اصطلاح افسردگی اتکایی / آناکلیتیک برای اولین بار در نظریه رنه اشپیتز مطرح شد؛ علائم – علت و درمان آن را در کودکان و بزرگسالان بخوانید.

زمانی که نوزاد برای مدت طولانی از جسمی که آن را دوست داشته، وابسته بوده و به آن تکیه می کرد جدا شود، مشکلات اجتماعی عاطفی، جسمی و فکری برای او ایجاد می شود.

به این مشکلات اجتماعی عاطفی، جسمی و فکری کودکان در هنگام دوری طولانی از مادر یا مراقب اصلی، افسردگی اتکایی / آناکلیتیک (Anaclitic depression) گفته می شود.

در ادامه مقاله افسردگی اتکایی، علائم و همچنین عوامل تاثیرگذار بر آن بررسی می شوند.

همچنین بخوانید:

انواع اختلالت رفتاری در کودکان (کلیک)

افسردگی اتکایی (آناکلیتیک) چیست؟

از واژه Anaclitic مشخص است که این کلمه بیان کننده تعلق یا احساس عشق نسبت به یک شی است. در روانکاوی این کلمه به معنی اتکا کردن است.

اما این کلمه چه نقشی در عبارت افسردگی اتکایی دارد؟

زمانیکه نوزاد از جسمی یا فردی که آن را دوست داشته و به آن اتکا می کرده جدا شود، دچار مشکلات اجتماعی عاطفی، جسمی و فکری می شود.

این شی که کودک به آن وابسه بوده و آن را دوست دارد مادر یا سرپرست اصلی است.

بر اساس تحقیقات انجام شده افسردگی اتکایی در نوزادان گذرا بوده و زمانی که دوباره مادر یا سرپرست اصلی در کنار نوزاد قرار گیرد، علائم آن از بین خواهند رفت.

اما تاثیرات بلندمدت آن نامشخص هستند.

در یک تحقیق قدیمی تر در سال 1967 انجام شده روی نوزاد حیواناتی از جمله پستانداران، خوکچه ها و موش ها مشخص شده که علائم افسردگی اتکایی در آنها نیز بروز می کنند.

همچنین بخوانید:

افسردگی چیست: از علائم تا درمان (کلیک)

علائم افسردگی اتکایی در نوزادان

افسردگی اتکایی علائمی مشابه با افسردگی دارد. برخی از آنها عبارتند از:

کاهش اشتها و کاهش وزن
اضطراب، غم و گریه
بی احساسی صورت
مشکلات رشد از جمله واکنش آهسته به محرک ها و حرکات کند
منزوی شدن و پرهیز از برقراری ارتباط با محیط اطراف
بی خوابی

همچنین بخوانید:

ارتباط افسردگی و ژنتیک (کلیک)

ریشه تحقیقات در مورد افسردگی اتکایی

واژه افسردگی اتکایی برای اولین بار توسط رنه اشپیتز، در نظریه ای در سال 1945 مطرح شد.

اشپیتز نظریه خود را با مطالعه ای بر روی 123 نوزاد 6 تا 8 ماهه که برای 3 ماه از مادر خود جدا شده بودند، بررسی کرد. در این میان او متوجه وضعیتی به نام سندروم Striking شد.

در این مطالعه مشخص شد که کودکانی که طی 6 ماه گذشته خوشحال بودند، حالا گریه کرده، منزوی شده و از تعامل با افراد اطراف خود پرهیز می کردند.

در واقع زمانی که آنها تشویق به برقراری ارتباط می شدند با گریه یا جیغ زدن واکنش می دادند. اما پس از گذشت حدود 3 ماه آنها کاملا بدون واکنش بودن و حتی گریه و جیغ های آنها متوقف می شد.

برخی از این نوزادان کاهش وزن پیدا کرده، بد خواب شده و بیشتر در معرض سرماخوردگی و اگزما قرار داشتند. یکی دیگر از عواملی که در این کودکان تحت تاثیر قرار می گرفت رشد آنها بود.

نحوه درمان افسردگی اتکایی

احتمالا با بازگشت دوباره مادر یا سرپرست اصلی افسردگی اتکایی درمان و برطرف می شود.

اشپیتز در تحقیقات خود متوجه شده که با بازگشت مجدد مادر یا سرپرست اصلی و ایجاد پیوند میان آنها، نوزاد به سرعت خوشنود شده و تعامل ایجاد می کند.

این مساله تغییر قابل توجهی بر رشد نوزاد نیز دارد.

اشپیتز برای بررسی بیشتر نظریه خود، در مطالعه ای دیگر رفتار نوزادان جدا شده ای که به مادر خود باز نمی گشتند را بررسی کرد.

در این حالت نوزاد با گذشت زمان به جای بهبودی دچار یک سندرم پیشرونده شده که پس از 3 ماهگی به عنوان نقطه حساس در روند رشد برگشت ناپذیر بوده و حتی منجر به مرگ حدود یک سوم از نوزادان شد.

افسردگی اتکایی در بزرگسالان

علائم

بزرگسالان مبتلا به افسردگی آناکلیتیک بیش از حد بر روابط بین فردی و خودمختاری تمرکز می کنند.

در واقع از دست دادن یک رابطه یا درگیری بین فردی با بروز احساسات منفی زیر همراه هستند:

احساس تنهایی
گرایش به کمال گرایی
ضعف
ترس از رها شدن
درماندگی
نیاز به مطابقت با استانداردهای بالای دیگران

همچنین بخوانید:

افسردگی در رابطه عاطفی (کلیک)

علل بروز

تحقیقات زیادی در مورد افسردگی اتکایی در بزرگسالان انجام نشده است. یک مطالعه در سال 2002 جهت بررسی علت بروز این مساله روی 245 شرکت کننده انجام شد.

در این مطالعه نحوه ارتباط دلبستگی نوزادان و بزرگسالان و افسردگی بررسی شد.

بر اساس این مطالعه افراد دارای دلبستگی های ایمن، کمتر دچار افسردگی شدند.

بزرگسالانی که سبک دلبستگی آنها اضطرابی بود بیشتر در معرض افسردگی آناکلیتیک قرار داشتند.

بنظر می رسد که این سبک دلبستگی به نوع تربیت و پرورش کودک وابسته است.

این دلبستگی ها شامل تمایل به دریافت تائید توسط دیگران در تلاش برای تقویت احساس عزت نفس پایین است.

تحلیل

با افزایش آگاهی و یادگیری در خصوص دلبستگی ایمن می توان به درمان افسردگی اتکایی کمک کرد. زیرا افسردگی آناکلیتیک در بزرگسالان بصورت نهفته در بعضی از سبک های دلبستگی است.

با خودتنظیمی، ارتباط هماهنگ با دیگران، فهم و همدلی می توان دلبستگی ایمن به وجود آورد.

در واقع می توان دلبستگی ایمن را با روان درمانی، روانکاوی و ابزارهای ذهن آگاهی ایجاد کرد.

اولین قدم برای این امر اقرار به تجربیات ناکارآمد در گذشته و نحوه اهمیت دادن به آنها است.

بر اساس یک تحقیق قدیمی تر در سال 2002، بزرگسالان دارای وابستگی ایمن می توانند راه های جدید و سالم برای برقراری ارتباط با دیگران ایجاد کنند.

جمع بندی

امروزه به دلیل در دسترس بودن مراقبت های اجتماعی پیشرفته دنیای مدرن، احتمال بروز افسردگی آناکلیتیک در کودکان پایین است.

اما ممکن است برخی از بزگسالان آن را تجربه کنند.

درصورتی که احساس می کنید در معرض افسردگی اتکایی هستید به یک درمانگر (تراپیست) مراجعه کنید. درمانگر با بررسی سبک دلبستگی شما را تشخیص داده و روی بهبود آن کار می کند.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.