طول درمان کهیر مزمن و حاد

طول درمان کهیر با توجه به حاد یا مزمن بودن آن متفاوت است؛ در این مقاله مدت زمان ماندگاری کهیر – علت – تشخیص و نحوه درمان آن بررسی می شود.

 

کهیرها به صورت منفرد یا گروهی ظاهر می شوند. کهیرهای منفرد به سرعت ظاهر شده و به سرعت نیز ناپدید می شوند. در واقع این کهیر ها طول مدت درمان 2 تا 3 ساعته ای دارند.

با این وجود کهیر های منفرد می توانند دوباره عود کرده و برای مدت زمان بیشتری (روزها، هفته‌ ها یا حتی بیشتر) ماندگار شوند.

برخی از کهیر ها حاد بوده و به دلیل یک محرک خاص بوجود آمده و طول درمان حدود 6 هفته ای دارند. برخی از کهیر ها نیز مزمن بوده و حداقل دو بار در هفته به مدت بیش از 6 هفته ماندگار هستند.

در این مقاله طول دوره کهیر حاد و مزمن، عوامل موثر بر مدت زمان ماندگاری و نحوه درمان آنها بررسی می شود.

 

همچنین بخوانید:

انواع کهیر و علل آن (کلیک)

 

مدت زمان ماندگاری کهیر حاد و مزمن

در حالت کلی طول مدت ماندگاری هر کهیر  2 تا 3 ساعت است. با این حال در برخی افراد مدت زمان ماندگاری کهیر بیشتر است. طول مدت درمان و ماندگاری کهیر وابسته به حاد یا مزمن بودن آن متفاوت است.

کهیر حاد به سرعت ظاهر شده اما مدت زمان ماندگاری زیادی ندارد. در صورتی که مدت درمان کهیر کمتر از 6 هفته باشد، به عنوان کهیر حاد طبقه بندی می شود.

با این وجود کهیر مزمن حدود 25% از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. در صورتی که کهیر به طور منظم و بیش از 6 هفته ظاهر شود، از نوع مزمن است.

کهیر مزمن در اکثر افراد به صورت خود به خود درمان شده اما ممکن است مدت زمان ماندگاری آنها چندین ماه باشد. بر اساس اعلام نجمن پوست آمریکا (AAD)، حدود نیمی از افراد مبتلا به کهیر مزمن به صورت خود به خود و در در عرض یک سال درمان می شوند.

 

همچنین بخوانید:

کهیر صورت: علائم، درمان و پیشگیری (کلیک)

 

علت کهیر حاد

کهیر حاد اغلب در واکنش به یک آلرژن یا محرک بروز پیدا می کند. در صورتی که سیستم ایمنی بدن یک ماده را به عنوان مهاجم تشخیص دهد، به ترشح هیستامین و سایر مواد شیمیایی می پردازد. در این حالت مایعی زیر رگ‌ های خونی ریز زیر پوست جمع شده و باعث ایجاد برآمدگی می‌ شود.

آلرژن های رایج موثر در ایجاد کهیر شامل موارد زیر هستند:

• نیش یا گزش حشرات
• تماس با برخی آلرژن ها، مانند لاتکس یا پوست حیوانات
• آلرژن های غذایی، مانند شیر، تخم مرغ، آجیل درختی، بادام زمینی یا صدف
• داروها

مصرف برخی داروها نیز در ایجاد کهیر نقش داشته اما برخی از آنها باعث بروز علائم بیشتری می شوند. این موارد عبارتند از:

• داروهای ادرار آور تیازیدی
• آنتی بیوتیک ها مانند پنی سیلین
• مواد افیونی مانند کدئین و مورفین
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند آسپرین

عفونت های ویروسی، عفونت های انگلی یا استرس از دیگر علت های ایجاد کهیر حاد هستند.

طبق یک بررسی در سال 2018، علت ایجاد کهیر حاد در حدود 50% از افراد مشحص نیست. این موارد تحت عنوان کهیر حاد خودبخودی (ASU) نامیده می شوند.

 

علت کهیر مزمن چیست؟

کهیر مزمن علت های مشابهی با کهیر حاد دارد با این تفاوت که علائم آن برای مدت بیشتری ماندگار هستند. البته اغلب کهیر مزمن ناشی از آلرژن نبوده و یک دلیل فیزیکی دارد.

کهیرهای مزمن دارای دو نوع کهیر القایی و کهیر ایدیوپاتیک مزمن هستند.

کهیر ایدیوپاتیک مزمن

کهیر ایدیوپاتیک رایج ترین نوع کهیر مزمن بوده که علت دقیقی ندارد. محققان در حال تلاش برای درک علت ایجاد این نوع کهیر هستند. با این حال یک نظریه وجود دارد که این نوع کهیر ناشی از مسائل خود ایمنی است.

مسائل خود ایمنی زمانی رخ می دهند که سیستم ایمنی بدن با تشخیص اشتباه بافت سالم بعنوان بیگانه به آن حمله می کند. چندین بیماری خود ایمنی باعث ایجاد کهیر مزمن می شوند.

شایع ترین آنها بیماری تیروئید است که در 9.8% از موارد آن افراد درگیر کهیر می شوند. سایر شرایطی که ممکن است کهیر مزمن همراه با آنها رخ دهند شامل دیابت نوع 1، لوپوس و آرتریت روماتوئید هستند.

عفونت نیز می تواند باعث شروع کهیر مزمن شود. این عفونت ها شامل عفونت های باکتریایی، ویروسی و انگلی هستند.

البته این امر نیز می تواند ناشی از مشکلات خودایمنی باشد. در واقع عفونت می تواند تغییراتی در نحوه عملکرد سیستم ایمنی فرد ایجاد کند.

 

همچنین بخوانید:

علائم انواع بیماری های خود ایمنی (کلیک)

 

کهیرهای القایی

کهیر القایی یا فیزیکی شیوع کمتری نسبت به کهیر مزمن ایدیوپاتیک دارد. این نوع معمولا توسط خود فرد و به دلیل قرار دادن پوست در معرض محرک های خاصی ایجاد می شود:

• گرما: کهیر کولینرژیک به علت داغ شدن یا عرق کردن بدن افراد ایجاد می شود. حمام آب گرم، ورزش و غذاهای تند از دیگر محرک های این وضعیت هستند.
• خراش یا فشار: رایج ترین نوع کهیرهای القایی، درماتوگرافی هستند. این وضعیت در واکنش به خاراندن یا کشیدن ناخن روی پوست ایجاد می شود.
• اشعه ماوراء بنفش: کهیرهای خورشیدی در پاسخ به اشعه ماوراء بنفش خورشید و لامپ های خاص، مانند موارد موجود در تخت های برنزه ایجاد می شوند.
• آب: پوست برخی افراد پس از تماس با آب دچار کهیر می شود. این کهیر تحت عنوان آکواژنیک شناخته شده و بسیار نادر است.
• سرما: برخی کهیرها پس از قرار گرفتن در معرض دمای سرد روی پوست یا دهان ایجاد می شوند. محرک های این وضعیت شامل مصرف نوشیدنی های سرد، دست زدن به آب سرد یا بیرون رفتن در هوای سرد است.

 

همچنین بخوانید:

کهیر در دهان : علت و درمان (کلیک)

 

درمان

درمان مناسب وابسته به حاد یا مزمن بودن کهیر متفاوت است.

 

کهیرهای حاد

معمولا آنتی هیستامین های نسل دوم به عنوان درمان خط اول برای کهیر حاد تجویز می شوند. این موارد عبارتند از:

• لوراتادین (کلاریتین)
• ستیریزین (Zyrtec)
• دسلوراتادین (کلارینکس)
• لووستیریزین (Xyzal)
• فکسوفنادین (آلگرا)

در وهله اول پزشک مصرف را با یک دوز استاندارد تجویز می کند. در صورت عدم پاسخ پزشک مصرف آن را تا 4 برابر افزایش می دهد.

در صورت عدم اثربخشی، پزشک مصرف یک آنتی هیستامین اضافی مانند سایمتیدین (تاگامت)، فاموتیدین (پپسید)، یا رانیتیدین (زانتاک) را توصیه می کند. در برخی موارد نیز پزشک مصرف یک دوره 3 تا 10 روزه از کورتیکواستروئیدها را برای کمک به کنترل علائم در موارد شدید توصیه می کند.

درصورت وجود خطر ایجاد آنافیلاکسی (نوعی واکنش آلرژیک شدید که باعث محدود شدن تنفس می شود)، یک تزریق خودکار اپی نفرین را تجویز می کند. این دارو به سرعت آنافیلاکسی را درمان می کند.

پس از گذشت 2 تا 6 هفته، پزشک مجدد فرد را بررسی می کند.

 

همچنین بخوانید:

آنتی هیستامین (کلیک)

 

کهیر مزمن

پزشکان یک برنامه درمانی چهار مرحله ای را برای کهیر مزمن در نظر می گیرند. این برنامه درمانی شامل استفاده روزانه از آنتی هیستامین است که بسته به نوع واکنش فرد می تواند تا 4 برابر دوز معمولی باشد.

در صورت نیاز پزشک مصرف آنتی هیستامین دوم یا داروی دیگری مانند مونته لوکاست (Singulair) را در نظر می گیرد. در صورتی که کهیرها مداوم باشند، یک آنتی هیستامین با قدرت بالا مانند هیدروکسی زین یا دوکسپین پیشنهاد می شود.

در مرحله آخر پزشک فرد را برای درمان تعدیل کننده ایمنی به متخصص ارجاع می دهد. این مرحله می تواند شامل مصرف داروهایی مانند اومالیزوماب (Xolair) یا سیکلوسپورین (Sandimmune) است.

پس از کنترل علائم، پزشک به تدریج دوز این داروها را پایین می آورد. در صورتی که علت ایجاد کهیر مشخص باشد، مثلا قرار گیری در برابر سرما یا گرما، باید با اتخاذ برخی تصمیمات تماس با این محرک ها را کاهش داد.

 

همچنین بخوانید:

مونته لوکاست چیست؟ (کلیک)

 

درمان خانگی

بر اساس AAD روش های زیر برای کاهش تحریک و خارش ناشی از کهیر موثر هستند:

• مرطوب کننده با لوسیون بدون عطر برای جلوگیری از خشکی پوست
• استفاده از داروهای موضعی ضد خارش، مانند لوسیون کالامین
• استفاده از کمپرس سرد چند بار در روز
• پوشیدن لباس های گشاد

البته در مرحله تسکین علائم مهم است که مشخص شود آیا به محرک خاصی حساسیت دارید یا خیر. زیرا اگر فردی دارای کهیر ناشی از سرما باشد، کمپرس سرد باعث بدتر شدن آن می شود.

بنابراین بهتر است با داشتن یک دفترچه یادداشت زمان بروز علائم و عوامل احتمالی دخیل در آنها را بررسی کرد. همراه داشتن این دفترچه یادداشت هنگام مراجعه به پزشک مفید است.

موارد زیر را می توان در این دفترچه وارد کرد:

• نوشیدنی ها و غذاهای مصرفی
• تاریخ و زمان ظاهر شدن کهیرها
• کاری که آنها درست قبل از گسترش کهیرها انجام دادند.

در صورتی که احساس می کنید کهیر شما ناشی از محرک خاصی است می توان با اجتناب موقتی از آنها به تاثیر محرک خاص پی برد.

 

جهت مشاهده و خرید مرطوب کننده های داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.

 

تشخیص

با معاینه فیزیکی می توان کهیر را تشخیص داد. هیچ آزمایشی برای تعیین حاد یا مزمن بودن کهیر وجود ندارد. به همین دلیل از مدت زمان ماندگاری کهیر برای طبقه بندی آنها استفاده می شود.

ممکن است پزشک سوالات زیر را از فرد بپرسد:

• زمان شروع بثورات
• شکل، اندازه و توزیع بثورات
• ناحیه ای روی بدن که برای اولین بار بثورات پوستی ایجاد شدند.
• وجود یا عدم وجود جای نیش حشره
• زندگی با محرک های رایج کهیر مانند مواد شیمیایی، حیوانات یا دستکش‌ های لاتکس
• وجود علائمی مانند درد استخوان یا مفاصل، تب یا درد شکم
• وجود سابقه خانوادگی کهیر
• مصرف هر گونه دارو یا مکمل

در برخی موارد پزشک برای بررسی اینکه آیا کهیر حاد ناشی از یک ماده خاص مانند غذا، کنه گرد و غبار یا مواد شیمیایی است، انجام تست پوستی پریک و تست IgE اختصاصی سرم را توصیه می کند.

آزمایش آلرژی فواید کمتری برای تشخیص کهیر مزمن دارد. با انجام آزمایش‌ های اضافی می توان وجود سایر بیماری‌ های زمینه‌ ای را بررسی کرد. این آزمایش ها عبارتند از:

• تست سرعت رسوب گلبول قرمز برای ارزیابی عملکرد ایمنی
• شمارش کامل خون
• تست های عملکرد تیروئید
• بیوپسی های پوست
• یک نمونه مدفوع برای رد انگل

 

همچنین بخوانید:

انواع تست حساسیت (کلیک)

 

جمع بندی

به صورت کلی کهیر مدت زمان ماندگاری کمی داشته و پس از گذشت 2 تا 3 ساعت از بین می رود. با این حال برخی از کهیر ها طول درمان بیشتری داشته و علائم آنها برای مدت طولانی تری ظاهر می شوند.

کهیرهای حاد خود به خود ایجاد شده و در عرض 6 هفته خود به خود بهبود می یابند. با این حال کهیر های مزمن طول درمان بیشتری داشته و برای مدت طولانی تری دوام می آورند.

کهیرهای مزمن و حاد درمان های متفاوتی دارند، به همین دلیل در صورتی که کهیر شما بیش از 6 هفته به طول انجامید به پزشک مراجعه کنید.

در صورت وجود کهیر یا تورم در دهان و مجاری تنفسی که باعث دشوار شدن تنفس شد به اورژانس مراجعه کنید.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.