انواع لوله گذاری تنفسی و عوارض

لوله گذاری تنفسی یک روش رایج در اتاق عمل و اورژانس شامل گذاشتن لوله پلاستیکی در گلو است، انواع – علت – نحوه انجام و عوارض آن را بخوانید.

 

لوله گذاری (intubation) یک روش پزشکی استاندارد است که پزشکان اغلب آن را قبل از جراحی یا در مواقع اضطراری به جهت دادن دارو به بیمار یا کمک به تنفس او انجام می دهند.

این روش در سراسر جهان استفاده می شود. لوله گذاری تنفسی انواع مختلفی داشته وکه بر حسب محل و هدف از انجام طبقه بندی می شود.

اکثر افراد پس از لوله گذاری بدون هیچ عوارض جانبی طولانی مدت بهبود می یابند. با این حال، روش لوله گذاری مجرای تنفسی نیز مانند هر روش دیگر دارای خطرات بود و با برخی عوارض همراه است.

این مقاله به بررسی علت لوله گذاری در گلو، انواع روش ها، نحوه انجام و عوارض لوله گذاری تنفسی می پردازد.

 

علت لوله گذاری در گلو چیست؟

لوله گذاری یک روش پزشکی شامل قرار دادن یک لوله پلاستیکی انعطاف پذیر در گلو است. از این روش رایج در اتاق های عمل و اورژانس سراسر جهان استفاده می شود.

علت و اهداف اصلی لوله گذاری در گلو عبارتند از:

• بررسی راه های هوایی و مجرای تنفسی پزشکان
• رفع انسداد
• باز کردن راه هوایی به جهت اکسیژن رسانی، بیهوشی و یا رساندن دارو به بیمار
• کمک به تنفس در صورت فروپاشی ریه، نارسایی قلبی یا تروما
• کمک به جلوگیری از تنفس در مایع (Breathing in Liquids)

 

همچنین بخوانید:

سرطان پستان چگونه گسترش می یابد (کلیک)

 

انواع لوله گذاری تنفسی

انواع مختلفی از لوله گذاری تنفسی وجود دارد. پزشکان انواع لوله گذاری تنفسی را بر حسب محل قرارگیری لوله و هدف از انجام این روش طبقه بندی می کنند.

برخی انواع رایج لوله گذاری تنفسی عبارتند از:

• لوله گذاری نازوگاستریک (Nasogastric intubation): این روش شامل عبور لوله از بینی به داخل معده با هدف خارج کردن هوا یا تغذیه و یا رساندن دارو به فرد است.
• لوله گذاری داخل تراشه (Endotracheal intubation): در این روش پزشک لوله را از طریق بینی یا دهان در داخل نای قرار می دهد. این روش برای کمک به تنفس فرد حین بیهوشی و یا به دلیل تنگی راه هوایی تنفس مورد استفاده قرار می گیرد.
• لوله گذاری فیبر اپتیک (Fiber-optic intubation): در این روش لوله گذاری تنفسی پزشک لوله را وارد گلو کرده تا آن را معاینه کند. همچنین این روش برای کمک به لوله گذاری داخل تراشه، زمانی که فرد نمی تواند سر خود را خم کرده یا تکان دهد استفاده می شود.

 

نحوه لوله گذاری تنفسی

نحوه انجام لوله گذاری تنفسی بسته به هدف و شرایط، اینکه در اتاق عمل یا شرایط اورژانسی انجام می شود، متفاوت خواهد بود.

در اتاق عمل یا یک محیط کنترل شده دیگر، پزشک معمولاً با استفاده از داروی بیهوشی، فرد را آرام می کند. سپس ابزاری به نام لارنگوسکوپ (Laryngoscope) را در دهان فرد قرار داده تا بدین طریق به وارد کردن لوله انعطاف پذیر کمک کند.

پزشک از لارنگوسکوپ برای تعیین محل بافت های حساس همچون تارهای صوتی و جلوگیری از آسیب رساندن به آنها استفاده می کند. اگر پزشک در بینایی مشکل داشته باشد، ممکن است یک دوربین کوچک به جهت راهنمایی وارد کند.

در اتاق عمل، پزشکان معمولاً از لوله گذاری تنفسی به علت کمک به تنفس فرد در حالی که تحت بیهوشی است استفاده می کنند.

هنگامی که پزشک لوله را وارد کرد، به تنفس فرد گوش داده تا مطمئن شود لوله در محل درست قرار گرفته باشد. پزشک معمولاً لوله را به دستگاه تنفس مصنوعی وصل می کند.

هنگامی که فرد دیگر مشکل تنفسی نداشته باشد، پزشک لوله را از گلوی فرد خارج می کند.

در مواقع اضطراری، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است نیاز به انجام لوله گذاری برای نجات جان یک فرد داشته باشد. این کار یک روش بسیار مفید برای کمک به مدیریت راه های هوایی بوده و ابزار مفیدی در طول همه گیری COVID-19 (بیماری کرونا ویروس جدید) است.

لوله گذاری اورژانسی یک روش پرخطر است که عموما به یک برنامه ریزی روشن و دقیق، اسکن تصویربرداری به جهت راهنمایی برای قرار دادن لوله و تخصیص اعضای تیم برای اطمینان از لوله گذاری ایمن و مؤثر، و همچنین کمک به جلوگیری از عوارض جانبی احتمالی نیاز دارد.

 

عوارض لوله گذاری تنفسی

عوارض جانبی احتمالی لوله گذاری تنفسی عبارتند از:

• آسیب به گلو یا نای
• آسیب به تارهای صوتی
• آسیب به کارهای دندانپزشکی یا آسیب به دندان ها
• تجمع مایع
• خونریزی
• عفونت
• پارگی یا سوراخ شدن بافت در حفره قفسه سینه که می تواند منجر به فروپاشی ریه شود.
• آسپیراسیون ریوی (ورود هر نوع ترشحات،مایعات جسم خارجی و یا برگشت محتویات گوارشی به مجرای تنفسی در راستای دم تنفسی)

درصورتیکه پزشک در شرایط اضطراری لوله گذاری تنفسی را انجام دهد، احتمال بروز عوارض جانبی بیشتر خواهد بود. با این حال، فراموش نکنید که لوله گذاری می تواند یک روش نجات دهنده در این موارد باشد.

عوارض جانبی خفیف ناشی از لوله گذاری بعد از عمل جراحی عبارتند از:

• درد
• گلو درد
• سینوزیت
• مشکلات گفتاری
• مشکل در بلع

عوارض جانبی شدیدتری که ممکن است رخ دهد ممکن است شامل ذات الریه و مشکل در تنفس باشد.

در موارد نادر، یک فرد ممکن است اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را تجربه کند، به خصوص اگر به طور کامل آرام بخش نباشد یا از نظر روانی برای این روش آماده نشده باشد.

در نهایت، بیهوشی نیز خطراتی دارد. اگرچه اکثر افراد هیچ عارضه جانبی از بیهوشی را تجربه نمی کنند، برخی از افراد مانند افراد مسن یا افراد چاق در معرض خطر بیشتری برای ایجاد عوارض هستند.

بسیاری از افراد پس از بیدار شدن از بیهوشی احساس تهوع و استفراغ می کنند. آنها همچنین ممکن است دچار سردرگمی موقت یا از دست دادن حافظه شوند.

یک پزشک قبل از انجام عمل جراحی با فرد در مورد لیست کامل خطرات صحبت می کند.

 

بهبود

بسیاری از افراد بلافاصله پس از لوله گذاری دچار مشکلاتی همچون گلودرد و مشکل در بلع خواهند شد. اما بهبودی معمولاً سریع بوده و بسته به مدت زمانی که در در گلوی فرد لوله است، از چند ساعت تا چند روز بطول می انجامد.

در صورت بروز هریک از علائم زیر پس از عمل جراحی، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید، چراکه این علائم می توانند نشانه ای از مشکلات جدی در فرد باشند:

• تورم صورت
• گلو درد شدید
• درد گردن
• مشکل در صحبت کردن یا بلعیدن
• تنگی نفس
• درد قفسه سینه

 

لوله گذاری در مقابل دستگاه تنفس مصنوعی

لوله گذاری به قرار دادن یک لوله منعطف در گلو برای کمک به حرکت هوا به داخل و خارج از ریه ها اشاره دارد.

تنفس مکانیکی (ونتیلاتور) نیز مشابه است، چراکه شامل لوله گذاری می شود.

از دستگاه تنفس مصنوعی که به عنوان ونتیلاتور شناخته می شود برای کمک به تنفس استفاده می کند. برخی از افراد نیز از ونتیلاتورها به عنوان دستگاه های پشتیبانی از زندگی یاد کنند.

در این روش معمولا پزشک یا پرستار، یک لوله را در دهان یا بینی فرد قرار داده، سپس آن را به دستگاه ونتیلاتور متصل می کنند. این دستگاه با ایجاد فشار مثبت هوا را وارد ریه ها می کند.در نتیجه با باز نگه داشتن ریه ها به حفظ تنفس کمک می کند.

 

همچنین بخوانید:

ونتیلاتور: انواع و خطرات (کلیک)

 

لوله گذاری در مقابل تراکئوستومی

تراکئوستومی (Tracheostomy) یک روش جراحی است که با نام تراکئوتومی (اشاره به برش) نیز شناخته می شود.

در این روش پزشک جراحف سوراخی در جلوی گردن ایجاد می کند و لوله تنفسی را مستقیماً در نای یا حلق فرد قرار می دهد. با توجه به محل برش، فرد می تواند از طریق لوله به جای بینی و دهان نفس بکشد.

این روش با لوله گذاری متفاوت است، زیرا لوله گذاری معمولاً شامل جراحی نمی شود و تیم مراقبت های بهداشتی یک لوله را از طریق دهان یا بینی وارد نای فرد می کند.

 

خلاصه

لوله گذاری یک روش رایج و بسیار مهم بین مرگ و زندگی فرد در شرایط اضطراری باشد.

در بیشتر موارد، فرد پس از لوله گذاری طی چند ساعت تا چند روز به طور کامل بهبود می یایبد. روش لوله گذاری تنفسی معموملا عوارض جانبی طولانی مدتی نخواهد داشت.

پیش از جراحی هرگونه سوال پیرامون لوله گذاری و عوارض آن را از پزشک خود بپرسید.

در صورت بروز عوارض جانبی شدید یا غیرعادی لازم است تا سریعا به پزشک اطلاع دهید.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.