موارد مصرف قرص گلوکزامین

مکمل گلوکزامین در فرم قرص – پودر و غیره در درمان بیماری های مفصلی استخوانی و التهابی کاربرد دارند، موارد مصرف – دوز و عوارض آن را بخوانید.

 

گلکزامین (Glucosamine) یک قند آمینه طبیعی است که به طور طبیعی در بدن وجود دارد. علاوه بر این مکمل های گلوکزامین در فرم های قرص و کپسول و غیره نیز در دسترس بوده و موارد مصرف متنوعی دارند.

بسیاری از افراد از مکمل های گلوکزامین برای پیشگیری و کاهش درد مفاصل استفاده می کنند.

این ترکیب محبوبیت بسیاری در میان افراد دارد، اما آیا سالم، ایمن و بی خطر است؟

این مقاله به بررسی موارد مصرف قرص و فراورده های گلوکزامین پرداخته، فواید، دوز مصرف و عوارض جانبی آن بررسی شده اند.

 

همچنین بخوانید:

همه چیز درباره بیماری التهاب مفاصل یا آرتریت (کلیک)

 

گلوکزامین چیست؟

گلوکزامین از نظر شیمیایی به عنوان یک قند آمینه طبقه بندی می شود. این ترکیب بطور طبیعی در بدن شما وجود داشته و بعنوان یک بلوک ساختمانی برای انواع عملکردهای ملکولی عمل می کند.

گلوکزامین یک ترکیب شناخته شده برای توسعه و حفظ غضروف ها در مفاصل است. علاوه بر این در برخی بافت های حیوانی و غیرانسانی نیز همچون پوسته صدف، استخوان حیوانات و قارچ ها یافت می شود.

مکمل های گلوکزامین به فرم قرص، کپسول، پودر، کرم، پماد و غیره معمولا از این منابع طبیعی ساخته شده و موارد مصرف متنوعی دارند.

یکی از موارد مصرف اصلی قرص های گلوکزامین به جهت درمان و پیشگیری از اختلالات مفصلی همچون استئوآرتریت (آرتروز) است.

 

اثرات ضد التهابی

یکی از موارد مصرف قرص و سایر فرم های مکمل گلوکزامین به جهت درمان علائم بیماری های التهابی مختلف است.

گلوکزامین به آسانی سبب کاهش التهاب می شود، البته مکانیسم اثر آن کاملا مشخص نیست.

بسیاری از بررسی های انجام شده در رابطه با خواص ضد التهابی گلوکزامین، این ترکیب را به همراه کندروئیتین سولفات بررسی کرده اند. کندروئیتین نیز ترکیبی مشابه گلوکزامین است که خواص ضد التهابی داشته و در تولید و حفظ غضروف سالم موثر است.

عملکرد گلوکزامین و کندرویتین بواسطه جلوگیری از فعال شدن مسیرهای التهابی در سلول های سینوویال (زلاله ای) انسان است. سلول های زلاله ای مسئول تولید اجزای مایع سینوویال یا مایع مفصلی هستند.

یک مطالعه کوچک روی 18 بزرگسال مبتلا به اضافه وزن نشان داد که مصرف روزانه 1500 میلی گرم گلوکزامین هیدروکلراید همراه با 1200 میلی گرم کندرویتین سولفات به مدت 28 روز سبب کاهش 23% ای پروتئین واکنشی C – نشانگر زیستی التهاب سیستماتیک – در مقایسه با گروه دارونما می شود.

شایان ذکر است این مطالعه نشان داد که گلوکزامین و کندرویتین التهاب سیستماتیک را کاهش می دهند، اما مشخص نیست که آیا آنها اثرات ضد التهابی موضعی نیز دارند یا خیر.

بررسی ها نشان می دهند که اثرات ضد التهابی گلوکزامین سبب کاهش خطر ابتلا به بیماری های ناشی از التهاب همچون دیابت نوع 2 خواهد شد.

برای درک بهتر چگونگی عملکرد گلوکزامین برای کاهش التهاب در بدن به مطالعات بیشتری نیاز است.

 

همچنین بخوانید:

درمان خانگی التهاب (کلیک)

 

حمایت از مفاصل سالم

همانطور که بیان شد بدن به طور طبیعی دارای گلوکزامین است.

یکی از نقش های اصلی گلوکزامین و موارد مصرف آن برای حمایت از رشد سالم غضروف مفصلی است. غضروف مفصلی نوعی بافت همبند شفاف و لغزنده است که استخوان ها را در جایی که به هم رسیده و مفاصل را تشکیل می دهند می پوشاند. این غضروف نقش یک لایه محافظتی در بین استخوان ها را داشته و به همراه مایع مفصلی به آنها اجازه می دهد تا آزادانه و با حداقل اصطکاک بر روی هم حرکت کنند.

کلاژن یکی از اجزای اصلی و ساختاری مهم غضروف مفصلی و مایع سینوویال (زلاله ای) است. تصور بر این است که گلوکزامین در ایجاد کلاژن نقش دارد.

برخی از مطالعات نشان می دهند که مصرف مکمل های گلوکزامین بویژه در بدنسازی، بواسطه جلوگیری از تجزیه غضروف، سبب محافظت از بافت مفصلی خواهد شد.

برای نمونه، یک مطالعه نشان داد که مصرف روزانه 1.5 تا 3 گرم گلوکزامین به مدت 3 ماه تجزیه غضروف در بازیکنان فوتبال دانشگاهی و بازیکنان حرفه ای راگبی را به طور قابل توجهی کاهش داد.

نتایج بدست آمده از بسیاری از تحقیقات همه و همه نشان دهنده اثر محافظتی گلوکزامین از سلامت مفاصل است.

 

همچنین بخوانید:

9 ترکیب موثر برای بهبود درد مفاصل (کلیک)

 

درمان اختلالات استخوانی و مفصلی

از دیگر موارد مصرف قرص و مکمل های گلوکزامین به جهت درمان بیماری های مختلف استخوان و مفاصل است. اکثر مطالعات انجام شده پیرامون اثربخشی گلوکزامین بر روی یک فرم خاص با عنوان گلوکزامین  سولفات متمرکز بوده اند.

گلوکزامین سولفات اثربخشی بالایی در درمان علائم و جلوگیری از پیشرفت بیماری های پوکی استخوان، آرتروز (استئوآرتریت) و روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) دارد.

تحقیقات اثربخشی مصرف روزانه مکمل‌های گلوکزامین سولفات را برای درمان موثر و طولانی مدت آرتروز با کمک به حفظ فضای مفصلی، کاهش قابل توجه درد، کند کردن روند پیشرفت بیماری تائید کرده اند.

البته در مقابل نیز، برخی مطالعات نیز اثربخشی قابل ملاحظه ای را پیرامون مصرف گلوکزامین و کاهش درد و بهبود عملکرد مفاصل در افراد مبتلا به آرتروز زانو، دست و لگن را نشان نداده اند.

با توجه به شواهد علمی متناقص بدست آمده برخی منابع علمی استفاده از گلوکزامین را به جهت بهبود و کنترل علائم آرتروز زاند توصیه نمی کنند.

برای درک بهتر مکانیسم‌، بهترین کاربردها و موارد مصرف گلوکزامین در بیماری‌های مفصلی و استخوانی تحقیقات بیشتری لازم است.

 

سایر موارد مصرف گلوکزامین

معمولا از گلوکزامین به جهت یک ترکیب موثر در درمان طیف گسترده ای از بیماری های التهابی مزمن استفاده می شود. البته باید عنوان داشت که مطالعات علمی حمایتی انجام شده برای تائید اثربخشی آن محدود است.

 

بیماری التهابی روده

بیماری التهابی روده (IBD) وضعیتی است که باعث التهاب مزمن روده می شود. برخی علائم اصلی آن شامل نفخ، گرفتگی معده و اسهال است. افراد مبتلا به این بیماری دچار کمبود ترکیبی به نام گلیکوزآمینوگلیکان (Glycosaminoglycan) یا موکوپلی ساکارید هستند.

با توجه به اینکه بدن گلوکزامین را به گلیکوزامینوگلیکان تبدیل می کند، تصور بر این است که مصرف دوز مناسب قرص و مکمل های گلوکزامین سبب کاهش التهاب خواهد شد.

مطالعه ای روی موش های مبتلا به IBD نشان داد که مکمل گلوکزامین التهاب را کاهش می دهد.

یک بررسی مطالعاتی کوچک بر روی 34 فرد مبتلا به IBD نشان داد که مصرف ان استیل گلوکز آمین (شکل دیگری از مکمل های گلوکزامین) به مدت 4 هفته سبب کاش قابل توجه علائم از جمله درد و اسهال شد.

 

همچنین بخوانید:

بیماری های التهاب روده (کلیک)

 

بیماری ام اس

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن است که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد. علائم در افراد مختلف، متفاوت بوده و برخی علائم رایج شامل خستگی، لرزش، مشکل در راه رفتن، صحبت کردن و دیدن است.

برخی منابع ادعا می کنند که مصرف گلوکزامین یک درمان موثر برای ام اس است. اما باید عنوان داشت که تحقیقات حمایتی برای تائید آن وجود ندارد.

 

اختلالات مفصل گیجگاهی فکی

برخی منابع ادعا می کنند که گلوکزامین درمانی موثر برای اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) است.

TMJ مشکلات مربوط به سلامتی فکبوده و شامل درد فک و قفل شدن مفصل فک می باشد.

یک مطالعه کوچک نشان داد که مصرف دوز مناسب از قرص های ترکیبی گلوکزامین سولفات و کندرویتین اثرات قابل توجهی در کاهش درد و نشانگرهای التهابی و همچنین افزایش تحرک فک داشتند.

در مطالعه دیگری، شرکت کنندگان با روزانه 1.5 گرم گلوکزامین و 1.2 گرم کندرویتین سولفات به مدت 8 هفته، بهبود قابل توجهی در کاهش درد و شانگرهای التهابی و همچنین باز شدن حداکثری دهان  را گزارش دادند.

 

سیستیت بینابینی

از دیگر موارد مصرف قرص و مکمل های گلوکزامین که بطور گسترده ای هم تبلیغ می شود، برای درمان سیستیت بینابینی (IC) است. سیستیت بینابینی یا سندرم مثانه دردناک، وضعیتی که با التهاب مزمن عضلات مثانه و علائمی مانند تکرر ادرار و درد مثانه همراه است.

IC نیز همانند IBD، با کمبود ترکیبی به نام گلیکوزامینوگلیکان همراه است. همانطور که ذکر شد با توجه به قابلیت بدن برای تبدیل گلوکزامین به گلیکوزامینوگلیکان، ادعا می شود که مصرف مکمل های گلوکزامین در مدیریت علائم IC موثر است.

متأسفانه، داده های علمی قابل اعتمادی برای حمایت از این نظریه وجود ندارد.

 

گلوکوم

گلوکوم یک بیماری چشمی است که باعث کاهش بینایی و حتی نابینایی فرد می شود.

برخی افراد معتقدند که می توان آن را با گلوکزامین درمان کرد.

مطالعات حیوانی روی موش‌ها نشان می‌دهد که گلوکزامین سولفات با کاهش التهاب و ایجاد اثرات آنتی‌اکسیدانی در شبکیه چشم سبب بهبود سلامت چشمان خواهد شد.

با این حال، یک مطالعه اسنانی نشان داد که مکمل‌های گلوکزامین ممکن است خطر ابتلا به گلوکوم را در افراد مسن افزایش دهند.

همچنین بخوانید:

8 ماده مغذی برای سلامت چشم (کلیک)

 

اثربخشی گلوکزامین

اگرچه ادعاهای گسترده ای در مورد اثرات مثبت گلوکزامین برای بسیاری از شرایط وجود دارد، تحقیقات موجود مصرف آن را تنها برای طیف محدودی از موارد، تائید و از آن پشتیبانی می کند.

در حال حاضر مطالعات علمی معتبر مصرف گلوکزامین سولفات را برای درمان طولانی مدت علائم آرتروز تائید کرده اند.

علاوه بر این، گلوکزامین کمتر به عنوان یک درمان موثر برای سایر بیماری ها یا شرایط التهابی است. اگر همچنان به استفاده از گلوکزامین فکر می کنید، حتما کیفیت مکملی را که انتخاب می کنید در نظر بگیرید.

 

فرم و دوزهای مصرف گلوکزامین

مکمل های گلوکزامین از منابع طبیعی همچون پوست صدف یا قارچ تهیه و یا به صورت مصنوعی در آزمایشگاه ساخته می شوند.

دوز مصرف معمول قرص و سایر مکمل های گلوکزامین 1500 تا 3000 میلی گرم در روز است. می توانید آن را یکباره یا در چندین دوز کوچکتر مصرف کنید.

3 فرم مکمل های گلوکزامین عبارتند از:

• گلوکزامین سولفات
• گلوکزامین هیدروکلراید
• N-استیل گلوکز آمین

به نظر می رسد که هیچ تفاوتی بین اثرات ضد التهابی آنها وجود ندارد. اکثر مطالعاتی که گلوکزامین را برای بهبود علائم استئوآرتریت موثر تشخیص داده اند از فرم گلوکزامین سولفات استفاده می کنند.

گلوکزامین سولفات معمولاً در ترکیب با کندرویتین سولفات در مکمل ها یافت می شوند.

 

عوارض جانبی گلوکزامین سولفات

دوز های توصیه شده برای مصرف قرص و مکمل های گلوکزامین برای اکثر افراد ایمن بوده و عوارضی در پی ندارند. با این وجود ممکن است مصرف گلوکزامین با برخی عوارض و خطرات همراه باشد.

برخی عوارض احتمالی ناشی از مصرف گلوکزامین عبارتند از:

• سوزش سردل
• تهوع و استفراغ
• دل درد
• اسهال

به دلیل نبودن شواهد کافی برای ایمنی مصرف گلوکزامین  در بارداری و شیردهی، مصرف آن در این دوران توصیه نمی شود.

همچنین، لازم است بدانید که گلوکزامین در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 با اثرات هیپوگلیسمی کمی همراه است. البته خطر بروز آن نسبتا پایین است. درصورتیکه دیابت دارید و یا داروهای دیابت مصرف می کنید، قبل از مصرف گلوکزامین با پزشک خود مشورت کنید.

گلوکوزامین همچنین ممکن است خطر بروز گلوکوم را افزایش دهد. بنابراین، افرادی که در معرض خطر ابتلا به آب سیاه هستند، از جمله افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به گلوکوم داشته، افراد 60 ساله یا بالاتر و افرادی که دیابت، بیماری قلبی یا فشار خون بالا دارند، نباید آن را مصرف کنند.

 

خلاصه

گلوکزامین بک قند آمینه است که بطور طبیعی در بدن‌وجود دارد. این ترکیب نقش حیاتی برای توسعه و حفظ مفاصل سالم دارد.

یکی از موارد اصلی مصرف قرص و سایر اشکال مکمل گلوکزامین برای درمان علائم آرتروز است.

از مکمل‌های گلوکزامین معمولاً برای درمان بیماری‌های مختلف مفصلی، استخوانی و التهابی مانند IBD، IC و TMJ استفادهمی‌شوند.

دوز مصرفی معمول گلوکزامین 1500-3000 میلی گرم  است. مصرف گلوکزامین در این دوز مصرف بی خطر بوده و عموما عوارضی ندارد.

 

جهت مشاهده و خرید مکمل ها و محصولات مراقبت داروخانه آنلاین اویرو کلیک کنید.