)

علت پرخوری عصبی

علت دقیق و عوامل موثر در ایجاد پرخوری عصبی و سایر اختلالات خوردن مشخص نیستند.

شرایط زیر می توانند از علت های احتمالی پرخوری عصبی یا یکی از انواع اختلالات خوردن باشند:

سابقه خانوادگی ابتلا به اختلالات خوردن، افسردگی، اعتیاد به الکل یا مواد مخدر
مورد انتقاد قرار گرفتن به دلیل عادت های غذایی، شکل بدن یا وزن
نگرانی بیش از حد در مورد لاغری به ویژه اگر از طرف جامعه یا شغل خود تحت فشار باشید.
داشتن اضطراب، عزت نفس پایین یا شخصیت وسواسی
مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفتن

چرخه پاکسازی بیش از حد

بولیمیا اغلب دارای یک چرخه پاکسازی است که توسط مواردی مانند گرسنگی، غم یا استرس ایجاد می شود.

ممکن است در مورد رژیم گرفتن، غذا خوردن یا ورزش قوانین بسیار سختگیرانه ای برای خود تعیین کنید.

عدم رعایت این موارد منجر به دوره هایی از غذا خوردن بیش از حد و از دست دادن کنترل و پرخوری و پس از آن احساس گناه یا شرم می شود.

سپس پاکسازی کرده تا از کالری خلاص شده و احساس گرسنگی مجدد به شما دست می دهد و این چرخه ادامه خواهد یافت.

2- علائم پرخوری عصبی

علائم اصلی پرخوری عصبی، خوردن مقدار زیاد غذا در مدت زمان بسیار کوتاه و سپس استفراغ، مصرف ملین ها یا ورزش بیش از حد برای پاکسازی و خلاص شدن از غذای اضافی است.

سایر علائم بولیمیا عبارتند از:

ترس از افزایش وزن
حساس شدن در مورد وزن و فرم بدن
تغییرات خلقی از جمله تنش و اضطراب زیاد
فکر کردن زیاد به غذا
احساس گناه و شرم و رفتار پنهانی
پرهیز از فعالیت های اجتماعی که شامل غذاخوردن می شوند.
احساس عدم کنترل بر روی غذا خوردن

همچنین ممکن است علائم فیزیکی زیر بروز کنند:

احساس خستگی
گلو درد ناشی از استفراغ
نفخ یا درد شکمی
پف کردن صورت
خودآزاری

علائم هشداردهنده پرخوری عصبی در افراد دیگر

علائم هشداردهنده زیر می توانند نشان دهنده ابتلا فردی که به او اهمیت می دهید به اختلال خوردن باشد:

خوردن مقدار زیاد غذا به صورت خیلی سریع
دستشویی رفتن زیاد پس از غذا خوردن
ورزش بیش از حد یا وسواسی

دریافت کمک

دریافت کمک و حمایت در اولین فرصت بهترین شانس برای بهبودی از بولیمیا را ارائه می دهد.

در صورتی که فکر می کنید به بولیمیا مبتلا هستید، در اولین فرصت به پزشک عمومی مراجعه کنید.

در صورتی که نگران هستید که یکی از نزدیکان شما به بولیمیا مبتلا است، او را از نگرانی خود آگاه کرده و به مراجعه به پزشک عمومی تشویق کنید. همچنین می توانید پیشنهاد کنید که همراه او باشید.

3- درمان

درمان پرخوری عصبی می تواند زمان بر باشد اما بهبودی (ریکاوری) از آن ممکن است.

درمان پرخوری عصبی برای بزرگسالان و افراد زیر 18 سال کمی متفاوت است.

درمان در بزرگسالان

راهنمای کمک

احتمالا به عنوان اولین قدم در درمان بیماری پرخوری عصبی به یک برنامه راهنما برای کمک به خود نیاز خواهید داشت.

این راهنما اغلب شامل کار با یک کتاب خودیاری به همراه جلسات با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مانند درمانگر است.

ممکن است این کتاب های خودیاری از طریق برنامه ای ارائه شوند که به شما کمک می کنند تا:

آنچه را می خورید کنترل کنید. – این به شما کمک می کند تا متوجه الگوهای رفتاری خود شده و آنها را تغییر دهید.
برنامه غذایی واقعی را تنظیم کنید. – برنامه ریزی برای اینکه چه چیزی و چه زمانی در طول روز بخورید تا به جلوگیری از گرسنگی و کاهش پرخوری کمک شود.
کسب اطلاعات در مورد علت و عوامل محرک – این امر به شما در شناسایی علائم پرخوری عصبی، مداخله و جلوگیری از چرخه پاکسازی بیش از حد کمک می کند.
شناسایی علت های زمینه ای اختلال – این امر یعنی می توانید روی مواردی که باعث پرخوری عصبی می شوند، کار کرده و روش سالمی را در نظر بگیرید.
یافتن روش های دیگر برای کنار آمدن با خود

در صورتی که درمان خودیاری به تنهایی کافی نباشد یا کمکی نکند، ممکن است رفتار درمانی شناختی (CBT) یا مصرف دارو توصیه شود.

رفتار درمانی شناختی (CBT)

در صورتی که رفتار درمانی شناختی (CBT) به شما توصیه شود، معمولا تا 20 جلسه در طول 20 هفته انجام خواهد شد.

رفتار درمانی شناختی (CBT) شامل گفتگو با یک درمانگر است که به شما کمک می کند تا احساسات و افکاری که در اختلال خوردن شما نقش دارد و همچنین احساس شما در مورد وزن و شکل بدن خود را کشف کنید.

آنها به شما کمک می کنند تا عادت های غذایی منظمی در نظر گرفته و به شما نشان می دهند تا چطور به آنها پایبند باشید.

همچنین روش هایی برای مدیریت احساسات و شرایط دشوار به شما نشان می دهند تا پس از پایان درمان از عود کردن آن جلوگیری کنند.

درمان در کودکان و نوجوانان

خانواده درمانی

معمولا خانواده درمانی برای کودکان و نوجوانان توصیه می شود.

این روش شامل صحبت با فرد و خانواده با یک درمانگر، بررسی چگونگی تاثیر پرخوری عصبی بر او و نحوه حمایت خانواده برای بهبودی است.

همچنین ممکن است رفتار درمانی شناختی (CBT) پیشنهاد شود که شبیه همان روش برای بزرگسالان است.

مراقبت از خود

مهم است که در هنگام بهبودی از پرخوری عصبی، مراقب سلامتی خود باشید.

در صورتی که به طور مرتب استفراغ می کنید، اسید موجود در استفراغ می تواند به مرور زمان به دندان های شما آسیب برساند. برای به حداقل رساندن این آسیب، اقدامات زیر را انجام دهید:

از مسواک زدن پس از استفراغ خودداری کنید زیرا ممکن است مینای دندان را از بین ببرد.
دهان خود را با دهان شویه غیر اسیدی بشویید.
مطمئن شوید که به طور منظم به دندانپزشک مراجعه می کنید.
در هنگام پرخوری و پاکسازی از مصرف مواد غذایی اسیدی مانند آب میوه ها خودداری کنید.
سیگار نکشید.

همچنین استفراغ می تواند منجر به خطر کمبود آب بدن شود. برای پیشگیری از این مشکل مایعات فراوان بنوشید تا کمبود آب بدن جبران شود.

داروها

داروهای ضدافسردگی نباید به عنوان تنها درمان بولیمیا ارائه شوند. البته ممکن است یک داروی ضدافسردگی مانند فلوکستین (Fluoxetine) همراه با درمان یا خودیاری برای کمک به مدیریت سایر بیماری های زیر پیشنهاد شود:

اضطراب یا افسردگی
فوبیا اجتماعی
اختلال وسواس اجباری (OCD)

به ندرت از داروهای ضدافسردگی برای کودکان و نوجوانان زیر 18 سال استفاده می شود.

همچنین بخوانید:

داروهای موثر در در درمان افسردگی (کلیک)

جایی که درمان انجام می شود

بیشتر افراد مبتلا به بولیمیا در طول دوره درمان خود می توانند در خانه بمانند. معمولا قرار ملاقات ها در کلینیک انجام شده و پس از آن می توانید به خانه برگردید.

با این حال در صورتی که دچار عوارض جدی سلامتی از جمله موارد زیر شده باشید، ممکن است در بیمارستان بستری شوید:

کم وزنی شدید
مشکلات قلبی
تهوع شدید و در معرض خطر بودن زندگی
زیر 18 سال بودن – پزشکان معتقدند که در این وضعیت پشتیبانی کافی در خانه وجود ندارد.
پزشکان نگران هستند که به خود آسیب زده یا در معرض خودکشی باشید.

در صورت بستری شدن در بیمارستان، پزشکان مراقب وزن و سلامتی شما خواهند بود. آنها به شما کمک می کنند تا به تدریج به وزن مناسب رسیده و درمانی را شروع کرده یا ادامه دهید.

زمانی که از وزن و همچنین سلامتی جسمی و روانی شما راضی باشند، می توانید به خانه برگردید.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.