رابطه روماتیسم مفصلی و دیابت

روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) و دیابت رابطه دو طرفه ای دارند که در این مقاله آن را توضیح و پیشگیری و درمان آنها بیان می شود.

 

آرتریت روماتوئید (RA) یا روماتیسم مفصلی نوعی آرتریت التهابی و یک بیماری خود ایمنی است.

دیابت بیماری است که توانایی بدن را در کنترل میزان گلوکز یا قند خون را محدود کرده و در دو نوع 1 و 2 طبقه بندی می شود.

دیابت و روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) رابطه دو طرفه ای با یکدیگر دارند.

افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید در معرض افزایش خطر ابتلا به دیابت هستند، اما دیابت نیز می تواند خطر ابتلا به RA را افزایش دهد.

عواملی که موجب رابطه دو بیماری روماتیسم مفصلی و دیابت می شوند عبارتند از:

• التهاب بیش از حد
• عوامل سبک زندگی
• ژنتیک
• مصرف برخی داروخای خاص

 

در این مقاله به بررسی رابطه بین روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) و دیابت و نحوه پیشگیری و درمان آنها می پردازیم.

 

همچنین بخوانید:

علائم اولیه روماتیسم مفصلی (کلیک)

 

رابطه بین روماتیسم مفصلی و دیابت

با اینکه دیابت و RA از نظر علت ها و عوامل خطر مشابه یکدیگر هستند، اما این دو بیماری با یکدیگر کاملا تفاوت دارند.

دیابت نوع 2 شایع ترین نوع دیابت است. بدن افراد مبتلا به این دیابت انسولین کافی تولید نکرده یا از آن به طور موثری استفاده نمی کند. در هر صورت این وضعیت باعث افزایش سطح قند خون خواهد شد.

روماتیسم مفصلی یک بیماری التهابی خود ایمنی است که طی آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول ها و بافت های سالم حمله می کند. اغلب این امر باعث بروز التهاب در مفاصل دست، زانو یا مچ خواهد شد.

در برخی موارد نیز ریه ها، قلب، چشم ها یا سایر اعضای بدن درگیر این بیماری می شوند.

در ادامه عوامل رابط بین دو بیماری بیان شده اند:

 

همچنین بخوانید:

تشخیص دیابت نوع 1 و 2  (کلیک)

 

التهاب و تجمع TNF

رابطه احتمالی بین دیابت نوع 2 و RA شامل التهاب و تجمع سیتوکین ها به عنوان فاکتور نکروز تومور (TNF) در بدن است.

بر اساس اعلام بنیاد آرتریت، TNF با ایجاد اثر التهابی نقشی اساسی در بهبود زخم دارد. با این حال میزان TNF زیادی در بدن مضر خواهد بود.

در بیماری روماتیسم مفصلی، بواسطه حمله سیستم ایمنی به مفاصل، TNF در بدن تجمع خواهد یافت.

در دیابت نوع 2 سلول های چربی TNF تولید کرده که با گذشت زمان باعث مقاومت بدن به انسولین خواهد شد.

در نتیجه، التهاب و TNF مرتبط با روماتیسم مفصلی خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش می دهند.

 

داروها و سبک زندگی

سایر رابطه های احتمالی بین RA و دیابت نوع 2 شامل داروها و عوامل سبک زندگی است که به عنوان عوامل خطر هر دو بیماری شناخته می شوند.

روماتیسم مفصلی موجب داشتن سبک زندگی کم تحرک شده که عامل خطری برای ابتلا به دیابت نوع 2 محسوب می شود.

همچنین داروهایی همچون کورتیکواستروئیدها احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش می دهند.

 

دیابت نوع 1

بر اساس اعلام بنیاد جهانی زندگی سالم (به عنوان یک موسسه غیرانتقاعی)، دیابت نوع 1 یک اختلال خود ایمنی است که طی آن سیستم ایمنی بدن به سلول های تولیدکننده انسولین حمله می کند. این مطالعه نشان می دهد که افراد دارای یک اختلال خود ایمنی شانس بیشتری برای ابتلا به بیماری دوم دارند.

افراد مبتلا به دیابت نوع 1 در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به روماتیسم مفصلی بوده و برعکس این امر نیز صادق است.

 

همچنین بخوانید:

فرق دیابت نوع یک و دو (کلیک)

 

آیا آرتریت باعث بروز دیابت خواهد شد؟

آرتریت بیماری التهاب مفاصل است که انواع مختلفی داشته و رایج ترین آنها آرتروز (استئو آرتریت) و آرتریت روماتوئید است.

 

• آرتریت روماتوئید و دیابت نوع یک

افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی در معرض خطر بیشتر ابتلا به دیابت نوع 1 هستند. زیرا هر دو بیماری نوعی اختلال خود ایمنی محسوب می شوند.

در واقع همانگونه که پیشتر عنوان شد افراد مبتلا به یک اختلال خود ایمنی شانس بیشتری برای ابتلا به بیماری دیگر دارند.

بر اساس اعلام بنیاد آرتریت، افراد بالای 45 سال باید هر 3 سال یک مرتبه برای دیابت غربالگری شوند و این امر به طور ویژه برای افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی ضروری است.

 

• آرتریت روماتوئید و دیابت نوع دو

شانس ابتلا به دیابت نوع دو در افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی بیشتراست.

مطالعات نشان می دهند که افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی 23% بیش از دیگران در معرض ابتلا به دیابت نوع 2 خواهند بود.

یک بررسی در سال 2020 نشان داد که روماتیسم مفصلی بر مقاومت به انسولین تاثیر منفی داشته و باعث ایجاد چربی بیشتر در بدن خواهد شد. همچنین اعلام کرد که افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی که به دیابت نوع 2 مبتلا شوند، دارای عوامل خطر دیگری از جمله چاقی خواهند بود.

 

همچنین بخوانید:

نحوه تشخیص روماتیسم مفصلی (کلیک)

 

آیا دیابت باعث بروز یا بدتر شدن روماتیسم مفصلی خواهد شد؟

افراد مبتلا به دیابت نوع 1 بیش از دیگران در معرض ابتلا به روماتیسم مفصلی هستند. این امر تا حدی آن دلیل است که هر دو بیماری نوعی اختلال خود ایمنی محسوب می شوند.

همچنین ممکن است پیوندی ژنتیکی بین این دو بیماری وجود داشته باشد. طبق تحقیقات، ژن PTPN22 با هر دو بیماری مرتبط است.

برخی محققان معتقدند که التهاب مرتبط با دیابت نوع 2 باعث ایجاد روماتیسم مفصلی در افراد مستعد از نظر ژنتیکی خواهد شد.

یک مطالعه در سال 2014 در تایوان از نظریه پشتیبانی کرد و نشان داد که ابتلا به دیابت نوع 2 خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی در زنان را افزایش می دهد.

البته هنوز مشخص نیست که دیابت نوع 1 یا دیابت نوع 2 باعث بدتر شدن علائم روماتیسم مفصلی شوند.

با این وجود، تغییرات سبک زندگی زیر به هر دو بیماری کمک می کنند:

• حفظ وزن متناسب
• رعایت رژیم غذایی متعادل
• ورزش منظم
• ترک سیگار یا پرهیز از قرارگیری در معرض دود دست دوم آن

 

علائم دیابت

بر اساس اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، افراد مبتلا به دیابت دچار ترکیبی از علائم زیر خواهند شد:

• تشنگی و گرسنگی بیش از حد
• خستگی بدون دلیل
• کاهش وزن ناخواسته
• تاری دید
• خشکی پوست
• بی حسی یا گزگز دست و پا
• افزایش دفع ادرار به ویژه در هنگام شب
• افزایش قابل توجه بیماری ها یا عفونت ها
• کندتر شدن بهبود زخم ها

افراد مبتلا به دیابت نوع 1 سریع تر از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 دچار علائم شدید خواهند شد. در واقع افراد مبتلا به دیابت نوع 1 علائمی چون حالت تهوع، معده درد و استفراغ را نیز تجربه خواهند کرد.

افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی باید به طور منظم برای دیابت غربالگری شوند زیرا علائم دیابت نوع 2 همیشه قابل توجه نخواهند بود.

 

پیشگیری از دیابت

با توجه به رابطه دو طرف بیماری های روماتیسم مفصلی و دیابت، اقدامات پیشگیری کننده از بروز دیابت ضروری است.

بر اساس اعلام CDC، محققان در حال حاضر در مورد پیشگیری از ابتلا به دیابت نوع 1 اطلاعی ندارند.

اما افراد می توانند خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش دهند.

بر اساس اعلام انستیتو ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی (NIDDK)، اقدامات زیر به پیشگیری از بروز دیابت نوع 2 کمک می کنند:

• رسیدن به وزن متناسب یا حفظ آن
• انجام ورزش برای حداقل 5 روز در هفته و برای 30 دقیقه (در صورت امکان)
• مصرف غذاهای مغذی و پرهیز از نوشیدنی های شیرین و غذاهای بیش از حد چرب

 

درمان

پزشکان می توانند با ایجاد یک برنامه درمانی موثر برای افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی، دیابت یا هر دو به آنها کمک کنند.

در واقع پزشکان می توانند از ترکیب داروها در کنار استراتژی های خود مراقبتی برای کندتر کردن روند پیشرفت روماتیسم مفصلی و جلوگیری از آسیب مفصلی استفاده کنند.

بر اساس اعلام CDC، این استراتژی ها برای افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی عبارتند از:

• یادگیری روش های ایمن و موثر برای مدیریت درد، ورزش منظم و ایجاد هرگونه تغییر لازم در سبک زندگی
• حفظ وزن متناسب
• انجام ورزش منظم و ایمن
• دریافت مراقبت پزشکی منظم و مصرف داروهای آرتریت طبق دستورالعمل تجویز شده
• پرهیز از سیگار کشیدن

بر اساس اعلام بنیاد آرتریت، درمان افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی و دیابت نوع 2 تفاوت چندانی با درمان روماتیسم مفصلی به تنهایی نخواهد داشت.

از مهمترین موارد برای افرادی که دچار هر دو بیماری هستند می توان به ورزش منظم برای کمک به پیشگیری از بیماری های قلبی نام برد.

همچنین پزشک می تواند با استفاده از دارو و تنظیم سبک زندگی برای مدیریت دیابت استفاده کند. در بعضی از موارد نیز رعایت رژیم غذایی و ورزش برای کنترل قند خون کافی خواهد بود.

افرادی که قادر به کنترل قند خون خود با استفاده از رژیم غذایی و ورزش منظم نیستند باید از داروهای تجویزی استفاده کنند. پزشک در این وضعیت داروهایی برای کمک به پردازش قند یا انسولین را تجویز می کند.

 

خلاصه

آرتریت روماتوئید و دیابت دارای ویژگی های مشابه بوده و افراد مبتلا به یکی از آنها در معرض خطر ابتلا به دیگری خواهند بود.

افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نیز در معرض خطر ابتلا به RA هستند و برعکس این امر نیز صادق است. دلیل این امر ارتباط بین اختلالات خود ایمنی و ژنتیک است.

التهاب مرتبط با دیابت نوع 2 باعث افزایش قرارگیری افراد مبتلا به این نوع دیابت در معرض ابتلا به RA خواهد شد. روماتیسم مفصلی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 باعث افزایش مقاومت به انسولین خواهد شد.

افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی باید از نظر دیابت به طور منظم غربالگری شده و علائم هشداردهنده بروز دیابت در آنها تحت نظر قرار گیرد. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 نیز باید از توصیه های پزشک خود پیروی کنند.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.