آلرژی به حیوانات : علائم و درمان

اکثر آلرژی به حیوانات مربوط به دو حیوان خانگی سگ و گربه است، این مقاله اویرو به بررسی علت – علائم و درمان های حساسیت به حیوانات می پردازد.

 

آلرژی/ حساسیت به حیوانات به ویژه در افرادی که سایر انواع آلرژی یا آسم دارند، شایع است. برخی افراد به حیوانات از جمله آنهایی که دارای خز یا پر هستند، حساسیت دارند. با این حال بیشتر حساسیت به حیوانات در اثر تماس با گربه و سگ است.

احتمال آلرژی به گربه در افراد دو برابر بیشتر از حساسیت به سگ است.

در این مقاله به بررسی آلرژی به حیوانات (از جمله سگ و گربه) و علت های بروز آن می پردازیم. همچنین علائم حساسیت به حیوانات و درمان های بالقوه آن را بررسی خواهیم کرد.

 

همچنین بخوانید:

با انواع آلرژی و علائم آنها آشنا شوید! (کلیک)

 

حیوانات و آلرژی های شایع

افرادی که دچار حساسیت به حیوانات هستند معمولا به پروتئین های بی ضرری که در آنها وجود دارد واکنش نشان می دهند.

این موارد عبارتند از:

• شوره
• بزاق
• ادرار
• مدفوع

 

شوره ها، پوسته های ریزی از سلول پوست مرده، مو یا پر حیوانات است که می توانند منجر به آلرژی شوند. پستانداران کوچک مانند موش ها، خوکچه های هندی، همستر، خرگوش و پرنده ها نیز مانند گربه و سگ شوره می ریزند و ممکن است باعث آلرژی شوند.

آلرژن ها موادی هستند که باعث بروز واکنش آلرژیک می شوند. موی حیوانات خانگی آلرژن نیست. با این حال ممکن است شوره، بزاق و ادرار را جمع کرده و مواد حساسیت زا (آلرژن) دیگری مانند گرد و غبار یا هاگ را با خود حمل کنند.

حیوانات فاقد خز مانند خزندگان، دوزیستان و ماهی ها شوره نداشته و احتمال تحریک واکنش های آلرژیک توسط آنها کمتر است.

تعداد مبتلایان آلرژی به حیوانات و همچنین مالکان حیوانات خانگی رو به افزایش است.

 

علت آلرژی به حیوانات

زمانی که یک ماده حساسیت زا (آلرژن) مانند پوسته ها، گرده گل یا کپک باعث ایجاد التهاب در داخل بینی شود، رینیت آلرژیک ایجاد می شود.

رینیت آلرژیک هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه یک ماده حساسیت زا بی ضرر مانند یک پروتئین حیوانی خاص را به عنوان یک تهدید شناسایی کند.

زمانی که افرادی که به پروتئین های حیوانی حساسیت دارند آنها را استنشاق کرده یا پوستشان را لمس کند، سیستم ایمنی بدن واکنش ایجاد می کند.

سیستم ایمنی بدن با ترشح هیستامین به ماده حساسیت زا واکنش می دهد. هیستامین یک ماده شیمیایی در بدن است که باعث علائم بینی، گلو و پوست شده که افراد آن را با واکنش آلرژیک مرتبط می دانند.

آنتی هیستامین هایی مانند بنادریل (دیفن هیدرامین) و زیرتک (ستیریزین) می توانند به کاهش علائم آلرژی کمک کنند.

برخی افراد مبتلا به آلرژی به حیواناتی مانند سگ و گربه و .. دچار درماتیت تماسی آلرژیک می شوند. این نوع درماتیت در صورت تماس ماده حساسیت زا با پوست و بروز واکنش آلرژیک ایجاد می شود.

ممکن است پروتئین های حیوانات روی ذرات میکروسکوپی منتقل شوند. شوره می تواند به مدت طولانی در هوا باقی مانده یا روی لباس و مبلمان جمع شود.

ممکن است بزاق سگ و گربه به مبلمان، لباس و فرش بچسبد و پس از خشک شدن وارد هوا شده و آلرژی ایجاد کند.

 

همچنین بخوانید:

رژیم غذایی کم هیستامین برای آلرژی (کلیک)

 

علائم آلرژی به حیوانات

حساسیت به حیوانات یک واکنش التهابی در مجاری بینی، ریه ها یا پوست ایجاد می کند.

مشکلات بینی و علائم ریوی آلرژی به حیوانات عبارتند از:

• خارش بینی، چشم، سقف دهان یا گلو
• آبریزش بینی
• گرفتگی بینی
• عطسه
• آبریزش یا قرمزی چشم ها
• کبودی و تیرگی زیر چشم
• تنفس دشوار
• خس خس در هنگام بازدم
• مختل شدن خواب به دلیل تنگی نفس

علائم پوستی حساسیت به حیوانات شامل موارد زیر هستند:

• لکه های قرمز یا کهیر
• خارش پوست
• اگزما
• احساس سوزش
• تورم یا حساسیت

این علائم برای بعضی از افراد جزئی هستند و پس از چند روز از تماس با حیوان خانگی بروز می کنند. در دیگران سرفه و تنگی نفس طی 15 تا 30 دقیقه پس از استنشاق ماده حساسیت زا رخ می دهند.

گاهی اوقات آلرژی به حیوانات خانگی سگ و گربه یا .. علائم آسم را بدتر کرده یا باعث یک دوره آسم شدید می شوند.

 

مدیریت و درمان آلرژی به حیوانات

مدیریت حساسیت به حیوانات شامل دوری از حیوان آلرژی زا در هر زمان ممکن است. به حداقل رساندن قرارگیری در معرض این حیوانات به کاهش واکنش های آلرژیک و شدت آنها کمک می کند.

پزشک برای درمان و کمک به کنترل علائم داروهای زیر را توصیه می کنند:

• آنتی هیستامین ها: این داروها میزان هیستامینی که باعث واکنش آلرژیک می شود را کاهش داده و خارش، آبریزش بینی و عطسه را تسکین می دهد.
• کورتیکواستروئیدها: این اسپری های بینی استروئیدی التهاب را کاهش داده و عطسه و آبریزش بینی را از بین می برند.
• ضد احتقان ها: این داروها تورم در مجاری بینی را کاهش داده و تنفس از طریق بینی را آسان می کنند.
• اصلاح کننده های لکوترین: زمانی که آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها گزینه مناسبی نباشند، پزشک Leukotriene Modifiers را تجویز می کند. آنها مانع از فعالیت بعضی مواد شیمیایی آزاد شده توسط بدن شده و التهاب و گرفتگی بینی را کاهش می دهند.
• ایمنی درمانی: این روش شامل قرارگیری در معرض افزایش فزاینده ماده حساسیت زا است که حساسیت به این ماده را با گذشت زمان کاهش می دهد.

 

درمان خانگی آلرژی به حیوانات

اجتناب از قرارگیری در معرض مواد حساسیت زای حیوانات به ویژه در صورت داشتن حیوانات خانگی یا کار با آنها چالش برانگیز است. همچنین ممکن است افرادی که دچار این حساسیت هستند با آلرژن هایی مواجه شوند که بر روی لباس افراد دارای حیوانات خانگی وجود دارد.

پیشنهادات زیر به کاهش قرارگیری در معرض مواد حساسیت زا حیوانی کمک می کنند:

• ایجاد یک محیط بدون حیوان خانگی: ایجاد این محیط ها در خانه به کاهش آلرژن ها کمک می کند.
• حذف لوازمی که شوره به خود جذب می کنند: شوره حیوانات خانگی بر روی فرش ها، پرده ها و سایه بان ها جمع می شود. در صورت امکان فرش ها (یا موکت) را با سرامیک، وینیل یا چوب که به راحتی تمیز می شوند، جایگزین کنید.
• تمیز کردن مرتب فرش ها: انتخاب فرش (یا موکت) با پرز کم و تمیز کردن مرتب آنها با بخارشور به کاهش شوره حیوانات خانگی در فضای داخلی کمک می کند.
• شستن مرتب حیوانات خانگی: شستن هفتگی حیوانات خانگی باعث کاهش مواد آلرژی زا موجود در هوا می شود.
• درخواست کمک: از یک فردی که آلرژی ندارد بخواهید تا جای خواب، قفس یا بستر خاک آنها را تمیز کند. همچنین این افراد می توانند حیوانات خانگی را برس کشیده تا شوره آنها از بین برود.
• عوض کردن لباس: پس از گذراندن وقت با حیوانات خانگی لباس خود را عوض کرده تا قرارگیری در معرض آلرژن ها را کاهش دهید.
• استفاده از فیلترهای با بازده بالا: تصفیه کننده های ذرات با بازده بالا می توانند میزان آلرژن های موجود در هوا را کاهش دهند.

بعضی از افراد مبتلا به حساسیت به حیوانات نسبت به بعضی از نژادهای گربه یا سگ حساسیت بیشتری دارند.

ممکن است افراد نژادهایی که کمتر ریزش مو دارند را بدون حساسیت تلقی کنند. با این حال سگ ها و گربه های غیرآلرژیک وجود ندارند.

زمان معرفی یک حیوان خانگی جدید به خانه می توان از یک دوره آزمایشی برای تعیین حساسیت به آن کمک گرفت.

 

زمان تماس با پزشک

در صورت مشاهده علائم آلرژی که پس از تغییر در عادت های زندگی بهبود نیافتند باید از پزشک راهنمایی گرفت.

احتمالا پزشک سوالاتی در مورد علائم، زمان شروع آنها و اینکه چه چیزی باعث بهتر یا بدتر شدن آنها می شود، می پرسد.

افراد مبتلا به آسم که در مدیریت علائم خود مشکل دارند نیز باید با پزشک تماس گرفته و در مورد احتمال آلرژی صحبت کنند.

 

آزمایش آلرژی

ممکن است پزشک افراد را برای آزمایش آلرژی به یک متخصص آلرژی ارجاع دهد. آزمایش آلرژی محرک دقیق علائم فرد را تعیین می کند.

 

همچنین بخوانید:

انواع تست هی حساسیت/آلرژی (کلیک)

 

انواع آزمایشات آلرژی عبارتند از:

 

آزمایش پوست

طی این آزمایش، متخصص آلرژی مقدار کمی ماده حساسیت زا را روی پوست قرار می دهد. سپس پوست را خراش داده یا بروز تورم را بررسی کند. معمولا نتایج این آزمایش طی 15 دقیقه مشخص می شوند.

 

آزمایش داخل پوست

در صورتی که نتایج حاصل از آزمایش پوست نامشخص باشد، متخصص آلرژی از این آزمایش استفاده می کند. طی این آزمایش متخصص آلرژی از سرنگ برای تزریق ماده حساسیت زا زیر پوست استفاده می کند.

 

آزمایش خون

گاهی اوقات متخصص آلرژی به دلیل ابتلای فرد به بیماری پوستی از آزمایش پوست صرف نظر می کند. در این وضعیت آزمایش خون برای غربالگری آنتی بادی های خاص حساسیت زا به مواد حساسیت زا حیوانی توصیه می شود.

ممکن است آزمایش خون میزان حساسیت فرد به یک ماده حساسیت زا خاص را نشان دهد.

 

خلاصه

حساسیت به حیوانات به ویژه در میان افراد مبتلا به آلرژی دیگر یا آسم یک امر شایع است.

حساسیت به حیوانات زمانی رخ می دهد که افراد با پروتئین های موجود در شوره، بزاق یا ادرار حیوان خانگی در تماس باشند. سیستم ایمنی بدن به اشتباه پروتئین را به عنوان یک تهدید شناخته و هیستامین تولید می کند که این امر باعث بروز علائم آلرژی می شود.

موثرترین روش جلوگیری از علائم آلرژی به حیوانات، اجتناب از آنها است. با این حال مراحلی وجود دارد که افراد با استفاده از آنها قرارگیری در معرض آلرژن ها را کاهش می دهند.

گزینه های درمانی آلرژی به حیوانات برای کمک به تسکین التهاب و کنترل علائم آلرژی در دسترس هستند.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.