درمان آرتروز آرنج : دارو - ورزش - عمل جراحی | علت - علائم و تشخیص استئوآرتریت آرنج

درمان های آرتروز آرنج شامل مصرف دارو – انجام ورزش یا عمل جراحی است؛ در این مقاله آرتروز آرنج، علائم – علت و نحوه تشخیص آن بررسی می شوند.

به بیماری التهاب مفاصل آرتریت گفته می شود. آرتریت انواع بسیار زیادی داشته که هر کدام علت ها و درمان خاص خود را دارند.

دو نوع رایج‌ آرتریت، آرتروز (استئوآرتریت) و روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) هستند.

آرتروز یک بیماری رایج است بطوریکه 1 نفر از هر 4 فرد بزرگسال در کشور آمریکا با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند. این بیماری می تواند هر مفصلی را تحت تاثیر قرار دهد، با این حال احتمال ایجاد آن در آرنج، پایین است.

آرتروز آرنج نوعی آرتریت است که باعث ایجاد علائمی مانند درد، سفتی و کاهش حرکت مفصل آرنج می شود.

از آنجایی که امکان حرکات بازو توسط آرنج فراهم می شود، این مفصل پیچیده نقش بسیار مهمی در زندگی روزمره دارد. بنابراین آرتروز می تواند به شدت کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دارد.

آرتروز آرنج هیچ درمان قطعی ندارد با این حال با مصرف دارو، انجام ورزش و عمل جراحی می توان به کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی کمک کرد.

در این مقاله اطلاعاتی در خصوص آرتروز آرنج، علت، علائم، تشخیص و نحوه درمان آن ارائه می شود.

همچنین بخوانید:

همه چیز درباره بیماری التهاب مفاصل یا آرتریت (کلیک)

علائم آرتروز آرنج

آرتروز آرنج باعث ایجاد طیف وسیعی از علائم می شود. درد و کاهش دامنه حرکتی از جمله رایج ترین این علائم بوده که ممکن است به طور همزمان ایجاد نشوند.

زمانیکه سطح سالم و صاف مفصل از بین می رود، یک احساس درد و ساییده شدن ایجاد می شود. همچنین به دلیل اینکه قطعات سست استخوان و غضروف از جای خود خارج شده و باعث مسدود شدن حرکت بین سطوح مفصل متحرک می شوند، افراد احساس قفل شدن مفاصل را تجربه می کنند.

با پیشرفت بیماری مفصل آرنج دچار تورم می شود، با این حال این یک نشانه اولیه از این وضعیت نیست. بی‌ حس شدن انگشت حلقه و انگشت کوچک یکی دیگر از علائم آرتروز آرنج است. این وضعیت به دلیل متورم شدن آرنج و فشرده شدن عصب اولنار (که در قسمت داخلی آرنج قرار دارد) رخ می دهد.

بعلاوه عدم توانایی حرکت آرنج در محدوده طبیعی حرکت باعث سفت شدن آرنج در حالت خمیده و افزایش فشار اطراف عصب اولنار می شود.

همچنین بخوانید:

درد آرنج دست : علت و درمان (کلیک)

علت

همانطور که بالاتر اعلام شد آرتروز می تواند در هر مفصلی از بدن ایجاد شود. با این حال احتمال ایجاد آن در آرنج به دلیل آرایش پایدار رباط ها و قابلیت تحمل نیروهای زیاد، کم است.

زمانی آرنج تحت تاثیر این وضعیت قرار می گیرد که بافت‌ های مفاصل (مانند غضروف اسفنجی و محافظ که از انتهای استخوان‌ ها محافظت می‌ کند) به تدریج و به دلیل سایش دچار آسیب شوند. در نهایت به علت ساییده شدن استخوان ها روی یکدیگر علائمی مانند درد، تورم و تغییر شکل در آرنج ایجاد می شود.

افزایش سن یک عامل خطر برای آرتروز است. معمولا این وضعیت افراد بالای 50 سال را تحت تاثیر قرار می دهد. با این وجود عوامل زیر نیز در افزایش خطر این وضعیت نقش دارند:

سابقه خانوادگی
استعمال بیش از حد دخانیات
به خوبی شکل نگرفتن برخی مفاصل
چاقی
جراحی یا آسیب مفصل

از طرفی احتمال ایجاد آرتروز آرنج در مردان بیش از زنان است.

همچنین بخوانید:

تفاوت آرتروز و روماتیسم مفصلی (کلیک)

تشخیص

آرتروز آرنج با توجه به علائم، معاینه فیزیکی و آزمایش های تصویربرداری قابل تشخیص است.

طی معاینه فیزیکی پزشک علائم آسیب و دامنه حرکتی و بی‌ ثباتی آرنج را بررسی می کند. درصورتی که پزشک مشکوک به آرتریت باشد آزمایش اشعه ایکس استاندارد را درخواست می کند. با این حال برای بیشتر افراد نیازی به تصویربرداری CT یا MRI نیست. در واقع پزشک بر اساس تصاویر ارائه شده از اشعه ایکس می تواند وجود یا عدم وجود آرتروز را تشخیص دهند.

همچنین بخوانید:

همه چیز درباره سی تی اسکن (کلیک)

موارد قابل تشخیص در این تصاویر عبارتند از:

خارهای استخوانی: به برجستگی های استخوان و غضروف، استئوفیت گفته می شود. اشعه ایکس قادر به تشخیص خارهای استخوانی است. در این حالت غضروف تلاش می کند آسیب را ترمیم کند.
باریک شدن فضای مفاصل: با از بین رفتن غضروف مفصلی به دلیل آرتروز، فضای مفصلی بین انتهای استخوان ها باریک می شود. پیشرفت بیماری باعث کوچکتر شدن و از بین رفتن فضای مفصل می شود. درنتیجه این امر مفاصل روی یکدیگر ساییده می شوند.
سابلوکساسیون: به در رفتگی جزئی استخوان اشاره دارد. این وضعیت می تواند ناشی از آرتروز باشد زیرا در این وضعیت مفاصل ناپایدار می شوند.
اسکلروز ساب کندرال: ساب کندرال، لایه زیر غضروف استخوان است. اسکلروز نیز به سخت شدن بافت اشاره دارد. اسکلروز ساب کندرال در اشعه ایکس به صورت مناطقی با افزایش تراکم استخوان در سطوح مفصلی استخوان قابل تشخیص است.
تشکیل کیست ساب کندرال: این کیسه‌ های پر از مایع تشکیل شده در مفاصل، حاوی هیالورونیک اسید هستند. هیالورونیک اسید به روان شدن مفاصل کمک می کند.

در برخی موارد پزشک آزمایش خون را برای رد روماتیسم مفصلی یا هر مشکل دیگری توصیه می کند.

همچنین بخوانید:

نحوه تشخیص روماتیسم مفصلی (کلیک)

چشم انداز

چشم انداز فرد مبتلا به آرتروز آرنج با توجه به علائم و میزان کاهش عملکرد مفصل متفاوت است.

این بیماری در برخی افراد خفیف است در حالیکه برخی دیگر نوع شدید آن را تجربه کرده و فعالیت های روزانه آنها به شدت تحت تاثیر این بیماری قرار می گیرد.

جراحی تعویض مفصل برای برخی افراد بهترین نتیجه طولانی مدت را در پی دارد.

درمان و جراحی

آرتروز هیچ درمانی ندارد. به همین دلیل درمان ها با هدف کاهش علائم و کاهش اثرات آرتروز آرنج روی کیفیت زندگی صورت می گیرند.

اگر دارو، ورزش‌ ها و سایر درمان‌ ها برای آرتروز آرنج بی اثر باشند، پزشک فیوژن یا جایگزینی مفصل را توصیه می کند.

دارو برای آرتروز آرنج

با مصرف دارو های بدون نسخه (OTC) و تجویزی می توان به کاهش درد و التهاب ناشی از آرتروز آرنج کمک کرد. این داروها شامل موارد زیر هستند:

کورتیکواستروئیدها: این داروهای ضد التهابی به صورت قرص های خوراکی تجویزی یا به صورت تزریق قابل ارائه هستند.
مسکن ها: این مسکن ها از استامینوفن OTC تا افیونی های قوی تجویزی کمک کننده هستند.
پلاسمای غنی از پلاکت (PRP): این تزریق ها برای کاهش درد و التهاب موثر هستند، با این حال این موارد توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تائید نشده اند. بنابراین، باید جهت استفاده از این مورد با پزشک مشورت کرد.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): این داروها برای تسکین درد و التهاب کاربرد دارند. آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن از جمله این داروها هستند.
مواد ضد تحریک (Counterirritants): این محصولات OTC حاوی موادی (مانند کپسایسین، منتول یا لیدوکائین) هستند که باعث تحریک اعصاب می شوند. احساس سرما یا گرمای ایجاد شده با هدف انحراف از درد آرتریت صورت می گیرد.
سایر داروها: داروی ضد افسردگی دولوکستین (Cymbalta) و داروی ضد تشنج پرگابالین (Lyrica) برای درمان دردهای مرتبط با آرتروز توسط FDA تائید شده است.

همچنین بخوانید:

پلاسمای غنی از پلاکت یا PRP چیست؟ (کلیک)

ورزش های مناسب آرتروز آرنج

اغلب پزشکان ورزش و فعالیت بدنی را به عنوان بخشی از برنامه درمان آرتروز توصیه می کنند. افراد دارای آرتروز آرنج باید ورزش هایی انجام که باعث افزایش قدرت در عضلات اطراف آرنج و همچنین افزایش تحرک مفاصل و کاهش سفتی شود.

ورزش های زیر برای آرتروز آرنج جهت کاهش درد و حفظ حرکات مفصل موثر هستند:

خم شدن مچ دست: یک بازو را صاف در جلو قرار دهید و کف دست به سمت پایین باشد و سپس مچ را به سمت پایین خم کنید. از دست مخالف استفاده کنید تا دست را به آرامی به سمت بدن فشار دهید. کشش را برای 30 ثانیه حفظ کنید، سپس مچ دستان را صاف کنید. سپس به آرامی دست را به سمت بالا و عقب به سمت بدن خم کنید و با استفاده از دست دیگر آن را به مدت 30 ثانیه در جای خود نگه دارید. این تمرین را برای هر دست سه بار تکرار کنید.
لیفت کف دست: کف دست را روی یک سطح صاف قرار داده و دست دیگر را به طرفین روی بند انگشتان قرار دهید تا به سمت پایین فشار وارد شود. سعی کنید انگشتان دست پایین را بالا بیاورید تا عضلات ساعد را احساس کنید. سپس دست ها را عوض کرده و تمرین را تکرار کنید.

همچنین بخوانید:

فواید ورزش برای سلامت جسم و روان (کلیک)

چرخش مچ: آرنج را خم کنید تا زاویه ای قائمه ایجاد شود و دست را به سمت بیرون نگه دارید، کف دست رو به بالا باشد. سپس، مچ دست را بچرخانید تا کف دست به سمت پایین باشد. دست را به مدت 5 ثانیه در این حالت نگه دارید و سپس رها کنید. این حرک را به صورت ست های 10 تایی و به صورت 3 بار انجام دهید. این حرکت را می توان با یک وزنه سبک نیز انجام داد.
خم شدن آرنج: در حالی که بازوها در کناره‌ ها قرار دارند، یک دست را به آرامی از آرنج خم کنید تا دست با شانه تماس پیدا کند و تا 30 ثانیه نگه دارید. برای افزایش مقاومت می توانید از یک وزنه استفاده کنید.

عمل جراحی آرتروز آرنج

در صورت عدم تاثیر دارو و تغییر شیوه زندگی برای کنترل درد ناشی از آرتروز آرنج، عمل جراحی توصیه می شود.

در صورتی که تغییر شیوه زندگی و دارو ها نتوانند با موفقیت درد ناشی از آرتروز آرنج فرد را کنترل کنند، پزشک جراحی را توصیه خواهد کرد. جراحی برای بهبود عملکرد و کاهش درد موثر است.

انواع مختلفی از جراحی برای آرتروز آرنج وجود دارد، مانند موارد زیر:

آرتروپلاستی: در این روش جهت پوشاندن انتهای سطوح ساییده شده مفصل، از تکه ای از تاندون آشیل استفاده می شود.
سینووکتومی: غشای پوشاننده کپسول مفصلی، سینوویوم گفته می شود. در طی این عمل، این لایه نازک بافت ملتهب برداشته می شود.
تعویض مفصل: قسمت های آسیب دیده آرنج با پروتز، جایگزین می شود.
آرتروسکوپی: در صورت وجود خارهای استخوانی یا تکه‌ های شل استخوان، جراح آنها را در طول آرتروسکوپی خارج می کند.

جمع بندی

آرترو آرنج می تواند به عنوان بخشی از فرآیند ساییدگی و پارگی طبیعی در افراد مسن رخ دهد. این بیماری باعث ایجاد علائمی مانند درد، محدودیت حرکت و تورم مفصل می شود.

هیچ درمانی برای آرتروز آرنج وجود ندارد، با این حال ورزش و فعالیت بدنی منظم و مصرف داروهایی مانند داروهای ضد التهابی و کورتیکواستروئیدها باعث کاهش اثرات آن در بدن می شوند.

در صورت عدم موثر بودن روش‌ های درمانی دیگر برای آرتروز آرنج، پزشک برای کمک به کنترل درد و حفظ تحرک مفصل، جراحی را توصیه می کند.

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.