علت ترس در بدن چیست

حتما برای شما نیز این سوالات پیش آمده: علت و علائم ترس در بدن چیست – چرا می ترسیم و چرا گاهی قابل کنترل نیست، پاسخ را در این مقاله بخوانید.

 

اینکه چرا می ترسیم به این مساله برمی گردد که ترس (Fear) و وحشت یکی از جنبه های اجتناب ناپذیر از تجربیات انسان است.

همه افراد می ترسند. بصورت کلی مردم تجربه ترس را یک احساس ناخوشایند می دانند. اما جالب است بدانید که گاهی مواقع، برخی افراد برای تحریک این حس اقدام به انجام کارهایی می کنند. برای نمونه می توان به مواردی همچون تماشای فیلم ترسناک و به سقوط آزاد اشاره کرد.

علت ترس در بدن معمولا قابل توجیه است. برای نمونه اگر شما در خانه تنها بوده و صدای پا بشنوید قطعا ترس و وحشت بدن شما را فرا خواهد گرفت. در واقع این مساله علت موجهی برای احساس ترس شما خواهد بود.

گاهی اوقات نیز احساس ترس ایجاد شده در بدن بی مورد است. برای نمونه وقتی یک فیلم با ژانر ترسناک از نوع اسلشر یا سلاخی (در این فیلم ها کشتار و خونریزی زیاد است) می بینید، حتی با اینکه می دانید خون واقعی نیست و بازیگران گریم کرده اند، باز هم می ترسید.

فوبیا نوعی اختلال اضطرابی و علت  بروز ترس و وحشت بسیار زیاد و ناتوان کننده در بدن افراد است. بسیاری عقیده دارند که انواع فوبیا بی مورد ترین و ناجورترین ابراز ترس می باشد.

افراد دارای انواع فوبیا از یک مساله یا شی ای که در حالت عادی ترسی ندارد، می ترسند. برای نمونه ترس از عنکبوت، کاغذ، فرش، دلقک و … این ترس تاثیر قابل ملاحظه ای در زندگی افراد خواهد داشت.

در ادامه مقاله به بررسی علت و علائم ترس در بدن و اینکه چرا می ترسیم پرداخته شده است.

 

همچنین بخوانید:

اعتیاد به آدرنالین: علت و نحوه مدیریت (کلیک)

 

چرا می ترسیم؟

می توان گفت که هر موجودی که روی زمین وجود دارد حس ترس را دارد. در واقع اگر موجودی که از حیوانات بزرگتر از خود نترسیده و فرار نکند یا در موقعیت های خطرناک پنهان نشود، قطعا نسل او قبل از هر فرصتی برای تولید مثل از بین خواهد رفت.

در انسان نیز، حس ترس قدمتی باستانی دارد. بر مبنای سیر تکاملی انسان، احساس ترس در بدن از گذشته های بسیار دور تا به امروز وجود داشته است. به حدی که می توانیم از این حس برای دستیابی به موفقیت خود به عنوان یک گونه تشکر کنیم.

در پاسخ به اینکه چرا می ترسیم باید عنوان کنیم که این احساس نقش کلیدی و ارزنده ای در زنده ماندن موجودات دارد. برای نمونه یک حیوان را در طبیعت وحشی در نظر بگیرید، مطمئنا اگر این حس را برای مواجهه با حیوانات وحشی و بزرگتر نداشته باشد و از موقعیت های خاص فرار نکند، در عرض چند ثانیه غذای یک حیوان دیگر خواهد شد.

 

علت ترس در بدن

تغییرات فیزیولوژیکی که هنگام تجربه ترس در بدن رخ می دهد، به عنوان پاسخ جنگ یا گریز شناخته می شود. این تغییرات موجودات را برای مبارزه یا دویدن و فرار کردن آماده می کند.

پاسخ جنگ یا گریز در آمیگدال شروع می شود.

آمیگدال (Amygdala) دسته ای از نورون ها در مغز و به شکل بادام است که بخشی از سیستم لیمبیک* را تشکیل داده و نقش مهمی در پردازش احساسات از جمله ترس دارد.

 

* سیستم لیمبیک (Limbic system) یا قشر باستانی پستانداران، مجموعه‌ای از ساختارهای مغز  است که عمدتا در مغز قدامی قرار گرفته اند.

 

آمیگدال سبب تحریک فعالیت در هیپوتالاموس و در نتیجه فعال شده غده هیپوفیز (مکانی که سیستم عصبی و سیستم غدد درون ریز (هورمون) با یکدیگر ملاقات می کنند) می شود.

در این شرایط غده هیپوفیز هورمون آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH) را در خون ترشح می کند.

در این زمان، سیستم عصبی سمپاتیک (بخشی از سیستم عصبی که مسئول پاسخ جنگ یا گریز است) غدد فوق کلیوی را تحریک و تشویق می کند تا دوز اپی نفرین به جریان خون بریزد.

همچنین، بدن در پاسخ به ACTH، کورتیزول ترشح می کند. این امر موجب افزایش فشار خون، قند خون و گلبول های سفید خون خواهد شد.

کورتیزول در گردش، اسیدهای چرب را به انرژی تبدیل کرده تا در صورت لزوم، ماهیچه‌ها برای عمل از آن استفاده کنند.

هورمون های کاتکول آمین همانند اپی نفرین و نوراپی نفرین، سبب آماده سازی عضلات را برای اعمال خشونت آمیز می شوند.

سایر عملکردهای این هورمون ها شامل:

• افزایش فعالیت در قلب و ریه ها
• کاهش فعالیت معده و روده (این امر سبب احساس پروانه ای در معده یا دلشوره خواهد شد)
• جلوگیری از ترشح اشک و بزاق ( این امر سبب ایجاد خشکی دهان خواهد شد)
• گشاد شدن مردمک
• دید تونلی
• کاهش شنوایی

اسبک مغز (Hippocampus) ناحیه ای از مغز است که مرکز یادگیری بوده و به ذخیره سازی حافظه اختصاص دارد.

این ناحیه به کنترل پاسخ ترس کمک می کند. این مرکز به همراه قشر جلوی مغز (بخشی از مغز که در تصمیم گیری های سطح بالا نقش دارد) تهدید را ارزیابی می کنند.

این نواحی به ما کمک می کنند تا دریابیم آیا واکنش ترس ما واقعی و موجه است یا اینکه بیش از حد به آن واکنش نشان داده ایم.

اگر Hippocampus و قشر جلوی مغز تصمیم بگیرند که پاسخ ترس اغراق آمیز است، می توانند آن را به عقب برگردانده و فعالیت آمیگدال را کاهش دهند.

این تا حدودی توضیح می دهد که چرا مردم از تماشای فیلم های ترسناک لذت می برند. در واقع “مغز متفکر” افراد می تواند بر بخش های اولیه پاسخ خودکار ترس مغز غلبه کند. بنابراین، پیش از آنکه مراکز منطقی‌ تر مغز ما آن را کاهش دهند، هجوم ترس را تجربه خواهیم کرد.

 

علائم ترس در بدن چیست؟

از نظر متابولیکی، هنگام ترس، سطح گلوکز خون افزایش یافته و در صورت نیاز به عمل، ذخیره آماده ای از انرژی فراهم خواهد بود. همچنین، میزان کلسیم و گلبول های سفید خون جریان خون نیز افزایش خواهد یافت.

بروز ترس سبب ایجاد برخی علائم در بدنخواهد شد. برخی علائم بروز ترس در بدن عبارتند از:

• تعداد تنفس افزایش یافته و ضربان قلب تند تر خواهد شد.
• رگ های خونی محیطی (مثل رگ های پوستی) منقبض می شوند.
• رگ های خونی مرکزی پیرامون اندام های حیاتی منبسط می شوند تا آنها را با اکسیژن و مواد مغذی پر کنند.

در نهایت خون به ماهیچه ها پمپاژ شده و بدن آماده واکنش خواهد شد.

از دیگر علائم جالب توجه هنگام بروز ترس این است که ماهیچه های بدن (همانند ماهیچه هایی که در پایه موها قرار گرفته اند) سفت تر می شوند. در نتیجه این امر باعث سیخ شدن موها (Piloerection) خواهد شد. این مساله شاید در بدن انسان ها چندان نمودی ندارد، اما در بدن حیوانات پر مو باعث می شود که آنها بزرگ تر و مهیب تر شوند.

 

یخ زدن بعنوان یکی از علائم ترس در بدن

از نقطه نظر بقا، این ایده که بدن برای پاسخ جنگ یا گریز آماده می شود، منطقی است. اما یکی دیگر از علائم که هنگام بروز ترس رخ می دهد، انجماد است.

زمانی که ترس در موجودات رخ می دهد، بیشتر حیوانات و انسان ها قبل از تصمیم به اقدام واکنشی در برابر آن، برای چند لحظه به اصطلاح یخ زده و بی حرکت می شوند. در واقع برخی مواقع این بی حرکت ماندن بهترین برنامه خواهد بود. برای نمونه در یک پستاندار کوچک را در نظر بگیرید، یا شرایطی که استتار خوبی دارید، ثابت ماندن در واقع می تواند زندگی شما را نجات دهد.

یک تحقیق در سال 2014، ریشه عصبی پاسخ انجماد را شناسایی کرد.

این امر توسط مکالمه متقابل بین مداه خاکستری اطراف مجرا (Periaqueductal Gray: PAG) و مخچه ایجاد می شود. PAG انواع مختلفی از اطلاعات حسی در رابطه با تهدیدات همانند رشته های درد را دریافت می کند. مخچه نیز اطلاعات حسی را ارسال کرده که از آن به جهت کمک به کمک به هماهنگی حرکت استفاده می کند.

محققان دسته‌ای از الیاف یافتند که ناحیه ای از مخچه به نام Pyramis را مستقیماً به PAG متصل می‌کند.  در واقع پیام هایی که در این مسیرها می گذرد علت این امر است که بدن حیوان از ترس یخ بزند.

نویسندگان این مطالعه امیدوارند که یافته‌های آنها روزی به طراحی راه‌ هایی جهت درمان افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی و فوبیا که ممکن است از ترس فلج شوند، کمک کند.

 

همچنین بخوانید:

انواع اختلالات اضطرابی (کلیک)

 

فوبیا

فوبیا یک اختلال اضطرابی است.

همانگونه که پیشتر توضیح دادیم، فویبا ترسیدن بیش از حد و غیر منطقی از مساله ای است که اکثر مواقع بی خطر بوده و آسیبی در پی نخواهد داشت.

افراد مبتلا به فوبیا ممکن است از هر چیز کوچکی بترسند. این مساله تاثیر قابل توجهی رو زندگی آنها خواهد داشت. برای نمونه برخی افراد از عدد 13 می ترسند! ترس از عدد 13 را 13 هراسی (Triskaidekaphobia) می نامند.

فوبیا هیچ توجیه و علت محکم و سریعی ندارد. در بروز فوبیا هم ژن ها و هم محیط تاثیر دارند.

برخی مواقع، درک منشأ این ترس بیش از حد نسبتاً آسان است. برای نمونه اگر فردی شاهد افتادن شخصی از روی پل باشد، ممکن است بعدها به فوبیای پل مبتلا گردد.

با این وجود، به صورت کلی، ریشه‌ های فوبیا دشوار بوده و قطعا چیزی بیشتر از یک تجربه ساده است. برای نمونه اکثر افرادی که شاهد سقوط فردی از پل هستند، به فوبیای پل مبتلا نخواهند شد.

 

همچنین بخوانید:

انواع فوبیا و درمان آنها (کلیک)

 

در حالی که هنوز سوالات زیادی بی پاسخ مانده است، دانشمندان برخی از رویدادهای عصبی را که زمینه ساز فوبیا هستند، کشف کرده اند.

با توجه به اینکه می دانیم آمیگدال در واکنش به ترس نقش دارد، درنتیجه تعجب آور نیست که فوبیا با افزایش فعالیت در این منطقه مرتبط باشد.

افراد دچار فوبیا، به غیر از ترس بسیار زیاد هنگام مواجهه با عامل ترس، حس برانگیختگی شدیدی دارند. آنها در همه شرایط، حتی زمانیکه احتمال ظاهر شدن عامل ترسشان پایین است، با هم انتظار دارند که محرک خود را ببینند.

برخی از محققان استدلال می کنند که این انتظار واضح و ترس آور نقش مهمی در تقویت واکنش ترس در هنگام برخورد با شی عامل فوبیا دارد.

یک مطالعه این پدیده را در افراد مبتلا به عنکبوت هراسی (Arachnophobia) بررسی کرد. این مطالعه نشان داد که اگر به این افراد بگویند که ممکن است با یک عنکبوت روبرو شوند، فعالیت مغزشان با شرکت‌کنندگان بدون فوبیا متفاوت خواهد بود.

در این افراد فعالیت در قشر پری فرونتال (پیش پیشانی) جانبی، پرکونئوس (پیش گوه) و قشر بینایی نسبتاً کمتر بود. بر اساس سخن محققان، این مناطق مغز برای تنظیم احساسات کلیدی هستند. آنها به فرد کمک می کنند تا احساسات را در یک سطح نگه داریم. کاهش فعالیت آنها نشان دهنده کاهش توانایی آنها برای پنهان نگه داشتن احساسات ترسناک است.

معمولا فرد مبتلا به فوبیا به خوبی می‌داند که پاسخ او به چیزی که از آن می‌ترسد غیرمنطقی است. فعالیت ضعیف‌تر در این نواحی مغز به توضیح علت این امر کمک می‌کند. بخش‌هایی از مغز که مسئول حفظ خونسردی و ارزیابی موقعیت هستند، خاموش شده و در نتیجه به مناطق احساسی بیشتری اجازه می‌دهند تا دست خود را بازی کنند.

 

خلاصه

در پاسخ به اینکه چرا می ترسیم باید گفت که این یک احساس ابتدایی است. در واقع همین واکنش بدن به ترس است که ما را زنده نگه داشته است.

ترس الهام بخش فیلمسازان، طراحان ترن هوایی، روانشناسان، دانشمندان علوم اعصاب و همه افراد در میان است. این یک احساس جذاب و چند وجهی انسانی است.

در برخی افراد مبتلا به فوبیا بروز ترس ناخوشایند بوده و در عملکرد روزمره افراد اختلال ایجاد می کند. برخی افراد نیز ترس را منبع هجوم آدرنالین دانسنه که برایشان بسیار لذت بخش است.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.