داروهای ضد تشنج

داروهای ضد تشنج در گروه داروهای ضد صرع (AEDs) قرار دارند که سبب کنترل و جلوگیری از وقوع تشنج می شوند، انواع داروها و عوارض آنها را بخوانید.

 

تشنج شیوع فعالیت های الکتریکی غیرطبیعی بین سلول های مغز است.

فردی که دچار تشنج می شود طیف وسیعی از علائم شامل علائمی که به سختی قابل مشاهده هستند تا لرزش غیرقابل کنترل را تجربه کند.

معمولا داروهای ضد صرع (Anti-Epileptic Drugs) در درمان تشنج و صرع عملکرد موفقی دارند.

صرع نوعی اختلال عصبی مزمن است که باعث تشنج های مکرر از انواع مختلف می شود.

در آمریکا حداقل 28 نوع داروی ضد صرع (AEDs) برای درمان تشنج و صرع وجود دارد.

در این مقاله به بررسی انواع مختلف داروهای ضد تشنج و عوارض جانبی احتمالی آنها می پردازیم. همچنین به بررسی علل بروز تشنج و گزینه های درمانی جایگزین خواهیم پرداخت.

 

همچنین بخوانید:

تشنج چیست؟ (کلیک)

 

انواع داروهای ضد تشنج

بیشتر افراد مبتلا به صرع با استفاده از داروهای ضد تشنج (یا Anti-seizure که به Anti-convulsants نیز معروف هستند)، تشنج را با موفقیت کنترل می کنند.

داروهای AEDs، صرع را درمان نمی کنند اما می توانند از وقوع تشنج جلوگیری کنند.

 

همچنین بخوانید:

صرع یا اختلال تشنج : پاسخ به سوالات متداول (کلیک)

 

آنها چگونه در مغز عمل می کنند؟

داروهای ضد صرع (AEDs) به روش های مختلفی برای پیشگیری از تشنج کار می کنند. آنها معمولا باعث کاهش فعالیت های الکتریکی بیش از حد در مغز شده که منجر به تشنج می شوند.

سایر AED ها بر نحوه انتقال پیام های شیمیایی توسط سلول های عصبی از طریق مولکول های انتقال دهنده عصبی تاثیرگذار هستند. محققان به طور کامل نحوه عملکرد بعضی از AED ها را درک نمی کنند.

 

طیف محدود و گسترده

داروهای ضد صرع (AEDs) به دو دسته گسترده تقسیم می شوند.

معمولا AED های طیف محدود برای انواع خاصی از تشنج ها مانند تشنج کانونی موثرتر هستند.

AED های طیف گسترده برای انواع تشنج ها کاربرد دارند. به همین دلیل آنها مناسب افرادی هستند که بیش از یک نوع تشنج را تجربه می کنند.

پیش از یافتن داروی مناسب ممکن است به مصرف چندین نوع دارو نیاز داشته باشید.

معمولا افراد از AED های طیف محدود و گسترده زیر برای درمان صرع و تشنج استفاده می کنند:

 

AED های با طیف محدود

• کاربامازپین (Carbamazepine): پزشکان از داروی کاربامازپین به طور گسترده در کودکان و بزرگسالان برای درمان تشنج های کانونی یا جزئی، تشنج های تونیک کلونیک عمومی و انواع مختلف تشنج استفاده می کنند.
• اتوسوکسیمید (Ethosuximide): پزشکان از این دارو برای تشنج غایب استفاده می کنند و این دارو برای کودکان مبتلا به صرع غایب بسیار موثر است.

 

AED های با طیف گسترده

• لاموتریژین (Lamotrigine): لاموتریژین صرع لوب گیجگاهی، تشنج پایدار، صرع میوکلونیک نوجوانان و دیگر انواع آن را درمان می کند.
• لوتیراستام (Levetiracetam): پزشکان معمولا از داروی لوتیراستام برای در کنار سایر داروهای تشنج در تمام گروه های سنی استفاده می کنند.
• توپیرامات (Topiramate): توپیرامات به صورت پیوسته رهش نیز موجود است و تشنج های جزئی، کانونی و تونیک کلونیک را درمان می کند.
• والپروئیک اسید (Valproic acid): والپروئیک اسید به کنترل اختلال دوقطبی، سردردهای میگرنی و انواع مختلف صرع کمک می کند. افرادی که ممکن است باردار نشوند نباید از این دارو استفاده کنند زیرا می تواند باعث ناتوانی های مادرزادی شدید شود.

 

همچنین بخوانید:

تشنج / صرع غایب: علائم، تشخیص و درمان (کلیک)

 

عوارض جانبی احتمالی

داروهای تشنج در بعضی از افراد عوارض جانبی ایجاد می کنند. بیشتر اوقات پزشکان مصرف دارو با دوز کم را تجویز می کنند و به تدریج دوز مصرفی را افزایش می دهند تا تحمل فرد را بررسی کنند.

در صورتی که فرد دچار عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای ضد تشنج شود، پزشک با تنظیم یا تقسیم دوز این مشکل را درمان می کند.

در صورتی که فرد داروهای ضد صرع (AEDs) خود را با سایر AED ها یا داروهای دیگر ترکیب کند، به احتمال بیشتری دچار عوارض جانبی خواهند شد.

عوارض جانبی احتمالی بین داروهای مختلف، متفاوت هستند. عوارض معمول داروهای ضد تشنج عبارتند از:

• سرگیجه
• گیجی در افکار
• حالت تهوع
• بثورات پوستی
• عدم هماهنگی

 

عوارض جانبی کمتر شایع داروهای ضد تشنج عبارتند از:

• کاهش یا افزایش وزن بی دلیل
• مشکلات بهداشت روان مانند افسردگی
• پوکی استخوان
• اختلال عملکرد جنسی

 

عوارض جانبی غیرقابل پیش بینی و نادر عبارتند از:

• نارسایی کبدی
• کم خونی آپلاستیک
• افت شدید گلبول های سفید خون یا سطح پلاکت ها

 

افرادی که از داروهای AED استفاده می کنند و دچار عوارض جانبی می شوند باید با پزشک خود مشورت کرده و تا زمان توصیه یک متخصص به مصرف داروها ادامه دهد.

 

علت بروز تشنج چیست؟

تشنج موجی از فعالیت های الکتریکی مغز است که می تواند بر نحوه عملکرد یا احساس فرد برای مدت کوتاهی تاثیر بگذارد.

تشنج می تواند جزئی و به سختی قابل تشخیص بوده یا ممکن است یه اتفاق مهم و ناتوان کننده باشد. اگر فردی دو یا چند تشنج غیرقابل تحریک داشته باشد، تشخیص بیماری صرع عصبی را دریافت می کند.

عوامل مختلفی باعث تشنج می شوند و این امر به سن فرد وابسته است. پزشک برای حدود نیمی از افراد مبتلا به صرع علتی تعیین نمی کند.

علل بروز تشنج شامل موارد زیر هستند:

• عفونت های مغزی: اگرچه آنتی بیوتیک ها می توانند عفونت را درمان کنند اما گاهی اوقات اسکارهای باقیمانده در مغز منجر به صدمات مغزی و تشنج می شوند.
• صدمات سر: تصادف در هر سنی منجر به تروما سر شده که منجر به صدمات مغزی و تشنج خواهد شد.
• اوتیسم: بین صرع و اوتیسم ارتباط وجود دارد. تشنج از عوارض شایع اختلال طیف اوتیسم است.
• تومورها و سکته مغزی: اغلب سکته مغزی باعث تشنج در بزرگسالان می شود. دلایل دیگر شامل عفونت های سیستم عصبی مرکزی و تومورهای مغزی است.
• بیماری آلزایمر: 10 تا 22 درصد از افراد مبتلا به آلزایمر دچار تشنج می شوند.
• ژنتیک: بعضی از انواع صرع دارای پیوند ژنتیکی هستند. افرادی که سابقه خانوادگی صرع دارند بیشتر به آن مبتلا می شوند. طبق اعلام بنیاد صرع، رابطه پیچیده ای بین ژن ها و تشنج وجود دارد. برای بسیاری از فرم های صرع هیچ آزمایش ژنتیکی وجود ندارد.

 

سایر گزینه های درمانی

داروهای ضد صرع (AEDs) علائم صرع بسیاری از افراد را کاهش می دهند. با این حال برای افرادی که به داروها پاسخ نمی دهند، گزینه های دیگری وجود دارد.

 

رژیم کتوژنیک

چربی بالا مشخصه رژیم کتوژنتیک است. همچنین این رژیم مقادیر کم کربوهیدرات دارد. این رژیم بسیار محدودکننده نویدبخش خوبی در درمان صرع در افراد با هر سنی است.

 

همچنین بخوانید:

انواع رژیم کتوژنیک (کلیک)

رژیم کتوژنیک و کاهش وزن (کلیک)

 

تحریک عصب واگ

این روش درمانی شامل کاشت دستگاهی در زیر پوست قفسه سینه است. با این کار پالس های الکتریکی خفیفی از طریق عصب واگ به مغز ارسال می شود.

 

جراحی مغز

جراحی مغز وابسته به نوع تشنج و محل شروع آن برای از بین بردن قسمت های آسیب دیده می تواند با موفقیت تشنج را درمان کند.

 

درمان های خانگی

ممکن است افراد دریابند که درمان های تکمیلی اثربخشی داروهای تشنج را افزایش دهند. افراد باید پیش از شروع هر روش درمانی با پزشک خود مشورت کنند.

 

گیاهان دارویی

داروهای گیاهی از جمله کاوا، سنبل الطیب، گل ساعتی و بابونه اثرات آرامبخشی داشته و تاثیر مثبتی بر تشنج خواهند داشت.

در مقابل گیاهان تحریک کننده مانند جنسینگ و جینکو می توانند تشنج را بدتر کنند.

 

 

مواد مغذی

مواد مغذی مانند ویتامین B6، منیزیم، ویتامین E و اسیدهای چرب امگا 3 دفعات تشنج را کاهش می دهند. همچنین تحقیقات نشان می دهند که تیامین می تواند به عملکرد مغز در افراد مبتلا به صرع کمک کند.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل های پایه داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.

 

بیوفیدبک

این روش با استفاده از سنسورهای الکتریکی روی پوست فرد به طور غیرمستقیم فعالیت سیستم عصبی سمپاتیک را اندازه گیری می کند. یک متخصص مراقبت های بهداشتی این فعالیت ها را به فرد نشان می دهد. این امر به او اجازه می دهد تا بدن خود را بهتر درک کند.

بیوفیدبک در آموزش افراد برای شناسایی علائم هشداردهنده و اقدام به پیشگیری از تشنج کامل موفقیت آمیز بوده است.

 

طب سوزنی

نقش طب سوزنی در درمان صرع مشخص نیست. بعضی تحقیقات آن را در درمان تشنج و بهبود کیفیت زندگی بی اثر می دانند. در مقابل سایر دانشمندان آن را درمانی امیدوار کننده معرفی می کنند.

 

ماری‌ جوآنای طبی (Medical cannabis)

تعداد فزاینده ای از افراد مبتلا به صرع گزارش می کنند که استفاده از ماری جوآنای طبی برای بیماری آنها مفید بوده و در بعضی از موارد کنترل کامل تشنج را به همراه دارد.

اخیرا سازمان غذا و دارو (FDA) داروی مبتنی بر ماری جوآنا با نام Epidiolex را برای درمان بعضی از انواع نادر و شدید صرع تایید کرده است.

 

خلاصه

طیف وسیعی از عوامل از جمله تروما، عفونت و ژنتیک باعث صرع و تشنج می شوند. گاهی اوقات هیچ علت قابل شناسایی برای آن وجود ندارد.

معمولا داروهای ضد صرع، تشنج را با موفقیت درمان می کنند. با این حال مصرف آنها عوارض جانبی در پی دارد.

همچنین درمان های جایگزین از جمله جراحی مغز، دستگاه های کاشته شده (ایمپلنت)، رژیم های غذایی خاص، بیوفیدبک و ماری جوآنای طبی نیز وجود دارند.

افراد مبتلا به صرع یا تشنج در صورت مشاهده هرگونه عوارض جانبی با داروها و پیش از شروع درمان های مکمل باید با پزشک خود صحبت کنند.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.